واضح آرشیو وب فارسی:روزنو: روز نو : شبنم مقدمی مسیر پر فراز و نشینی را تا رسیدن به این نقطه طی کرده است؛ از تئاتر شروع کردید، بعد به تلویزیون رفتید و در سال های اخیر در سینما هم پر کار شدید. طی کردن این مسیر پر فراز و نشیب سخت بوده؟ مسیری که من طی کردم همان طور که شما هم اشاره کردید مسیر پر فراز و نشیبی بوده است اما من اگر ده بار دیگر هم بخواهم شروع کنم فقط همین مسیر را بلدم. حالا این مسیر ممکن است مسیر پر سنگلاخ و سختی باشد ولی من میان بر بلد نیستم، بی راهه بلد نیستم، و این مسیر با وجود سخت بودنش مطمئن بودم به نتیجه می رسد و رسید. لحظاتی هم پیش آمده که فکر کردم چقدر سخت است وقتی هیچ حامی ندارم و حتی گاهی فکر کردم دیگر این جا نقطه ای است که باید تسلیم شوم ولی هیچ وقت این کار را نکردم. من همیشه با نقش هایی که احساس می کردم به من انرژی می دهند خودم را شارژ کردم. الان از جایگاهی که دارم بسیار راضی هستم و سرم را بالا می گیرم. منزلتی که در حرفه ام دارم درست است و در جای صحیح خود قرار دارد. در طول این سال ها به عنوان یک هنرمند آیا به یک استایل خاصی رسیده اید؟ فکر می کنم بخشی از استایل هر شخصی و تعریفی که از خود دارد و می سازد به تربیت خانوادگی برمی گردد. پدر و مادر من هم حتما الگویی در ذهن شان برای تربیت من داشتند. بخشی هم به ژنتیک برمی گردد و یک بخش هم که کاری است که هر کسی در راستای علاقه مندی های خود انجام می دهد. اما بازیگران علاوه بر استایل رفتاری، استایل ظاهری هم به لحاظ تیپ و پوشش و آرایش شان دارند. از استایل ظاهری تان بگویید. چقدر به لباس و ظاهرتان فکر می کنید و برای آن برنامه ریزی دارید؟ هر کسی سلیقه ای دارد و بر اساس آن سلیقه لباس می پوشد. البته ما بازیگران که هر چه بپوشیم و هر جور بپوشیم در معرض قضاوت هستیم و شما فکر کنید من اگر مثلا روسری ام قرمز باشد برایم کامنت می گذارند از این سن و سالش خجالت نمی کشد قرمز سر کرده، اگر روسری ام آبی باشد می گویند چرا مگر شما استقلالی هستید، چرا کوتاه است، چرا بلند است و ... . از آن طرف ما هم مجبور هستیم به لباس اهمیت بدهیم. به هر حال من امسال چند فیلم داشتم و برای رونمایی از هر کدام و مراسم های رسمی که داریم لباسی به فراخور سلیقه خودم تهیه می کنم و می پوشم. من از هر یک از این لباس ها که عکسی منتشر کردم یکسری کامنت بسیار منفی با لحن برخورنده داشتم البته پا روی این نمی گذارم که دوستان زیادی هم لطف داشتند و کامنت های محبت آمیزی گذاشتند اما انتقادهای بسیار تند و تیز و گاه نامحترمانه هم کم نداشتم. به هر حال قضاوت شدیدی روی ما است. منتها من معیارم برای انتخاب لباس اول سلیقه و خواست خودم است، بعد هم معیارهایی که در جامعه برای همه ما تعیین شده است. یکسری از این آداب و اصول هم فقط برای ما نیست و جهانی است. اگر هم بخواهم نظر مردم را تامین کنم آن وقت بیچاره می شوم. شما نمی دانید من واقعا چه کامنت های تندی درباره ظاهر و لباسم دریافت می کنم. تازه من جزو کسانی هستم که خیلی ساده و معمولی لباس می پوشم. به نظرم افراد وقتی این کامنت ها را می گذارند و برخوردهایی این چنینی می کنند بد نیست یک لحظه فکر کنند اصلا من خواهر یا دخترشان هستم. آیا شما با خواهر خودتان با دخترتان این طور حرف می زنید؟ آیا ما اجازه این طور حرف زدن را داریم؟ من شاید رنگ روسری شما را دوست نداشته باشم اما شما حتما دوست داشتید که سرتان کردید. اگر شما از من نظر بخواهید، من اجازه اظهار نظر را دارم اما اگر نپرسیده باشید من که صاحب شما نیستم که درباره لباس و ظاهر شما نظر بدهم و تعیین تکلیف کنم. ما در نهایت می توانیم خیلی محترمانه و دوستانه با هم صحبت کنیم. اگر نه این مملکت قانون دارد ، پلیس دارد، حافظین امنیت و نظم اجتماعی و اخلاقی هم دارد و مطمئن باشید اگر ظاهر من یا هر بازیگر دیگری یا چهره دیگری خلاف قوانین و موازین باشد آنها هستند که اقدام لازم را انجام می دهند و ما در مسند قضاوت نیستیم. این توهین ها و بی ادبی ها واقعا دل آدم را می شکند. گاهی دوستان فراموش می کنند چهره ها هم آدم واقعی هستند و این کامنت ها را می خوانند و احساس آدم های دیگر را دارند. من هرگز به خودم اجازه نمی دهم هیچ وقت در فضاهایی مثل همین جشنواره که آدم های زیادی سراغ تان می آیند و خودتان دیدید چطور ازدحام و شلوغی می شود حتی یک بار و برای یک لحظه به کسی بی احترامی کنم یا با آن ها عکس نگیرم. همه برای من عزیز هستند چون من برای همین مردم و برای این که آن ها من را ببینند کار می کنم. بعد وقتی برای یک رنگ روسری به من بد و بیراه می گویند دلم می شکند و با خودم می گویم پس من برای کی کار می کنم و زحمت می کشم. به هر حال گاهی درباره ظاهر و استایل و لباسم چیزهایی می شنوم که خیلی ناراحت می شوم. امسال جشنواره کمی به جهت ظاهر و برگزاری با سال های گذشته فرق کرده است و برای اولین بار مراسم فرش قرمز را رسماً برگزار کردیم. طبیعتاً انتخاب لباس هم بیش تر از گذشته اهمیت پیدا کرده است. شما برای این فرش قرمزها و افتتاحیه و اختتامیه چه تدارک دیده بودید و دیده اید؟ برای روزهایی که می آییم فیلم می بینیم و نشست های خبری است که برنامه های عادی روز هستند و من هم لباس های معمول روزمره را می پوشم. در کل هم من به لباس فکر می کنم برایم مهم هم است اما این طور نیست که صد در صد فکرم مشغول آن باشد و اولویت ها و دغدغه های دیگری هم دارم. به جز بازیگری چه فعالیت و دغدغه های دیگری دارید؟ به جز عکاسی، خیلی حرفه ای به فعالیت هایی نمی پردازم. اما کارهای زیادی دارم. عکاسی را که گفتم، به شکل حرفه ای و جدی کار می کنم. طراحی و نقاشی را هم در برنامه دارم. می نویسم. و یکسری فعالیت ها و برنامه های انسان دوستانه و خیریه هم دارم. یادم هست خیلی اهل سفر هم بودید. این برنامه سفرهای هیجان انگیز هم چنان ادامه دارد؟ بله، هم چنان ادامه دارد. اصلاً عکاسی از دل همین سفرها متولد شد. بیش تر هم اهل سفرهای ساده و ادونچری هستم. خیلی دوست دارم جغرافیاهای جدید و فرهنگ های تازه را بشناسم و کشف کنم. البته تاثیر غیر قابل انکاری هم روی کار بازیگری ام می گذارد. فکر می کنید مد امسال سینمای ایران چیست؟ قبول دارم در سینما هم مد را داریم ولی شخصاً امیدوارم روی مد پیش نرویم و خلاقیت داشته باشیم و گونه های مختلف سینمایی را تجربه کنیم.
چهارشنبه ، ۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]