واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: نكته: ميل جنسي(libido) بطور چشمگيري در افراد مختلف مـتـفاوت ميـباشد، حتـي در يك فرد بسته به شرايط دروني و بيروني، ميل جنسي متغير ميباشد. نكته: كـاهـش ميـل جنـسي در زنان امري بسيار شايع و در مـردان امري نادر اسـت. (حـتـي غـالب مـرداني كــه از اختلال نعوظ رنج ميبرند نيز ميل جنسي خود را از دست نميدهند.) نكته:هورمون جنسي مردانه ي تستوسترون نقش فراواني بروي ميل جنسي در هر دو جنس مرد و زن ايفا ميكند. نكته: برخلاف تصور عام پس از يائسگي احتمال افزايش ميل جنسي در زنان بيشتر است تا كاهش ميل جنسي. علل كاهش ميل جنسي در مردان: علل جسمي: 1-اعتياد به الكل و يا مواد مخدر 2-كم خوني (نادر) 3-افزايش ترشح هورمون پرولاكتين از غده هيپوفيز. 4-چاقي (علت شايع) 5-مصرف برخي داروها (بويژه داروهاي درمان مشكلات پروستات) 6-كاهش هورمون جنسي تستوسترون (نادر) 7-بيماريهاي عمومي و مزمن نظير ديابت. علل رواني: 1-افسردگي. 2-استرس. 3-خستگي و كار زياد. 4-اختلافات و مشكلات جدي با شريك زندگي. 5-گرايشات همجنس گرايانه. 6-ترس از عدم توانايي در ارضاء شريك جنسي. 7-استرس هاي محيطي از قبيل سروصدا و يا نورهاي آزاردهنده. علل كاهش ميل جنسي در زنان: علل جسمي: 1-كم خوني به علت از دست دادن آهن در هنگام عادات ماهانه و يا زايمان (شايع) 2-اعتياد به الكل و يا مواد مخدر. 3-بيماريهاي عمومي و مزمن نظير ديابت. 4-پس از زايمان،طي بارداري و يا شيردهي به علت تغييرات شديد هورموني. 5-مصرف برخي داروها از قبيل آرام بخش ها،ضد افسردگي ها،كاهنده فشار خون و ضد حاملگي. 6-افزايش ترشح هورمون پرولاكتين از غده هيپوفيز. علل رواني: 1-افسردگي. 2-استرس. 3-خستگي و يا كار زياد. 4-اضطراب. 5-تجارب پيشين آزارهاي جنسي و يا تجاوز جنسي. 6-گرايش به همجنسان خود. 7-اختلافات و مشكلات جدي با شريك زندگي. 8-شرايط زندگي دشوار(زندگي كردن در يك منزل مشترك يا والدين خود و يا والدين شريك زندگي) 9-استرس هاي محيطي از قبيل سروصدا و يا نورهاي آزاردهنده. دلايل مشترك در مردان و زنان: 1-اضطراب عملكردي: چنانچه مردان در رابطه هاي گذشته انزال زودرس و يا اختلال در نعوظ و زنان رابطه جنسي دردناك و يا عدم رسيدن به ارگاسم را تجربه كرده باشند، از بيم تكرار آن ممكن است از رابطه جنسي امتناع ورزيده و يا از آن دلزده شوند. 2- افزايش آشنايي: عموما ميل زوجين براي برقراري رابطه جنسي با يكديگر با گذشت زمان كاهش مي يابد. 3-سركوب كننده هاي ميل جنسي: از قبيل تغيير در ظاهر فيزيكي (چاقي و يا لاغري)، بوي نامطبوع بدن، نامرتبي موها و لباس و عدم رسيدگي به بهداشت فردي. 4-فعاليت بدني خيلي زياد و يا خيلي اندك. 5-عدم آگاهي از دانش جنسي، خواسته ها و ترجيهات جنسي شريك زندگي. 6-تكراري شدن شيوه و وضعيت بدني برقراري رابطه جنسي. راهكارهاي درماني كاهش ميل جنسي: 1-درمان براي هريك از اختلالات زمينه اي. 2-هورمون درماني. 3-كنترل استرس. 4-مشاوره با كارشناسان مسايل زناشويي. 5-فراگرفتن مهارتهاي گفتگو و برقراري ارتباط موثر با جنس مخالف. 6-رفع اختلافات و حل مشكلات، تنشها و رنجش ها. 7-افزايش صميمت با شريك زندگي. 8-آموزش جنبه هاي مختلف رابطه جنسي. 9-در ميان گذاشتن علايق جنسي و خيالپردازيهاي جنسي. 10-رسيدگي به وضع ظاهري و بهداشت فردي. 11-ايجاد تنوع در نحوه و مكان برقراري رابطه جنسي بصورت دوره اي. 12-اجتناب از بي تحركي. 13-ايجاد اعتدال در كار و جنبه هاي ديگر زندگي. سلامت نیوز نوشته شده توسط مهدی رحیمی پایگاه پزشکان پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 488]