واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت> پزشکان خانواده روستایی سربازان اولین خط درمان کشور هستند، این گروه از پزشکان عمومی در دورافتاده ترین و صعب العبورترین مناطق کشور با امکاناتی بسیار کم مشغول خدمت رسانی به مردم روستاها و شهرک های کوچک هستند.به گزارش شفا آنلاین ،به نقل از سپید حقوق این گروه از پزشکان در سال های اخیر افزایش مشهودی داشته و نسبت به دوره های قبل وضعیت معیشتی آنان بهتر شده اما اخیرا و با ابلاغ اصلاحیه ورژن 16 دستورالمعل پرداختی این گروه، کاهش مشهود دریافتی ها و ضرایب خدمتی کل پزشکان خانواده نسبت به میزان وعده داده شده قبلی، به اصلی ترین دغدغه و نگرانی این پزشکان بدل شده است، اما قطعا این تنها مشکل و کمبود و دل نگرانی آن ها نیست. بخشی از مشکلات مثل کمبود امکانات در مناطق محروم حالت کلی دارد و برخی اما حالتی خاص تر دارند. بخش عمده ای از پزشکان روستایی را خانم ها تشکیل می دهند، دختران جوانی که عموما طرح دوران عمومی خود را می گذرانند و به دنبال این هستند که پس از پایان دوران طرح به دوره تخصصی وارد شوند یا به شهرها کوچ یا شاید هم مهاجرت کنند. اما آن ها در دورانی هم که به عنوان پزشک روستایی در مناطق بسیار محروم و بسیار کم امکانات زندگی می کنند کم مشکل ندارند. بیتا یکی از این پزشکان است که می گوید: «خب طبیعی است که یکی از مشکلات ما مثل تمام پزشکان خانواده سردرگمی در مورد نحوه پرداخت ها و نامشخص بودن میزان پرداخت ها باشد که مشکل عمومی همه پزشکان خانواده است. مشکل دیگر هم کمبود امکانات مناطق محروم و دورافتاده است که باز هم مشکل عمومی است. اما بعضی مشکلات خاص خانم ها است یا برای خانم ها ملموس تر است. مثلا یکی از مشکلات اصلی ما عدم همکاری شبکه ها با ما است. ما تمام تلاش خودمان را می کنیم که بهترین خدمات را ارائه دهیم اما برای هر درخواست کوچکی باید بارها و بارها اقدام کنیم که فکر می کنم این وضعیت در مورد پزشکان خانم شدیدتر هم باشد. برای کوچکترین مسایل مثلا رسیدگی به پانسیون باید هر روز درخواست کنم تا شاید ترتیب اثر داده شود.» فاطمه هم که در روستایی در استانی شمالی طبابت می کند حرف های جالبی دارد: «بزرگترین مشکل ما این است که یک پزشک خانم و یک ماما باید به تنهایی تا ساعت 16 در مرکز حاضر باشند. همکاران اداری مراکز ساعت 14 از مرکز می روند و این دو نفر تنها می شوند. در برخی مراکز ماما هم مرخصی می گیرد و در این حالت یک پزشک خانم تنها در مرکز می ماند. بدون نگهبان و بدون حضور هیچ فرد دیگری ... این بخصوص در مناطق جنگلی و کوهستانی کار را خیلی سخت می کند. موضوع دیگر هم این است که ایاب و ذهاب پزشک هم بر عهده شبکه نیست و در ساعات بعدازظهر همین کار را برای پزشکان خانمی که در مراکز می مانند سخت می کند.» نیلوفر هم این مشکل را تایید می کند و ادامه می دهد: «در برخی مناطق خود نگهبان و مسئول پذیرش هم برای پزشکان خانم ایجاد مشکل می کنند ... مشکل دیگر هم ناشی از نوع نگاه جنسیتی است. کلا پذیرش یک خانم به عنوان پزشک و مسئول در برخی جوامع روستایی سخت است و کارشکنی و سرباز زدن از انجام وظایف در این موارد زیاد دیده می شود. برای یک خانم سخت تر است که بتواند خودش را به سیستم بقبولاند و اثبات کند...» مژگان هم مشکل امنیت پزشکان خانم را از دغدغه های اصلی می داند :« در شب هایی که یک پزشک خانم مجبور به بیتوته در روستا است باید حواسش کاملا جمع باشد و سعی کند که خودش موضوع امنیت خودش را تامین کند، بخصوص اگر برق قطع شود که وضعیت هم سخت تر می شود و هم ترسناک تر، در شب های کشیک مراجعه کننده هم داریم و اصلا احساس امنیت نداریم ...» یاسمن هم که در روستایی تقریبا مرزی مشغول به خدمت است می گوید :« به نظر من بزرگترین مشکل اختصاصی خانم های پزشک روستایی نبودن نگهبان در ساعات پایانی کار در مراکز است. ساعت کاری افراد کادر زودتر از ما تمام می شود و این برای ما که حداکثر با یک خانم دیگر در مرکز هستیم نگران کننده است.» این پزشک که در روستایی بسیار محروم کار می کند: « ما در روستا آب تصفیه شده نداریم و باید آب را بجوشانیم. تازه پس از پایان شیفت کاری باید جوشاندن آب، آشپزی، خرید روزانه، نظافت و ... را هم انجام بدهیم. در بسیاری مواقع با ما همکاری لازم انجام نمی شود و ساده ترین تجهیزات زیستی از ما دریغ می شود و محل بیتوته اصلا تجهیز نمی شود.» ماریا هم که در شمال کشور اوقات طرح خود را در روستایی می گذراند از عدم همکاری مسئولان شبکه بهداشت با پزشکان خانم گله مند است. او می گوید : « کاملا این حس را دارم که نگاه مسئولان شبکه به ما نگاه از بالا است. متاسفانه در حالی که پرسنل باید زیر نظر ما باشند این اتفاق نمی افتد و وقتی ما مثلا برای بهورز درخواست تنبیه به دلیل عدم حضور در مرکز می کنیم، این درخواست ما جدی گرفته نمی شود و ترتیب اثر داده نمی شود و این گونه بهورز احساس می کند که قدرتش فرای قدرت ما است و می تواند نافرمانی کند. این مشکل برای پزشکان خانم بیشتر هم هست چرا که به هر حال برای بسیاری از این افراد پذیرش مدیر خانم سخت تر است.»
چهارشنبه ، ۵اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]