محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830168426
شاعری که خودش را متهم می کند
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: در جایی از زندگی نامه اش می نویسد: «نصرت رحمانی هستم، زاده و پروریده تهران ... حرفه ام قلمزنی است، همین.» به گزارش ذاکرنیوز، نصرت رحمانی شاعر و نویسنده دهم اسفندماه 1308 در محله پامنار تهران متولد شد و در مدرسه پست، تلگراف و تلفن درس خواند. مدتی در رادیو مشغول به کار بود و روزنامه نگاری هم می کرد. او با مجله های «فردوسی»، «تهران مصور»، «سپید و سیاه» و «امید ایران» همکاری داشت و مسوول صفحه های شعر مجله «زن روز» شد. این شاعر 27 خردادماه سال 1379 در رشت از دنیا رفت و در سلیمان داراب به خاک سپرده شد. مجموعه های «مردی که در غبار گم شد»، «نامه هایی که هرگز به او نرسید»، «کولی وحشی»، «کوچ»، «کویر»، «ترمه»، «میعاد در لجن»، «حریق باد»، «درو»، «پیاله دور دگر زد» و «بیوه سیاه» از جمله آثار این شاعرند. «بیوه سیاه» حاوی شعرهای چاپ نشده نصرت رحمانی توسط فرزندش – آرش - منتشر شده است. او همچنین مصاحبه های این شاعر را در قالب کتابی با عنوان «آیینه دار رابطه» منتشر کرده است. رحمانی یکی از شاعران نوگرای ایران است. او از آغاز دهه 20 سرودن شعر را آغاز کرد و در دهه 30 به مرز شهرت رسید. علاوه بر سرودن شعر گه گاه داستان نویسی می کرد و با نام مستعار «لولی» و «ترمه» در مجلات هفتگی به چاپ می رساند. فیض شریفی از دوستان دوران دانشجویی نصرت رحمانی است که کتاب های «جوانب کار شاعر»، «کیمیای رحمانی» و «عشق در آستانه (چند و چونی با نصرت رحمانی)» را درباره او منتشر کرده است. او در کتاب «کیمیای رحمانی» که با همکاری قدرت قائم مقامی نوشته، 10 فیلم مسعود کیمیایی و خط و ربطش با شعر نصرت رحمانی را بررسی کرده است. بسیاری نصرت رحمانی را با عنوان «شاعر شعر های سیا ه» می شناسند، اما شریفی در فصل اول کتاب «جوانب کار شاعر» به دفترهای شعر «کوچ»، «کویر» و «ترمه» اشاره و اظهار می کند: این شعرها نیمایی هستند و وزن عروضی فارسی را رعایت می کنند. آن چه در درون مایه این کتاب ها به چشم می خورد، گریز از رمانتیسم آسمانی و بی انتهای ادبیات کلاسیک به واقع گرایی و هبوط به لجن زارهای پلشت زندگی مردم کوچه و بازار است؛ بیان دردهایی که به درد و رنج مردم و حقایق تلخ و دردآور اجتماع آغشته شده است. بخشی از شعرهای این مجموعه ها چهره شاعری را عکاسی و نقاشی می کند که بسیار روشن با واژگانی خشن و پرخاشجو و تحکم آمیز بازگو می شود. مناظر رنگارنگی که شاعر با مهارت و استادی و قلم موی شعر ترسیم کرده است، برای نخستین بار در شعر فارسی نمود پیدا کرده است. او درباره تاثیر نصرت رحمانی بر سینمای کیمیایی در کتاب «کیمیای رحمانی» می نویسد: مسعود کیمیایی همیشه به این موضوع اشاره داشته که سینمایش متأثر از شعر نصرت رحمانی است. سینمای ایران معمولا متأثر از ادبیات بوده است. در این سینما بر اساس رمان های «شازده احتجاب»، «اوسنه بابا سبحان»، «بوف کور» و «شوهر آهوخانم» فیلم ساخته شده، اما برای اولین بار است که شعر روی سینمای کارگردانی چون کیمیایی اثر داشته است. این تاثیر در واقع یک جامعه نرینه سالار را نشان می دهد. در فیلم های کیمیایی، از «قیصر» تا «گوزن ها» و «غزل» این را می توان دید که یک زن در جامعه فدا می شود. محمود استادمحمد - هنرمند فقید تئاتر - نیز زمانی گفته بود: به نظر من آن حرف شاملو که گفت "نصرت از همه ما شاعرتره"، واقعا ثابت شده است. خود نصرت چیزی گفته از همان جملات خاص خودش که «بعضی ها در حاشیه زندگی شعر هم می گویند، من در حاشیه شعر زندگی هم می کنم.» خیلی شاعر بود. از نظر گنجینه واژگانی ضعیف بود و احاطه چندانی روی لغات نداشت، اما خیلی روی شعر کلاسیک احاطه پیدا کرده بود. البته اوایل نه... اخلاق شاعری داشت. اصلا موجودیت نصرت شاعر بود و چیزی که اتفاق افتاده بود این بود که همین حس شاعرانه را که در وجود او، در زندگی او بود در شعرش منتقل می کرد و دروغ هم نمی گفت و کلک هم نمی زد. با همان زبانی که زبان خودش بود. نمی آمد از یک زبان عالمانه و مطنطن فلان حرف بزند. با همان زبان خودش. نصرت چون هیچ گونه قیدی را نمی پذیرفت، توانست آن حس ها را بریزد روی کاغذ، با همان فرهنگ واژگانی و با همان لغات. نصرت اگر در فرانسه بود «آرتور رمبو» می شد یا «ژان ژنه» می شد. مگر ژنه با نصرت چه تفاوتی داشت؟ نصرت از ژنه خیلی ناب تره.» (کتاب «نصرت رحمانی» - گفت وگوی مهدی اورند - از مجموعه تاریخ شفاهی ادبیات معاصر ایران، به دبیری محمدهاشم اکبریانی، نشر ثالث) همچنین سیروس نوذری - شاعر و پژوهشگر - در ارزیابی شعر نصرت رحمانی بیان می کند: نصرت رحمانی شاعر بسیار خاصی در شعر فارسی است و با سایر شاعران ما تفاوت هایی دارد. او به جای این که به سبک روشنفکران، دیگران را در شعرش متهم کند، خود را متهم می کند و این جانی نیرومند می خواهد که انسان خود را متهم کند و همه صفات بد را به خودش نسبت دهد. سایر شاعران دیگران متهم می کنند؛ اما نصرت خود را منزه نکرده و مانند تفی سربالا می گوید، همه ما به اندازه خود، آدم های دروغ گو ، خیانت کار و ریاکاری هستیم که به دنبال اهداف خودمان هستیم؛ اما ما این را نمی پذیریم و انگشت اشاره خود را به سوی دیگران می گیریم. انتهای پیام
دوشنبه ، ۱۰اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها