واضح آرشیو وب فارسی:نی زار:
ضرورت های پس از انتخابات/نوشتاری به قلم دکتر سعیدی مهر
نی زار : زندگی اجتماعی در مسیر تاریخی خود از گذرگاه ها و لحظات حساس عبور می کند تا هویت مردم خویش را به رخ کشیده ،توانایی ها و ضعف ها را به نمایش بگذارد. یکی از این گذرگاه های مهم و حساس انتخابات هفتم اسفند ۱۳۹۴ است که اینک آخرین دقایق رای گیری مردم […]
نی زار : زندگی اجتماعی در مسیر تاریخی خود از گذرگاه ها و لحظات حساس عبور می کند تا هویت مردم خویش را به رخ کشیده ،توانایی ها و ضعف ها را به نمایش بگذارد. یکی از این گذرگاه های مهم و حساس انتخابات هفتم اسفند ۱۳۹۴ است که اینک آخرین دقایق رای گیری مردم سپری شده همانگونه که از قبل پیش بینی می شد خیل عظیم مردم را پای صندق های رای کشاند و این جوشش بزرگ را به منصه ظهور رساند. مساله ای که اینک در این دقایق ذهن بنده را مشغول کرده این است که کاروان تبلیغاتی که به صورت غیر رسمی از ماه ها قبل شروع به حرکت نمود، فرصتی را برای کاندیداها و طرفداران آنها ایجاد کرد تا به ابراز توانایی های خود و بعضا ضعف های دیگر کاندیداها بپردازند. برخی از افراد از مسیر تایید صلاحیت ها نتوانستند عبور کنند اما عقب نشینی نکرده توان خود را همراه کاندیداهای تایید صلاحیت شده صرف گرمی فضای انتخابات و شرکت مردم در این عرصه کردند و این حماسه ملی خلق شد. در این انتخابات نیز مثل همه مراحل گذشته طبیعی است که جز تعداد اندکی عبور نخواهند کرد و بقیه کاندیداها به خیل عظیم شهرودانی خواهند پیوست که باید زندگی عادی خویش را به مانند دیگر مردم ادامه دهند . و افراد انتخاب شده نیز مورد تایید همه مردم نبوده جهت رفتن به مجلس تنها از افراد همسو و هم عقیده رای گرفتند. سوالی که برای بنده مطرح است این است که آیا شعور جمعی و عقلانیت مدنی امروز ما آنقدر رشد کرده که بدانیم کارزار انتخابات و هرآنچه در این عرصه اتفاق افتاده پدیده ای مخصوص و گذراست و حوادث این دوره را باید در چهارچوب همان بازده زمانی نقد و تحلیل نمود یا اینکه نتیجه انتخابات را ابزاری برای ابراز حب و بغض ها قرار داده به تسویه حسابهای غیر منطقی و غیر کارشناسی اقدام نماییم. آیا دوره قهر ها و روی گردانی به بخشی از بدنه ی جامعه به سر آمده و می توانیم به کمک اعتمادی که مردم به ما داشته اند به فکر رفع مسائل و مشکلات همه باشیم؟ آیا ادعا هایی که در دوره انتخابات و تبلیغات نمو ده ایم را از یاد نمی بریم ؟و به یادمان می ماند که چه وعده ها و امید هایی به مردم داده ایم؟ آیا میدانیم که تعدادی از مردم اگر در مقابل ما ایستاده اند نه از سر عقده و کینه بلکه از سر مشکلات بوده که راه حل رفع آنها را عقیده و نظر رقیب میدانسته اند. آیا میدانیم جهت رفع مسائل جامعه تنها به عقل و خرد خویش و جمعی که در ایام تبلیغات در کنار ما بوده اند، بسنده نکنیم ؟ همه سلائق و نگرش ها را در نظر بگیریم. همه کسانی که در ایام تبلیغات سعی داشته اند دیدگاه ها و نظرات خویش را در معرض قضاوت مردم قرار دهند وتلاش می نمودند خود را ناجی و حلال مشکلات معرفی نمایند، حاضر بودند با همه کسانی که رای و نظر مخالف داشتند مناظره کنند ، آیا پس از اتمام انتخابات حاضر می شوند رقبای انتخاباتی خویش را جمع نمایند؟ جهت حل مسائل مردم با آنها گفت و گو و چاره اندیشی کنند. اگر این مساله اتفاق افتاد میتوان امید داشت قدمی به جلو برداشته ایم و حرفی برای گفتن داریم در غیر این صورت نه مشکل مردم حل می شود و نه چراغ راهی برای آینده روشن. امید است منتخبین مردم از پوسته خودبینی برون آیند و با عقل و خرد جمعی اقدام به حل مسائل مردم نمایند.
۸ اسف, ۱۳۹۴ - ۱۱:۱۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نی زار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]