محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843040785
رسایی: رقابت حقیقی انتخابات بین جریان مرعوب غرب با جریان خودباور است
واضح آرشیو وب فارسی:خط امید: رقایت حقیقی این انتخابات نه بین دوگانه اصولگرا و اصلاح طلب، بلکه بین دو «جریان مرعوب غرب و اشرافی گرا با جریان مدافع مستضعفان و خودباور» استبه گزارش خط امیدبهشهر، حمید رسایی نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی یادداشتی با عنوان «رقایت حقیقی این انتخابات نه بین دوگانه اصولگرا و اصلاح طلب، بلکه بین دو «جریان مرعوب غرب و اشرافی گرا با جریان مدافع مستضعفان و خودباور» است» را در سایت شخصی خود منتشر کرد که متن آن به شرح ذیل است: صف بندی های فکری و سیاسی همواره از ابتدای انقلاب در کشور ما وجود داشته است که در گذر زمان نیز با نامگذاری های مختلف مواجه شده است. روزگاری رسانه های خارجی، جریانات سیاسی و فکری درون نظام را به دو دسته «تندرو و محافظه کار» تقسیم می کردند. پس از چند سال در مطعی دیگر، این اصطلاحات جای خود را به واژه های جدیدی به نام «جریان چپ و راست» دادند که یک جریان سیاسی، به دلیل شباهت سازی در رسانه های غربی بین آنها با جریان چپ فکری (سازمان چریک های فدایی و گروه های متمایل به شرق و مخالف غرب) به چپ مشهور شدند. آن روزها لیست های انتخاباتی نیز بر اساس همین نامگذاری ها دست به دست می شد و از لیست های انتخاباتی به لیست انتخاباتی جریان چپ یا جریان راست یاد می کردند. با مرور زمان و حذف بنی صدر که دشمن مشترک جریانات سیاسی درون نظام بود، اختلافات داخلی این جریانات بیشتر خودنمایی کرد تا جایی که شکاف و جدایی بین اعضای تشکل سیاسی جامعه روحانیت مبارز شکل گرفت و از دل آن، مجمع روحانیون مبارز به وجود آمد. از اینجا به بعد، جریانات سیاسی و لیست های انتخاباتی با محوریت «جامعه روحانیت مبارز و مجمع روحانیون مبارز» شناخته و معرفی می شد. قبل از انتخابات سال 76 بود که هفته نامه عصر ما متعلق به سازمان مجاهدین انقلاب، تقسیم بندی جدیدی ارائه کرد و مدعی شد که جریانات سیاسی با تغییر و تحولات صورت گرفته در چهار دسته جا می گیرند؛ «جریان چپ و راست سنتی، جریان چپ و راست مدرن». بر اساس این تقسیم بندی چهره هایی مانند ناطق نوری، راست سنتی به حساب می آمدند و امثال حسن روحانی، به عنوان راست مدرن شناخته می شدند. این تقسیم بندی ادامه داشت تا در سال 77 – یک سال پس از روی کار آمدن دولت خاتمی – که واژه «اصلاح طلبی و اصولگرایی» وارد ادبیات سیاسی کشور شد. اصلاح طلبان چهره های پشیمانی بودند که تغییر برخی باورهای اعتقادی و سیاسی نظام و مردم را دنبال می کردند. در مقابل آنها جریانی به وجود آمد که معتقد به پافشاری و اصرار بر حفظ ارزش ها و آرمان های ملی، انقلابی و اعتقادی انقلاب بود. به جرأت می توان گفت که تا قبل از این مقطع، دعوای لیست ها (لیست های انتخاباتی چپ و راست، لیست های انتخاباتی «یت و یون» یا همان لیست های انتخاباتی جامعه روحانیت و مجمع روحانیون) دعوای مبتنی بر جهت گیری ها و مبانی اصیل فکری و سیاسی نبود بلکه صرفاً دعوای دو جریان یا دو سلیقه به حساب می آمد. این صف بندی ها اما از سال 77 کم کم معنی دیگری به خود گرفت و هر تابلویی، حکایت از یک جریان فکری خاص با ارزش ها و اعتقادات خاص خود داشت. جریان اصلاحات به دلیل مردودی اکثر عناصر و عوامل اصلی آن در حوادث مجلس ششم و دولت هشتم خاتمی و بعد در کودتای سال 88، به عنوان سیاسی غیرقابل دفاعی تبدیل شد تا جایی که برای عبور از بحران هویت خود، در سال های اخیر مجبور به پنهان شدن در پشت عنوان دیگری به نام اعتدال شده است. اصولگرایی اما توانست هویت خود را حفظ کند، هر چند این جریان نیز پس از فتنه و کودتای سال 88 و موضوع تحمیل برجام به نظام اسلامی با ریزش های متعددی مواجه شد. اکنون وقتی در سال 1394 و در آستانه انتخابات خبرگان رهبری و مجلس دهم به صحنه سیاسی کشور نگاه می کنیم، به جرأت می توانیم بگوییم که تابلوی جریان اصولگرایی هر چند مانند اصلاح طلبی دچار بحران هویت نیست و هنوز به عنوان یک جریان سیاسی با شناسنامه قابل دفاع مطرح است اما تا حدودی –تأکید می کنم تا حدودی– چهره های سیاسی آن دچار بحران هویت شده اند. برای همین کاندیداهایی را که در چند دوره گذشته، خود را اصولگرا معرفی می کردند و در مجلس نهم با راه اندازی فراکسیونی به نام «فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت» تحرک سیاسی داشتند، امروز در لیست مورد حمایت اصلاح طلبانی می بینیم که شعارشان رفع حصر از سران کودتای سال 88 است. برای همین در لیست جامعه مدرسین حوزه علمیه قم که صف بندی اش با فتنه گران شفاف و مشخص است، برای معرفی کاندیداهای خبرگان ملت، به دلیل رودربایستی های سیاسی، نام چهره هایی وجود دارد که همین جامعه مدرسین تاکنون به دلایل مختلف سیاسی و اعتقادی به آنها تذکرات شدیدالحن داده یا در لیست معرفی شده برای کاندیداهای مجلس شهر قم توسط جامعه مدرسین، نام کسانی را می بینیم که سینه چاکان فتنه و کودتای سال 88 نیز نام آنها را در لیست خود قرار می دهند و حتی صراحتاً به سرلیست اصلاح طلبان در تهران، پیغام می دهند که گزینه ریاست آنها برای مجلس آینده، این چهره است و نه چهره شناخته شده و سرلیست اصلاح طلبان در تهران. برای همین جامعه روحانیت تهران برای مجلس شورای اسلامی در ائتلافی قرار می گیرد که بر صف بندی با فتنه و کودتای سال 88 اصرار دارد اما وقتی همین تشکل روحانی، لیست انتخاباتی برای مجلس خبرگان معرفی می کند، نام چهره هایی را در آن می بینیم که بی بی سی برای رأی آوری او و برخی از افراد مورد حمایت این فرد خاص پافشاری دارد و همین جاست که تضادها و دوگانگی ها در تشکل های سیاسی، حکایت از این می کند که صف بندی «اصولگرا و اصلاح طلب» هم مانند صف بندی «چپ و راست» در ابتدای دهه شصت و صف بندی انتخاباتی «یت و یون» (جامعه روحانیت و مجمع روحانیون) در ابتدای دهه هفتاد، نمی تواند حکایت از همه واقعیت های سیاسی امروز جامعه کند. به نظر می رسد علیرغم اینکه اصطلاح اصولگرایی، همچنان بار مثبت خود را دارد و قابل دفاع است اما صف بندی سیاسی در انتخابات خبرگان و مجلس پیش رو را نباید بر این اساس دید. پس صف بندی حقیقی در این انتخابات بر چه ملاک هایی قابل ارزیابی است؟ این پاشنه آشیل بحثی است که ذهن بدنه جریان اصولگرایی را به خود مشغول کرده است، بدنه ای که سال هاست خون دل می خورد و با خون دل، عده ای را روانه سنگرهای مهمی چون شورای شهر، مجلس، ریاست جمهوری و خبرگان می کند اما در بزنگاه ها – به ویژه در دو مقطع فتنه و کودتای سال 88 و تصویب توافقنامه پر ابهام برجام و پرونده های فساد اقتصادی – از برخی چهره های اصولگرا رفتار اصولگرایانه نمی بیند. برای درک درست از صف بندی حقیقی سیاسی در کشور به نظرم باید ابتدا به سخنان امام خامنه ای در اولین روز فروردین سال 94 بازگردیم و سپس سخنان چند روز اخیر ایشان را در نظر بگیریم. مقام معظم رهبری ابتدای امسال در خصوص نحوه اداره کشور، به وجود دو نگاه اشاره کردند و فرمودند: «من خواهش می کنم به خصوص صاحب نظران و همچنین جوانان و عامّه مردم عزیزمان به این نکته توجّه کنند که دو جور نگاه به رونق اقتصادی و پیشرفت اقتصاد وجود دارد؛ یک نگاه می گوید که ما پیشرفت اقتصاد را باید از ظرفیّت های درون کشور و درون مردم تأمین بکنیم... [یعنی] اقتصاد درون زا؛ اقتصادی که مایه خود و مادّه خود را از درون کشور و از امکانات کشور و از توانایی های مردم خودمان به دست می آورد. این یک نگاه است که می گویند برای رونق اقتصادی نگاه کنیم به امکانات درونی کشور و استعدادها را و ظرفیّت ها را بشناسیم، آنها را بدرستی به کار بگیریم، [آن وقت] اقتصاد رشد خواهد کرد، نمو خواهد کرد؛ این یک نگاه. نگاه دوّم به اقتصاد کشور نگاه به پیشرفت اقتصاد با استفاده از کمک بیرون از مرزها است؛ می گوید سیاست خارجی مان را تغییر بدهیم تا اقتصاد ما درست بشود، با فلان مستکبر کنار بیاییم تا اقتصاد رونق پیدا کند، تحمیل قدرت های مستکبر را در بخش های گوناگون و مسائل گوناگون بپذیریم تا اقتصادمان رونق پیدا کند؛ این هم نگاه دوّم است... وقتی که شما نگاه می کنید به بیرون، مواجه می شوید با یک مسئله ای مثل کاهش قیمت نفت؛ ناگهان قدرت های مستکبر با همراهی ایادی منطقه ای خودشان متأسّفانه به این نتیجه می رسند که قیمت نفت را به نصف و گاهی کمتر از نصف برسانند؛ شما مواجه می شوید با یک چنین مشکلی؛ وقتی نگاه به بیرون باشد، این است. وقتی شما نگاه به درون کردید، دیگر این جور نیست. امروز خارجی ها و رؤسای قدرت های مستکبر می خواهند همین نگاه دوّم را در مردم ما تقویّت کنند.» در روزهای اخیر نیز امام خامنه ای با درک درست از این صف بندی واقعی، با توجه به اینکه مجلس برای دولت ریل گذاری می کند، خطاب به ملت در خصوص نحوه تصمیم گیری برای انتخاب کاندیداهای مورد نظر خود فرمودند: «اگر چنانچه مجلس [آینده] به دنبال رفاه مردم، عدالت اجتماعی، گشایش اقتصادی، به دنبال پیشرفت علم، پیشرفت فنّاوری، به دنبال عزّت ملّی و استقلال ملّت باشد، ریل گذاری او بهسمت این هدف ها خواهد بود؛ اگر مجلس مرعوب غرب باشد، مرعوب آمریکا باشد، دنبال حاکمیّت جریان اشرافی گری باشد، ریل گذاری او در این جهت ها خواهد بود؛ کشور را بدبخت خواهند کرد.» به نظر می رسد که اگر رقابت حقیقی این روزها را فقط بر اساس تابلوهایی که چهره های سیاسی با عنوان اصلاح طلب و اصولگرا بالای سر خود گرفته اند، ببینیم، راه را به خطا رفته ایم. آنچه نویسنده این یادداشت بر اساس بیانات صریح رهبر معظم انقلاب می فهمد، رقابت حقیقی بین دو تفکر «استکبار باور و استکبارستیز» است، رقابت حقیقی بین دو «جریان مرعوب غرب و اشرافی گرا با جریان مدافع مستضعفان و خودباور» در انتخابات آینده است. همان نکته مهمی که امام امت (ره) 27 سال قبل به عنوان جنگ حقیقی از آن این چنین یاد کرد: «امروز جنگ حق و باطل، جنگ فقر و غنا، جنگ استضعاف و استکبار، و جنگ پابرهنه ها و مرفهین بی درد شروع شده است.» بر این اساس، در انتخاب چهره هایی که برای انتخابات پیش رو، نام آنها را در لیست خود می نویسیم، باید به چند نکته توجه کنیم: 1 . برای انتخابات مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی در 7 اسفند، باید به لیست کامل (یعنی 16 کاندیدای منتخب برای خبرگان و 30 کاندیدای منتخب برای مجلس شورای اسلامی در تهران) رأی داد. چرا که هر جای خالی در هر یک از این لیست ها می تواند موجب بالا آمدن یکی از چهره های «جریان غیر انقلابی درون نظام» باشد. خصوصا که در این انتخابات دیگ های پلوی سفارت انگلیس در قالب حمایت شبکه BBC از یک لیست انتخاباتی خبرگان شروع به کار کرده است و همانطور که امام خامنه ای اشاره کردند، مردم بر عکس خواسته انگلیس خبیث عمل خواهند کرد. البته باید منتظر بمانیم و ببینیم که کاندیداهایی که در لیست مورد حمایت هاشمی هستند، نسبت به حایت انگلیس از لیست خود چه موضعی می گیرند. 2 . با توجه به عملکرد برخی از شخصیت های اصولگرا در فتنه سال 88 ، تصویب برجام و همراهی و همسویی با دولت یازدهم که برخی از جهت گیری های غلط و انحرافی آن مایه امید دشمن شده است، نمی توان به برخی از چهره هایی که تابلوی اصولگرایی بالای سر خود گرفته اند، رأی داد، طبیعی است که این افراد باید هزینه رفتارهای خود را پس بدهند بویژه که برخی از آنها در لیست اصلاح طلبان هم جای گرفته اند. 3 . بدیهی است که نباید به دنبال از بین بردن و ایجاد شکاف در لیست های انتخاباتی (بویژه در خصوص کاندیداهای مجلس) باشیم و البته بدیهی است که نمی توانیم به کسانی رأی بدهیم که جریان مرعوب غرب، برای ورود آنها به مجلس لَه لَه می زند. بدیهی است هیچ عقل سلیمی نمی پذیرد که در مقطع حساس انتخابات به کسانی رأی دهد که در طول چهار سال قبل خون به دل آنها کرده اند و مجددا در مقطع فعلی به همان افراد رأی دهد و در بزنگاه های چهار سال بعد، غصه رفتارها و تصمیمات غلط آنها را در بزنگاه ها بخورد. 4 . به نظر می رسد که برای مصلحت مهمتر، باید به تصمیمات کلی اصولگرایان در تنظیم لیست های انتخاباتی اعتماد کرد و اگر موارد انگشت شماری وجود دارد که بدنه جریان اصولگرایی - که امروز از برخی پیرمردها بهتر می فهمند و تحلیل می کنند - به آنها اعتماد نمی کند، فقط آنها را ترمیم کند. شاید تعداد این افراد در کل کشور، به تعداد انگشتان دو دست نباشد./ع منبع : مشرق
یکشنبه ، ۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خط امید]
[مشاهده در: www.khateomid.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها