واضح آرشیو وب فارسی:نماینده: بانزدیک شدن به انتخابات هفتم اسفندماه، سه ضلعی شدن کارزار انتخابات، صحنه جنگ سرد «اصلاح طلبان» و «حامیان دولت» شده است.«نماینده»/ «من یک اعتدال گرا هستم»؛ این جمله ای بود که در خردادماه ۹۲، حسن روحانی در گفتگوی ویژه خبری شبکه دوم سیما با صراحت بر زبان آورد تا اصرار کند، خط انتخاباتی و دولت احتمالی اش، فراجناحی بوده و از چرخش به چپ و راست در رفتار سیاسی دور خواهد بود. زمان گذشت و روز به روز تنور انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ داغ تر شد تا اینکه حسن روحانی به مدد انصراف محمدرضا عارف، حمایت هاشمی رفسنجانی و از همه مهمتر، عدم ائتلاف واقعی نامزدهای اصولگرا، تنها با ۷ دهم درصد بالاتر از حد نصاب اکثریت مطلق آراء، با شعار اعتدال راهی پاستور شد. وی در تشکیل کابینه و معرفی به مجلس نیز تلاش کرد تا اینطور وانمود کند که از همه طیف های سیاسی کشور کمک گرفته و یارکشی کرده است. حالا این روزها و در حالی که تنها سه روز تا برگزاری انتخابات دوره دهم مجلس شورای اسلامی و دوره پنجم مجلس خبرگان رهبری باقی مانده است، تغییرات صورت گرفته در ترکیب فهرست های انتخاباتی، گویای نکاتی است که مرور آنها برای ورود دقیق تر به روز انتخابات خالی از لطف نیست. در حالی که تا هفته گذشته اینطور انتظار می رفت که جریان های سیاسی عمدتاً با دو لیست اصولگرایان (به سرلیستی حدادعادل) و اصلاح طلبان (به سرلیستی عارف) وارد عرصه رقابت شوند، به مرور زمزمه حضور ضلع سومی به نقشه انتخابات شنیده شد؛ فهرست «صدای ملت» با سرلیستی علی مطهری! در نخستین نگاه، نسبت این فهرست با فهرست اصلاح طلبان، نزدیکی بیشتر به حسن روحانی و عدم حضور عارف در آن است، در حالی که نام علی مطهری در فهرست اصلاح طلبان که عبارت «و حامیان دولت» را هم یدک می کشد، به چشم می خورد. هرچند برخی چهره های حاضر در لیست اصلاح طلبان در فهرست صدای ملت هم دیده می شوند، اما تشکیل این فهرست انتخاباتی حامی دولت، آنهم بدون حضور عارف و با حضور برخی چهره های نزدیک به علی لاریجانی رئیس مجلس، یادآور شواهد و قرائنی است که از ماهها پیش در فضای سیاسی به چشم خورده و با عباراتی از زبان برخی افراد نزدیک به دولت هم شنیده شده است؛ یعنی تمایل حسن روحانی به ادامه ریاست علی لاریجانی بر پارلمان! این گزاره، با وجود چند قرینه منطقی و روشن، قطعی به نظر می رسد؛ قرابت و نسبت فامیلی سرلیست ائتلاف صدای ملت با علی لاریجانی، عدم حضور عارف در لیست صدای ملت ولو به صورت عادی(و نه سر لیست)، حمایت علنی دستگاه اداری مجلس از لیست صدای ملت از جمله اقدام چند روز گذشته روابط عمومی مجلس در برگزاری نشست خبری برای مطهری و غفوری فرد و از همه علنی تر، تکذیب کناره گیری عارف به نفع لاریجانی از ریاست مجلس که پنج شنبه هفته گذشته مصطفی کواکبیان در همایش انتخاباتی اصلاح طلبان با صراحت و البته با داد و فریاد و گرفتگی صدا، اعلام کرد. نکته دیگری که با تغییر آرایش انتخاباتی اصلاح طلبان و حامیان دولت بیشتر خودنمایی می کند، این واقعیت است که حسن روحانی همچنان اصرار دارد، مهم ترین و شاید تنها سرپل و حلقه ارتباط اصلاح طلبان با حاکمیت – که ارتباط شان به دلیل سوابق انها در فتنه ۸۸ مخدوش و لرزان شده است – باشد؛ بنابراین، طبیعی است که رئیس دولت موسوم به تدبیر و امید، همچنان خواهان حفظ این نقش برجسته برای خود باشد، تا اینکه یک اصلاح طلب(مانند عارف) با حضور در راس قوه مقننه، سرپل ارتباط اصلاح طلبان با نظام شود! این تمایل، با تشکیل لیست سوم، یعنی «صدای ملت» با برچسب حامیان دولت بیشتر محقق می شود. یک لیست با دو سرلیست جداگانه! این یک روی سکه انتخابات است که به جایگاه بهارستان می پردازد؛ در طرف دیگر این سکه، صحنه آرایی اصلاح طلبان و حامیان دولت برای مجلس خبرگان رهبری نیز جالب توجه است. در حالیکه از ابتدا اصلاح طلبان با یک لیست که معروف به فهرست هاشمی رفسنجانی بود و نام وی را بعنوان سرلیست قرار داده بود، در تبلیغات حضور پیدا کردند، در روزهای اخیر، بطور گسترده همان فهرست اینبار با نام «یاران اعتدال» و با سرلیستی حسن روحانی برای انتخابات خبرگان منتشر شده است که تبلیغ ویژه برای ان در رسانه های مکتوب و مجازی نزدیک به دولت و انتشار پرحجمش در سطح پایتخت حکایت از عزم جدی حامیان روحانی برای برجسته نمودن وی و کسب رای حداکثری اش دارند. وقتی این نکته در کنار خبر دیدار روز گذشته اعضای فهرست اصلاح طلبان با هاشمی رفسنجانی گذاشته می شود، شکاف میان دولتی ها و اصلاح طلبان در انتخابات خبرگان نیز عیان می شود. خصوصا که هفته گذشته و پیش از انتشار فهرست صدای ملت، خبری در محافل سیاسی دست به دست می شد که هاشمی رفسنجانی در دیدار با علی مطهری تلاش نموده وی را از ارائه فهرست جداگانه بازداشته و برادر زن رئیس مجلس را وادار به حمایت تمام قد از فهرست اصلاحات نماید، تیری که انتشار فهرست صدای ملت نشان از به سنگ خوردن آن دارد. همه این اتفاقات به اندازه کافی گویای این واقعیت است که بر خلاف آنچه در همایش های انتخاباتی اصلاحات با عنوان «اصلاح طلبان و حامیان دولت» وانمود می شود، «اصلاح طلبان» و «حامیان دولت» در حال رقابت بر سر مجلسین هستند، هرچند به ظاهر برخی نامزدهایشان مشترک باشد. سه روز تا انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری باقی مانده و حالا تشکیل دو فهرست از «اصلاح طلبان» و «حامیان دولت» با وجود اشتراکات جزئی و در کنار آن لیست ائتلاف اصولگرایان نشانه رقابتی بودن انتخاباتی است که طیف های تندروی اصلاح طلب مدعی رد صلاحیت های گسترده و رقابتی نبودن آن بودند؛ بنابراین اگر تشتت «اصلاح طلبان» و «حامیان دولت» منجر به عدم توفیق کافی آنها برای تصاحب کرسی های مجلسین شود، دیگر بهانه ای - چه نرم، از نوع نق زدن های سیاسی و چه سخت، از نوع زیر سوال بردن نتیجه انتخابات – از سوی ایشان پذیرفته نیست و آنچه باقی می ماند، سلامت رفتار و صحت گفتار آنهاست.
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نماینده]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]