واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: كـاهـش میـل جنـسی در زنان امری بسیار شایع و در مـردان امری نادر اسـت. (حـتـی غـالب مـردانی كــه از اختلال نعوظ رنج میبرند نیز میل زناشویی خود را از دست نمیدهند.) هورمون زناشویی مردانه ی تستوسترون نقش فراوانی بروی میل زناشویی در هر دو جنس مرد و زن ایفا میكند. برخلاف تصور عام پس از یائسگی احتمال افزایش میل زناشویی در زنان بیشتر است تا كاهش میل زناشویی. علل كاهش میل زناشویی در مردان: الف _ علل جسمی: ۱-اعتیاد به الكل و یا مواد مخدر ۲-كم خونی (نادر) ۳-افزایش ترشح هورمون پرولاكتین از غده هیپوفیز. ۴-چاقی (علت شایع) ۵-مصرف برخی داروها (بویژه داروهای درمان مشكلات پروستات) ۶-كاهش هورمون زناشویی تستوسترون (نادر) ۷-بیماریهای عمومی و مزمن نظیر دیابت. ب _علل روانی: ۱-افسردگی. ۲-استرس. ۳-خستگی و كار زیاد. ۴-اختلافات و مشكلات جدی با شریك زندگی. ۵-گرایشات همجنس گرایانه. ۶-ترس از عدم توانایی در ارضاء شریك زناشویی. ۷-استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده. علل كاهش میل زناشویی در زنان: الف _علل جسمی: ۱-كم خونی به علت از دست دادن آهن در هنگام عادات ماهانه و یا زایمان (شایع) ۲-اعتیاد به الكل و یا مواد مخدر. ۳-بیماریهای عمومی و مزمن نظیر دیابت. ۴-پس از زایمان،طی بارداری و یا شیردهی به علت تغییرات شدید هورمونی. ۵-مصرف برخی داروها از قبیل آرام بخش ها،ضد افسردگی ها،كاهنده فشار خون و ضد حاملگی. ۶-افزایش ترشح هورمون پرولاكتین از غده هیپوفیز. ب _علل روانی: ۱-افسردگی. ۲-استرس. ۳-خستگی و یا كار زیاد. ۴-اضطراب. ۵-تجارب پیشین آزارهای زناشویی و یا تجاوز زناشویی. ۶-گرایش به همجنسان خود. ۷-اختلافات و مشكلات جدی با شریك زندگی. ۸-شرایط زندگی دشوار(زندگی كردن در یك منزل مشترك یا والدین خود و یا والدین شریك زندگی) ۹-استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده. دلایل مشترك در مردان و زنان: ۱-اضطراب عملكردی: چنانچه مردان در رابطه های گذشته انزال زودرس و یا اختلال در نعوظ و زنان رابطه زناشویی دردناك و یا عدم رسیدن به ارگاسم را تجربه كرده باشند، از بیم تكرار آن ممكن است از رابطه زناشویی امتناع ورزیده و یا از آن دلزده شوند. ۲- افزایش آشنایی: عموما میل زوجین برای برقراری رابطه زناشویی با یكدیگر با گذشت زمان كاهش می یابد. ۳-سركوب كننده های میل زناشویی: از قبیل تغییر در ظاهر فیزیكی (چاقی و یا لاغری)، بوی نامطبوع بدن، نامرتبی موها و لباس و عدم رسیدگی به بهداشت فردی. ۴-فعالیت بدنی خیلی زیاد و یا خیلی اندك. ۵-عدم آگاهی از دانش زناشویی، خواسته ها و ترجیهات زناشویی شریك زندگی. ۶-تكراری شدن شیوه و وضعیت بدنی برقراری رابطه زناشویی. راهكارهای درمانی كاهش میل زناشویی: ۱-درمان برای هریك از اختلالات زمینه ای. ۲-هورمون درمانی. ۳-كنترل استرس. ۴-مشاوره با كارشناسان مسایل زناشویی. ۵-فراگرفتن مهارتهای گفتگو و برقراری ارتباط موثر با جنس مخالف. ۶-رفع اختلافات و حل مشكلات، تنشها و رنجش ها. ۷-افزایش صمیمت با شریك زندگی. ۸-آموزش جنبه های مختلف رابطه زناشویی. ۹-در میان گذاشتن علایق زناشویی و خیالپردازیهای زناشویی. ۱۰-رسیدگی به وضع ظاهری و بهداشت فردی. ۱۱-ایجاد تنوع در نحوه و مكان برقراری رابطه زناشویی بصورت دوره ای. ۱۲-اجتناب از بی تحركی. ۱۳-ایجاد اعتدال در كار و جنبه های دیگر زندگی منبع: پزشکان بدون مرز پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 567]