واضح آرشیو وب فارسی:شفقنا: شفقنا(پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) _ با نگاهی به کتاب های روایی شیعه و سنی، روشن می شود که مسأله «مهدویت» و «ظهور مصلحی جهانی» در آخرالزمان ریشه در سخنان پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) دارد، گذشته از این که شیعه به دلیل پیروی از اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه و آله) از روایات و منابع بیشتری در این زمینه بهره مند است. و می دانیم که از نظر شیعه و سنی، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) چه در مقام علم و چه در مقام عمل، دارای عصمت است، و البته این باور، در درجه اول به پشتوانه عقل و در درجه دوم با تکیه بر قرآن کریم، به اثبات رسیده، و در کتاب های اعتقادی و کلامی، به صورت گسترده به این مطلب پرداخته شده است. علاوه بر این که از نظر شیعه، و با بهره گیری از ادله عقلی و نقلی، امامان دوازده گانه از اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه و آله) نیز دارای مقام عصمت می باشند. به گزارش شفقنا به نقل از رهروان ولایت بنابراین همان طور که خداوند در قرآن می گوید: «وَ مَا یَنطِقُ عَنِ الهَْوَى، إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْىٌ یُوحَى [نجم/۳] و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى گوید! آنچه مى گوید چیزى جز وحى که بر او نازل شده نیست» سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله) ریشه در سخن خدا دارد و بشارت او به آمدن منجی بشریت، بشارتی الهی است. در این نوشتار به متن روایات نمی پردازیم، بلکه می خواهیم به جایگاه این روایات میان مسلمانان و کتاب های روایی شیعه و سنی اشاره کنیم. در یک نگاه، منابع و کتاب های حدیثی شیعه و سنی که از مهدویت یاد کرده اند، به دو دسته عمده تقسیم می شود: الف) کتاب های روایی عمومی که دارای موضوعات گوناگون هستند و در میان آن ها به احادیث مهدویت هم اشاره کرده اند. برای نمونه در میان کتاب های شیعه می توان به «کتاب سلیم بن قیس» اثر سلیم بن قیس هلالی عامری کوفی(متوفی۷۶ق)، «قرب الاسناد» تألیف حمیری، «بصائر الدرجات» اثر محمد بن حسن بن فروخ صفار قمی، «المحاسن» اثر احمد برقی، «الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد» اثر شیخ مفید، «الکافی» اثر ابوجعفر کلینی، «کفایه الاثر» نوشته خزاز قمی، «بحار الانوار» اثر علامه محلسی و «اثبات الهداه» اثر شیخ حر عاملی اشاره کرد. علمای اهل سنت در کتاب هایشان، روایات مهدویت را ذیل عنوان کتاب «الفتن»، «کتاب المهدی»، «باب المهدی» و یا در بخش مربوط به نشانه های قیامت، آورده اند؛ برای نمونه می توان به کتاب «المصنف» اثر صنعانی، «الفتن» اثر نعیم بن حماد، «المصنف فی الاحادیث» از ابن ابی شیبه، مسند احمد، صحیح بخاری و مسلم، سنن ابن ماجه، سنن ابی داوود، سنن ترمذی، سنن نسائی، صحیح ابن حیان، المستدرک نیشابوری اشاره کرد. ب) کتاب های اختصاصی مهدویت که به خاطر اهمیت این مسئله، جداگانه و به طور مفصل درباره امام مهدی(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) نوشته شده است. در کتاب ها و منابع شیعه می توان به کتاب «اخبار الغیبه للحجه» اثر عباس بن هشام ابوالفضل الناشری (متوفی۲۲۰ق)، «کمال الدین» اثر شیخ صدوق، «الغیبه» اثر شیخ طوسی، «الغیبه» اثر کاتب نعمانی، «الفصول العشره فی الغیبه» و «اربع رسالات فی الغیبه» اثر شیخ مفید اشاره کرد. در میان کتاب های معاصر، دو مجموعه ارزشمند «منتخب الاثر» از حضرت آیت الله صافی گلپایگانی و «معجم احادیث الامام المهدی» از حجه الاسلام علی کورانی، به طور ویژه، تمامی احادیث مربوط به مهدویت را گردآوری کرده است. در منابع اهل سنت نیز می توان به سه کتاب «الاربعون حدیث»، «مناقب المهدی» و «صفه المهدی» از ابو نعیم اصفهانی، «البیان فی اخبار صاحب الزمان» اثر گنجی شافعی، «عقد الدرر فی اخبار المنتظر» از یوسف بن یحیی المقدسی الشافعی، «العرف الوردی فی اخبار المهدی» اثر جلال الدین سیوطی، «القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر» اثر ابن حجر هیثمی، «البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان» از متقی هندی و «موسوعه المهدی المنتظر» اثر دکتر عبدالعلیم عبدالعظیم البستوی اشاره کرد. البته باید یادآوری کرد که در صحیح بخاری و صحیح مسلم، از مهدی موعود به وصف یاد شده است، نه به اسم. در صحیح بخاری از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نقل شده است: «چگونه خواهید بود هنگامی که عیسی بن مریم در میان شما نازل شود در حالی که امام شما، فردی از خود شماست».[۱] شارحان بخاری تصریح کرده اند که او مهدی منتظر(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) است.[۲] در صحیح مسلم نیز علاوه بر همین حدیث،[۳] حدیث دیگری از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نقل کرده که حضرت فرموده است: «در آخر الزمان خلیفه ای خواهد بود که مال فراوان به افراد خواهد بخشید»[۴]. شیخ عبدالمحسن العباد پس از نقل روابت بخاری و مسلم گفته است: «این احادیث که در صحیحین آمده است، هر چند در آن ها کلمه مهدی تصریح نشده، ولی بر صفت های مردی صالح دلالت دارد که امامت مسلمانان را در زمان نزول عیسی بر عهده می گیرد. احادیث سنن و مسندها و غیره در تفسیر این احادیث موجود در صحیحین آمده است و دلالت دارد بر این که آن مرد صالح، محمد نامیده شده و از اولاد علی بن ابی طالب(علیه السلام) است و مهدی نامیده می شود و سنت، بخش های یکدیگر را تفسیر می کند»[۵]. احادیث مربوط به مهدی موعود(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) از بیش از چهل نفر از صحابه پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) روایت شده است[۶]. شیخ محمد عبدالمحسن العبّاد از عالمان وهابی معاصر گفته است: «من بر اسامی ۲۵ نفر از اصحابی که احادیث مربوط به مهدی را از پیامبر(صلی الله علیه وآله) روایت کرده اند، واقف گشته ام» و در ادامه نام آن ها را می آورد.[۷] در کتاب معجم احادیث الامام المهدی(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) ۵۶۱ حدیث نبوی از طریق شیعه و اهل سنت و ۹۷۸ حدیث از امامان اهل بیت(علیهم السلام) در این باره روایت شده است که مجموع آن ها ۱۵۳۹ روایت می باشد. درباره تواتر احادیث مربوط به مهدی موعود(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) کم ترین تردیدی نیست. شیخ عبدالمحسن العباد نام برخی از علمای اهل سنت که به تواتر احادیث گواهی داده اند را آورده است.[۸] در کتاب «اصاله المهدویه» نیز نام ۳۴ نفر از علمای اهل سنت که به متواتر بودن احادیث مهدی منتظر اعتراف نموده اند، با ذکر مدرک آن بیان شده است. از جمله حافظ محمد یوسف گنجی شافعی، شمس الدین محمد بن احمد قرطبی، حافظ جمال الدین مزی، ابن قیم جوزی، شیخ مؤمن شبلنجی، ناصر الدین آلبانی، شیخ عبدالعزیز بن باز.[۹] بنابراین با توجه به آن چه گفته شد، روایات نبوی که در کتاب های روایی نقل شده و به آمدن حضرت مهدی(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) بشارت می دهد به حد تواتر رسده و یقین آور است، و از آن جا که پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) جز از جانب خدا سخن نمی گوید، پس بشارت او بشارتی الهی است و از سخن پروردگار سرچشمه می گیرد. به همین خاطر موضوع مهدی منتظر(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) از عمیق ترین و ریشه دارترین مسائل اسلامی بشمار می رود، آنچنان که زمینه ای برای تشکیک پیرامون اصل مهدویت و انکار مهدی منتظر(عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و تخطئه احادیث مربوطه، فراهم نبوده و نخواهد بود. _______________________________________ پی نوشت [۱]. «کیف انتم اذا نزل ابن مریم فیکم و امامکم منکم»، صحیح بخاری، ج ۲، ص ۲۵۶، کتاب بدء الخلق، باب نزول عیسی بن مریم. [۲]. فتح الباری، ج ۶، ص ۳۸۳ – ۳۸۵؛/ و عمده القاری، ج ۱۶، ص ۳۹ و ۴۰؛/ و فیض الباری، ج ۴، ص ۴۴ – ۴۷. [۳]. صحیح مسلم، ج ۱، ص ۱۳۶، کتاب الایمان، حدیث ۲۴۴. [۴]. «یکون فی آخر الزمان خلیفه یقسم المال ولا یعده». همان، ج ۴، ص ۲۲۳۵، کتاب الفتن و اشراط الساعه، حدیث ۲۹۱۴. [۵]. عقیده اهل السنه و الاثر فی المهدی المنتظر، ترجمه سید هادی خسروشاهی در مصلح جهانی، ص ۱۰۳. [۶]. مهدی فقیه ایمانی، اصاله المهدویه فی الاسلام، ص ۵۳ – ۵۶. [۷]. عقیده اهل السنه والاثر فی المهدی المنتظر، ترجمه سید هادی خسروشاهی در کتاب «مصلح جهانی از دیدگاه شیعه و اهل سنت»، ص ۹۶ و ۹۵. [۸]. همان، ص ۱۰۰ – ۱۰۲. [۹]. اصاله المهدویه فی الاسلام، ص ۵۷ – ۶۴. www.fa.shafaqna.com
پنجشنبه ، ۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفقنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]