محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846707364
آزاده نامداری: بعد از هفت سال به هم رسیدیم (۱)
واضح آرشیو وب فارسی:علت نیوز: مجله زندگی ایده آل – دکتر محمدرضا رجبی شکیب – حامد زندیان: «درهای رحمت آسمانی در چهار وقت گشوده می شود: ۱. موقع بارش باران ۲. زمانی که فرزند به چهره پدر و مادرش می نگرد ۳. هنگام گشوده شدن در کعبه ۴. هنگام برپایی مراسم عقد و ازدواج.» این سخن پیامبر«ص» است؛ کسی که خودش رحمتی ...مجله زندگی ایده آل – دکتر محمدرضا رجبی شکیب – حامد زندیان: «درهای رحمت آسمانی در چهار وقت گشوده می شود: ۱. موقع بارش باران ۲. زمانی که فرزند به چهره پدر و مادرش می نگرد ۳. هنگام گشوده شدن در کعبه ۴. هنگام برپایی مراسم عقد و ازدواج.» این سخن پیامبر«ص» است؛ کسی که خودش رحمتی برای عالم و عالمیان بود. در پایان از رحمت الهی برای کسانی می گوید که جایی از زندگی تصمیم می گیرند تنهایی را رها کنند و برای رسیدن به آرامش همراهی دلپذیر همراه خود داشته باشند. اینجاست که خدا مانند نوری که از دریچه و منفذی به داخل خانه ای می تابد رحمت را نرم و آرام بر خانه عاشقانه ها نازل می کند. این خانه عاشقانه این بار صاحبانی آرام، متین و باوقار دارد. آزاده نامداری و سجاد عبادی چند ماهی است که زیر یک سقف رفته اند و دل به دل و دست به دست هم داده اند. این زوج دوست داشتنی با صبر و حوصله و روی خوش مقابل ما نشستند تا از زندگی مشترک و حال و هوای این روزهای زندگی مشترک زیبای شان بگویند. گفتند و ما شنیدیم و بر کاغذ نشاندیم تا شما هم شریک این حس و حال خوب باشید و از زندگی مشترکی بدانید که حساب شده و پیش رفته و حالا به ثمر نشسته است. اگر به ما اجازه دهید از اینجا شروع کنیم که شما از کجا با هم آشنا شدید؟ آزاده نامداری: سال ۸۷ به واسطه دوستان مشترک مان که در آن زمان در تلویزیون مشغول به کار بودند که یکی از آنها از مدیران ارشد تلویزیون بود به هم معرفی شدیم و چند بار همدیگر را دیدیم چون در یک دوره زمانی بود که من به شدت مشغول انجام فعالیت های گوناگون تلویزیونی و. . . بودم و اصلا به ازدواج و تشکیل خانواده فکر نمی کردم خیلی پیش نرفتیم و بعد از گذشت مدتی ارتباط مان قطع شد. همان آشنایی اولیه برای ازدواج بود؟ آزاده نامداری: بله ایشان از همان ابتدا با پیشنهاد ازدواج جلو آمدند اما همان طور که گفتم من در آن سال ها اصلا شرایطش را نداشتم. پس درواقع شما یک بار به طور جدی حدود ۷ سال قبل پروسه خواستگاری و اینها رو پشت سر گذاشته بودید؟ آزاده نامداری: بله اما متاسفانه اتفاق نیفتاد چون من در آن سال ها ابدا دوست نداشتم ازدواج کنم و به ایشان هم گفتم من الان به درد ازدواج نمی خورم وگرنه بهترین فردی هستید که بخواهم یک روز با او ازدواج کنم. واقعا چنین حرفی را به آقای عبادی گفتید؟ آزاده نامداری: بله حتی خاطرم هست موقعی که داشتم چنین جملاتی را تلفنی به ایشان می گفتم در پارکینگ جام جم بودم چون من به این اعتقاد دارم آدم هایی که در یک رابطه قرار می گیرند باید هم هدف باشند؛ مثلا نمی شود که خانم هدفش ازدواج و آقا هدفش سه ماه دوستی باشد. من احساس می کردم دارم از اطلاعات ایشان و نقطه نظرات ایشان استفاده می کنم ولی ته ذهن من این نیست که بخواهم ازدواج کنم البته سن و سالم خیلی کم بود و تجربه حالا را نداشتم. چقدر بعد از آشنایی به شما پیشنهاد ازدواج دادند ؟ آزاده نامداری: اصلا ایشان با هدف ازدواج کردن به همان دوستان و واسطه ها گفته بودند که زمینه آشنایی را فراهم کنند و در همان جلسه های اول پیشنهادشان را مطرح کردند. یعنی قبل از اینکه آشنا شوید شما هدف گیری کرده بودید که می خواهید با خانم نامداری ازدواج کنید ؟ سجاد عبادی: بله. همان طوری که ایشان گفتند بنده از همان ابتدا با نیت ازدواج جلو رفته بودم. چطور ممکن است؟ شما که از ایشان شناختی نداشتید؟ سجاد عبادی: به هر حال ما دوستان مشترک زیادی داشتیم و در فضاهای مشترک زیادی چه در تلویزیون و چه در پروژه های دیگر خانم نامداری را دیده بودم و شناخت اولیه و حتی می توانم بگویم تا حدودی کامل وجود داشت. قطعا به غیر از شناخت مد نظر ما، یک حس مشترک خوب بین خودتان حس می کردید، درست است؟ سجاد عبادی: طبیعتا همین طور است. بالاخره هر کسی که می خواهد چنین اتفاق با اهمیتی را شروع کند یا یک پیشنهادی را به شخص دیگری دهد، حالا در هر زمینه ای نه فقط در ازدواج یک حس و انگیزشی در او ایجاد شده که در مراحل بعدی به دنبال رسیدن به آن و افزودنش است. ولی خب، این حس بعضی مواقع در حد خوش آمدن است و برخی مواقع عمیق تر، برای شما کدام یک بود؟ سجاد عبادی: برای من حسی کاملا متفاوت و عمیق بود. در حقیقت شما درگیری حسی برای تان به وجود آمده بود؟ سجاد عبادی: بله و البته خیلی مهم و ارزشمند. وقتی خانم نامداری پیشنهاد شما را رد کردند چه احساسی داشتید؟ آزاده نامداری: این کلمه رد کردن را بهتر است به کار نبریم چون من ایشان را رد نکردم. من به کل دوست نداشتم ازدواج کنم چه ایشان، چه هر کس دیگر. ممکن است بگوییم من این پیشنهاد را رد کردم چون چند اولویت برای زندگی ام داشتم که گذاشتم کنار هم و متوجه شدم این پیشنهاد برای من مناسب نیست اما در حقیقت در مورد ما چنین چیزی وجود نداشت. آن سال ها چه مشغله ای داشتید که کلا دوست نداشتید ازدواج کنید ؟ آزاده نامداری: فکر می کنم اواخر حضورم در شبکه یک بود و من انواع و اقسام پروژه ها را داشتم. آقای عبادی! حس شما بعد از شنیدن جواب منفی از طرف خانم نامداری چه بود؟ سجاد عبادی: فکر می کنم پاسخی که ایشان دادند درست ترین چیزی است که می شود گفت. چون من همان سال ها وقتی از طریق دوستان پیگیر بودم به نظرم آمد این موضوعی که می گویند واقعی بود و ازدواج دغدغه ایشان نبود و اولویت های کاری برای شان ارجح تر بود. می خواهیم دقیقا بدانیم حس شما چه بود؟ سجاد عبادی: واقعا و عمیقا خیلی سخت بود برایم و دوستانی که آن زمان در جریان بودند به خوبی می دانند که که من مدت ها چه حال و هوا و حس ناامیدی داشتم. خانم نامداری شما چطور؟ آزاده نامداری: راستش من اصلا نفهمیدم که ایشان چه احساسی داشتند و فکر می کردم خیلی راحت برخورد کردند و با مساله کنار آمده اند اما خب الان واقعا حس آن موقع ایشان را به خوبی درک کردم. برگردیم به عقب چون ممکن است خوانندگان ما و اصولا مردم عادی آقای عبادی را نشناسند. کمی از خودتان بگویید تا همه بیشتر با شما آشنا شوند؟ سجاد عبادی: من سجاد عبادی هستم. چهارم اسفند ۱۳۶۰ در تهران و در یک خانواده فرهنگی و مذهبی به دنیا آمدم. یک خواهر و برادر هستیم و در حال حاضر در سال سوم دکترای سیاستگذاری دانشگاه آزاد تهران مشغول به تحصیل هستم. کارشناسی ارشد و کارشناسی را هم در رشته روابط بین الملل و علوم سیاسی در همین دانشگاه خوانده ام. دوره ای برای ادامه تحصیل به فرانسه رفتم که در دانشگاه روبرت شومن استراسبورگ در مقطع فوق لیسانس ادامه تحصیل بدهم ولی خب به دلیل اینکه بازه زمانی آن طولانی می شد و من می خواستم تحصیلات تکمیلی ام را سریع تر تمام کنم و چون با زبان فرانسه به خوبی آشنا نبودم فقط موفق شدم یک دوره زبان بخوانم و پس از حدود یک سال و نیم به ایران بازگشتم و مجددا تحصیلاتم را پیگیری کردم. الان مشغول به کار هستید؟ سجاد عبادی: من به صورت ثابت در حقیقت دو جا مشغول هستم؛ شغل اولم در یک دانشگاه غیرانتفاعی است که ۱۰ سال از زمان تاسسیس آن می گذرد. من مدیر دانشجویی و سرپرست روابط عمومی هستم. همین دانشگاهی که پدر شما مالک آن هستند؟ سجاد عبادی: خیر پدرم در حقیقت یکی از اعضای هیات موسس این مجموعه هستند و این دانشگاه همان طور که از اسمش پیداست غیرانتفاعی است و فرد یا افراد خاصی انتفاعی از آن نمی برند بلکه به طور کل تمامی درآمد آن صرف هزینه های خود دانشگاه می شود. و شغل دوم تان؟ سجاد عبادی: علاوه بر آن من در مجموعه ای حدود ۱۲،۱۰ سال است که فعالیت می کنم با عنوان نمایندگی فدراسیون جهانی مخترعان و مبتکران که مقر اصلی آن در ژنو است. این مجموعه بیش از نیم قرن است که توسط تعدادی از مهم ترین کشورهای پیشرفته تاسیس شده و الان حدود دو سال است که یکی از دوستانم که خودشان از جوانان نخبه برگزیده المپیادهای جهانی بوده و ریاست نمایندگی ایران را برعهده داشتند به عنوان رئیس فدراسیون جهانی انتخاب شده اند و بنده هم افتخار همکاری با این مجموعه را به عنوان دبیر فدراسیون جهانی بر عهده دارم. این فدراسیون در بیش از۱۰۰ کشور جهان نمایندگی دارد و به نظرم افتخاری بزرگ برای ایران است که یک جوان شایسته ایرانی به عنوان رئیس فدراسیون، آن را اداره می کند اما رسانه ها و البته دولت ما در ایران از این فرصت و موقعیت چندان استفاده ای نکردند. مقر اصلی در ژنو است و شما در ایران حضور دارید، مشکلی پیش نمی آید ؟ سجاد عبادی: در حقیقت در تردد هستیم و طی سال علاوه بر جلساتی که در مقرمان برگزار می شود در ۴۰ رویداد مهم علمی که در سراسر جهان برگزار می شود، شرکت می کنیم و از ایران هم تیم هایی از دانشگاه ها و صنایع اعزام می کنیم. پس شما در حال حاضر در دو حوزه اصلی فعالیت می کنید؛ یکی بخش دانشگاهی و مجازی و دوم بخش بین المللی. می خواهیم کمی از دیدگاه های تان و وضعیت این دو بخش برای خوانندگان مان بگویید. به طور کلی فضای مجازی رابه خصوص درکشورمان چطور می بینید؟ سجاد عبادی: من تقریبا از سال ۱۳۸۵ تا الان به طور مستقیم بیشتر وقت و کارم در دانشگاه معطوف به حوزه الکترونیکی است و خوب بدون شک بر این باورم که ظهور اینترنت به عنوان مهم ترین پدیده قرن اخیر برای همه انسان هاست و با شکل گیری آن بسیاری از روابط، برنامه ها و اهداف حکومت ها و ملت ها تغییر کرده و به ویژه این شبکه قدرتمند جهانی بر زندگی مردم و روابط عادی آنها نیز اثر گذاشته که می توان ساعت ها درباره این تغییرات صحبت کرد اما اگر به طور کلی و تک جمله ای بخواهم فقط در مورد این موضوع در کشور خودمان صحبت کنم به نظرم مانند بسیاری پدیده های دیگر ما ابزارهای مربوط به آن را دست و پا شکسته وارد کشور کردیم در برخی حوزه ها مثل آموزش استفاده های خوبی شده اما فرهنگ آن را نه تعیین کردیم و نه برای مان اولویتی داشته و نتیجه این شده که نه فقط در شبکه های اجتماعی بلکه بسیاری حوزه ها باعث بسیاری آسیب های اجتماعی و چالش های مختلف فرهنگی شده ایم چون فکر می کنیم این ابزارها آمده اند برای هر نوع استفاده بی حد و مرز، بدون توجه به مفهوم و کاربری واقعی آنها. در حوزه بین الملل چطور الان با توجه به فعالیت هایی که شما انجام می دهید، اوضاع بهتر شده است؟ سجاد عبادی: خوشبختانه با درایت و مدیریتی که مجموعه نظام ما در خصوص پرونده هسته ای نشان دادند بعد از سال ها گشایش های بسیار مثبتی ایجاد شد که البته این موضوع در حوزه کاری ما در فدراسیون هم موثر بود. امیدوارم این بار فرصت سوزی را کنار بگذاریم و از این مجال ارزشمندی که حاصل هزاران هزار سختی و مشکل و گرفتاری برای مردم و مسوولان بوده و باعث ارائه تصویر خوشایندی به نسبت گذشته از کشورمان در عرصه معادلات جهانی شده به نحو احسنت استفاده کنیم. منطقه و کشورهای اطراف ما گرفتار مشکلات متعددی هستند که این بهترین فرصت را برای رشد سریع کشورمان در تمامی عرصه ها فراهم کرده است. این طور که شنیده ام شما در حوزه جوانان هم فعال بودید و حتی کتاب هایی هم در این زمینه دارید، حال و آینده این نسل را چطور می بینید؟ سجاد عبادی: ما اواسط دهه ۷۰ اولین تشکل غیردولتی جوانان تهران را تاسیس کردیم و از آن موقع تا الان همیشه یکی از دغدغه هایم موضوع جوانان و مسائل مبتلا به آنها بوده و اتفاقا بسیاری از دوستان مشترک هنرمند و ورزشکار بنده و همسرم از همین جلسات جوانان فعال در آن زمان باقی ماندند. بله دو کتاب در سال های پیش در این حوزه منتشر کردم و در موسسه پژوهشی که به عنوان دانش پژوهان جوان داریم، کارهای تحقیقاتی بسیاری در حوزه های مختلف جوانان انجام داده ایم که پرداختن به آنها ان شاءالله در موقعیت دیگری فراهم می شود، اما باز هم اگر بخواهم خلاصه و ملموس بگویم به نظرم مشکلات و دغدغه های جوانان ما را آقای شهبازی در فیلم مالاریا که خانم نامداری هم در آن نقش آفرینی کردند به خوبی بیان کرده اند. سطحی نگری، گسست نسلی، بی تفاوتی، دوری از فکر و عقلانیت و مطالعه و از همه مهم تر دور شدن از خانواده ها همراه مشکلات بسیار اقتصادی و اجتماعی اصلی ترین مشکلات یک جوان امروزی است که متاسفانه اکنون هیچ متولی مشخصی نیز در دولت ندارد. ما خانواده آقای عبادی را با نام پدر محترتان می شناسیم و به واسطه ریاست شان بر سازمان ملی جوانان. سجاد عبادی: پدرم سال های طولانی در دولت مشغول فعالیت بودند و در آخرین دوره سازمان ملی جوانان رئیس این سازمان بودند. اگر شما پسر آقای عبادی، رئیس اسبق سازمان ملی جوانان نبودید، باز هم تصمیم به ازدواج با خانم نامداری می گرفتید؟ سجاد عبادی: فکر نمی کنم ارتباطی داشته باشد. آزاده نامداری: این سوال باید برعکس باشد و باید از من بپرسید وقتی ایشان پسر آقای عبادی، رئیس سازمان ملی جوانان بودند چرا با ایشان ازدواج نکردید؟ هر طور خودتان راحتید جواب دهید؟ آزاده نامداری: باید بگویم شما آقای عبادی پدر و آقای عبادی پسر را دو فرد با شخصیت های کاملا جدا در نظر بگیرید. با همه احترامی که برای پدر ایشان قائلم و به عنوان یک فرد حامی، نزدیک و همراه اما سجاد یک کاراکتر دوست داشتنی و خاص است و باید شخصیت ایشان را به طور مستقل بشناسید. سجاد عبادی: در حقیقت نه زمینه آشنایی ما و نه فضاهایی که با هم برخورد کردیم و نه هیچ زمان دیگری هیچ وقت در این باره صحبت نکردیم که پدر من چه کسی است و شما در تلویزیون هستید یا. . . . آقای عبادی رفت آمد شما به تلویزیون و همکاری تان با صدا و سیما چطور اتفاق افتاد؟ سجاد عبادی: در حقیقت من چه در گذشته و چه در حال حاضر یک سری دوستان نزدیک دارم که همیشه طی این سال ها همکاری های جسته و گریخته ای با آنها و خود تلویزیون داشته ام و در پروژه های مختلفی در قالب مشاوره یا برنامه هایی که نیاز به ارتباط با خارج از کشور داشته باشند با آنها همکاری می کنم. آن زمان که خانم نامداری به شما جواب منفی دادند، شما فکر نکردید که باید اصرار کنم؟ سجاد عبادی: اصرارم را هر جور که از دستم برمی آمد از طریق کانال های مختلفی پیگیری کردم. حالا شاید نه حضوری و مستقیم اما از طریق دوستان یا واسطه تلاشم را کردم که ایشان را به ازدواج ترغیب کنم. دقیقا چه کار کردید؟ پیغام دادید و . . . . آزاده نامداری: اگر خودتان مستقیم گفته بودید شاید بیشتر فکر می کردم. سجاد عبادی: همان دوستانی که زمینه ساز آشنایی ما شده بودند درواقع قرار بود که دوباره با خانم نامداری این موضوع را در میان بگذارند. آزاده نامداری: اساسا یک تفاوت کاراکتری که من با ایشان دارم ـ البته اوضاع در سری جدید خیلی بهتر شده و ما به هم نزدیک تر شده ایم ـ این است که من به شدت آدم برون گرایی هستم و ایشان درون گرا؛ مثلا ما در نوشتن و برنامه هایی که مکتوب می کنیم خیلی زود به نتیجه می رسیم. یعنی ایشان آدم مکتوبی هستند و شما شفاهی؟ آزاده نامداری: من خودم را هم آدم مکتوبی می دانم و هم شفاهی اما مثلا وقتی ایشان سفر هستند تمام مدت چت می کنیم و وقتی به ایران برمی گردند، می گویم: من اصلا حتی یک اس ام اس را هم جواب نمی دهم چون واقعا خسته می شوم. در حقیقت من خودم را آدمی می دانم که بیشتر چیزهایی که در دلم دارم را بیان می کنم و حتی بعضی مواقع به شوخی به ایشان می گویم اگر آن موقع خودت عنوان می کردی یا بیشتر به صورت جدی اصرار می کردی به جای واسطه ها زندگی مان شکل دیگری می شد. متاسفانه یا خوشبختانه واسطه ها همیشه آن چیزی که ما در قلب مان هست را انتقال نمی دهند و بیشتر آن چیزی که دوست دارند یا فکر می کنند را به طرف مقابل می گویند. شاید اگر خودشان رگ خواب مرا بلد بودند، بهتر بود. البته همیشه خانم های ایرانی اولین جواب شان منفی است. آزاده نامداری: نه، من این طور نبودم و می توانم بگویم انصافا این طوری نیستم. دلم بخواهد می گویم بله و اگر نخواهم خیلی راحت می گویم نه. در حقیقت مشکل من این بود که خیلی سرم شلوغ بود و فکر می کردم با این کار در حق یک آدم و زندگی اش ظلم می کنم چون وقتی زن یک خانه شوید دو روز دیگر هم بچه دار می شوید و نسبت به همسرتان و خانواده اش یک تعهدی دارید و من در آن زمان اصلا چنین آمادگی نداشتم چون واقعا سنی هم نداشتم و در اوایل جوانی بودم و پدیده ازدواج برایم اصلا قابل لمس نبود. بعد از آن اتفاق مسیر هر دوی تان تغییر کرد ؟ آزاده نامداری: بله. کاملا مسیرمان از هم جدا و ارتباط مان قطع شد و چندین سال از هم خبری نداشتیم تا اینکه سال ۹۱ من مکه بودم و از طریق یک دوست مشترک اس ام اسی به دستم رسید؛ البته نه از این اس ام اس های شخصی از پیام های گروهی که متن کاملا رسمی دارد و برای خیلی ها ارسال می شود. مطلع شدم که مادر دوست گرامی مان آقای عبادی به رحمت خدا رفته اند و من بعد از بازگشتم به ایران با ایشان تماس گرفتم و تسلیت گفتم. ادامه دارد …
چهارشنبه ، ۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: علت نیوز]
[مشاهده در: www.elat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها