واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: یک استاد قلم زن معتقد است درآمد روزانه ماهرترین فرد در این زمینه به بیش از ۳۰ یا ۴۰ هزارتومان نمی رسد.ذاکرنیوز - گروه فرهنگ: اینجا میدان نقش جهان است. در یکی از دالان های میدان که به مسجد امام (ره) می رسد قندیل های مسین و برنجین با چراغ های روشن بیش از هر چیز توجهت را به خود جلب می کند، سلام می دهی و وارد می شوی. استاد قلم زن به گفته خود ۷۰ سال است که به هنر قلم زنی مشغول است. از ۶ سالگی تاکنون. خود را یکی از دو قلم زن مشبک کار اصفهان معرفی می کند. از ۶ سالگی به این هنر رو آورده و قلم زنی را از پدر و پدربزرگ خود فرا گرفته است. او در این باره به ذاکرنیوز می گوید:آن زمان مدرسه ای نبود، پدر و مادرها بچه های خود را به نزد آهنگر و نجار و خیاط می فرستادند تا شاگردی کنند و حرفه و هنری بیاموزند. من چند کار را امتحان کردم. پیش استاد نجار و آهنگر رفتم و در نهایت به قلم زنی و کارهای مشبک روی آوردم. از آن زمان تاکنون ۷۰ سال می گذرد و من در این ۷۰ سال غیر از قلم زنی کار دیگری نکرده ام. از او درباره استقبال از مشبک های قلم زنی می پرسیم و زمانی این گونه پاسخ می دهد. یک زمان من به تهران و یکی دو شهر دیگر کارهای خود را ارسال می کردم و به جای پول نقد، چکی که به ۴، ۵ یا ۶ ماه دیگر حواله می شد را دریافت می کردم، اما به همان شکل هم راضی بودم. اما امروز لوسترهای چوبی و شیشه ای و کریستال های چینی جایگزین مشبک های قلم زنی شده اند و آن مغازه ها که در تهران کارهای مرا خریداری می کردند کار خود را به پلاستیک فروشی و فرش فروشی داده اند، در نتیجه اوضاع کار من هم کساد شده است. زمانی در پاسخ به اینکه یک روز میدان نقش جهان مملو از کارهای چینی و صنایع دستی هندی بود، اما ظاهرا در شرایط فعلی نظارت بیشتری وجود دارد می گوید: قیمت دلار بالا رفته و حتی اجناس چینی هم گران شده است. امروز مردم به لوسترهایی غیر از مشبک و قلم زنی رو می آورند غافل از اینکه صاحب اول و آخر آن کار خودشان هستند، در حالیکه این کارها ارزشمند است و حالت عتیقه دارد و ممکن است امروز ۱۰۰ هزار تومان بابت خرید آن پرداخت شود، اما چند سال دیگر به چند میلیون تومان هم می رسد؛ چرا که نه سازنده این کارها باقی می ماند و نه هنر قلم زنی. این استاد قلم زن با ناراحتی می گوید: نسل جدید چندان از هنر قلم زنی استقبال نمی کند، نه ارزش این کار را می شناسد و نه توان خرید آثار این گونه را دارد. در کل اصفهان تنها من و جندقیان هستیم که مس و برنج را به صورت ورقه ای درمی آوریم و از آن لوستر، قندیل، سینی و ظرف پایه دار مسین می سازیم. زمانی لبخند غم گنانه ای می زند و می گوید درآمد یک استاد بسیار ماهر قلم زن در اصفهان بیش از روزی ۳۰ الی ۴۰ هزار تومان نیست. اگر هر روز هفته به طور مرتب کار کند، تنها می تواند روزگار خود را بگذراند. من در این ۷۰ سال شرمنده خانواده خود نبوده ام، اما باغ و ویلا هم نداشتم. از این استاد قلم زن درباره امکاناتی می پرسیم که سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی در اختیار او گذاشته و او در پاسخ می گوید: من خود خانواده ام را بیمه کرده ام، به نوعی بیمه خویش فرما هستم و تاکنون از هیچ امکان سازمان میراث فرهنگی استفاده نکرده ام. بعید می دانم معاونت صنایع دستی مرا که ۷۰ سال است به کار قلم زنی مشغولم، بشناسد.
یکشنبه ، ۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]