محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829236973
انگلیسی خطاب کردن کاندیداها بی اخلاقی است / از کار خود در تایید صلاحیت ها راضی نیستم
واضح آرشیو وب فارسی:وقت نیوز: وقت نیوز - نجات الله ابراهیمیان سخنگوی شورای نگهبان در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفته است : انگلیسی خطاب کردن کاندیداها بی اخلاقی است، متاسفم. وی همچنین می گوید : از کار خودم در روند تاییدصلاحیت ها راضی نیستم و وقتی نتوانم صادقاته حرف بزنم بهتر است کنار روم .به گزارش وقت نیوز متن و بخش های مهم این مصاحبه به شرح زیر است : سال گذشته زمانی که هنوز خبری از هیاهوهای انتخاباتی نبود از عملکرد شورای نگهبان دفاع کردید حتی ردصلاحیت ها و شیوه احراز آن را به نوعی عمل به قانون دانستید. از آن روز یک سال می گذرد. با عملکردی که در چند وقت اخیر از این نهاد نظارتی دیده اید، آیا همچنان بر نظر سابق خود پایبند هستید یا خیر؟ اینگونه سوالات و تحلیل ها متوجه دو مرحله است. اول جایگاه حقوقی شورای نگهبان و نقشی که این نهاد در ساختار قانونگذاری و نظام انتخاباتی ایران دارد. این جایگاه و سوال مربوط می شود به مسائلی از قبیل نظارت استصوابی، مفهوم نظارت استصوابی تحقیقات محلی که از مسائل رایج و بحث برانگیز حقوقی مربوط به شورای نگهبان است. یعنی شورای نگهبان در آیینه قانون اساسی. به این معنا که آیا این بدنه قواعد و مجموعه مفاهیم را یک موثر و کارآمد می دانیم یا خیر؟ این یک مرحله است برخی از جواب هایی که درگذشته به شما داده بودم در این مرحله بود. شاید نیازی به تجربه هم نداشت بلکه با نگاهی به مقررات و قوانین کافی بود که یک حقوقدان بگوید که این قواعد، کارآمد و موثر و مفید هستند یا خیر؟ مرحله دوم انچه که در عمل می گذرد، است. یعنی آیا این قوانین که شما از آن دفاع می کنید نظارت استصوابی تحقیقات محلی و امثال آن در اجرا و عمل و در بستر قانون انتخابات فعلی همان گونه که قانون اساسی مقرر کرده بخوبی پیش می رود و اجرا می شود یا نه؟ اینها دو مساله است. ما در گذشته و شاید سال ها و ماه های گذشته در مورد مسائل اول بحث کردیم هنوز هم به نظر می رسد که جایگاه شورای نگهبان چه در مقام تقنین و چه در مقام یک داور و ناظر انتخاباتی جایگاه برجسته ای است و قانون اساسی بخوبی طرحی را برای پاسداری از جمهوریت نظام طراحی کرده و من از این جایگاه حمایت می کنم و آن را برجسته می دانم و تضعیف این جایگاه و شورای نگهبان را به هیچ وجه تجویز نمی کنم و کماکان بر همان نظرم هستم. برویم سراغ مرحله دوم آیا قانون خوب اجرا می شود؟ آیا از این قانون و مقررات خوب مثل نظارت استصوابی مفهوم صحیحی نزد مجریان وجود دارد؟ ابزار مناسبی که آن را به نحوی اجرا کنند که سبب تضییع حق الناس نشود در اختیار داریم یا نه؟ افراد چه توانایی های لازم را دارندتا عهده دار اجرای این قوانین باشند؟ تجهیزات و زمان که شورای نگهبان در اختیار دارد مهیای انجام وظیفه در عیاری که قانون اساسی طراحی کرده هستند؟ شورای نگهبان می تواند به خوبی مطابق قانون وظایف را انجام دهد؟ سازماندهی خوبی دارد؟ این یک مساله ای بود که باید با تجربه جوابش حاصل می آمد. سوال من هم متوجه همین قسمت است... با این تجربه به نظر می رسد که شورای نگهبان داور خوب انتخاباتی می تواند باشد و نظارت استصوابی هم خوب است اما قوانین انتخاباتی ما بسیار ناقص است. به عنوان یک عضو حقوقدان شورای نگهبان می گویم، ممکن است همکاران دیگر آن را قبول نداشته باشند ولی من نسبت به این نظرات فعلا پافشاری می کنم. به نظرم برای اعمال نظارت انتخاباتی آنچه که حساسیت برانگیز در جامعه است بررسی صلاحیت ها است که ما به یک سازماندهی کارآمد و موثر نیاز داریم و فعلا این سازماندهی را نداریم. یعنی نیازمند یک ساختاری شبیه دادگاه انتخاباتی هستیم. نیازمند مجموعه قواعد دادرسی هستیم که باید منقح بشود و در قالب مقررات روشن به اطلاع همه بازیگران صحنه انتخابات برسد الته قبل از آن باید مجال مباحثه مسائل فوق هم فراهم شود. برای مثال در مورد بررسی صلاحیت ها شما همیشه از من سوال می کردید یا خیلی ها انتقاد می کردند که تحقیقات محلی چرا و چگونه است؟ من از متن قانون استخراج می کردم که اشکالی بر اجرای آن وارد نیست. ولی نمی دانستم چقدر مفید است. آیا از نهادهای امنیتی متفاوت غیر از وزارت اطلاعات سوالی بکنند خوب است یا نه دخالت بی جا تلقی می شود؟ این را در عمل نمی دانستم امروز می گویم که مفید است. اما وقتی مفید است که شما مجال و تخصص دادرسی انتخاباتی را براساس داده ها و عناصر مختلفی که وارد پرونده می شوند داشته باشید. ممکن است در هیات های اجرایی گفته شود این فردصلاحیت ندارد چون سوءشهرت دارد و التزام ندارد و مواردی دیگر. تحقیقات محلی از عده ای سوال می کنند آنها چیز دیگری می گویند از سازمان اطلاعات سپاه سوال می کنند و آنها چیز دیگری می گویند وزارت اطلاعات هم چیز دیگری را مطرح می کند. این مجموعه اگر قرار باشد به صورت ضرب جبری باشد، یعنی ٥ تا مثبت باشد با یک منفی همه گزارشات خراب شود این سبب تضییع حقوق مردم است. مثبت در مثبت مثبت، صدبار هم در هم ضرب کنید می شود مثبت اما یک منفی که در آن ضرب کنید می شود منفی. این نگاه یک نگاه غیرتخصصی است. داور و متخصص باید همه اینها را سبک و سنگین کند مجال تحقیق، دفاع و اظهارنظر به آن داوطلب بدهد و با چنین نگاهی مثل هیات منصفه بیندیشد و در وجدان خود این اقناع را حاصل کند که این فرد واجد شرایط هست یا خیر؟ در یک عملیات فست فودی و سریع به دلیل ضیق وقت قانونی متاسفانه مجال کافی پیش بینی نشده و چون آیین دادرسی ویژه ای بیان نشده احتمال تضییع حقوق مردم می رود. آیا این حق الناس نیست؟ بله احتمال تضییع حق الناس هست یا خیر در جواب می گویم. بله این احتمال وجود دارد. اما همه آن تقصیر شورای نگهبان نیست. اینکه می گویم همه نیست چون باید گزارش صادقانه ای از عملکرد خودم بدهم. علت این است که قانون ناقص است. در ٢٠ روز شما نمی توانید شش هزار شکایت را بر اساس گزارش های ناقص موجود رسیدگی کنید. قانون می گوید باید به فرد فرصت بدهید که اظهارات و دفاعیات را نزد شما مطرح کند. اگر قرار بود هزار نفر هم می آمدند و اعتراض می کردند شما فرصت رسیدگی به بقیه را پیدا نمی کردید. بنابراین یک بخش از نقص این کار قانون است. این احتمال را در نشست های خبری می دادید که ممکن است یک مشارکت حداکثری ایجاد شود. بعضی از گروه های سیاسی هم از مدت ها قبل طراحی کرده بودند که پررنگ در عرصه حاضر شوند چون نگران رد صلاحیت ها بودند چرا این فضا مهیا نشد؟ به نظرم کار ما نواقصی داشت و این کار زیرنظر دبیر محترم شورای نگهبان و معاونت اجرایی و انتخابات صورت می گرفت و همه اعضای شورای نگهبان در این امر دخالت ندارند. یعنی این برنامه ریزی تشکیل جلسات و امثال آن زیرنظر دبیر شورای نگهبان انجام می شود. بنابراین اگر انتقادی داشته باشم انتقاد به شورای نگهبان نیست چون بسیاری از این اعضا با وجود کهولت سن و مشکلاتی که داشتند وقتی به آنها می گفتند که حاضر شوید در نخستین ساعات حاضر می شدند و با درد و رنج و ناراحتی تا دیروقت کار می کردند. اما سازماندهی به نظر می رسد که به نحوه مطلوبی صورت نگرفته است. مساله نقص قانون انتخابات چرا باید تنها از سوی شما به عنوان حقوقدان این شورا مطرح شود. فقهای شورای نگهبان همیشه بر همین قانون تاکید داشتند و هیچ وقت هم نگفتند که نقصی وجود دارد. همیشه حمایت کردند و این قانون را پشتوانه تمام کارهایی که انجام می دهند و حتی تمام صلاحیت هایی که رد می کنند دانسته اند. به نظر می رسد برخی در این شورا خیلی موافق این شیوه اجرای قانون و مواد قانونی هستند. من با این موافق نیستم. اولا شورای نگهبان و هر مجری و هر قاضی موظف است قانون را اجرا و از آن حمایت کند. بنابراین اینکه شورای نگهبان مستند خود را همین قوانین قرار می دهد و می گوید همین قوانین ولو ناقص باید اجرا شود این حرف خوبی است. این مطابق با قواعد حرفه است. همینگونه باید باشد. منتها اینکه آیا بقیه اعضا هم انتقادی دارند، به نظرم دارند. اگر نزد تک تک اعضای شورای نگهبان بروید آنها هم انتقاد دارند. اما قبلا هم گفتم در ایران ابتکار قانونگذاری به دست شورای نگهبان نیست. بهتر است سوال را اینگونه مطرح کنیم چرا دولت ها و مجالس مختلف به فکر اصلاح قانون انتخابات نیستند. یک طرحی جامع بدهند مشکلات را بررسی کنید؟ هیاهو سالاری و عوام گرایی در مسائل حقوقی و قوانین و مقررات در سطح رسانه ها به ما ضرر می زند. اینقدر در بحث مربوط به انتخابات روی بد بودن نظارت استصوابی تکیه کردند که حتی حاضر نیستند در مورد مفهوم نظارت استصوابی کار کنند. کدام یک از رسانه ها و ستون نویس های حرفه ای رفتند و ببینند که نظارت استصوابی به چه معناست آیا طرز تلقی از نظارت استصوابی غلط نیست؟ حالا که نظارت استصوابی جزیی از قانون اساسی است این خصومت بعضی از ما وقت ها مانع از این می شود به عنوان حقیقت این نظارت را بپذیریم. اما چطور می شود که آن را بهتر اجرا کنیم که حق مردم حفظ شود مغفول میماند. اینقدر بعضی از ماها درگیرسوال اول یعنی مخالفت با نظارت استصوابی هستیم که الان که اگر مجلس چپ یک قانون در مورد انتخابات بنویسد بسیاری از مفاهیم و نظارت استصوابی را بلد نیستند چون فرصت مداقه را روی آن پیدا نکردند. به عنوان یک حقوقدان می گویم این نظارت استصوابی اگر خوب طراحی شود یک شبه محکمه ای برای اعمال آن پیش بینی شود بخوبی می تواند از حقوق ملت دفاع کند، از اسلامیت نظام و همینطورجمهوریت نظام دفاع کند. آنجایی که عناصر ثروت و قدرت می خواهند به دستگاه قانون نفوذ پیدا کنند جلوگیری شود و در عین حال به خاطر سلیقه های سیاسی کسی رد نشود. اینها نیاز به مداقه دارد. نیاز دارد که ما دل بدهیم و ببینیم که چگونه باید اجرا شود. نظارت استصوابی نزد برخی از منتقدین مساوی است با نظارت دلبخواهی. همه با نظارت دلبخواهی مخالف هستند من هم مخالفم. شدیدا. اما نباید نظارت استصوابی را اجازه دهیم تعبیر شود و معنا شود به نظارت دلبخواهی. قانون این را نمی گوید. نظارت استصوابی کنترل و ارزیابی اجرای قوانین انتخاباتی است. این را در جاهای دیگر ممکن است دادگاه انتخاباتی انجام دهد. ما باید به پیچیدگی های حقوقی بدون ورود به غوغاسالاری و هیاهو بپردازیم. یکطرح یا لایحه قانونی به کمک متخصصین آن را بپرورانیم و قانون انتخابات را اصلاح کنیم. این ضرورت را اکثریت اعضا احساس می کنند. چرا دولت و مجلس این کار را نمی کنند. به یک نفر گفتند که رفتی جبهه نبرد، جهاد کردی؟ گفت: دستم بند بود یک دستم شمشیر بود و دست دیگر قرآن، نشد. هیجان، هیاهو، دعواهای پس از یک انتخابات معمولا ٤ سال طول می کشد و کسانی که وارد دولت و مجلس می شوند با پرداختن به برخی از حواشی سوالات اساسی مربوط به کشور را که می تواند امنیت و آرامش و وفاق ملی برای ایران به ارمغان بیاورد را فراموش می کنند. نظارت شورا چرا همیشه با رد صلاحیت گسترده اصلاح طلبان همراه است و هیچ گاه هیچ اصولگرایی دغدغه ای برای تایید صلاحیت ندارند؟ یک قسمت از این مساله به خود جناح سیاسی مربوط است. شما وقتی که قواعد مربوط به رفتار سیاسی را جوری تعریف کنید که یک چتر بزرگ باز می کنید، باید منتظر چنین برخوردهایی هم باشید. به سلیقه بعضی از مایک تیم برای رسیدن به قله کوه باید تست بدهند. از این تعداد ممکن است چند نفر در راه بمانند و بقیه به قله برسند. موقع رای دادن هم وقتی تعداد زیادی را دعوت نکرده باشیم موقع رای دادن ممکن است با مشکل جدی روبه رو شویم. اما ممکن است برخی گروه های سیاسی چتر خود را چنان گسترده باز کنند که از معتقدین و مقدسین در ان باشند تا افرادی که مبالاتی در انجام برخی امور نداشته باشند. یعنی یک گروه بزرگی را زیر چتر خود ببرند. این کار یک فایده دارد. تعداد زیادی از آن گروه رای مردمی را با خود دارند. اما این فایده یک هزینه هم دارد. هزینه اش بازماندن تعداد زیادی از رسیدن به مقصد است. ممکن است گروهی دست و پا شکسته و با لشکر شکست خورده به مقصد برسد. بخشی از ردصلاحیت ها به این دلیل است که برخی از گروه های سیاسی دقت کافی را در معرفی و حتی مراقبت از نیروهای نخبه خود ندارند. باید این مراقبت را بکنند و اشخاص قوی و توانا و خوش سابقه معرفی شوند. آیا این حساسیت ممکن است در شورای نگهبان نسبت به جناح خاصی وجود داشته باشد؟ من تازه از کارزار درآمدم. اجازه دهید مقداری فاصله بگیرم و در مورد این هم بعدا بتوانم صادقانه و آگاهانه داوری کنم که آیا حساسیت به یک جناح وجود دارد یا نه. بسیاری از اعضای شورای نگهبان این حساسیت را ندارند. یعنی من اسم هایی در ذهنم هست که کسایی برای تایید کاندیداها امضا کردند که خود آن دوستان اصلاح طلب هم باور نمی کنند. اما پرونده انتخاباتی پرونده ای نیست که من ابراهیمیان یا هر فرد دیگری آن را از اول تا آخر نوشته باشیم. در داوری و قضاوت هم اینگونه است. باید دید این مجموعه و ساختار که تحت مدیریت داریم مثل ما بدون حساسیت به گروه های سیاسی نگاه می کنند یا خیر؟ کسانی که این پرونده را می سازند هم آیا همین مقدار بی طرفی را دارند یا خیر. این را باید یک بررسی عمیق تری بکنیم. چرا؟ چون به خاطر وجود یک نقص در مقررات داخلی شورای نگهبان به عنوان اعضا دخالتی در تعیین کنترل و نظارت این شبکه نداریم. من آنها را نمی شناسم. نمی دانم چه کسانی این شهادت ها را می دهند. دبیر شورای نگهبان و نهایتا معاون اجرایی ایشان که منتخب اعضای شورا نیست بر این شبکه نظارتی که بخشی از اطلاعات را به ما می دهند نظارت دارند. بخشی از آن هم از وزارت اطلاعات می آید که در دولت های مختلف ممکن است دستخوش سلایق متفاوت بشوند. چون من شناختی بر آن ساختار ندارم نظرات ویژه ای دارم. البته کارهای اجرایی را نمی شود به دوازده نفر داد. اما می شد برای دوازده نفر یک حق کنترل، استصواب و استیضاح نسبت به شبکه تحت امر قائل شد. این در مقررات داخلی ما پیش بینی نشده است. لذا این بخشی از رویه هایی است که مورد انتقاد بنده است. و ان شاءالله شورای نگهبان که یک مجموعه پویا و رو به جلو است این نواقص را حل کند تا در جهت حفظ حقوق الناس با اطمینان بیشتری عمل کنیم. وقتی این گزارشات را می خوانم اگر وزارت اطلاعات بگوید کاندیدایی گرایشات قوم گرایانه ای دارد اول می پرسم مستندات چیست؟ ممکن است بگویند شهادت دو نفر شاهد. اما شاید آن اسناد معارضی داشته باشد. اگر سازمان اطلاعات سپاه اعلام کند یک نفر ملتزم به شرع نیست حتما از او سوال خواهم کرد که مستندات شما چیست. از داوطلب هم می خواهم که از خود دفاع کند. بعد مانند یک داور بی طرف ارزیابی می کنم اگر برایم قناعت وجدانی حاصل شود تایید می کنم. اما این عوامل مختلف را تسلطی بر آنها ندارم. در دعاوی حقوقی گفتند که اگر از ضابطین دادگستری استفاده می کنید دادستان حق دادن تعلیمات را به آنها دارد. من وسیله ای برای دادن تعلیمات به کسانی که این پرونده ها را تهیه می کنند ندارم و بخشی از قانون هم در رویه شاید خوب اجرا نمی شود. مثلا قانون می گوید نظر وزارت اطلاعات در مورد داوطلبان باید مستند باشد. بگوید که از کجا این نظر را دادم. خب از قدیم به نظرم می رسد برخی از نظرات مستند نبوده است. ما باید این رویه ها را در آینده اصلاح کنیم. لذا باید به عنوان سازمان داوری و قضاوتی همه جهات را ببینیم. فردی که پرونده انتخاباتی را رسیدگی می کند باید این مهارت را کسب کند. کسی که این مهارت را ندارد ممکن است بتواند در بقیه قابلیت های لازم برای شورای نگهبان بدرخشند اما موقع بررسی در موسم انتخابات توانایی ارزیابی پرونده را نداشته باشد. اینها را باید توجه کرد. اگر فرصت داشته باشمممکن است همتم را معطوف این امور کنم. بازهم در این دوره مشکلات زیادی را شاهد بوده ایم. هرچند تعداد زیادی از نیروهای سیاسی برای ورود به انتخابات ثبت نام کردند ولی تعداد زیادی رد صلاحیت شدند. مساله ٤ نهاد نظارتی که در قانون آمده مشکل کاندیداهای رد صلاحیت شده نیست. مساله دخالت نهادهای دیگر در روند تایید صلاحیت هاست. در این دوره از انتخابات حقوقدانان شورای نگهبان برای اجرای دقیق قانون یعنی بسنده کردن به همان ٤ نهاد قانونی چه اقداماتی انجام دادند و ورود نهاد دیگری در این انتخابات آیا در حد استعلام بوده یا نه نظراتی که داده می شد باید حتما اجرایی می شد؟ شورای نگهبان هیچ تکلیف قانونی برای اینکه از نظر کسی تبعیت کند ندارد. بنابراین باید با احترام از این جایگاه یاد شود. من به عنوان عضو شورای نگهبان بسیاری از این نظرات را کنار گذاشتم چون مستند نبود. قبول نکردم چون اقناع کننده نبود. اما شما وقتی دوازده نفر دارید و این تعداد در یک فرصت کم دنبال یک تکیه گاه هستند که به اعتماد او بتوانند یک داوری عادلانه کنند بر اساس تربیت و شیوه زندگی و مشاوران و اطرافیان شان هر کدام از آنها ممکن است به یک جایی و کسی و یک استعلام خاصی تکیه داشته باشند. این را نیمی توان گفت که یک فردی به شما دستور می دهد و شما اجرا می کنید. شما وقتی به دستگاهی برای تحقیق در مورد قتلی دستور می دهید می توانید فردی مورد وثوق را برای این کار انتخاب کنید. در شورای نگهبان هم این احتمال وجود دارد و من مشاهده کردم که ممکن است اعضای شورای نگهبان دلبستگی و اعتماد ویژه ای به برخی از این مراجع ٤ گانه که نه، چند گانه داشته باشند. چون یکی خود سیستم تحقیقات شورای نگهبان است. ممکن است حفاظت اطلاعات دستگاه های مختلف، حراست دستگاه های مختلف سوال کنند و اطلاعاتی را از آنان کسب کنند که خیلی ها هم راهگشا بوده است. از سازمان اطلاعات سپاه ممکن است سوال کنند اما اینکه برای ما کدام یک از اینها اطمینان آور است من به عنوان قاضی همه را کنار هم می گذارم و سبک و سنگین می کنم بعضی ها را هم حتی کنار می گذارم و توجهی نمی کنم ولی ممکن است برخی زا اعضای دیگر به خاطر نوع سلوک و رفتارشان و سابقه همکاری با دستگاه های مختلف گرایش و اطمنان بیشتری به یکی از این دستگاه ها داسته باشند. این را نفی نمی کنم و توصیه می کنم از خودشان سوال کنید. من در مورد آنها صحبتی نکنم. پس چنین موضوعی وجود دارد ؟ این نکته را بگویم که احترام شورای نگهبان را باید همه ما حفظ کنیم. هیچ نهادی نمی تواند دستور بدهد. اما اگر من از وزارت اطلاعات، سپاه یا شبکه نظارتی خود سه گزارش داشته باشم همه را به صورت فنی بررسی می کنم. ممکن است هر سه غلط و مغرضانه باشد و ممکن است برخی درست باشد. آنجاست که برای ما اطمینان حاصل می شود که درست است اما جاهایی ممکن است برای برخی از همکاران من اینگونه نباشد مثلا دو تا از این نهادها برایشان تعیین کننده باشد. یعنی سابقه و اعتمادشان به گونه ای باشد که آنها را درست بدانند اما من آن اعتماد و سابقه را ندارم. یعنی همه را بی طرفانه و براساس ضوابطی که موجود است در حدی که وقت به من اجازه می داد، بررسی می کردم. متاسفانه مساله بررسی صلاحیت ها برای من خاطره خوبی نیست. هزار پرونده را در بیست روز بررسی می کردیم. نوع سازماندهی شورا طوری بود که ٥ روز هم از دست ما رفت. حدود ١٥ روز وقت داشتم به کمک اعضای دیگر کار کارشناسی هزار پرونده را انجام دهیم. کار طاقت فرسایی است من از کار خودم راضی نیستم چرا که هرچقدر زمان کمتر باشد شما باید سرعت بیشتری داشته باشید. تجربه و علم نشان می دهد که کثرت کار ریسک اشتباه و خطا را بالا می برد. حداقل یک سال زمان نیاز است برای بررسی صلاحیت ها. نه فقط ٢٠ روز. حالا که قرار است غیر از مدرک تحصیلی و سن و سوابق قضایی راجع به اعتقادات، التزام و تدین مردم هم داوری کنیم در بیست روز ممکن نیست. این را باید قانون لحاظ کند. نمایندگان بجای رسیدن به حواشی به سراغ سازماندهی این امر بروند. بعضی از امور در ٤ سال و ٨ سال شدنی نیست. من مخالفم که به کلیات ناشدنی بپردازند. من یک سیاستمدار نیستم یک حقوقدان انقلابی هستم. می دانم که برای نظام دینی کنترل افرادی که می خواهند سمتی را به دست بگیرند از حیث تدین و التزام لازم است بدون اینکه بخواهیم دادگاه تفتیش عقاید راه بیاندازیم. باید ظهور و بروز ظاهری یک رفتار داوطلب شایسته نظام اسلامی باشد.درست نیست با این ادعا که در نظارت استصوابی بد عمل می شود با اصل آن مخالفت کنیم. برای اعتراض به اصل نظارت ممکن است دوره ٤ ساله نمایندگی هدر رود اما اگر این کیاست را داشته باشیم و قبول کنیم که نظارت یا اجرا باید بخوبی سازماندهی شود، آن را تعریف می کنیم و مرزهای آن را مشخص می کنیم آنگاه نظارت استصوابی نظارت مبتنی بر تلقیات یا سلیقه های شخصی به سمت نظارت سازماندهی شده و انضباطی بیشتر خواهد رفت. تصمیم گیری در مورد احراز صلاحیت ها از سوی هر دوازده عضو شورای نگهبان انجام می شود. شش عضو حقوقدان و شش عضو فقیه. می توان گفت که از جهتی نظرات شش عضو فقیه بر نظرات حقوقدان ها ارجحیت دارد، یا نه شورا برای حقوقدانان خود وزن زیادی قائل است و در تصمیم گیری های آنها تاثیرگذار نیست و اینکه به عنوان حقوقدان می توانند در برابر فقها بایستند و مخالفت کنند؟ همه سوال شما را در این شرایط جواب نمی دهم. یک علت فرار کردن از سخنگویی این است که من انقلابی هستم نه سیاسی به معنای کلاسیک و یک انقلابی باید صادق باشد البته حقایق را باید در جای خود مطرح کرد. بنابراین من به بخشی از این سوال جواب می دهم. هرگاه پرونده ای در هیات دوازده نفره شورای نگهبان مطرح شد هیچ فرقی بین هیچکدام از اعضا نیست. آنجا استدلال حاکم است. در نتیجه هیچ برتری و سلسله مراتب و مواردی که شما اشاره کردید بین اعضای شورای نگهبان جایی که دوازده نفر مداخله می کنند در پرونده ها وجود نداشته و ندارد. این اختلاف نظر طبیعی است کار شورایی است شاید در رسانه ها هم دیده اید که من و برخی از همکاران نظرمان با دبیر شورا که یک فقیه است یکی نیست. من بر نظر خودم اصرار می کنم. یک جاهایی عقیده دارم درست می گویم و آنها اشتباه می کنند و پای حرفم هم هستم. این هم طبیعی است. ما باید عادت کنیم در نظام ما حرف های مختلف فارغ از موقعیت ها زده شود تا یک گفتمان صحیحی پیرامون مسائل حقوقی و سیاسی در کشور در بگیرد و از دورن آن نتایجی که باعث شکوفایی زندگی سیاسی و اجتماعی و اقتصادی ما بشود در بیاد. عادت های بدی در کشور ما وجود دارد. می گوییم حرف نزنید با هم بحث نکنید. ممکن است بیگانگان سواستفاده کنند. خب بیگانگان هر روز دارند یاوه می گویند ما نمی توانیم زندگی خود را بر اساس یاوه گویی دیگران و بدخواهان و دشمنان تنظیم کنیم. آنها همیشه علیه ما حرف میزنند. ما زندگی را باید بر اساس نیازهای خودمان تنظیم کنیم. نیاز به مباحثه داریم نیاز به نقد همدیگر داریم. این باید صورت گیرد رسانه ها و سیاسیون هم نباید ان را برای جامعه تبدیل به بحران کنند. این یک امر عادی است در زندگی ما. یک روز ممکن است یک فقیهی در مورد مساله فقهی و حقوقی اظهارنظر کند که با دیگری مخالف باشد این را تبدیل به یک اختلاف منفی و فاجعه نکنیم. اصحاب رسانه کارشان این است که به درگرفتن گفتمان های موثر کمک کنند. اگر آنها وقتی بین دو نماینده مجلس یا عضو شورای نگهبان بحثی درگرفت آن را به فاجعه تبدیل کنند خودشان که ابزار آزادی بیان هستند جلوی ابزار آزادی بیان را گرفته اند. این اختلاف نظر وجود دارد طبیعی است در هر نهاد دیگری که مبتنی بر مشاوره است. اگر هم نباشد فایده ندارد. شورای نگهبان یک گروه سرود نیست. استعفای شما را می توان در قالب همین اختلافات گذاشت. یعنی درست در روزی که نتیجه تایید صلاحیت ها به صورت غیررسمی اعلام شده استعفا دادید و خیلی هم پافشاری کردید بر آن. حتی گفتید نیازی نیست که دبیر این شورا بخواهد تایید کند. اصرار شما می تواند بیانگر این اختلافات باشد؟ برای اثبات وجود اختلاف نظر شما لازم نیست دنبال نشانه ها و دلایل بگردید. وقتی می گویم اختلاف نظر و تفاوت دیدگاه داریم دلیل دیگری لازم نیست. من اقرار می کنم که داریم. و اتفاقا خوب هم هست. اما سازو کار قانونی می گوید شما دعوا کنید رای گیری کنید اگر یک رایی اکثریت را آورد باید تبعیت کنید. از نگاه من طرفداری از شورای نگهبان پایبندی و حفظ انسجام شورا این است که حرف های لازم زده شود پافشاری شود و دعوای علمی کنیم و وقتی تصمیم گیری شد بگوییم سمعا و طاعتا. حالا برویم دنبال اجرای این تصمیم. من طرفدار این دیدگاه هستم باید با رعایت مصالح ملی صداهایمان را گاهی بلند کنیم با هم حرف بزنیم اما وقتی یک نظر در شورای نگهبان مطابق قانون رای آورد اعضا و همه مردم باید احترام بگذرند. این نیاز به جست وجوی دلیل ویژه ای ندارد. در بحث مربوط به استعفا در مورد شیوه اطلاع رسانی و نوع برنامه ریزی برای مهیا شدن برای انتخابات و پاسخگویی به مردم و رسانه ها اختلاف سلیقه با دبیر شورای نگهبان دارم. که البته طبیعی است. من همچنان پافشاری می کنم و سعی می کنم مطابق قوانین و مقررات در صحن شورا برای نظراتی که به نفع مملکت است طرفدار جمع کنم تا به قواعد رفتاری ما تبدیل شود. یک جاهایی هم موفق نمی شوم و باید بگویم اطاعت نظر اکثریت را می پذیرم. یک جاهایی هم که نتوانم کاری را طبق اعتقادات درونی ام انجام دهم می گویم نمی توانم من باید صادقانه حرف بزنم. وقتی نتوانیم صادقانه و براساس معتقدات شخصی عمل کنیم بهتر است مدتی کنار بروم و مزاحم کار بقیه نشوم. و در عین حال باید از صداقتم به عنوان یک ارزش پاسداری کنم. بعد از استعفا نقش شما کمرنگ شد، یعنی خبرهایی که باید از زبان شما شنیده می شد از زبان ره پیک بیان شد. خیلی در رسانه ها حاضر نشدید. این نشان می دهد که همچنان بر استفعای خود اصرار دارید. در بحث انتخابات من نگاه ویژه ای داشتم و عقیده داشتم که کار بر روی اسلوب ویژه ای صورت بگیرد. وقتی طبق نگاه شما کار پیش نمی رود و شما احساس می کنید که طبق مقررات باید بگونه ای دیگر باشد بهتر است کسی از این دفاع کند که آن را قبول دارد. بخشی از مشکلی هم که وجود داشته مسائل شخصی کم اهمیت است. دبیر شورا که سالیان سال حضور دارند در شو را و شخصیت مورد احترامی هستند در ابتدا با انتخاب اعضای جدید در شورای نگهبان خیلی موافق نبودند و با این اعضایی که توسط مجلس انتخاب شدند به این اعضا خیلی روی خوشی نشان ندادند. این در انجام کار سخنگویی هم موثر بود. شاید ایشان با آقای ره پیک و دوستان دیگر انس و الفت بیشتری داشتند که باعث می شد مقداری برای من کار جمع آوری اطلاعات و انتقال آن و ارتباط با رسانه با دشواری صورت بگیرد. من سعی کردم راه را باز بگذارم که طبق سلیقه ایشان عمل شود. احترام ایشان واجب است. در امر اطلاع رسانی انتخابات سعی کردم خیلی مداخله نکنم در عین اینکه عقاید خودم را محترم می شمارم. با مسامحه تعبیری دارم به سخنگوی های دیگر برنخورد خودم را می گویم. تعبیرم این است که سخنگو یعنی بلندگو. بلندگو یعنی بوق سخنگو یعنی بوق. خب این سمت مهمی نیست که شما بوق یک مجموعه شوید. من گاهی می پسندم سخنگوی خودم شوم. اگر شرایط فراهم شد به نحوی ه بتوانم احساس کنم اکثریت رویه های جاری همان رویه هایی هست که می توانم براساس اعتقاد قلبی خودم از آنها دفاع کنم در خدمت همکاران هستم. تایید صلاحیت ها در روز خاصی باید اعلام می شد، ولی در همان روز اعلام شد که ممکن است نفراتی به این لیست اضافه شوند. این ناهماهنگی ناشی از چه بود؟ شورا برای نخستین بار نبود که انتخابات برگزار می کرد چرا در وقت قانونی نتوانست یک لیست تکمیلی بدهد و جالب اینکه بعد از آن زمان هم تعداد زیادی را وارد لیست انتخابات نکرد، این ناهماهنگی برای چه بود؟ شورا برای نخستین بار بود که با این تعداد از اعتراضات مواجه می شد. یعنی مقداری غافلگیرانه بود. بنابراین رسیدگی در آن بییست روز برای من از خاطرات تلخ است. خاطرات شیرین هم دارم اما این بیست روز برای من نگرانی اخروی ایجاد کرده است. وقت خیلی کم بود و شما باید به شش هزار پرونده رسیدگی می کردید. عده ای می گفتند ممکن است که نهادهای اطلاعاتی اشتباه کرده باشند. یک سری را به این صورت اعلام کردند اما اینکه می گویید این تعداد تایید صلاحیت اضافه شده پس از بیست روز زیاد نبود من هم با شما هم عقیده ام. اگر من عهده دار سازماندهی بررسی بودم می توانستم طوری طراحی کنم که تعداد بیشتری احقاق حق صورت بگیرد و پرونده هایشان دقیق تر رسیدگی شود. ولی هرکسی ممکن است بر کار دیگری نقد وارد کند شاید هم یک ادعا از سوی من باشد و در عمل شدنی نباشد. می شد یک سری از کارها را انجام داد که تعداد بیشتری پرونده را در آن ٢٠ روز دقیق تر ببینیم. اما گذشت و الحمدالله سپری شد و انتخابات بخوبی برگزار شد و به نظرم مردم با وجود اینکه بعضی ادعا کردند داور در جاهایی به نفع گرفته خوشحال شدند که توانستند اراده خود را از طریق صندوق رای به منصه ظهور برسانند و این برکتی است که نظام جمهوری اسلامی فراهم کرده که با وجود تمام نواقص با این انتخابات فرصتی می دهمی که اقلیت و اکثریت گردش داشته باشند و این گردش در کشور ما به آرامی و بدون درگیری و بحران صورت بگیرد. این تمرین را می کنیم و مهارت کسب می کنیم. شکل جدیدی از مجلس هم در این دوره ایجاد شده تمرین خوبی برای سیاستمدارن ما خواهد بود که ائتلاف ها و همکاری های نو را شکل دهند. همه برکت است. هرگونه که انتخابات را اجرا کنیم در بهترین حالت هم یک ابراهیمیانی پیدا می شود که بگوید این نقص ها را دارید. عیب وجود دارد همانطور که حاکم باید شهروند را ببخشد و از حقوق شهروندان این است که حاکم او را ببخشد یک جاهایی هم هست که شهروندان حاکمان را عفو کنند و اشتباهات را درنظر نگیرند. پارسال که در مورد رد صلاحیت ها صحبت کرده ایم شما یک پیشنهاد خیلی خوبی دادید و اینکه چهره های بزرگ اصلاحات نخبه پروری کنند و چهره های جدید را معرفی کنند. امسال همین اتفاق رخ داد. از سی نفر لیست امید تهران ٢٥ نفر از چهره های جوان اصلاح طلب هستند و رای مردم به کل همان لیست پیامی داشت هم به جریان های سیاسی هم به شورای نگهبان. این را از شورای نگهبان بپرسد من الان در مقام یک عضو حرف میزنم. به عنوان یک حقوقدان . . . به نظرم شورای نگهبان موظف به اجرای قانون است. اسمش را هم نباید سختگیری گذاشت اما اجرای دقیق قانون در ایران منتهی به حذف سلایق سیاسی نخواهد شد اگر یک وقت سلیقه ای حذف شد یعنی اینگه قانون را دقیق اجرا نکردیم. همین دفعه با وجود سختگیری هایی که مورد ادعا واقع شده که فعلا در موردش داوری نمی کنم مردم توانستند لیستهای مورد علاقه خود را انتخاب کنند. باید خدا رو شکر کنیم همه خوشحال باشیم که مردم خوشحال هستند از انتخاب خود. همین. به عنوان یک حقوقدان تایید می کنم که نسل دومی آمده است. درست است. امر میمونی است اما یک خطر دارد. نسل دوم به عقبه خود توجه کنند. ممکن است بگوییم افرادی دارای تجربه هستند ٥ نفر را به مجلس فرستادند این افراد که جوان هستند باید سعی کنند پشتوانه فکری قوی و کار حزبی و سیاسی گروهی را تجربه کنند. اگر اینگونه نشود اتفاقات تاخ مجالس گذشته باز هم تکرار می شود. وقتی مردم چپ ها را به مجلس بفرستند به خواسته خود نرسند، راست ها را بفرستند و به خواسته خود نرسند این ممکن است جامعه را به انتخاب های اشتباه بکشاند. مردم هم اشتباه می کنند. مردم هم ممکن است لجبازی کنند. مثل یک فرد. جامعه ممکن است لجیازی کند پس نباید مردم را به انتخاب های بد و خطرناک وادار کنیم. همه گروه ها باید این احساس مسوولیت ملی را داشته باشند که از این فرصت استفاده کنند و با استفاده از تجربیات دیگران، عمل کنند البته خیلی از آدمهای با تجربه هستند چه از راست و چه از چپ متاسفم که چرا وارد انتخابات نشدند. آدمهای باتجربه ای بودند من آرزو داشتم که بیایند. ولی حالا که بیرون هستند این وقت و تجربه را در ایران راحت دود می کنیم و می سوزانیم. نماینده ای که در چند دوره مجلس بوده موفق بوده و صاحب فکر است این فرد را باید به عنوان یک سرمایه نگاه کنیم. ارتباط این جوانان باید با آنها وجود داشته باشد تا تصمیماتی پخته داشته باشند. برد و باخت در این میدان نباید باعث شود بازنده ها پشت پا به برنده ها بزنند در مسیر کار. لجاجت های بچه گانه را کنار بزنیم با عنوان یک اقلیت موثر نقاد با حسن نیت طرف اکثریت را زیرنظر داشته باشیم تا انها هم در سایه این نگاه نقادانه ما نظم بگیرند. سراغ اینکه همدیگر را نارحت کنیم و تنه به هم بزنیم نرویم و الا همه این دیوار مثل یک دومینو می ریزد و هیچ ثمری نخواهد داشت. شورا با تمام سختگیری ها که نسبت به تاییدصلاحیت ها داشت اما شاهد یک بی اخلاقی در زمان تبلیغات بود. گروه هایی از لیست مورد تایید شورای نگهبان به عنوان انگلیسی یاد کردند. انتظار این بود که نهاد شورای نگهبان یا فقهای آن واکنشی داشته باشند اما این گونه نشد. حتی از تصمیمات خود حاضر به دفاع نشدند. سخنگویی مسائل مختلفی دارد سخنگو باید با جاهایی ارتباط مستمر داشته باشد. صدا و سیما نهادی است که بدنه کارشناسی و مجریان و افراد خدوم و انقلابی و با حسن نیت زیاد هستند ولی در مجموع صدا و سیما رسانه مطلوب و محبوب من نیست. من به علت ارتباط حرفه ای با صدا و سیما رفت و آمد دارم. و فکر می نم بخشی از گناه علم شدن بشقاب های ماهواره ای بر گردن صدا و سیما است. اما نخستین بار که سراغ من امدند، به خبر نگاران گفتم که اگر قرار باشد که نصف این دوستان کاندیداها را متهم به انگلیسی بودن کنند و بگویند چون شما مورد حمایت انگلیس هستید و آنها هم بگویند انگلیس زرنگ تر از این حرف ها است که مستقیما از کسی حمایت کند. انگلیس ٤ قرن وزارت مستعمرات داشته است. دهات های ما را بلد است. همه فرقه های دینی و مذهبی و گرایش های صوفی گرایانه ایران را با جزییات را تحقیق کردند انوقت روباه پیر شاید اگر قرار باشد از یکی حمایت کند قطعا حساسیت های ملت ایران را مد نظر قرار می دهد. ممکن است طرف مقابل بگوید این گار انگلیس حمایت از طرف از مقابل بوده است. این کار انگلیس که ما را در لیست برتر مورد علاقه خود نشان داده چون روحیات ملت ایران را می دانسته می خواسته آن یکی را جلو بگذارد. اگر هر دو طرف اینگونه استدلال کنند چه اتفاقی می افتد. بالاخره نتیجه می گیرند که نصف این مجموعه انگلیسی است. خیلی بد است یعنی اینقدر انگلیس در ایران اقتدار دارد که این مملکت با وجود شورای نگهبان و وزارت کشور نصف داوطلبان انگلیسی از آب در بیایند؟ اسم این را من هم جز بی اخلاقی چیز دیگری نمی گذارم و ان شاءالله که همه ما که سردمدار اخلاق و التزام عملی به اسلام هستیم باید رفتارهای خود را مورد بررسی قرار دهیم. بله باید مواظب نفوذ باشیم و حتما بیگانگان سعی می کنند کسانی را حتی در بین نخبگان سیاسی داشته باشند و احتمالا دارند اما این احتمال باعث نمی شود رفتارهای عادی خود را کنار بگذاریم و بگوییم چون ممکن است یک نفر در صد نفر عامل بیگانه باشد یا متاثر از تفکرات بیگانه ما یک گروهی را متهم کنیم به اینکه بیگانه پرستید یا عوامل نفوذی بیگانه هستید. من به نفوذ و توطئه اعتقاد دارم آن را توهم نمی دانم اما رفتاری که در برابر نفوذ باید داشته باشیم این است که شما هم کیاست بخرج دهید. دستگاه های اطلاعاتی دقیق کار کنند و به مردم هشیاری بدهند بدون اینکه کسی را مستقیم یا غیر مستقیم با تعریض متهم و محکوم به انگلیسی بودن کنیم. در ایران اتهام به انگلیسی بودن مهم ترین ناسزایی است که ممکن است به کسی بگوییم. ما در انتخابات حق نداریم به کسی ناسزا بگوییم. من هم متاسفم. چتر یکی از جریان های سیاسی ما بسیار گسترده است. عیب ندارد. ممکن است بگویند ما با جذب حداکثری می خواهیم مردم ایران را غیر خودی تلقی نکنیم بیشترشان را به زندگی سیاسی وارد کنیم. اما حواسمان باشد در این گروه بزرگی که راه انداختیم هر چند وقت یک بار بر خطوط قرمز خود تاکید کنیم. ما باید مخالفان کوچک را به طرفداران نظام اسلامی تبدیل کنیم. نه اینکه هرکدام را در همان وضعیت نگه داریم و مجموعه ای از اعتقادات را بدون اراءه مانیفستی رو شن کنار هم انبار یا با هم مخلوط کنیم. در همه جناح ها از جمله اصلاحات انسان های فرهیخته و متدین و جانبازان جنگ و جهاد و دلسوزمملکت حضور دارند آن آدمها باید شعارهای اصلی را که استحکام بخش پایه های نظام اسلامی است را هر چند وقت یک بار تقویت و تکرار کنند و حالا که چتری گسترده دارند این شعارها را تبدیل به باور برای طرفداران کنند. این امکان که در گروه انها نفوذی باشد وجود دارد. اما این خطر هزینه بالایی است که برای جذب حداکثری باید پرداخت شود. ممکن است کسانی باشند که حکومت دینی را زیر سوال ببرند یا در اثر هیجان ناشی از پیروزی به حواشی بپردازند. یک مقدار از این جو زدگی در همه جناح ها خصوصا در اصلاحات جلوگیری کنیم. اسلام، صلوات، تکبیر، تسبیح، بسیج و... فقط برای یک جناح در این کشور نیست. اصلاح طلبان هم نباید اجازه دهند مظاهر تدین و تشیع توسط یک جناح مصادره شود. آنها باید تقویت کننده و مدعی این ارزش ها باشند من در جمعی بودم که دوستان شروع به دست زدن کردن. دست زدن که خلاف شرع نیست عیب ندارد. جایی هم که دو نفر خارجی نشستند ما نمی توانیم صلوات و الله اکبر سر دهیم. اما وقتی یک عادت خوبی را بعد از انقلاب و امام پیدا کردیم و اینکه یک شخصیتی را ببینیم صلوات بفرستیم این را نباید منحصر به گروه ویژه شود. این ظواهر کم اهمیت تا ارزش ها ی عمیق تر برای اصلاح طلبان هم هست. حال که هست آن را فریاد بزنند تا به مسلمات طرفدارانشان تبدیل شود. ظواهر دینی و شعارهای دینی و محکمات انقلاب را باید به صورت پررنگ در تمام جناح های سیاسی ببینیم. متدینین سنتی ما به ژست های غربی حساس هستند حق هم دارند ما از این راه گزیده ایم. ما می دانیم دین ما به ظاهر و کلام و شعارها حساس است. لذا کلام سیاسی ما قلم سیاسی ما و لباس و شعار سیاسی ما هرچقدر نزدیک به دشمنان ما نباشد و به صورت صریح تری نزدیک به شعارهای شیعی و انقلابی ما باشد موفقیت بیشتری داریم و عاقبت بهتری در انتظار ما خواهد بود اگر هم قرار است اصلاح کنیم به معنای واقعی باید از این راه اصلاح کنیم. کار را به دست عقلا بدهیم. در بین اصلاح طلبان، اصلاح طلب اصولگرا و بین اصولگرایان، اصولگرای اصلاح طلب وجود دارد. اجازه ندهیم کسانی که حاشیه سازی می کنند کار را از دست عقلا در بیاورند. یک نوع عوام گرایی مذموم توام با ماجراجویی نباید دامن نخبگان ما را بگیرد. مجلس خبرگان پنجم حواشی کمتری از مجلس دهم نداشت. این حواشی از همان زمان شروع شد. شاید بتوان دلیل این تصمیم گیری را حضور چهره های معروف سیاسی از روحانیون تهران دانست. در بحث آزمون شاید خیلی متفاوت با کاندیداها برخورد شد. در همین خبرگان کسانی بودند که بدون آزمون وارد انتخابات شدند. اما سید حسن خمینی مستثنا شد و شورا تاکید داشت که به دلیل عدم شرکت در آزمون صلاحیت علمی ایشان تایید نشده است. این تبعیضات چگونه توجیه پذیر است؟ در مورد شیوه ارزیابی صلاحیت توسط شش عضو فقیه من اطلاعات کاملی ندارم. تا زمانی که اطلاعیه دادند و با توضیحاتی که آقای مومن به من دادند بطور مستمر گفتم قاعده کلی آزمون است. اما فقها نمی خواهند آزمون دلیل منحصر باشد. برای همین هم گفتم که اصولا کسی که در آزمون شرکت نکرده فرصت احراز صلاحیت را از دست داده است. اصوللا را به همین جهت می گفتم که آیت الله مومن تاکید داشتند که اختیار فقها با آزمون هم وجود دارد و سلب نمی شود. آیا پذیرش بدون آزمون هم قواعدی داشت و قواعد چه بود اطلاعی ندارم. این تفاوت را قبول دارید ؟ اگر به همه بگویند شما در آزمون شرکت نکردید اما رزومه را به ما بدهید. از همه بگیرند و بگویند این چند نفر رزومه علمی شان توجه ما را جلب نکرد. اما ده نفر خوبند پس آنها را بپذیریم اتفاقا عادلانه است. اما اگر بگوییم سه نفر را می دانیم که خوب هستند اینجا باید اعتراض کرد که قاعده واحدی برای همه استفاده نکردیم. لذا نمی دانم این قسمت به چه ترتیبی صورت گرفته است. از سخنگوی هیت مرگزی نظارت بر انتخابات خبرگان کسب اطلاع فرمایید نظارت استصوابی در احراز صلاحیت های خبرگان یکی از مباحثی بوده که از سوی شما مطرح شده است. نظارت استصوابی بر خبرگان را قانون مقرر کرده هم قانون اساسی و هم تفسیر آن و هم قانون نظارت بر انتخابات مجلس خبرگان. تبصره ٤ ماده ١٦ آیین نامه انتخابات خبرگان مقرر کرده احراز صلاحیت داوطلبان بوسیله شورای نگهبان مانع نظارت استصوابی عام شورا نگهبان نیست. این فقط یک تئوری نیست قانون است . پیام رای مردم در انتخابات مجلس خبرگان رهبری چه بود؟ دو تن از اعضای فقیه در تهران رای لازم را کسب نکردند. باید به رای مردم احترام بگذاریم. خوشحال باشیم که مردم فرصت این را دارند که به هرکس که دوست دارند رای می دهند و به هر کس دوست ندارند رای نمی دهند. من از اینکه مردم حقوق قانونی خود را اعمال کردند خوشحال هستم. همین هم در انتخابات مهم است. اشخاص مهم نیستند. برای من هم خیلی مهم نیست. اینکه کدام از تایید شدگان شورای نگهبان انتخاب می شوند شخصی است. هرکدام را که مردم انتخاب کردند باید تشکر کرد. علت تعلل در شمارش آرا چه بود؟ من هم دارم تحقیق می کنم. درخواست خواهم کرد تا علت این تعلل و جابه جایی رتبه ها معلوم شود. وزارت کشور یا شورای نگهبان یا هر دو سبب ان هستند یا خیر اطلاعی ندارم. اگر مقصر وزارت کشور است باید بررسی شود و اگر شورای نگهبان است آن هم باید بررسی شود. باید خیلی زودتر اعلام می شد. به عنوان سخنگو باقی خواهید ماند؟ باید ببینیم آینده چه می شود. خیلی علاقه ای به این کار ندارم. حالا که انتخابات تمام شده سخنگو خیلی نقش موثری نخواهد داشت. 586
سه شنبه ، ۱۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وقت نیوز]
[مشاهده در: www.vaghtnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]
-
گوناگون
پربازدیدترینها