تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804902613
نقش مشاوران و مربیان امور تربیتی در مدارس
واضح آرشیو وب فارسی:میگنا: مشاورانی که به نظر می رسد شماری از آنان نتوانسته اند آن طور که باید و شاید با دانش آموزان رابطه برقرار کنند چرا که اعتماد دانش آموزان به مشاوران هنوز به صورت مطلوب جلب نشده است و در نتیجه دانش آموز هم ترجیح می دهد مشکلات خود را با دوستانش درمیان بگذارد تا با آن مشاوران.خیلی از مشاوران مدارس می گویند بارها از زبان دانش آموزان شنیده اند که: «مشاوره مال روانی هاست»، همان وقت هایی که مسئولان مدرسه از دانش آموزان پرسیده اند «چرا برای حل مشکلت نمیایی با هم صحبت کنیم؟»، اما مشکل اصلی کجاست که هنوز برای خیلی از دانش آموزان و در خیلی از مدارس کشور مشاور و مشاوره و بحث ها پیرامون بهداشت روانی کم اهمیت و ناشناخته است؟ این حال و روز خیلی از دانش آموزانی است که در خانه و مدرسه با مشکلات بسیاری مواجه هستند اما علاقه و اعتمادی به همصحبت شدن با مشاور ندارند و در نهایت تنها کاری که از آنها بر می آید انجام رفتارهای خشونت آمیز است که حالا خیلی هایش را لابه لای روزنامه ها می خوانیم. روزنامه ایران نوشت: قد و قواره اش بیشتر از یک دانش آموز 15- 14 ساله می زد. آنقدر هیکلش درشت بود که همیشه قرعه میز آخر به او می افتاد. اما ازهمان وقت ها به خاطر قلدر بازی هایش، خیلی از بچه های کلاس دورش را خالی کرده بودند، اصلاً چهره اش را که نگاه می کردی از دور داد می زد اهل کل کل و دعواست، برای همین چه کسی جرأت می کرد به او بگوید بالای چشمت، ابروست...حرف هم که می زدی، جوابت می شد دعواهای آخر کلاس، یک جا پشت مدرسه یا نزدیکی های خانه منتظرت می ماند و بالاخره مچ ات را می گرفت. نه حرف معلم ها را می خواند و نه گوشی برای شنیدن پند و اندرز داشت...وقت هایی هم که سر کلاس بود، حواسش به درس نبود، مدام یا در حال حرف زدن بود و یا در حال عرض اندام کردن، دلش لک می زد که خودش را برای بقیه ثابت کند...حرف هایش همه از جنس خودنمایی بود....معلم ها بعضی وقت ها با او برخورد می کردند و بیشتر وقت ها هم سکوت....آنها که می دانستند روز و حالش چگونه است، همان هایی بودند که سکوت را برتنبیه ترجیح می دادند. خیلی ها هم با اینکه می دانستند، پدرش معتاد است و مادرش هم هر روز خانه را به نشانه اعتراض ترک می کند، اما با او برخورد می کردند. توصیه بعضی معلم ها هم رفتن پیش مشاوربود؛ اما جوابش تنها یک جمله بود: « مگه من روانی ام که بیام پیش مشاور .» این جمله البته فقط جواب مهران نیست، جواب خیلی از دانش آموزانی است که باید مشاوره شوند. خیلی از مشاوران مدارس می گویند بارها از زبان دانش آموزان شنیده اند که: «مشاوره مال روانی هاست»، همان وقت هایی که مسئولان مدرسه از دانش آموزان پرسیده اند «چرا برای حل مشکلت نمیایی با هم صحبت کنیم؟»، اما مشکل اصلی کجاست که هنوز برای خیلی از دانش آموزان و در خیلی از مدارس کشور مشاور و مشاوره و بحث ها پیرامون بهداشت روانی کم اهمیت و ناشناخته است؟ این حال و روز خیلی از دانش آموزانی است که در خانه و مدرسه با مشکلات بسیاری مواجه هستند اما علاقه و اعتمادی به همصحبت شدن با مشاور ندارند و در نهایت تنها کاری که از آنها بر می آید انجام رفتارهای خشونت آمیز است که حالا خیلی هایش را لابه لای روزنامه ها می خوانیم. براساس گزارش های مسئولان وزارت آموزش و پرورش، دلیل اغلب خشونت هایی که از سوی دانش آموزان در مدارس کشور اتفاق می افتد اضطراب ناشی از اتفاقات درون مدرسه، افت تحصیلی و ناکامی در واحدهای درسی و یا هراس از مورد بازخواست قرار گرفتن از سوی والدین و همچنین افسردگی و اختلافات دامنه دار خانوادگی است. مواردی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان باید توسط یک مشاور و در یک فرآیند دقیق مشاوره برطرف شود اما چرخ مشاوره در مدارس کشور آن گونه که باید نمی چرخد. مشاورانی که به نظر می رسد شماری از آنان نتوانسته اند آن طور که باید و شاید با دانش آموزان رابطه برقرار کنند چرا که اعتماد دانش آموزان به مشاوران هنوز به صورت مطلوب جلب نشده است و در نتیجه دانش آموز هم ترجیح می دهد مشکلات خود را با دوستانش درمیان بگذارد تا با آن مشاوران. موضوعی که «تسلا» دانش آموز کلاس نهم هم به آن اشاره می کند و می گوید: «خیلی نمی شود به معلمان پرورشی و مشاوران مدارس اعتماد کرد، خیلی از دوستانم با مشاور درد و دل کردند و مشکلاتشان را درمیان گذاشتند اما در نهایت مشاور به خانواده اطلاع داد. الان همین دوستان من با سختگیری خانواده هایشان مواجه هستند .» «مهلا» هم دانش آموز دوم دبیرستان در این باره معتقد است: « اگر مشاور موضوعی را بفهمد در حقیقت کل مدرسه می فهمد و هر روز باید جلو در دفتر مدرسه باشیم. ترجیح می دهیم با برخی از معلمانمان حرف بزنیم یا با دوستانمان صحبت کنیم تا اینکه به مشاور بگوییم.» در سوی دیگر این ماجرا هم البته مشاورانی هستند که اگر مجال حضور در کلاس ها را پیدا کنند، اغلب به هدایت تحصیلی دانش آموزان می پردازند تا مشاوره های تربیتی. بنابراین آن طور که برخی از معلمان مدارس می گویند سؤالات دانش آموزان درباره مسائل و مشکلات تربیتی و خانوادگی بی پاسخ می ماند. موضوعی که یکی از معلمان جامعه شناسی بر آن تأکید می کند و می گوید: «یکی از مشکلات، مشاورانی است که احیاناً تخصص لازم را ندارند. این مشاوران فقط برنامه ریزی درسی می کنند و تنها تخصصشان برای دانش آموزان برنامه ریزی درسی است.» او تأکید می کند: « بیشتر دانش آموزان از ترس اینکه مشکلشان به گوش مدیر و یا معاون مدرسه برسد هرگز به سمت مشاور نمی روند. دانش آموزان بیشتر با معلم ها درد دل می کنند و زمانی که معلم نمی داند با مشکل حاد دانش آموزان چه کند مجبور می شود با مدیر موضوع را مطرح کند و در برخی از موارد شاهد برخوردهای نادرست مدیر مدرسه بودیم.» موضوعی که البته یکی از همین مشاوران مدارس رد می کند و معتقد است: «ما در مقطعی قرار گرفتیم که باید برنامه ریزی درسی در مدارس داشته باشیم و البته اگر دانش آموزی به ما مراجعه کند و حرفی بزند ما محرم اسرار آنها خواهیم بود و آن را هیچ وقت به مدیر منتقل نمی کنیم.» مشاور در مدارس کم داریم به این آمارها دقت کنید: «در حال حاضر حدود 18 هزار مشاور وجود دارند اما بر اساس سند جامع تحول و زیر نظام مشاوره، ما با کمبود 15 هزار مشاور تخصصی مواجه هستیم. حدود 20 درصد از مشاوران ما در رشته های غیرمرتبط یا نیمه مرتبط مشغول به فعالیت هستند و کمتر از 5 درصد آنها مرتبط با حوزه مشاوره و تربیتی هستند. به ازای هر 15 دانش آموز یک ساعت مشاوره داده می شود، این یعنی با کمبود نیرو مواجهیم. البته در تلاشیم که یک ساعت مشاوره را به ازای هر 12 دانش آموز انجام دهیم. مشاوران محرم اسرار دانش آموزان هستند و قبول نداریم که دانش آموزان به مشاوران اعتماد ندارند .» این حرف ها را حمید رضا کفاش معاون فرهنگی و پرورشی وزیر آموزش و پرورش عنوان می کند و می گوید: «بر اساس سند تحول بنیادین هر مدرسه بالای ۱۵۰ نفر باید یک مشاور داشته باشد که بر این اساس کمبودمان بسیار زیاد است. بنابراین مدارسی که تعداد معدودی دانش آموز دارند دیگر مشاور نمی خواهد و باید دانش آموز آن به حد نصاب برسد که حد نصاب آن ۱۵۰ دانش آموز است. در سند تحول بنیادین و برنامه درسی، وجود مشاور برای همه دوره های تحصیلی ضروری دانسته شده است. به دلیل اینکه هدایت تحصیلی در متوسطه اول انجام می گیرد، اولویت ما در ساماندهی مشاوره در این دوره بوده است و ما متأسفانه در دوره های دیگر مشاور نداریم. البته نیاز به نیرو را در همه دوره ها اعلام کردیم.» وی تأکید می کند: « اولویت مدارس، وجود معلم در کلاس درس است و اگر دانش آموز در کلاس درس معلم نداشته باشد، آسیب هایش بیشتر از نداشتن مشاور است ، پس اولویت استخدام در وزارت آموزش و پرورش جذب معلم است. با این حال ما به طور جدی این موضوع را پیگیری می کنیم و قبول هم داریم با توجه به سطح رفتارهای خشونت آمیز برخی از دانش آموزان باید مشاوران در همه مقاطع باشند.» با این همه باید پرسید که وظیفه معاون پرورشی یک مدرسه چیست؟ آیا مشاوران اقدام به شناسایی دانش آموزان در معرض خطر می کنند؟ و اینکه چقدر از دانش آموزان به مشاوران مدرسه اعتماد دارند؟ کفاش در این باره می گوید: «یکی از وظایف معاونان پرورشی و مشاوران تعمیق باورهای دینی است. همین اقدامات دینی موجب شده جلوی بسیاری از آسیب های اجتماعی دانش آموزان گرفته شود.» وی تأکید می کند: «بسیاری از مشاوران ما که در دوره دوم متوسطه حاضر هستند ارتباط خوبی با دانش آموزان دارند و دانش آموزان هم بیشترین مسائل را با آنها مطرح می کنند با این حال قبول داریم که بخش عمده ای از دانش آموزان نسبت به مشاوران حساسیت دارند و نمی توانند به آنها اعتماد کنند و حتی با آنها حرف نمی زنند. برای همین طرح همیار مشاور را در مدارس اجرایی می کنیم. - - البته اعتماد به مشاور بستگی به شخصیت مربی و معلم دارد. همه ما در دوران تحصیل معلمان و مشاورانی را سراغ داریم که کاملاً با بچه ها رفیق بودند. البته عکس این موضوع هم وجود دارد. عموماً جهت گیری آموزش و پرورش این است که مشاوران را بخوبی در دانشگاه آماده کند. البته در مواقعی هم معلم و مربی نمی توانند ارتباط برقرار کنند مشکل ما هم همین مواقع است و بر اساس همین موضوع از چند سال قبل طرح همیار مشاور را در مدارس آغاز کردیم. در این طرح می خواهیم دانش آموزانی را شناسایی کنیم که در بین دیگر دانش آموزان ستاره هستند و دانش آموزان آنها را به لحاظ ادب، اخلاق و رازداری قبول دارند. مشاور در مدرسه این دانش آموزان را شناسایی می کند و از آنها می خواهد تا به کمک مشاور بیایند تا دانش آموزانی را که در معرض خطر هستند به مشاور ارجاع دهند.» وی معتقد است: «بنده به عنوان معاونت پرورشی و فرهنگی به جد معتقدم که مربی و مشاور اولویت استخدام های وزارتخانه است در همین آزمون استخدامی که ۵ هزار نیرو جذب آموزش و پرورش شدند ۲۰۰نیرو را به معاونت پرورشی و فرهنگی اختصاص دادند باوجود اینکه سهمیه نداشتیم و در پذیرش های دانشگاه فرهنگیان هم رشته امورتربیتی و هم مشاوره جزو رشته های اصلی هست و هر سال نیرو می گیرد به همان میزانی که به آنها مجوز داده می شود.»
یکشنبه ، ۹اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: میگنا]
[مشاهده در: www.migna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
گوناگون
پربازدیدترینها