واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>جامعه پزشکی-همایش ها>چالش های درمان ناباروری در بیماران یکی از مهمترین مبحث های موجود در درمان بیماری های ناباروری در جهان است.به صورت معمول در هر دوره درمان ناباروری تنها 40 تا 45 درصد امکان موفقیت داریم و همین می تواند نشان دهنده این باشد که چالش ها در این حیطه کم نیست. میزان ناباروری در مردان 40 درصد و در زنان 60 درصد است. چند درصد از زوج ها هم هستند که هردو نابارور هستند و همین امکان بچه دار شدن را برای زوجین دشوارتر می کند. یکی از چالش هایی که ما در بخش سرطان های مربوط به زنان با آن مواجه هستیم، بحث نگهداری باروری در بیماران است. خیلی از پزشکان به این مسئله در درمان بیماران توجه ندارند و تلاشی نمی کنند تا باروری بیمار سرطانی حفظ شود. در مواردی که سرطان بیمار با جراحی بهبود پیدا می کند، این خطر وجود ندارد. اما در درمان های رادیوتراپی و شیمی درمانی سلول های تولید جسم می میرند و دیگر رشد پیدا نمی کنند. بسیاری از پزشکان متخصص سرطان حتی این موضوع را به بیماران خود اطلاع نمی دهند. در صورتی که می توان با برداشت یک تخمک از بیمار پیش از شروع مراحل درمان و فریز کردن آن، امکان فرزندآوری را در افراد حفظ کرد. حتی در افرادی که ازدواج نکرده اند و قصد ازدواج و یا بچه دار شدن هم ندارند، این موضوع باید رعایت شود. درست است که این تخمک و یا اسپرم های یخ زده همیشه پاسخگو نیستند و کارایی آنها صد درصد نیست، اما امکان داشتن فرزند را از بیمار نمی گیرد. در کودکان هم بخشی از بافت تخمک و بیضه می تواند برداشته شود. در مورد دختران پیش از آنکه به بلوغ برسند، همچنان امکان حفظ باروری وجود دارد ولی در پسران پیش از بلوغ نمی توان خیلی به حفظ باروری امید داشت. غیر از بیماران سرطانی چالش دیگر موجود در مورد ناباروری ها، زوج هایی هستند به صورت مکرر درمان را دریافت کرده اند اما امکان باروری و بچه دار شدن برای هیچکدام از آنها نیست. پاسخ های متفاوتی به این چالش داده می شود که هرکدام جای بحث دارد. استفاده از تخمک و اسپرم و حتی جنین اهدا شده از جمله راه های جایگزینی است که در هر کشور به نحوی با آن برخورد شده است. در این زمینه باید در نظر داشت که شاید هیچ وقت جواب درست و قطعی برای هیچ کدام از این چالش ها را نداشته باشیم و همه این مسائل بی پاسخ باقی بماند. چرا که حد و حدود درمان ناباروری و انتخاب بیماران و حقوق و قوانین تصویب شده در کشورها با یکدیگر متفاوت است و نه تنها نمی توان به صورت بین المللی تصمیم یکسان گرفت، بلکه در یک کشور و منطقه نیز پاسخ ها و احتمالات زیادی به این مشکل داده می شود. بنابراین متخصصان با هر مورد باید متفاوت برخورد داشته باشند.سپید فرح فرزانه دبیر علمی کنگره
یکشنبه ، ۲اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]