محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830103880
تقوایی: خودم را نفرین می کنم که فیلم زندگی «فریده» را نساختم
واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: ناصر تقوایی در مراسم اختتامیه نمایشگاه آثار فریده لاشایی گفت: متاسفم که چیزی که فریده از من می خواست نتوانستم انجام بدهم. او دوست داشت از زندگی و کارش یک فیلم بسازم و من خودم را نفرین می کنم که نتوانستم این کار را به موقع انجام بدهم. وقتی آماده شدم که فریده دیگر در بین ما نبود. به گزارش ذاکرنیوز)، مراسم اختتامیه نمایشگاه آثار فریده لاشایی همزمان با سومین سالگرد درگذشت این نقاش و مترجم در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد. احمد مسجدجامعی، مجید ملانوروزی، یعقوب امدادیان، رضا بانگیز، تهمینه میلانی، کامران عدل و واحد خاکدان از مهمانان ویژه این مراسم بودند. نمایشگاه فریده لاشایی روایتی واقعی از او بود در ابتدای این مراسم، احمد مسجدجامعی- عضو شورای شهر تهران– اظهار کرد: وقتی که از مانلی کیکاووسی (فرزند فریده لاشایی) درباره این نمایشگاه پرسیدم گفت، این نمایشگاه کمکم کرد حسی که به مادرم داشتم را انتقال بدهم و به او ادای دین کنم. این حس برای من خیلی زیبا بود. فکر می کنم در ذات نگاه هنری این حس وجود دارد که هنرمند توان بیانش را پیدا می کند. در آثار فریده لاشایی این نگاه وجود دارد و با اینکه یک جور شکل گیری خلاقیت در ذهنش مراحلی را طی می کند، اما در همه آن ها جوهره مهربانی وجود دارد، حتی آنجایی که تحت تاثیر جنگ ویتنام است. او افزود: باید از مانلی به خاطر این نمایشگاه تشکر کنم، چون یک روایت واقعی از مادرش ارائه داد. در بین آثار این نمایشگاه کارهای ضعیف فریده هم دیده می شود و می توان دریافت که زمینه شکل گیری خلاقیت در هنرمند چطور و نقش مسائل اجتماعی و مطالعاتش چگونه بوده است. این نمایشگاه شخصیت ویژه ی او را نشان داد. خود من تنها بخشی از شخصیت او را می شناختم. خوشحالم که این روند ادامه خواهد داشت و این آثار در جاهای دیگر هم به نمایش گذاشته خواهد شد. ایران همیشه نماد هنر، ادب، شعر و فرهنگ بوده و کسی نیست که ایران را به این وجه نشناسد. مسجدجامعی همچنین بیان کرد: آقای ملانوروزی و دوستان کاری را بعد از برجام شروع کرده اند که نمایش ۳۰ اثر از هنرمندان ایرانی و ۳۰ اثر از کارهای هنرمندان بزرگ خارجی در موزه های بزرگ دنیاست و اولین دوره آن در آلمان خواهد بود. لاشایی برای تجرید طبیعت به آن نزدیک نمی شد رعنا فرنود - نقاش و از دوستان نزدیک فریده لاشایی – سخنران بعدی بود که درباره تصور طبیعت در نقاشی های فریده لاشایی گفت: طبیعت تم اصلی نقاشی های او بود. انتزاع و از آن خود سازی، دو ویژگی قابل بررسی در آثار او هستند. گرایش به انتزاع در رابطه با طبیعت چند دهه قبل از لاشایی با ظهور اولین هنرمندان نوگرای ایران با ویژگی های متفاوت آغاز شد. سهراب سپهری بیش از دیگران از لحاظ فرم و فضا به آثار لاشایی نزدیک است، اما تفاوت قابل توجهی از نظر نقطه شروع، نتیجه گیری و تکنیک با او دارد. او افزود: لاشایی برخلاف اغلب مدرنیست های ایرانی برای تجرید طبیعت به آن نزدیک و با آن روبه رو نمی شد. او با فاصله گرفتن به تاریخ و حافظه رجوع می کند، خاطره را به یاد می آورد و از آن آشنایی زدایی نمی کند، بلکه با ایجاد تصاویری آشنا بیننده را به خاطره شخصی خود نزدیک تر می کند. این آثار قرار نیست بیانگر کلیت سهمگین یا شکوهمند طبیعت باشند. این هنرمند ادامه داد: شاید هنرمند می خواهد تصویر ذهنی فرار و در معرض آسیب زمان را از میان طبیعت وحشی به فضای اهلی و قابل کنترل بکشاند و حس امنیت را در پروسه مرور گذشته و به خاطرسپاری حال، منتقل کند. لاشایی طبیعت را انتزاعی می کند. بدون رجوع به طبیعت، منشا حرکت او طبیعت در خاطره است. تصویر طبیعت است که در حافظه تاریخی هنرمند جایگزین شده است؛ این خاطره از جنس بو، رنگ و جنسی است و در تمام دوران حرفه ای او تکرار شده است. فرنود ادامه داد: سال های ابتدایی زندگی او در رشت و سال های خانواده اهمیت ویژه ای در این زمینه داشته اند. به نظر می رسد فریده در جست وجوی فضایی آشنا، خواسته یا ناخواسته و در نهایت به فضای نابسامان و بحرانی دست می یابد. فضایی که نه خطی زمانی دارد و نه مرکزی ثبات دهنده. بحران را نه خارج از خود بلکه در درون خود جست وجو می کرده است. شیوه او فی البداهگی است بدون ویرایش، مثل یادداشت کردن. به جریان سیال ذهن شباهت دارد. او در بخش دیگری از سخنانش گفت: اهمیت به فضای خالی، بی مرکزی، پراکندگی فرم در کمپوزیسیون و رجوع به طبیعت از مشابهت های هنر او با فرهنگ تصویری خاور دور است. انعکاس نور یعنی مهم ترین فاکتور مکتب امپرسیونیستی در آثار فریده متفاوت است. منبع نور در نقاشی های فریده نه از بیرون، بلکه از درون اثر منشا می گیرد. حرکت از کل به جزء یعنی استخراج کادری از طبیعت و مهار آن در چارچوب خاطره. هنرمند می کوشد با افزودن ضربات حسی و رفتار برنامه ریزی نشده از جزء به کل و تصویر به معنا جهان خود را بیان کند. در نهایت پروسه خلق بیش از نتیجه نهایی خلق اهمیت می یابد. مرجان تاج الدینی - پژوهشگر و تاریخدان هنر– نیز در این مراسم درباره هنر و هنرمندان مدرن ایران گفت: هنر مدرن نوعی تلاش هنرمندان برای خلق یک زبان و هویت شخصی بود که به واکنش های مختلفی در جامعه هنری منجر شد. برای من این تلاش همواره با مفهوم یک مبارزه همراه بوده است. به ویژه از سوی کسانی که تصویری تولید می کردند که به سبک های مسلط غربی دوران خود شباهت بیشتری داشت. این مورد درباره ی فریده لاشایی پررنگ است، چون او را معمولا به سبک اکسپرسیونیست انتزاعی می دانند. او در عمل اگر چه اکسپرسیونیست و انتراعی کار می کند، اما خودش تاکید دارد که منتسب به هیچ سبکی نیست. مدام در مصاحبه هایش تکرار می کند که سیاسی نیستم. به آن معنا که خود را به جنبش سیاسی خاصی متعلق نمی دانست، اما به عنوان روشنفکر به اتفاقات اطرافش واکنش نشان می داد. او دو سال در زندان پهلوی زندانی بود و در رمان «شال بامو» به خاطرات سیاسی زیادی اشاره کرده است. او می خواهد از برچسب خوردن و محدود شدن رها شود. او افزود: مسائل سیاسی و اجتماعی در نقاشی های او نمود دارد. انتخاب انتزاع او را از بازنمایی بریء می کند، اما به عنوان مثال ارادتش به دکتر مصدق را در آثارش می بینیم. دغدغه نسبت نقاشی و سیاست و مسائل اجتماعی در فریده لاشایی به جایی می رسد که در یک دوره شک می کند نقاشی بکشد یا نه. در دوران جنگ خجالت می کشد از نقاشی کشیدن و نمایشگاه گذاشتن. با این حال وقتی در بمباران تهران نمایشگاهی از آثارش برپا می کند با استقبال شدید مردم مواجه می شود. این پژوهشگر همچنین گفت: بسیاری از هنرمندان مدرنیست به خصوص کسانی که به سبک انتزاعی کار کردند، همواره در مظان اتهام بودند که بیشتر تصویر تولید می کنند. سعی من همواره این بوده که بگویم جهان بینی آن ها کجاست و از چه چیزی سرچشمه می گیرد. خودم را نفرین می کنم که فیلم زندگی فریده را نساختم ناصر تقوایی - کارگردان سینما و از دوستان لاشایی - نیز در این مراسم اظهار کرد: خیلی از آدم ها در جامعه ما هستند که تشعشع و دامنه نفوذ افکارشان بعد از خودشان هم دوام می آورد. یعنی فقط در آثارشان نیست. از خود زندگی شان نشأت می گیرد. بعید می دانم کسی این ویژگی را نداشته باشد و بتواند با کارش در جامعه طرفداران زیادی پیدا کند. در مورد فریده لاشایی اگر بخواهیم صحبت کنیم، درباره یک آدم چندوجهی باید حرف بزنیم. زن و مرد نه، بلکه به طور کلی انسان مد نظرم است. فریده یک انسان چندوجهی بود که در همه زمینه ها خیلی خوب کار می کرد. تجربه تئاتر داشت، خیلی خوب می نوشت و کار خودش نقاشی هم همین طور. هر جا اثر انگشتی از فریده می بینیم با یک کار خوب همراه است. شاید این شکوفایی منحصر به فریده یا یکی دو نفر نباشد. او افزود: آیا وقتش نرسیده که همه زن های ما زبان باز کنند و به سخن دربیایند؟ من فکر می کنم مردان ما به اندازه کافی نوشتند و حرف زدند و فکرشان را نمایش داده اند، ولی هنوز این فرصت به دست زن های ما نیفتاده است. معدود هستند و همان ها هم جای خیلی بالایی درقلب ما ایرانی ها دارند. مثل فریده لاشایی، فروغ فرخزاد و سیمین دانشور. این ها جزو چهره های محو ناشدنی از خاطر ما هستند؛ به دلیل نوع کار، فراخی اندیشه و جهان بینی وسیعی که داشتند. زن های ما با تمام دشواری ها و با وجودی که تعدادشان در کار هنر کمتر از مردان است، جای مهم تری را اشغال کرده اند. افکارشان فقط برای خودشان است و از جایی برداشت نشده است. یک نیروی خالصی در آن ها می جوشد. در دوره و زمانه ای که من متولد شدم دنیا را این طوری دیدم. تقوایی همچنین بیان کرد: امیدوارم مسیر رشد فرهنگی در خانم های ما بخصوص دختران جوان قطع نشود. هنر بر تمام مسائل زندگی احاطه دارد. نوشتن را برای دیگران انجام نمی دهیم می خواهیم ببینیم چقدر جهان، انسان و دیگران را می شناسیم. این اولین نیروی محرکه ای است که انسان را به نوشتن وامی دارد. سال هاست که می بینم زن های ما بسیار فعال هستند. کار هنری از هر نوعش یک کار تمام وقت است. باید به زندگی روزمره انسان تبدیل شود. باید به خود زندگی شبیه شود. آن وقت است که این جوشش اتفاق می افتد. باوجودی که تعداد هنرمندان مرد ما خیلی بیشتر از خانم هاست، اما گاهی درخششی که در خانم ها می بینم در مردها ندیده ام. حتی در خودم. این کارگردان ادامه داد: آیا سکوت چند قرنه ی خانم ها وقتی شکسته شود حاصلش این خواهد شد؟ فکر می کنم اگر این را ملاک بگیریم که چند سالی است فرصتی برای خانم ها پیش آمده برای ابراز عقیده حتی در سیاست، به نظر من هنوز به آن آماری که باید برسد نرسیده است. خیلی افکار زنانه در راه است که در آینده می تواند جامعه ما را تغییر بدهد. جامعه ما هنوز مردسالار است. دوران سالاربازی دیگر ور افتاده است. حتی در شعر، نقاشی، نویسندگی زن ها جایگاه ویژه ای دارند. هوشمندی زنان ما در اجتماع خیلی بیشتر از مردها بوده، هر چند مردها مدعی تر بوده اند. شاید تعداشان به اندازه مردها نباشد، اما قوی تر هستند. ما به جنبش خانم های ایرانی احتیاج داریم. او افزود: بچه های ما را مادران بزرگ می کنند و آنجاست که تاثیر خود را نشان می دهند. یکی از این مادرها فریده لاشایی است. امیدوارم دخترش به اندازه کافی از او یاد گرفته باشد. او برای من از هر لحاظ یک دوست نمونه بود. با من و همسرم و چند نفر دیگر چند سفر با هم به کویر داشتیم. او یک زن جامع الاطراف بود. روی چیزی تعصب نداشت و در کارش تنوع طلب بود. تقوایی به خواسته لاشایی از او برای ساخت فیلم زندگی اش اشاره و اظهار کرد: متاسفم که چیزی که از من می خواست نتوانستم انجام بدهم. او دوست داشت از زندگی و کارش یک فیلم بسازم و من خودم را نفرین می کنم که نتوانستم این کار را به موقع انجام بدهم. وقتی آماده شدم که فریده دیگر در بین ما نبود. شاید یک روز بتوانم با کمک همسرش و خاطراتی که از او مانده این کار را انجام بدهم. فرصت اصلی را از دست داده ام، اما فکر می کنم آن قدر گستردگی فکر داشت که هیچ وقت برای معرفی او دیر نیست. این کارگردان اضافه کرد: تا خودش نگفته بود هیچ کدام از ما متوجه بیماری اش نشده بودیم. فریده لاشایی در این حد خوددار بود. ای کاش او وقت بیشتری برای خلق اثر داشت. با این حال همین تعداد آثار او را هم طور دیگری دیدم. دنیایی را دیدم که قبلا آن را کشف نکرده بودم. تاریخ ما پر است از هنرمندانی که بعد از مرگشان کشف شدند، مثل حافظ. امیدوارم فریده هم یک روز به جایگاهی که باید در جامعه هنری برسد. عشق بزرگ مادرم نوشتن بود فریار جواهریان - نمایشگاه گردان نمایشگاه آثار فریده لاشایی – نیز گفت: خوشحالم که در روز درگذشت فریده دوستان او در اینجا جمع شده اند. فریده دوست عزیزی برای من بود. چرایی این نمایشگاه به همین دوستی برمی گردد. او سپس به بیان خاطره ای از فریده لاشایی و هادی میرمیران (معمار فقید) پرداخت. مانلی کیکاووسی - فرزند فریده لاشایی– دیگر سخنران مراسم بود و گفت: برای من این نمایشگاه فقط قدردانی از مادرم نبود، بلکه بردن آثاری از فریده بین مخاطبان بود که مردم بتوانند قضاوت کنند. بنیادی هم به نام فریده لاشایی تشکیل شده که یک بخش کوچکی از آن به حفظ و نگهداری آثار فریده و پشتیبانی از کار نمایشگاه هایش اختصاص دارد. او افزود: عشق بزرگ مادرم نوشتن بود و نقاشی بیشتر برایش راهی برای گذران زندگی بود. امیدوارم بنیاد بتواند به کار نویسندگی هم بپردازد و در حد توان از نویسندگان جوان که نقد هنری یا متن آزاد می نویسند حمایت کنیم. با تمام تلاشی که کردیم این نمایشگاه کاستی های خودش را داشت. یکی از این مسائل کوتاهی زمان برنامه ریزی برای نمایشگاه بود. امیدوارم این فرصت را داشته باشیم که در فضایی امن این کارها را انجام بدهیم و برنامه ریزی های بلندمدتی داشته باشیم. به گزارش ذاکرنیوز، نمایشگاه آثار فریده لاشایی که بیش از 130 اثر از آثار دوره های مختلف عمر هنری این هنرمند را به نمایش گذاشته بود، با برپایی این مراسم در موزه هنرهای معاصر پایان یافت. انتهای پیام
جمعه ، ۷اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[مشاهده در: www.zakernews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 130]
-
گوناگون
پربازدیدترینها