محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827389327
برنامه اوباما در سوریه؛ بستن مرز با ترکیه
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
برنامه اوباما در سوریه؛ بستن مرز با ترکیه
روز نو : جنگ در سوریه در حال رسیدن به نقطۀ اوج خود است. ارتش سوریه با پشتیبانی بمب‌افکنهای روسی، در حال پیشروی در شمال حلب است تا ارتباط اپوزیسیون مسلح سوریه را با مرز ترکیه قطع کند. کردهای سوریه با پشتیبانی حملات هوایی ایالات متحده در حال بستن خطوط تامین مایحتاج داعش و گروههای تروریستی دیگر هستند. در پی انفجار روز 28 بهمن در آنکارا که به کشته شدن 28 نفر انجامید، دولت ترکیه تهدید به دخالت نظامی در سوریه کرده است. روز جمعه، باراک اوباما یک ساعت و بیست دقیقه، تلفنی با رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه صحبت کرد و از او خواست تا خوددار باشد.
به گزارش فرارو به نقل از ایندیپندنت، یکی از دیپلماتهای ارشد سابق در خاورمیانه به ایندیپندنت گفت: "ترکها و سعودی‌ها همواره سعی داشته‌اند که آمریکا را به ورطۀ اعزام نیروی زمینی به سوریه بکشانند." در همین راستا، سیاست ترکها و سعودی‌ها در سوریه پر بوده است از تهدید و بلوف، اما با این وجود، اتفاقات ناگهانی را نمی‌توان کنار گذاشت، نوعی اقدام نظامی حتی در صورت مخالفت آمریکا و روسیه نیز، از سوی ترکیه و عربستان قابل تصور است.
ایالات متحده می‌داند که اقدام نظامی ترکیه عمدتاً متوجه کردهای سوریه و یگانهای مدافع خلق (ی‌پ‌گ) خواهد بود که موثرترین متحد آمریکا در جنگ با داعش بوده‌اند. گزارش شده است که اوباما در گفتگوی با اردوغان گفته است که یگانهای مدافع خلق نباید از پیشروی‌های اخیر ارتش سوریه در شمال حلب برای گسترش قلمروی خود استفاده کنند. اما در همان لحظه‌ای که این دو مقام مشغول صحبت بودند، اتحاد ایالات متحده و یگانهای خلق پیروزی مهم دیگری در شمال شرق سوریه به دست آوردند که کمتر مخابره شد. نیروهای دموکراتیک سوریه، که یک گروه نیابتی ی‌پ‌گ است، موفق شد با کمک حملات هوایی آمریکا، پایگاه قدرت مهم داعش را در شداده تصرف کند.
این خود دلیل دیگری است برای اینکه ایالات متحده رغبتی برای کنار گذاشتن اتحاد نظامیش با کردهای سوریه نداشته باشد. دیپلمات سابقی که در صورت محفوظ ماندن نامش حاضر به گفتگو با ایندیپندنت شده است، می‌گوید: "بیشتر از یک سال پیش، آمریکایی‌ها متوجه شدند که ترکها مرزشان با سوریه و داعش و جهادی‌های دیگری که در شمال سوریه هستند، را از شمال نخواهد بست. بنابراین، آمریکایی‌ها به دنبال بستن مرز از جنوب رفتند و به این منظور از کردهای سوریه کمک گرفتند." این برنامه‌ای است که حالا به نهایی شدن نزدیک شده است.
سیاستهای اوباما در سوریه، از زمان ظهور داعش در تابستان 2014، همیشه از آنچه که منتقدان سعی داشته‌اند القا کنند، منطقی‌تر بوده است. پیش از سقوط موصل، کاخ سفید در این که جنگ سوریه به این کشور محدود خواهد شد و باعث عدم ثبات مابقی خاورمیانه نخواهد شد، دچار اشتباه محاسباتی شدند. اوباما، تصوری بچگانه از داعش داشت، و جنبشی را که بدل به داعش شد با تیم بسکتبال خردسالانی مقایسه می‌کرد که می‌خواهند در ان بی ای بازی کنند.
اما اوباما، بیش از اغلب سیاستمداران این موضوع را درک می‌کند که دخالت ایالات متحده یا هر قدرت خارجی دیگری در سوریه، عراق یا افغانستان به چه سادگی می‌تواند به تقابلها و مناقشات منطقه‌ای دامن بزند. در سال 2004، از ژنرال دیوید پترائوس، که در آن موقع فرمانده تیپ 101 هوابرد در موصل بود، پرسیده شد که مهمترین توصیه‌ای که به جانشینش می‌کند چیست؟ او پس از قدری تامل گفت که توصیه‌اش این است: "هیچ گاه به یک گروه قومی، حزب سیاسی، قبیله، گروه مذهبی یا عنصر اجتماعی زیاد نزدیک نشوید."
این رویکرد منطقی است، هر چند که به سختی می‌توان آن را به کار بست. چرا که یک قدرت خارجی تحت فشار، از هر جا که بتواند متحدان محلی جمع می‌کند، بدون اینکه خیلی شخصیت آنها و انگیزه‌هایشان را مطالعه کرده باشد. برای مثال، ترکیه بر ایالات متحده فشار می‌آورد که برای آوارگان و اپوزیسیون مسلح معتدل در شمال سوریه، یک "منطقه امن" ایجاد کند. این ایده در وهلۀ اول ممکن است مهربانانه و حتی بشردوستانه به نظر برسد، در حالی که هدف اصلی‌ای که ترکیه از طرح این نظر دنبال می‌کند، جلوگیری از کردها در در اختیار گرفتن سرزمین‌های بیشتر است و تعریف ترکیه از گروههای "معتدل" ظاهراً جهادی‌های تندرویی نظیر احرارالشام را نیز که معمولاً متحد جبهه نصرت است را هم دربرمی‌گیرد.
دلیل اصلی نتایج فاجعه‌بار دخالتهای خارجی در لیبی، عراق و افغانستان از سال 2001 به این سو، این بوده که توجیه این اقدامات همواره اقدام علیه دشمنی شیطانی بوده است که مانع از به قدرت رسیدن یک اپوزیسیون معتدل و سکولار می‌شود. مشکل این بوده که در همۀ این موارد، چنین اپوزیسیون ایدئال اصلاً وجود نداشته است.
در عراق سال 2003، آمریکا ارتش عراق را منحل کرد؛ این اقدام را اغلب اقدامی احمقانه و غیرضروری می‌دانند که پل برمر، رییس حکومت موقت عراق آن را انجام داد، و نتیجۀ فاجعه‌بار آن دلزده شدن طبقۀ افسران سنی ارتش و ظهور القاعده در عراق بود. اما کسانی که از تحولات آن زمان عراق بیشتر اطلاع دارند، که انحلال ارتش را رهبران کردها و شیعیان عراق (که 80 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند) به آمریکایی‌ها توصیه کرده بود. آنها به درستی این تلقی را داشتند که نیروهای امنیتی عراق مهمترین نهادی بوده‌اند که از طریق آن اقلیت 20 درصد اهل سنت کشور می‌توانستند بر کشور احاطه داشته باشند. آمریکایی‌ها و متحدانشان نظیر بریتانیایی‌ها، نابخردانه، زمینه‌چین انقلابی قومی و فرقه‌ای شدند که عواقب انفجاری آن حتمی بود.
ده سال بعد جلو برویم: پس از حملات با گاز سمی در دمشق در آگوست 2013، ایالات متحده و بریتانیا تا آستانۀ دخالت نظامی علیه دولت سوریه پیش رفتند. بعضی‌ها به آن زمان به چشم فرصت از دست رفته‌ای برای حمایت از مخالفان معتدل در براندازی بشار اسد نگاه می‌کنند. در حقیقت اما، در آن زمان، ارتش سوریه اکثر نواحی پرجمعیت کشور را در اختیار داشت و در نتیجه هر نوع عملیات هوایی خارجی به همان طرزی که در لیبی انجام شد، انجام می‌شد و نتایجی که رقم می‌خورد نظیر آن چیزی می‌بود که هم‌اکنون در لیبی شاهد هستیم. چرا که همان موقع نیز داعش و النصرت و دیگر جهادی‌ها در میان مخالفین مسلح احاطه داشتند و قدرت را در دست می‌گرفتند.
اوباما مشخص است که در همان مراحل اولیه متوجه این موضوع شد و حتی به رسانه‌ها تاخت. او در سال 2014 گفت، این نظر که در مقطعی یک اپوزیسیون معتدلی وجود داشته "که در جایگاهی بوده که با یک ذره کمک تسلیحاتی از سوی ما، ناگهان نه تنها اسد که جهادی‌های بیرحم و کاملاً آموزش دیده را سرنگون کند، یک رویاپردازی است. و من فکر می‌کنم که مهم است که مردم آمریکا، و شاید حتی مهمتر از آنها واشنگتن و شرکتهای رسانه‌ای، این موضوع را درک کنند." این در زمانی بود که امثال دیوید کامرون، نخست وزیر انگلستان، هنوز در خواب و خیال بودند و از "70000 مبارز معتدل" در سوریه دم می‌زدند.
جنگ در سوریه از سه مرحله گذشته است: دوره‌ای کوتاه در سال 2011 که نیروهای محلی تحولات را رقم می‌زدند؛ 2012 تا 2014 که قدرتهای منطقه‌ای نظیر ترکیه، عربستان سعودی و ترکیه، نقش کلیدی در تحولات سوریه ایفا می‌کردند؛ و از 2014 تا 2016 که درگیری ابعادی بین‌المللی پیدا کرد. سه رویداد، شاخصۀ این دورۀ اخیر است، که در آن ایالات متحده و روسیه نقش تعیین‌کننده دارند؛ این سه رویداد عبارتند از: ظهور داعش در سال 2014؛ آغاز عملیات هوایی ایالات متحده به تعاقب آن؛ و شروع حملات هوایی روسیه حدود یک سال بعد از این اتفاق.
آمریکا و روسیه، امروز به بازیگران نظامی اصلی در سوریه بدل شده‌اند، و دیگر برای اینکه ترکیه و عربستان بتوانند این روند را به صورت موفق معکوس کنند، دیر شده است، هر چند که این بدین معنی نیست که تلاششان را نخواهند کرد.
تاریخ انتشار: ۰۳ اسفند ۱۳۹۴ - ۱۲:۲۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]
-
گوناگون
پربازدیدترینها