واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: مردی که متهم است زن موردعلاقه اش را کشته ، وقتی برای دفاع از خود در جایگاه حاضر شد اعلام کرد حاضر است تفاضل دیه را ببخشد تا اولیای دم به خواسته شان برسند. به گزارش شرق، دو سال قبل مأموران پلیس باخبر شدند زن جوانی با ضربه چاقو به قتل رسیده است. وقتی تحقیقات پلیس آغاز شد، آنها متوجه شدند مقتول زن جوانی است که با پسر جوانی در همسایگی شان رابطه داشت. با بازداشت متهم وی به قتل اعتراف کرد و گفت چون نمی خواسته به این رابطه ادامه دهد، دست به جنایت زد. مرد جوان که کامران نام دارد گفت: شیما شوهر داشت و من نمی خواستم به رابطه ام با او ادامه دهم اما او اصرار می کرد و به همین خاطر هم مرتب برایم مزاحمت درست می کرد. روز حادثه بعد از اینکه با هم بحث کردیم، من ناراحت شدم و درحالی که به شدت عصبانی بودم با واردکردن ضربه چاقو او را به قتل رساندم. با توجه به اینکه اولیای دم درخواست قصاص کرده بودند، کیفرخواست علیه متهم صادر و روز گذشته جلسه رسیدگی به این پرونده در شعبه دوم دادگاه کیفری شماره یک استان تهران برگزار شد. در ابتدای جلسه رسیدگی، نماینده دادستان در جایگاه قرار گرفت و با توجه به مدارک موجود در پرونده و شکایت اولیای دم درخواست صدور حکم قانونی کرد. در ادامه پدرو مادر مقتول به عنوان ولی دم در جایگاه حاضر و خواستار صدور حکم قصاص شدند. وقتی نوبت به متهم رسید، او اتهام قتل را قبول کرد و گفت: چند سال قبل از این حادثه من با شیما آشنا شدم و با هم رابطه داشتیم. البته آشنایی ما این طور بود که او را یک روز خیلی ناراحت و غمگین دیدم و از او خواستم با من حرف بزند و اگر کمکی از دستم برمی آید برایش انجام دهم. او هم سر صحبت را باز کرد و برایم گفت با شوهرش اختلافات شدیدی دارد و شوهرش او را اذیت می کند. در ابتدا همه چیز خیلی عادی بود؛ او برایم یک زن معمولی بود که می خواستم کمکش کنم. به حرف هایش گوش می دادم، کم کم این رابطه ادامه پیدا کرد و شیما به خانه من رفت وآمد می کرد. در این مدت به من علاقه مند شده بود و می خواست رابطه ما خیلی جدی تر شود اما من قبول نکردم. بعد از گذشت مدتی به او گفتم دیگر نمی خواهم به این رابطه ادامه دهم و گفتم که این وضعیت درست نیست و ما باید هرکدام پی زندگی خودمان باشیم. اما شیما قبول نمی کرد و می گفت بدون من نمی تواند زندگی کند. از همان موقع بود که اختلافات ما بالا گرفت. متهم گفت: بی محلی به شیما را آغاز کردم به او گفتم دیگر به خانه من نیاید اما او می آمد و اصرار می کرد به رابطه ای که داریم ادامه دهیم. می گفت عاشق من شده و امکان ندارد دست بردارد. من هم ناراحت شدم و گفتم نمی توانم این وضعیت را تحمل کنم شیما داد و فریاد کرد و آبروریزی شدیدی برای من اتفاق افتاد. آن قدر عصبانی بودم که اصلا دست خودم نبود چه می کنم. با اینکه شیما داشت از خانه خارج می شد اما من به سمت آشپزخانه رفتم و چاقویی برداشتم و به سمت شیما رفتم و او را زدم. نمی دانم چرا این کار را کردم من واقعا نمی خواستم او را بکشم و قصدم این بود که عصبانیتم را از بین ببرم. وقتی ضربه را به او زدم، بلافاصله پشیمان شدم و سعی کردم کمکش کنم اما نشد و شیما جانش را از دست داد. من از کرده خودم پشیمان هستم، با اینکه می دانم پشیمانی سودی ندارد. متهم ادامه داد: من می دانم که نباید این کار را می کردم اصلا نباید از اول وارد رابطه با شیما می شدم و نباید دلم برای گریه هایش می سوخت اما نمی دانستم عاقبت این کار چیست و این طور گرفتار شدم. من اولیای دم را درک می کنم؛ آنها خیلی ناراحت هستند دخترشان را از دست داده اند و نمی خواهند من را ببینند و خواهان مجازات من هستند اما درخواست بخشش دارم. با اینکه ضربه چاقویی که من وارد کردم باعث مرگ شیما شد اما اصلا قصدم کشتن او نبود. باز هم می گویم درخواست بخشش دارم اما اگر فکر می کنند لیاقت زندگی دوباره را ندارم یا اینکه غمشان آن قدر سنگین است که نمی توانند من را ببخشند، به آنها می گویم تفاضل دیه را نمی خواهم و لازم نیست به من پولی بدهند تا بتوانند قصاصم کنند؛ من حکم قصاص را قبول می کنم. هر وقت که آنها بخواهند بدون هیچ مقاومتی برای مجازات آماده هستم. فقط درخواست دارم از صمیم قلبشان من را حلال کنند. بعد از پایان دفاعیات متهم و وکیل مدافع او هیأت قضات برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند و متهم را با توجه به خواسته اولیای دم و اقاریر خودش و سایر مدارک موجود به قصاص محکوم کردند.
چهارشنبه ، ۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]