محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843083190
بزرگترین آرزوی لادن طباطبائی چیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
بزرگترین آرزوی لادن طباطبائی چیست؟
لادن طباطبایی تصریح کرد: قبل از اینکه بازیگر باشم یک مادر هستم و در وهله نخست تلاش می‌کنم تا همه انرژی‌ام را صرف فرزندم کنم.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از آستان، لادن طباطبایی بازیگر سینما و تلویزیون بعد از 22 سال سابقه کار و فعالیت در عرصه های مختلف هنری در شهریور سال 1391 در برنامه هفت از دنیای بازیگری خداحافظی کرد.
این بازیگر عشق به فرزند را به عرصه هنر ترجیح داد و با اینکه عاشق حرفه بازیگری است تصمیم گرفت تمام وقت و انرژی اش را صرف "سها " دختر9 ساله اش که به اوتیسم مبتلا است کند.
لادن طباطبایی در گفت و گویی صمیمانه با شبکه مجازی آستان از انگیزه و عشق به فرزند، برای شناساندن اختلالات اوتیسم به جامعه و توجه بیشترمسئولان به این مقوله پرداخت.
* دغدغه ای که در زمینه طیف اختلالات اوتیسم وجود دارد،چیست؟
بزرگ ترین دغدغه کودکان مبتلا به اوتیسم نبود آموزش فعال و توجه به این دسته از اختلالات است که باید تلاش بیشتری از سوی مسئولان صورت بگیرد. زیرا کودکان اوتیسمی فرشته های همیشه زلالی هستند که می توان با آموزش بهنگام آنها را برای ورود به جامعه مانند همه شهروندان دیگر آماده کرد.
*با توجه به چه نشانه ها و علائمی متوجه بیماری دخترتان شدید؟
سها زمانی که متولد شد مانند دیگر نوزادان قد و وزن طبیعی داشت.یک سال و نیم بعد،متوجه شدم دخترم نسبت به اسم خود هیچ واکنشی نشان نمی دهد و حتی نسبت به همسالان خود به خوبی توانایی ادای کلمات را ندارد.مدتی بعد به دلیل یک مشکل ساده تحت عمل جراحی قرار گرفت و فیزیوتراپ دخترم عنوان کرد که سها هیچ تماس چشمی برقرار نمی کند و شاید علائمی از اختلالات اوتیسم باشد.با توجه به اینکه آشنایی زیادی با این بیماری نداشتم تحقیقات زیادی انجام دادم و در سن 2 سالگی پزشکان با قطعیت اعلام کردند که سها به اوتیسم مبتلا شده است.
*چه اقداماتی برای بهبودی بیماری سها انجام دادید؟
بلافاصله از همان سن کاردرمانی و گفتاردرمانی را شروع کردم.سها به مرور پیشرفت و ترقی زیادی داشت و توانست تماس چشمی برقرار کند.اما هنوز در این سن بی کلام بود که پزشکان تشخیص دادند علاوه بر اوتیسم حالت سکوت انتخابی نیز دارد.زیرا بارها با این صحنه مواجه شدم که در تنهایی خود موسیقی و شعر مورد علاقه اش را می خواند و زمزمه می کند اما به محض اینکه متوجه نگاهم می شد دوباره سکوت را انتخاب می کرد.بعد از بررسی متخصصان متوجه شدیم بیماری سها چند مقوله ای است و برخی از رفتارهایش به تیپ شخصیتی او برمی گردد.
*کودکان اوتیسمی نسبت به همسالان خود چه تفاوت های بارزتری دارند؟
کودکان اوتیستیک نسبت به کودکان دیگر مراقب های خاص تری نیاز دارند و این به علت هوش زیاد آنها است. از سوی دیگر کنترل و رسیدگی به آنها دشوارتر است و توانایی دارند به راحتی فرد مقابل را تحت کنترل خود درآورند به همین علت هم تنها راه این بود که همیشه همراه او باشم و بیشتر به همین دلیل هم ترجیح دادم به جای بازیگری در کنار سها بمانم.
*از دغدغه های مادرانی بگویید که فرزندان شان به اوتیسم مبتلا هستند؟
قبل از اینکه بازیگر باشم یک مادر هستم و در وهله نخست تلاش می کنم تا همه انرژی ام را صرف فرزندم کنم. زیرا سها به حمایت جدی من خیلی نیاز دارد.بر این باور هستم که کودکان اوتیسمی باید یک زندگی عادی مانند دیگران داشته باشند و به همین دلیل است که خواستم در کنار سها باشم تا همیشه شاد باشد و لبخند را بر روی لبانش ببینم.سها باید بتواند به عنوان یک کودک اوتیسمی روی پاهای خودش بایستد و بتواند بدون اتکا به دیگران چرخ زندگی اش را بچرخاند.
*تا به حال معیاری درست برای کودکان اوتیسمی در دنیا تعریف شده است؟
در جامعه ایران متاسفانه هنوز معیار و اصولی اساسی برای کودکان اوتیسمی تعریف نشده است در حالیکه در دنیا به ویژه در کشورهای پیشرفته تر این کودکان را نوعی کودکان خلاق و باهوش معرفی می کنند که بر اساس توانمندی و استعدادی که دارند آنها را تعلیم می دهند.
*برخورد خانواده های ایرانی با این کودکان معمولا چگونه است؟
تا حدودی در این خانواده ها مشاهده شده است که کودکان اوتیسمی را با نقص جسمانی و روحی تصور می کنند و به همین علت نیز فرزندان خود را پنهان می کنند. حتی در تهران نیز دیده می شود خانواده هایی که مرفه هستند و سطح اجتماعی بالایی دارند تحت هیچ شرایط فرزندان اوتیسمی خود را به گردش،تفریح و بیرون از خانه نمی برند.در صورتی که نمی دانند که کودکان اوتیسمی سرشار از هوش بالایی هستند و عقب مانده ذهنی به شمار نمی روند و به دلیل رفتارهایی که از خود نشان می دهند خانواده آنها را از جامعه دور می کنند.معمولا بازخوردهای اجتماعی و رفتارهای ناآگاهانه برخی والدین باعث می شود از جامعه طرد شوند.
*ویژگی های پسندیده این کودکان چیست؟
همیشه گفته ام دلم می خواهد با صدایی رسا و بلند اعلام کنم و فریاد بزنم "من به داشتن یک فرزند مبتلا به اوتیسم افتخار می کنم چون این کودکان فرشته اند".افتخار می کنم یک فرشته در خانه دارم.این فرشته ها هدیه ای از طرف خدا هستند زیرا دروغ گفتن،پز دادن و تجملات پرستی و بسیاری از رفتارهایی که انسان ها را درگیر می کند تا از زندگی شان لذت ببرند در وجود آنها دیده نمی شود.سها با رفتارهای خاصی که دارد در زندگی مان انسانیت را تکرار می کند.
*شما هم مانند برخی خانواده های کودکان اوتیسمی سها را در خانه پنهان می کنید؟
خیر،زیرا سها مثل یک شهروند حق زندگی در این جامعه را دارد از این رو او را همیشه با خود به همه جا می برم و به مردم جامعه نشان می دهم بیشتر به همین علت است که این نوع طیف از اختلالات باید در جامعه بیشتر شناسانده شود تا مسئولان توجه جدی تری نشان دهند.
*آیا اوتیسم در عصر حاضر یک مسئله جهانی به شمار می رود؟
من به عنوان یک بازیگر نه، بلکه به عنوان یک مادر دردمند که درد مادران این کودکان را درک می کنم به نمایندگی از آنها وظیفه دارم که عنوان کنند مسئولان باید به حرف و درددل های این مادران گوش بدهند.زیرا اوتیسم یک مقوله جهانی به شمار می رود متاسفانه حتی یک بیلبورد هم در شهر وجود ندارد که این کودکان و رفتارهای آنها را معرفی کند باید شهروندان را نسبت به این واژه بیشتر آشنا کرد.
*به عنوان یک مادر دردمند که حس و حال مادران دیگر را بهتر لمس کرده اید چه تلاش هایی را در نظر دارید؟
متاسفانه هیچ مسئول و ارگان خاصی به این مسئله اهمیت نمی دهد. همیشه اعلام کرده ام، تا زمانی که توان دارم برای آگاهی بخشی مردم جامعه نسبت به این کودکان و معضلات شان تلاش می کنم.اوتیسم انگ،برچسب و عیب تلقی نمی شود باید دست به دست هم داد تا به صورت هدفمند کودکانی که در پستوهای خانه ها پنهان شده اند وارد جامعه شوند و بتوانند تعاملات اجتماعی برقرار کنند.
*از "سها" در این چند سال چه آموخته اید؟
گاهی اوقات غرق در نگاه فرزندم می شوم و راه درست را از چشمان مهربانش می خوانم.زندگی با سها از من یک مادر عاشق واقعی ساخته است با او به مفهوم واقعی یک مادر رسیده ام.
*بزرگترین آرزوی تان؟
کودکان اوتیسمی نمی توانند محبت و عشق شان را نشان دهند دلم می خواهد یک روز سها ناگهان دست به گردنم بیندازد و بگوید"مامان دوستت دارم".
94/12/05 - 11:04
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها