محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831122632
«مرادلو» و «آقا عیسی» در آخرین بازمانده؛ این مرد دیگر نمی شنود
واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: «آخرین بازمانده» روایت آخرین هنرمندانی است که روی صحنه صنایع دستی دیارزنجان ایفای نقش می کنند، حکایتی از محمد جعفری و آقا عیسی تا«مرادلو»، مردی که آن قدر بر مس کوبیده که دیگرنمی شنود.55 آنلاین : امروزی که شدیم، دیروز را به فراموشی سپردیم، دیروز را با همه ظرافت هایش با همه دست های هنرمندی که از هر انگشتش یک هنر می بارید، با همه چشم هایی که به جرم شیفتگی هنر کم سو شدند. دیروز را به آدم های دیرورزی سپردیم و بی هیچ دلواپسی درگذشته جا گذاشتیم، آدم هایی را که هر یک بوی فرهنگ و هنر می دادند را به گذشته ها سپردیم تا با سرعت ورود تکنولوژی از عرصه خارج شوند. قرار نبود وقتی به سمت توسعه رفتیم و تکنولوژی را با همه توان وارد زندگی کردیم، حس هنری آدم ها را به خودشان واگذار کنیم تا در انزوا با آن خداحافظی کنند بلکه قرارمان این بود که در چشم به هم زدن هایی که متحول می شویم سمبلی از اصالتمان را به نظاره بنشینیم و باافتخار به آنچه هنر و فرهنگمان محسوب می شود به پیش رویم. تجلی فرهنگ و هنرمان گاه گاه به دوش صنایع دستی است و چه تأسف انگیز وقتی این هنرها در دالان زمان رنگ می بازند و موزه ها تنها مامن آن ها می شوند. تکنولوژی که آمد سال و ماه و روز و ساعت معنی خود را از دست داد در چشم به هم زدنی کالاهای شیک و ظریف از دهان ابزارهای به روز بالا زد و انگار دیگر نیازی به حس های ناب هنرمندانی نیست که با تمام قوا با همه اعضا و جوارح روح زیبای خود را در کالبد تولیدات شان می دمیدند. آدم هایی که حالا خیلی از آن ها نه خودشان هستند، نه هنرشان و نه تکنیک های خاص خودشان. صنایع دستی بسیاری هست که امروز ما با آن ها بیگانه ایم، از دیوار نگاری و سقف نگاری گرفته تا لمبه کاری و چلنگری، از سبدبافی و نقشه های سنتی گلیم تا آجرچینی سنتی صنایع دستی بسیاری هست که امروز ما با آن ها بیگانه ایم، از دیوار نگاری و سقف نگاری گرفته تا لمبه کاری و چلنگری، از سبدبافی و نقشه های سنتی گلیم تا آجرچینی سنتی. حالا که در بحبوحه صنعتی شدن، آدم هایی هستند که دلشان برای هنرهای دستی تنگ شده شاید فرصت آن رسیده که از بی تفاوتی نسبت به هنرمان دست برداریم و در پی حیای آن باشیم. کمتر از آنی هنرمندی می رود و تمام هنرش را با خود می برد بدون آنکه حواس ها جمع او باشد. درهمین استان زنجان که مهد هنر است و فرهنگ، ده ها هنرمند رفته اند بی آنکه از هنرشان صیانت شود بی آنکه قدر دانسته شوند. نام هنر: چلنگری قدمت : بیش از یک قرن شهر زادگاه هنر : زنجان معرفی کوتاه هنر : چلنگری یعنی آهنگری محلی است که در آن اشیاء سبک وزنی مانند میخ طویله، میخ سرکج، نیم ذرع بزازی، انبر و سیخ و سه پایه ی آهنی، زنجیر و سیخانک، قلم، سنبه، منقل آهنی، چفت و ریزه، تملیک، اسکنه، مقار، درفش، جوالدوز و امثال این ها می ساختند. بیشترین کاربری : در بخش دامداری و کشاورزی و مصارف خانگی هنرمندان به نام این عرصه : مرحوم رضا چلنگری هنرمندان بازمانده : هوشنگ چلنگری وضعیت فعلی این هنر در استان : تنها تعداد کمی در این رشته فعال هستند علل رکود و مهم ترین چالش های پیش روی احیا : صنعتی شدن جامعه ارائه راهکارهای حفظ و احیاء: معرفی و شناساندن این رشته از صنایع دستی و مطرح کردن آن به عنوان یک هنر ارزشمند دستی علاوه بر صنایع دستی شناخته شده زنجان اعم از ملیله، مس و چارق که با فرازوفرودهایی مواجه بوده اند هنرهای دستی و تکنیک های بسیاری در این استان بوده و شاید باشند که اگر به موقع به دادشان نرسیم برای همیشه با ما وداع می کنند. صندوق سازی، آجرچینی سنتی، لمبه بافی، سبدبافی، سفالگری (ساخت تنور و ظروف سفالی)، دیوار نگاری و سقف نگاری، گلیم بافی سنتی، پرده بافی، رنگرزی، چلنگری، نقاشی قهوه خانه ای، مرکب سازی، رفوگری، گیوه دوزی و ده ها هنر دیگر ازجمله این هنرها هستند. این روزها به جای جای استان که سر می زنی چندان خبر از ظرافت هنرهای دستی نیست، مسن ترها که هنرشان را به گنجینه حافظه خود سپرده اند و جوانان نیز چندان علاقه ای به هنری که پول ساز نباشد ندارند. رنگرزی ها در همین بازار زنجان اندک اند، صندوق سازها انگشت شمار، چلنگری ها که رخت بربسته اند از این دیار، از رفوگران یکی دو نفر بیشتر دوام نیاورده و از لمبه بافان کمترشان عمرشان به دنیا بوده، خلاصه هنرمندان همه امروزی شده اند گرچه دیروز را یدک می کشند. نام هنر: گلیم بافی قدمت : سابقه بیش از صدها سال شهر زادگاه هنر : مناطق روستایی استان زنجان و شهر ماهنشان معرفی کوتاه هنر : گلیم به طور ساده، یک فرش با بافت صاف یا یک نوع قالی بدون کُرک است. بیشترین کاربری : برای زیرانداز استفاده می شود. وضعیت فعلی این هنر در استان : در حال حاضر بیشتر در مناطق روستایی فعال است، همچنین میراث فرهنگی دوره های آموزشی برای احیای گلیم بافی برگزار می کند. علل رکود و مهم ترین چالش های پیش روی احیا : استفاده از وسایل و تولیدات صنعتی ارائه راهکارهای حفظ و احیاء: مسئولان می توانند با حمایت از هنرمندان بازمانده در این عرصه نسبت به آموزش نسل جدید اقدام کنند. ماجرای صنایع دستی این دیار همین است، می خواستیم در همین حوالی یک بازارچه سنتی بسازیم ناگزیر آجر چین سنتی را از لرستان وارد کردیم، می خواهیم سفالینه ساز را رونق دهیم جز چند بانوی سن و سال دار کسی را نمی یابیم که در این هنر دستی بر آتش داشته باشند. خلاصه وقتی امروز دنبال نشانی از گذشته می گردیم نمودهایش را به دشواری می یابیم. مرادلو را شاید کسی نشناسد همان جوان چلنگری که مسگری هم می کرده و حالا پیرمردی است با چشم ها و گوشی آسیب دیده که در یک کارخانه مس سازی وظیفه اش چکش کاری مس هاست تا شاید رد احساس را روی ظروف مسی صنعتی حک کند. او یکی از حافظه های تاریخی زنجان است که شصت سال پیش آهنگری می کرده، نعل اسب و میخ طویله و ابزار کشاورزی می ساخته است. یا همین حاج زین العابدین محمودی که برند مرکب رضایی را با تمام وجود حفظ کرده تنها فردیست که تکنیک مرکب سازی استاد میر محمدرضایی را در فهرست افتخاراتش گنجانده است. او هم گرچه یادگار گذشته است اما با بسیاری از دارایی های هنری اش خداحافظی کرده است. روزگاری بود که به قول خودش لمبه بافی می کرد و سقف های همه خانه های اعیانی زنجان را با طرح و نقشی که روی تخته می زد زیباتر می کرد اما حالا دیگر حوصله این کارها را ندارد. حاج زین العابدین می گوید به سختی مرکب سازی را از استاد رضایی آموخته و کسی این هنر را نمی شناسد؛ گویا بنا دارد مرکب رضایی با او چشم از جهان ببندد. محمد جعفری هم یادگاری دیگر است از روزهایی که نوعروس ها صندوقچه های چوبی را می خریدند و لوازم مهمشان را در آن جاسازی می کردند و شاید قفلی هم بر درش می آویختند. او تنها بازمانده صندوق سازی روزگارهای دور است که حالا در راسته «صندوقچی لر» در بازار سنتی زنجان مشغول کار است. آقا عیسی هم یکی دیگر از هنرمندانیست که در دل بازار زنجان در لابه لای نخ ها و فرش های وصله شده خط سیر زندگی اش را کوتاه تر می کند. او رفوگر است با هنری بدون بازمانده. به گفته خودش «کارگرم رفوگرم بهترم/ واردی علاقه ایشیمه ایشلرم» فاطمه امینی هم از دیگر هنرمندان سفالینه ساز است که در روستای گلابر از توابع شهرستان ایجرود زندگی می کند. او هنری را که از مادر به ارث برده منبعی برای امرارمعاش کرده است. او همراه چند نفر از همسایه هایش تنور سفالی می سازد و می فروشد. این هنر را فقط فاطمه و چند زن مسن می شناسند و جوان تر ها رغبتی برای آموختن آن ندارند. عزم جزم مسئولان برای احیای صنایع دستی معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان زنجان با اشاره به ضرورت احیای صنایع دستی منسوخ شده و در حال فراموشی استان زنجان گفت: امیدواریم با برنامه ریزی های صورت گرفته در استان بتوانیم مردم را با هنر اصلی بومی آشتی دهیم. نبود بازار اقتصادی توجیه پذیر، ورود تکنولوژی و تمایل مردم به سمت کالاها و معماری وارداتی از دلایل منسوخ شدن صنایع دستی بومی است محمود علی محمدی در گفتگو با خبرنگار مهر ، نبود بازار اقتصادی توجیه پذیر، ورود تکنولوژی و تمایل مردم به سمت کالاها و معماری وارداتی را از دلایل منسوخ شدن صنایع دستی بومی برشمرد و افزود: متأسفانه برخی صنایع دستی و تکنیک های تولیدبه مرورزمان به انزوا رفته و با مرگ هنرمندان مسلط به آن تکنیک از بین می روند. وی نمدمالی، مفرش بافی و پرده بافی طارم را ازجمله هنرهای در حال منسوخ شدن برشمرد و بیان کرد: اهالی طارم به دلیل اقلیم مرطوب آن درگذشته از نمد استفاده می کردند اما به مرورزمان این هنر به انزوا گرایید گرچه یکی از بازماندگان این صنعت دستی امسال موفق به دریافت نشان ملی کیفیت نمدمالی شد. علی محمدی ضمن ابراز تأسف از کمرنگ شدن نقوش خاص گلیم و پرده سنتی طارم و نیز پلاس بافی شهرستان خدابنده، ادامه داد: گرچه دوره های آموزشی پلاس بافی را در خدابنده برگزار کردیم اما به دلیل نبود توجیه اقتصادی تولید آن رشد چندانی نداشت. این مسئول با اشاره به تکنیک های در حال منسوخ شدن در استان زنجان اظهار کرد: تکنیک ساخت تیغه گوهر به دلیل دشواری و هزینه بالای تولید در حال از بین رفتن است، تکنیک قلم زنی یا حکاکی روی مس برخی افراد همچون استاد «ایوقی» و تکنیک های خاص تولید ملیله اساتیدی همچون «بیات» با مرگ آن ها از بین رفته است. علی محمدی تکنیک سفالگری و لعاب کاری را از دیگر هنرهای بومی استان زنجان برشمرد و یادآور شد: نمونه ای از آثار این هنر را در گنبدها و زیر طاقی ها مشاهده می کنیم که گاه قدمتی بالای ۷۰ سال دارند اما متأسفانه امروزه هنرمندانی در این زمینه در استان فعالیت نمی کنند. وی سفالگری سنتی یا «ساخسی» سازی را در شهرستان هیدج و روستای «قلتوق» دارای پیشینه دانست و افزود: متأسفانه اکنون این هنرها در این مناطق فراموش شده اند. محمدی خاطرنشان کرد: در تولید کاشی هفت رنگ هم هنرمندانی همچون استاد «سیدی» در قید حیات هستند که به دلایل مختلف از این کار دست کشیده اند، البته جوانانی در ابهر و خدابنده در حال تولید سفال هستند. معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان زنجان، به «زین سازی»، «دباغی» و چرم دوزی در زنجان هم گریزی زد و یادآور شد: در دوره ای یک خیابان طویل در زنجان به نام «دباغ لر» معروف بود که در آن دباغی انجام می شد. امیدواریم طی دو سال آتی ۴۰ تا ۵۰ پرونده هنرهای منسوخ شده یا در حال منسوخ شدن را برای ثبت به سازمان ارسال کنیم به گفته وی در زین سازی یک هنرمند به عنوان آخرین بازمانده هنرمندان این حوزه در قید حیات است. علی محمدی «قفل سازی سنتی» و «چلنگری»، «آهک بری»، «کاغذ سازی»، «جلدسازی»، «لمبه کاری»، «آجرچینی سنتی»، در و پنجره سازی یا «ارسی سازی سنتی»، «تفنگ سازی»، «کاشی معرق»، «کاشی مهری»، «زیورآلات سازی»، علم سازی و پوشاک سنتی را از دیگر صنایع دستی برشمرد که روزگاری توسط هنرمندان استان زنجان تولید و عرضه می شدند. وی با اشاره به عزم جزم میراث فرهنگی استان برای صیانت از صنایع دستی، تکنیک های تولید و هنرمندان این عرصه گفت: برگزاری دوره های آموزشی در برخی رشته ها مثل پرده بافی و پلاس بافی، راه اندازی خانه سفال و حمایت از تشکل های مردم نهاد برای احیای هنرهای بومی بخشی از تلاش ها برای دستیابی به این هدف است. علی محمدی ایجاد بازارچه های سنتی برای عرضه صنایع دستی، پیگیری، مستندسازی و ثبت معنوی رشته ها و تکنیک های صنایع دستی را از برنامه های در دست اجرای اداره کل میراث فرهنگی استان برشمرد و ابراز کرد: امیدواریم طی دو سال آتی ۴۰ تا ۵۰ پرونده هنرهای منسوخ شده یا در حال منسوخ شدن را برای ثبت به سازمان ارسال کنیم. معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان زنجان بابیان اینکه صنایع دستی تنوع و گستردگی زیادی دارد گفت: با احصا همه صنایع دستی ظرفیت ۴۰ هزارنفری تولید صنایع دستی در استان زنجان وجود دارد اما آنچه در سامانه جامع صنایع دستی استان ثبت شده ۹ هزار نفر است. علی محمدی در خصوص تلاش های معاونت صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی برای تغییر ذائقه مردم و سوق دادن آن ها به سمت هنرهای سنتی گفت: گرچه صنعتگران مطابق با ذائقه بازار تولیدات خود را سامان می دهند اما اداره کل میراث فرهنگی استان نیز با طراحی محصولات جدید برای تولید و ارائه آن به هنرمندان زمینه جلب مشتری را فراهم می کند. منبع : مهر
سه شنبه ، ۴اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[مشاهده در: www.55online.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها