محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855033362
ویژگی های منحصر به فرد انقلاب اسلامی ایران
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: محمد حسنین هیکل تنها یک روزنامه نگار نبود. او را می توان یک مورخِ تاریخ ساز نامید. بی تردید تأثیر آثار «هیکل» بر رسانه ها، روزنامه نگاران و مورخان، سال ها ادامه خواهد داشت. او در دوران زندگی طولانی خود، فراز و فرود قدرت ها در قرن بیستم را به چشم دید.به گزارش دولت بهار، محمد حسنین هیکل تنها یک روزنامه نگار نبود. او را می توان یک مورخِ تاریخ ساز نامید. بی تردید تأثیر آثار «هیکل» بر رسانه ها، روزنامه نگاران و مورخان، سال ها ادامه خواهد داشت. او در دوران زندگی طولانی خود، فراز و فرود قدرت ها در قرن بیستم را به چشم دید. احاطه خبری ، از هیکل مفسر و تحلیل گرِ سیاسیِ زبردستی ساخته بود که نوشته هایش، همواره مورد توجه سیاستمداران قرار می گرفت. او طی 17 سال سردبیری روزنامه «الاهرام»، این روزنامه را به معتبرترین روزنامه جهان عرب تبدیل کرد. «ایمن صیاد»، روزنامه نگار پیشکسوت مصری و همکار سال های نه چندان دور حسنین هیکل، درباره او گفته است: «سفارتخانه های خارجی، هر روز صبح، در انتظار بودند که الاهرام بیرون بیاید و بلافاصله سراغ سرمقاله هیکل بروند. در سرمقاله او بیش از تحلیل، دنبال خبر می گشتند. برای هیکل، خبر از هر چیز مهم تر بود. حتی رابطه اش با آدم ها و نحوه برخوردش با آنها را بر این اساس تنظیم می کرد که آیا خبری برای او دارند یا نه؟ هیکل همه عمر خبرنگار ماند.» او برای ده ها سال، بر قله روزنامه نگاری جهان عرب ایستاد. خبرنگار سیاستمدار محمد حسنین هیکل، در 31 شهریورماه سال 1302، در روستای «باسوس»، واقع در استان «قلیوبیه» مصر متولد شد. او خبرنگاری را در سال های جنگ جهانی دوم آغاز کرد و خبرنگار دو روزنامه انگلیسی در جبهه های جنگ بود. هیکل، پس از پایان جنگ، به روزنامه «الیوم» رفت و در مدت کوتاهی توانایی های خود را در عرصه خبرنگاری بروز داد، به همین دلیل، سردبیر روزنامه «الیوم» شد. آشنایی او با جمال عبدالناصر، افسر جوانی که در پی ایجاد تغییرات در مصر بود، زندگی هیکل را به نحو چشمگیری تغییر داد؛ دوستی این دو، تا پایان عُمرِ ناصر ادامه داشت. هیکل در دوران اقتدار جمال عبدالناصر، مدتی وزیر اطلاع رسانی و نیز، وزیر خارجه مصر بود. او چندی بعد، به سردبیری روزنامه «الاهرام»، منصوب شد، مَنصَبی که 17 سال دوام آورد و از هیکل، چهره ای بین المللی و معتبر ساخت. حسنین هیکل و ایران حسنین هیکل، در دوران اوج گیری نهضت ملی شدن صنعت نفت، برای تهیه گزارش به ایران آمد و از نزدیک شاهد مبارزات مردم برای بیرون راندن استعمارگران بود. پایداری مردم و پیروزی آنها در برابر استعمار، هرچند بعدها با شکست روبه رو شد، بر هیکل اثر فراوانی گذاشت و دستمایه نخستین کتاب او، با عنوان «ایران روی آتشفشان» شد. هیکل به مبارزات مردم ایران به عنوان الگویی برای مردم کشورهای عربی می نگریست. او، بعدها، با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی(ره)، آن را جنبشی منحصر به فرد نامید که تأثیر پایداری بر منطقه و جهان خواهد گذاشت. حسنین هیکل، با وجود داشتن دیدگاه های مبتنی بر ناسیونالیسم عربی، هیچ گاه چشمش را بر روی حقایق نبست و برخوردی واقع گرایانه داشت. در جریان ادعاهای امارات درباره جزایر سه گانه ایرانی، در حالی که دولت های مرتجع عرب از او انتظار همراهی داشتند، به صراحت گفت :«اختلاف بین امارات متحده عربی و ایران، بر سر مالکیت جزایر ایرانی، در واقع اختلاف نظر ساختگی و واهی اماراتی ها به شمار می آید و اختلافی که آنها در این باره مدعی آن هستند، اختلافی با انگیزه های کاملاً سیاسی است.» حسنین هیکل، اشغال فلسطین توسط صهیونیست ها را نیز مسئله اول منطقه و جهان عرب می دانست. او یک سال پیش از درگذشتش، در مصاحبه با شبکه «سی.بی.سی»، با اشاره به شرایطی که ناشی از زیاده خواهی سران مرتجع عرب است، از فراموش شدن قضیه فلسطین به شدت انتقاد و اظهار کرد:«صحبت های موشه دایان، وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی را به یاد آورید که گفت: ارتش اسرائیل فقط یک نیروی بازدارنده در مقابله با عرب هاست و آنها را از ما دور می کند، اما موضوع اصلی این است که عرب ها در تناقضات و کشمکش های خود غرق شده اند. این تئوری امنیتی اسرائیل است که برخی عرب ها را به جان عرب های دیگر بیندازد تا اسرائیل را رها کنند.» هیکل، پس از مرگ مشکوک جمال عبدالناصر، مدتی در سِمَت سردبیری «الاهرام» باقی ماند، اما انتقادات تند او از انورسادات، باعث شد از سردبیری برکنار شود و مدتی به زندان بیفتد. سرانجام، محمد حسنین هیکل، به دلیل نارسایی کبدی، روز 28 بهمن ماه سال 1394، در 92 سالگی، درگذشت. یک مصاحبه تاریخی حسنین هیکل، طی دوران فعالیت رسانه ای خود، با افراد و شخصیت های متعددی مصاحبه کرد. او تعدادی از این مصاحبه ها را در قالب یک کتاب، با عنوان «دیداری دوباره با تاریخ» منتشر کرد که به زبان فارسی نیز ترجمه شده است. با این حال، یکی از مهم ترین مصاحبه های این روزنامه نگار شهیر، گفت وگو با امام خمینی(ره) بود. هیکل، دو بار با امام(ره) دیدار کرد؛ بار نخست، در دوم دی ماه سال 1357، در زمان اقامت امام(ره) در پاریس و بار دوم، در 28 آذرماه سال 1358 در تهران. افزون بر این، هیکل نامه هایی نیز برای حضرت امام(ره) فرستاده است که ایشان به یکی از این نامه ها پاسخ داده اند. آن چه در پی می آید، بخش هایی از نخستین مصاحبه حسنین هیکل با حضرت امام خمینی(ره) در پاریس، به نقل از صحیفه امام(ره)(ج5، صفحه 266) است. جنبش ما اسلامی است من در سال های 1950 و 1951 (در اوج مبارزات مردم، علیه انگلیسی ها) در ایران بودم و اولین کتاب خود را درباره ایران نوشتم. نظر شما در مورد تفاوت مبارزات، در آن سال ها و مبارزات کنونی چیست و چرا امپریالیسم جنبش را در آن سال ها شکست داد؟ نظر من این است که جنبش فعلی خیلی عمیق تر است تا جنبش زمان مرحوم دکتر مصدق. جنبش در آن وقت، صرفاً سیاسی بود؛ و الآن، در جنبش جنبه دینی غلبه دارد. در مملکت ایران، مردم همه مسلمان هستند. اقشار زیادی از سیاست بی خبرند؛ اما به دین علاقه دارند. تمام دهات- که خوب است بروید و ببینید- همین شعارهای شهر را می دهند و درخواست های آنان را دارند. تمام مردم از کوچک- طفل دبستانی- تا پیرمرد، یک صدا همین مطلب را می گویند. این درخواست ها و شعارها، به طوری ملی شده است که کسی نمی تواند مناقشه کند. این جنبش، دارای یک معنای اسلامی- سیاسی است و جنبش گذشته، فقط سیاسی بود. جنبش کنونی عمقش بیشتر و امید به پیروزی اش بیشتر است؛ امید که این نهضت را نتوانند خاموش سازند. ما هم امیدواریم که این جنبش پیروز شود. من واقعاً از اینکه شما به من فرصت چنین بحثی را داده اید مفتخرم؛ اما همه ما از خود می پرسیم که آیا این جنبش به اهداف خود می رسد؟ بسیاری از ما نگرانیم که این جنبش ممکن است به اهداف خود نرسد؛ دشمنان ما نسبت به گذشته خیلی ورزیده تر هستند. مسئله تنها شاه نیست؛ ایران یک کشور بزرگ صادرکننده نفت است؛ ایران پلیس منطقه و محافظ منافع امپریالیست هاست؛ عضو یک پیمان نظامی است. در آن موقع که من در ایران بودم عوامل رهبری سیاسی در جنبش بودند، و عوامل رهبری مذهبی هم بودند. الآن سرتاسر رهبری جنبش، اسلامی است. در آن زمان رهبری سیاسی و مذهبی از هم جدا بودند (که مقصود کاشانی و مصدق است)؛ اما حالا این رهبری (سیاسی- دینی) واحد است و یک رهبری وجود دارد. اما دشمنان نیز الآن متحدند؛ تمامی منطقه را زیر نفوذ خود دارند. حالا که این جنبش در ایران رخ داده است، دنیای غرب غافلگیر شده است. چند سال قبل، من شاه را در ایران ملاقات کردم. همه تصور می کردند که اوضاع تثبیت شده است. سؤال این است که چرا این وضع اتفاق افتاد؟ چگونه اتفاق افتاد و این توسعه عظیم جنبش، از کجا ناشی می شود؟ این قدرت، ناشی از اسلام است. در زمان کاشانی- مصدق، اصلْ سیاست بود. جنبه های سیاسی جنبش قوی بود ... اما حالا، جنبش در همه جهات، دینی است، اسلامی است؛ سیاست هم داخل آن است. اسلام، دین سیاسی است؛ سیاست در بطن این جنبش است. خوب است حالا هم سری به ایران بزنید و ببینید- از نزدیک- که امروز چیست و آن روز چه بود؟ مشکلات زیاد است؛ ابرقدرت ها هستند و همه، نگرانی ها را از جنبش ما دارند؛ اما کاری نمی توانند بکنند ... ما به موفقیت آن امیدوار هستیم ... نه اینکه نگرانی نداریم. البته در چنین مبارزه ای نگرانی هایی هست؛ همه مراکز سیاسی دنیا به ایران توجه دارند؛ می خواهند جنبش ایران را خُرد کنند. نه اینکه ندانیم و نگران نباشیم؛ اما ما احراز تکلیف شرعی کرده ایم؛ احراز امر الهی داریم؛ این همان منطق صدر اسلام است؛ همان منطق است که اگر کشته شویم، به بهشت می رویم، اگر بکشیم به بهشت می رویم؛ اگر شکست بخوریم به بهشت می رویم، اگر شکست بدهیم به بهشت می رویم؛ لذا از شکست نمی ترسیم؛ لذا ما ترسی نداریم. قضیه ما، سیاسیِ صرف نیست؛ ما با منطق اسلام پیش می رویم، ازشکست ترس نداریم. رسول اکرم- صلی ا...علیه وآله- هم در بعضی غزوات شکست خورد. ما با شمشیر خدا به جنگ می رویم؛ ترس نداریم. نهضت ادامه خواهد یافت. اختناق، انفجار به وجود می آورد چگونه این وضع اتفاق افتاد؟ ناظرینی که به ایران نگاه می کنند و اوضاع ایران را بررسی می کرده اند، نمی توانند این حرکت عظیم را باور کنند. این اولین نمونه در تاریخ است؛ خصوصاً تنها نمونه ای است که از راه دور، جنبش، رهبری و کنترل می شود. عظمت این جنبش از کجا ناشی می شود؟ جزیره ثبات و آرامش ایران همراه با اختناق بود. هر اختناقی انفجاری را به وجود می آورد. اختناق همگانی به دنبالش انفجار همگانی است. مردم از هر جهت در فشار بودند؛ همه انتظار خروج از این فشار را داشتند و همه، امیدشان رفتن شاه شده بود. اگر متوجه و مطلع باشید و به یاد بیاورید، در زمان رضاخان، بعد از آن همه فشارها، وقتی نیروهای متفقین از سه طرف به ایران حمله کردند و ایران را اشغال کردند، تمام زندگی مردم، همه چیز مردم، در خطر افتاد؛ اما چون رضا شاه رفت، همه خوشحال بودند؛ چرا که فشار و اختناق، باعث یک رنج بزرگی شده بود که برای رهایی از آن رنج بزرگ، رنج های دیگر را تحمل می کردند. این حالت اختناق و رنج عمومی، در زمان این شاه بیشتر شد. جهات متعدده ای پیش آمد که مردم به شدت در رنج بودند. سازمانی ها [ساواکی ها] و سایر مراکز و عُمّال دولتی، چنان با مردم رفتار کردند که برای همه یک عقده شد و این عقده عمومی شد؛ به طوری که همه منتظر یک نیشتر بودند که این عقده بشکافد و همه بیرون بریزند. این عقده را روحانیت بیرون ریخت. من زبان مردم را می فهمم و نهادهای جامعه را می شناسم. با زبان مردم صحبت می کنم و از نهان آنها سخن می گویم. تمام نقاط ضعف پنجاه ساله را- که حاضر در قضایا بوده ام- انگشت می گذارم؛ مطلع بودم، ناظر بودم. همه مردم در حال انفجار بودند، همه منتظر بودند. این حالت استبدادی، انفجار را به فعلیت رساند؛ قیام روحانیت باعث انفجار شد. گلایه ای از علمای «الازهر» از اینکه وقت شما را گرفته ام پوزش می طلبم. هر وقت مایل بودید که بحث پایان یابد بفرمایید. دو مطلب است که باید به شما تذکر بدهم. نکته اول: در این نهضت- که یک نهضت اسلامی است- یک ملت مظلوم، در برابر این جبّارها که می خواهند همه ملت را از بین ببرند، قیام کرده است. چه شد که علمای «الازهر» با ملت مخالفت و با شاه موافقت کردند؟ با علمایی که با زور و جور موافقت کردند- علیه مظلومین- چه می شود کرد؟ نکته دوم: از شما که یک نویسنده توانایی هستید، می خواهم که اگر می توانید بروید ایران را ببینید. این مظالم را بررسی کنید؛ از تمامی طبقات سیاسی، بازاری، رعایا، ارتشی ها- خصوصاً افسران در درجات پایین و جوان- ادارات دولتی، کارمندان دولت، هرکس که می خواهید، انتخاب کنید و از آنها سؤال کنید وضع چه بود و چه شد و وضع اکنون چطور است؟ بعد که مطلب به دست آمد، کتابی- مثل سفر قبلی خودتان- درباره ایران بنویسید و منتشر کنید که امر پشتیبانی از ملت ایران و ادای دین شما می باشد. من شاه را در سال 1975 ملاقات کردم؛ بحث زیاد و شدید و تندی با او داشتم. وقتی به او گفتم که سؤال زیادی از شما دارم، او نیز گفت سؤالات زیادی از شما دارم. او می دانست که دوست عبدالناصر بودم و راجع به عبدالناصر سؤالات زیادی از من کرد. شاه وقتی از خودش و انقلاب شاه و ملت و آرزوهایش صحبت می کرد، به او گفتم چرا هر کجا می روید با مخالفت جدی جوانان کشور روبه رو هستید و با مخالفت و نفی رژیم شاه روبه رو می شوید؟ جوانان، آینده مملکت هستند؛ آنها چرا با شما مخالفند؟ من احتیاج ندارم بروم ایران تا بدانم وضع چگونه است؛ من اوضاع را می دانم. من دوست نزدیک عبدالناصر بودم و با رژیم شاه مخالفت داشتیم. اما درباره علما؛ این اولین جنبش در اسلام است که علناً ضد رژیم، قیام کرده است. آنچه که جنبش را مهم کرده است، همین است که اولین حرکت ضد دولت است. علمای «الازهر» متأسفانه کاملًا مطیع اوامر دولتند؛ از زمان عثمانی ها چنین بوده است؛ بلکه از ابتدای خلافت چنین بوده است. دولت همه چیز را کنترل می کند؛ به همین دلیل است که برخی از کمونیست ها می گویند، و به ما حمله می کنند، که مذهب، وسیله و ابزار دولت برای اجرای اغراض وی می باشد. یکی از خصوصیات مذهب شیعه، همین است که در هیچ عصری از اعصار، تابع دولت نبوده است و در برابر دولت ها ایستاده است. بزرگان خود را به کشتن داده است. چنین مذهبی است که می تواند معرف اسلام باشد و اسلام را ارائه دهد و در برابر سایر تزهای کمونیست ها عرض اندام کند و نشان بدهد که دین افیون جامعه نیست و علما تابع دولت ها نیستند. یک سؤالِ شاید کمی شخصی دارم که مطرح کنم؛ چه شخصیت یا شخصیت هایی- در تاریخ اسلامی یا غیراسلامی- غیر از رسول اکرم (ص) و امام علی (ع)، شما را تحت تأثیر قرار داده است و روی شما مؤثر بوده است و چه کتاب هایی- به جز قرآن- در شما اثر گذاشته است؟ من نمی توانم به این سؤال الآن جواب بدهم. احتیاج به تأمل دارد. کتاب های زیادی ما داریم؛ شاید بتوان گفت در فلسفه: ملاصدرا، از کتب اخبار: کافی، از فقه: جواهر. علوم اسلامی ما خیلی غنی هستند؛ خیلی کتب داریم. نمی توانم برای شما احصا کنم. منبع:خراسان
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها