واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: فضای مجازی تا زمانی که با جمع های غیرمجازی در ارتباط نباشد، ابزاری برای تاثیرگذاری ندارد. تاثیرگذاری فضای مجازی و جمع های مجازی به وجود و حضور مرجعیت اجتماعی واقعی نیازمند است. تا زمانی که گروه های واقعی و اجتماعات واقعی مانند احزاب، سازمان های غیردولتی و ... وجود نداشته باشد، خواست های جمعی مجازی، تاثیری نخواهند داشت. این اتفاق تنها جنبه سیاسی هم ندارد، هرجنبش اجتماعی در شبکه های مجازی باید به یک جنبش و جمع واقعی متصل باشد؛ مانند جنبش های محیط زیست، خیریه و... در جامعه ما هم روند این تاثیرگذاری همین است. در همین انتخابات، تلگرام نقش مهمی در خواست اجتماعی برای به پای صندوق رای رفتن و کمپین های مختلف حمایت از لیست امید و نامزدهای اصلاح طلبان داشت. مردم در گروه های مختلف درباره رای دادن بحث می کردند، از امکان های مجازی برای تشویق به رای دادن و تبلیغ استفاده می کردند و یک هفته منتهی به انتخابات، تلگرام و فضای مجازی نقش مهمی داشت؛ حتی بعد از آن هم، پیگیری نتایج و شور دسته جمعی از تغییرات و آرای شمارش شده در گروه های مختلف تلگرامی ادامه پیدا کرد تا یک خواست دسته جمعی که در بیرون از فضای مجازی، پایگاهی واقعی داشت به نتیجه برسد. انتخابات و اتفاق های رخ داده، نمایش همین تاثیرگذاری مجازی است. اما فارغ از تمام نتایج و این تاثیرگذاری، نکته ای بسیار مهم در این روند تاثیرگذاری وجود دارد که نباید از آن غافل شویم؛ بخشی از نقشی که در حال حاضر شبکه های مجازی در جامعه ایرانی ایفا می کنند، نقشی است که در جوامع پیشرفته و توسعه یافته توسط شبکه های مختلف تلویزیونی، روزنامه ها و رسانه های دولتی و غیردولتی ایفا می شود و میزان تاثیرگذاری دنیای مجازی در جوامع دیگر و میزان اتکای مردم به حرکت های مجازی به اندازه ایران نیست. دلیل این اتفاق، محدودیت حضور رسانه های غیردولتی و آزاد است. رسانه ها در ایران یا رسانه هایی رسمی و متفاوت با خواست و نگرش مردم ایران هستند یا رسانه هایی که در عین حال همراهی با مردم، به دلیل خط قرمزها و محدودیت ها و مانند شبکه های مجازی و گروه های مختلف تلگرامی، فیس بوکی و... به واسطه خط قرمزهای متعدد و غالبا نانوشته خودخواسته یا تحمیلی نمی توانند وظایف اصلی خود را انجام دهند. تمام بار ارتباطی در جامعه ایرانی به دوش شبکه های مجازی افتاده و چنین اتفاقی برعکس آنچه به مردم نشان داده که می تواند ابزار قدرتمندی باشد، نشانه خوبی نیست و فی نفسه نمی توانیم بگوییم خوشایند است و در طول زمان آثار مخرب نخواهد داشت. فراگیری شبکه های مجازی و تاثیرگذاری آنها در اتفاق هایی که پایگاه عینی دارد، نشانه محدودیت است و اینکه همچنان جامعه ایرانی از منظر ارتباطات و رسانه در محدودیت به سر می برد. حالا ممکن است کاستی های ناشی از این محدودیت با حضور شبکه های اجتماعی توسط مردم جبران شود و در آینده هم ابزارهای مجازی بیشتری در اختیار مردم باشد و شکل و جنس این تاثیرگذاری تغییر کند، اما در واقعیت، همچنان محدودیت است و اگر می خواهیم جامعه ایرانی بار این محدودیت را به دوش نکشد و مردمسالاری را بیشتر از پیش احساس کند، باید در جهت گسترش دامنه رسانه های آزاد اما قانونی قدم برداریم. علاوه بر نظارت مردمی بیشتر بر رسانه ملی، شاید فراهم ساختن حضور شبکه های تلویزیونی و رادیویی غیردولتی گام مهمی در این راستا به شمار آید.
سه شنبه ، ۱۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]