واضح آرشیو وب فارسی:اداره کل امور استانها و مجلس حوزه هنری: ضرورت دارد، ارزشها و اهداف امیدوارکنندۀ موجود در چشم انداز، در عرصۀ عمل و برنامه ریزیها و طراحی سیاستهای فرهنگی و هنری کشور عملیاتی شودگفتگو با دکتر حسن دولت آبادی، پژوهشگر، نویسنده، مدرس تئاتر و مدیر دفتر تئاتر کودک حوزه هنری با موضوع سند چشم انداز 1404 آقای دکتر، ده سال از ابلاغ سند چشم انداز بیست ساله نظام از سوی رهبر معظم انقلاب گذشته است. تحلیل شما از وضعیت فرهنگ و هنر در کشور در ده سال نخست چشم انداز 1404 چیست؟ در پیچیدگی تکنولوژیک فعالیتها، تاثیرگذاریها و تاثیرپذیری، شیوه های سنتی و معمول پیشین، پاسخگو نخواهد بود. در چنین شرایطی قرارگرفتن فرهنگ و هنر در رتبۀ بعد از ساخت و ساز و عمران، فاجعه ای فرهنگی به حساب می آید. لذا ضرورت دارد، ارزشها و اهداف امیدوارکنندۀ موجود در چشم انداز، در عرصۀ عمل و برنامه ریزیها و طراحی سیاستهای فرهنگی و هنری کشور عملیاتی گردد و تمرکز اصلی و نخستین برنامه ها، فرهنگ و هنر باشد. متاسفانه اینگونه نیست. 2. به نظر شما مهمترین دستاوردهای هنری جمهوری اسلامی در ده سال گذشته چه بوده است؟ بی شک ایران هرسال نسبت به قبل خیزش رو به پیش خود را دنبال می کند. اما سرعت عمل جهانی در کشورهای برخوردار از برنامه و شناخت نسبت به ضرورتها، متناسب است. ما می توانیم بسیار متناسب تر از شرایط مناسب کنونی اقدام کنیم. در عرصۀ هنرهای گوناگون و گسترش رشته های فرهنگی و هنری در دانشگاهها، موفقیت ها مشهودتر است. همچنین تحول اصلی نسبت به هنر در جوانان به اقتضای سن را می توان مشاهده کرد. در خصوص کودکان نیز علیرغم مشاهدۀ برخی آشفتگی ها شاهد ارتقاء هستیم. 3. چگونه می توان اهمیت و اهداف سند چشم انداز 1404 را برای هنرمندان کشور و نقشی که آنها می توانند در گفتمان سازی ایران آینده داشته باشند تبیین کرد؟ در عمل و با برنامه هایی که مهم تلقی گردد. این برنامه ها توسط سیاستگذاران طراحی خواهد شد و از هنرمندان خواسته می شود آن را در قالب هنر، تماشایی و تاثیرگذار کنند. 4. مستحضرید حوزه هنری در نظر دارد سال آینده جشنواره ای با عنوان«جشنواره هنری ایران آینده در افق 1404» برگزار کند. به نظر شما این جشنواره بهتر است چه جهت گیری هایی داشته باشد؟ آیا مثل جشنواره های معمول هنری باشد یا بایستی بکلی ساختار متفاوتی برای آن طراحی کرد؟ شما چه پیشنهادهایی دارید؟ پیش از هر اقدامی لازم است برنامه ها و اهداف چشم انداز معرفی شود. پیش از این و در زمان مدیریت آقای دکترکشن فلاح در مرکز نمایش هم جشنواره تئاتر 1404 توسط مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری برگزار شد. مشکل بسیاری از هنرمندان عدم آشنایی با چشم انداز 1404 بود. به نظر می رسد معارفۀ لازم صورت نپذیرفته و باید انجام شود. اما جشنواره... با توجه به موضوعی بودن جشنواره، ضرورت دارد بر دریافت پیشنهاداتی که مشارکت مردم را طلب نماید، تاکید شود. معرفی جشنواره و اهداف آن ضرورت نخست است و بعد معرفی از طریق هنر نمایش به مردم و تشویق آحاد مردم به همراهی در انجام اصولی ضرورتهای اصلی آن جشنواره می تواند همۀ بخشهای تئاتر از بزرگسالان، کودک و نوجوان و بیرونی (خیابانی!) را شامل شود. 5. پیش بینی می کنید دوران پسابرجام چه تأثیری بر فضای هنری کشور بویژه در حوزۀ سینما، تئاتر، هنرهای تجسمی و ادبیات بگذارد؟ متاسفانه مشکلی جدی در فعالیتهای فرهنگی وجود دارد و آن نبود اهداف کلان فرهنگی است که به سیاستهای کوتاه مدت سالانه یا درازمدت چندساله جهت دهد. این همان است که ما در تولیدات فرهنگی هنری غرب از جمله در زمینۀ تئاتر و به ویژه سینما مشاهده می کنیم. کمتر فیلم آمریکایی تولید می شود که در آن پرچم آمریکا و کاخ سفید دیده نشود. در مفهوم هم تفکر «آمریکایی محبوب» مبناست. اگر رئیس پلیس یا مسئول دیگری تخلف می کند، در نهایت یک جریان یا شخص سالم آمریکایی به مقابله برمی خیزد و مسئولین بالادستی ای وجود دارند که در همکاری با جریان یا شخص سالم، با فساد مطرح شده در فیلم مقابله می کنند. هیچ فیلم آمریکایی دیده نمی شود که فیلمسازش بنیان های ملی و دینی را زیر سوال ببرد. حتما در مورد ارکان مختلف اجتماعی هم با برنامه عمل می شود و مثلا قدمی در مسیر فروپاشی خانواده برداشته نمی شود. پسابرجام هم باید در عرصۀ فرهنگ موثر واقع شود. اگر که مسئولین تصمیم گیرنده پرداختن به فرهنگ و هنر را در اولویت اول برنامه هایشان قرار دهند. 6. بدون تردید اقتدار علمی و دفاعی ایران طی چند سال گذشته افزایش چشمگیری داشته است. به نظر شما اگر جمهوری اسلامی ایران بخواهد اقتدار فرهنگی و هنری خود را تا رسیدن به افق 1404 افزایش دهد اولاً چگونه امکانپذیراست؟ ثانیاً کدام هنرها قدرت تأثیرگذاری بیشتر بر مخاطبان بین المللی را دارند؟ اقتدار موجود باید با سیاستهای تعاملی جهانی پیوند بیشتری یابد. در غیراین صورت در مواجهه با پیچیدگی سیاستهای تنش زای جهانی، دچار فرسودگی خواهد شد. ادامۀ کدورتها جز فرسایش نتیجه نخواهد داد. حتی ژاپن که «بمب اتم» تنها بر سر مردم آن کشور فرود آمد، برای بقای مطلوب خویش به تعامل تن داد. لذا به نظر می رسد این برنامه و هر برنامۀ دیگری در شرایط ثبات و آرامش به بار خواهد نشست. استناد می کنم به شرایط نابسامان اقتصادی حاصل از تحریم های جفاکارانه و خشن و غیرانسانی تحمیل شده برای ایران. با تنگنای مالی ایجاد شده، نخست عرصه های فرهنگی آسیب دید و اعتبارات فرهنگی به شدت کاهش یافت. 7. با توجه به تأکید رهبر معظم انقلاب مبنی بر هوشیاری مسئولان نسبت به نفوذ فرهنگی دشمن، به نظر شما مهمترین راههای نفوذ فرهنگی هنری دشمن در حال حاضر کدام اند؟ ابتدا باید در درون کشور آسیب پذیری را به حداقل رساند. متقاعد شدن مردم باعث می شود هر آسیبی به نتیجه نرسد. جلب اعتماد مردم باید هدف اصلی باشد. مردم به طور طبیعی همدلند و همراهی می کنند. این را در اتفاقات مهم از جمله دفاع مقدس مشاهده کردیم. حتی تنگناهای مالی هم برای مردم قابل درک است. اما وقتی سوءاستفاده های مالی کلان رخ می دهد، مردم انتظار برخوردهای جدی و متناسب با جرم دارند. خشکاندن ریشۀ سوءاستفاده ها قبل از وقوع، یک ضرورت است. این یک مورد مثالی است. یک ضرورت جدی دیگر توجه به معاش مردم حتی در تحریمها و دیگر شرایط این چنینی است. در مجموع باید اعتماد موجود را تقویت و حفظ کرد. اگر اعتماد را بیمه کنیم، نفوذ ممکن نخواهد بود. البته تلاش از بیرون همه جانبه است. حالا گروههای اجتماعی، به موازات برنامه های سیاسی ماهواره ها و حتی قویتر از آن فعالانه عمل می کنند. نباید اشتغال به امور بیرون از کشور مانع توجه به داخل شود. این نفوذ در خطرناکترین شکل خود می تواند از اعتماد سطحی در داخل صورت پذیرد. 8. به عنوان یک هنرمند و فعاّل هنری لطفاً خیلی ساده رؤیاها و آرزوهای خودتان را در ده سال آینده بیان فرمایید. شما چه رؤیاهایی برای خودتان تا ده سال آینده در سر می پرورانید؟ برتر از ساختن ساختمان و راه و تونل، باید به انسانها و افکار و فرهنگشان توجه کرد. باورم براین است که باید سیاست «بابا نان داد» را به سیاست «دویدم و دویدم» تبدیل کنیم. باید تمرکزمان را بر دوران کودکی و نوجوانی قرار دهیم. شخصیت از کودکی شکل می گیرد پس به جای بی اهمیت تلقی کردن معلم ابتدایی، مربی فرهنگی مراکز فرهنگی کودکان و نوجوانان، اتفاقاً باید در این بخش سرمایه گذاری کنیم. در این میان موثرترین هنر، تئاتر است زیرا با فطرت ما در پرداختن به بازی متکی است. این امری ذاتی است. مدارس ما سالهاست که به نقاشی و خوشنویسی پرداخته اند. اینها هم هنرهای ارزشمندی هستند. اما فکر کنیم و ببینیم چه تاثیری بر کودکی و بزرگسالی کودکان گذاشته اند. اما تئاتر روحیه ایجاد می کند، مشارکت بوجود می آورد، حقوق فردی خود و دیگران را می باوراند، نظم، اعتماد به نفس، زیبایی شناسی، مسئولیت پذیری و تاثیرات سریع در همه رفتارهای مناسب فردی و اجتماعی را موجب می شود. تقریبا بی هزینه هم هست. چرا در مدارس، مهدکودکها، انجمنها و... به این هنر خلاق و موثر توجه نمی شود؟ آیا جهان پیشرفته که با این همه تکنولوژی، مجددا و در طیف وسیع به این هنر غریزی توجه کرده است، اشتباه می کند؟ دلم می خواهد کشور عزیزم به این امور توجه کند. دلم می خواهد به جای اتکاء به باید و نبایدها، روحیۀ متقاعد کردن جاری شود. دلم می خواهد ایران اسلامی، سربلندی شایسته اش حفظ و باورانده شود. من اینها را می خواهم.
چهارشنبه ، ۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اداره کل امور استانها و مجلس حوزه هنری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]