واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: جهان امروز، جهان اقتصاد است. وزن و اهمیت کشورها در حوزه ی بین الملل به میزان زیادی به «قدرت اقتصادی» آن ها بستگی دارد. به همین علت، جنگی پنهان و گاه آشکار در میان کشورها بر سر کسب قدرت بیشتر در حوزه ی اقتصادی وجود دارد.به گزارش دولت بهار، جهان امروز، جهان اقتصاد است. وزن و اهمیت کشورها در حوزه ی بین الملل به میزان زیادی به «قدرت اقتصادی» آن ها بستگی دارد. به همین علت، جنگی پنهان و گاه آشکار در میان کشورها بر سر کسب قدرت بیشتر در حوزه ی اقتصادی وجود دارد. بحران اقتصادی سال های اخیر در قلب آمریکا و اروپا موجب شد که این کشورها توانایی و قدرت اقتصادی خود را از دست بدهند و مانند گذشته، کشورهای «مرکز» جهان نباشند. از سویی دیگر، سر برآوردن غول ها و قدرت های نوظهور اقتصادی چون کشورهای بریکس که نیمی از جمعیت جهان و 28 درصد از توان اقتصادی دنیا را در اختیار دارند، توهمات نظم سنتی دنیا مخصوصا در حوزه ی اقتصادی را بر هم زد. * جنگ اقتصادی آمریکا علیه ایران در این میان، کشور ایران نیز با توجه به موقعیت ژئواستراتژیک، ژئوپلیتیک و ژئواکونومیک همواره مدنظر قدرت های جهانی بوده است. ایران علاوه بر قدرت اقتصادی در مقایسه با دیگر بازیگران منطقه، از ظرفیت بالای اقتصادی نیز برخوردار است و می تواند به قطب اقتصادی منطقه تبدیل شود. روزنامه ی فاینشنال تایمز در گزارشی به همین موضوع اشاره کرده و نوشته است: «کشور ایران با 80 میلیون نفر جمعیت و دارنده ی سومین ذخایر بزرگ نفت جهان و دومین ذخایر بزرگ گاز تقریبا دست نخورده، پتانسیل های زیادی دارد.» این روزنامه ی انگلیسی سپس ادامه داد: «نکته ای که باید به آن توجه داشت آن است که علی رغم سال ها تحریم های ضد ایرانی، اقتصاد و تجارت ایران توسعه داشته است و این به آن مفهوم است که ساختار کنونی ایران به شیوه ای است که سرمایه گذاران خارجی یا مجبورند که با آن به رقابت بپردازند یا در اغلب موارد با ایران همکاری داشته باشند.»1 به دلیل همین جایگاه ویژه ی ایران است که می توان گفت «جنگ اقتصادی» آمریکا علیه ایران، نه تاکتیکی موقتی، که یک استراتژی دائمی است. در حقیقت، آمریکایی ها «هجوم به اقتصاد ایران» را به عنوان یکی از راه های مهار ایران در نظر گرفته اند. برای مثال «کلیفور دی می» (Clifford D. May) رئیس بنیاد دفاع از دموکراسی ها در خصوص مهار ایران معتقد است که آمریکا و کنگره ی این کشور به عنوان مخالفان توافق با ایران می بایست با هجوم اقتصادی، بهره برداری اقتصادی ایران را کند کنند.2 باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا نیز در جریان مبارزات جمهوری خواهان و دموکرات های سنا برای به چالش کشیدن اقدامات اوباما در زمینه ی توافق هسته ای با ایران، طی نامه ای به سناتورها قول داد که فشار اقتصادی علیه ایران را به عنوان یک استراتژی دائمی همچنان حفظ کند.3 * دستور کار جدید آمریکایی ها بر همین اساس، بعد از توافق هسته ای نیز آمریکایی ها تلاش کردند چنین القا کنند که چیزی نسبت به قبل عوض نشده است. از همین رو، تمام تلاش آن ها بر حفظ آن چیزی بود که از آن با عنوان «ریسک سرمایه گذاری» در ایران یاد کرده اند. برای مثال، خبرگزاری رویترز در روز 20 ژانویه، یعنی 30 دی ماه در گزارشی مفصل تحت عنوان «نوار قرمز، خطرات سیاسی می تواند سرمایه گذاری در ایران را متوقف کند»، ادعا کرد که «عواملی که می تواند سرمایه گذاری را متوقف کند عبارت اند از تحریم های باقی مانده، کمبود مالی پروژه ها، و خطرات سیاسی.»4 رویترز با برشمردن بسیاری از تحریم هایی که علیه ایران باقی مانده است، این چنین در صدد پر کردن ایده ی ریسک سرمایه گذاری در ایران است: «بسیاری از تحریم های ایالات متحده علیه ایران پابرجا باقی می مانند.»5 میدل ایست آنلاین نیز با بیان اینکه «تحریم های اولیه و اصلی علیه ایران هنوز باقی مانده است»، با ارائه دادن نمونه هایی از نگرانی هایی که در بانک های اروپایی در این خصوص وجود دارد ادامه می دهد همانطور که یک مقام رسمی مربوط با یک بانک بزرگ در نیویورک که خواسته نامش فاش نشود، در خصوص سرمایه گذاری در ایران اظهار داشته، «این بدان معنی است که ظهور توافق هسته ای، هیچ تأثیری بر ما نداشته است.»6 فضای ساختگی آمریکایی ها در این خصوص تا حدی است که دیلی میل به نقل از یک منبع بانکی در اروپا با ابراز «نگرانی اروپایی ها از این موضوع» بر آن است که «تحریم ها برداشته شده است اما هنوز هیچ چیز روشن نیست.»7 فضاسازی آمریکایی ها تا حدی است که ایو تیبو دوسیلگی (Yves-Thibaut de Silguy) نائب رئیس مؤسسه ی مدف اینترنشنال (Medef International) در خصوص سرمایه گذاری به واسطه ی لغو تحریم ها معتقد است که همچنان «عدم اطمینان وجود دارد.»8 اما علاوه بر حوزه ی رسانه ای، مقامات سیاسی و اقتصادی آمریکایی نیز پیرو این موضوع در روزهای اخیر موضوعی را در دستور کار خویش قرار داده اند که مشخص می کند که این موضوع را با مهندسی خاصی در حال پیگیری هستند. برای مثال ارنست مونیز، وزیر انرژی آمریکا که در مذاکرات هسته ای نیز به عنوان یکی از مذاکره کنندگان آمریکایی سر میز مذاکره حاضر بود، در سخنانی در مؤسسه ی تحقیقاتی ویلسون در واشنگتن گفت: «درباره ی نزدیک شدن کشورها به ایران برای روابط تجاری، اتفاق هایی در جریان است اما بسیار زیاد نیست و نباید زیاد تحت تأثیر قرار گرفت. بررسی ها و رایزنی های زیادی در این خصوص در جریان است اما درعین حال، ترس زیادی هم وجود دارد. باید بخاطر داشت که ایران کشوری است که همچنان به شدت تحریم شده است. تحریم های هسته ای برداشته شده اما تحریم های دیگر برداشته نشده است.»9 مونیز با تأکید بر اینکه در خصوص روابط با ایران کشورهای دیگر بایستی محتاط باشند بیان داشت: «درباره ی روابط اقتصادی با ایران باید بگویم که ایران کشوری با جمعیت هشتاد میلیون نفری، فرصت های اقتصادی زیادی دارد به ویژه در شرایط جدیدی که پیش آمده است. اما کسانی که می خواهند با ایران روابط اقتصادی داشته باشند باید با چشمان کاملا باز وارد عمل شوند و به گزینه هایی همانند احتمال بازگشت پذیری تحریم ها و امثال آن توجه داشته باشند. آن ها باید بدانند که اگر تحریم ها بازگشت پیدا کنند، سرمایه گذاری بزرگی انجام نخواهد شد.»10 جان اسمیت، مدیر «دفتر کنترل دارایی های خارج» (OFAC) وابسته به وزارت خزانه داری آمریکا نیز در روز 14 جولای مصادف با 25 بهمن در جمع نمایندگان کنگره ی ایالات متحد آمریکا بیان کرد که «به طور کلی، تحریم اولیه نسبت به ایران هنوز سرجای خود باقی است.»11 وی همچنین در خصوص محدودیت شرکت های تجاری با ایران عنوان داشت که «آن ها (شرکت های تجاری) باید اطمینان یابند که هیچ پرداخت یا تراکنشی به دلار که مرتبط با ایران باشد از طریق مؤسسات مالی آمریکایی صورت نمی گیرد».12 جان اسمیت حتی اشاره کرد که «شرکت های غیر آمریکایی که از نهادهای ایرانی که هنوز در لیست سیاه هستند حمایت کنند، ممکن است از سیستم مالی ایالات متحده بریده شوند.»13 در این میان، کنگره ی آمریکا اقداماتی را انجام داد که برآیند کلی آن، جلوگیری از رابطه ی اقتصادی سایر شرکت ها و کشورها با ایران است. برای مثال، نمایندگان آمریکا با اختلافی اندک، طرحی را تصویب کردند که قدرت باراک اوباما، رئیس جمهوری این کشور را در رفع تحریم ها علیه ایران بر اساس توافق هسته ای محدود کرده است. همچنین موضوع دیگری که توسط کنگره پیگیری شد، طرح محدودیت صدور ویزا برای مسافران به ایران بود که توسط باراک اوباما به قانون تبدیل شد که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان به چالشی جدید برای جذب سرمایه گذاری اقتصادی در ایران تبدیل شده است. از همین روی، می توان به ضرس قاطع گفت که تهدیدهای پیش روی ایران در آینده نیز «اقتصادمحور» هستند. و اما چاره ی کار همان است که رهبر انقلاب از 12 سال پیش تاکنون، با زبان های مختلف بر آن تأکید ورزیده اند: «اقتصاد مقاومتی». منبع: Khamenei.ir
یکشنبه ، ۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]