واضح آرشیو وب فارسی:کسب و کار: بررسی تجربیات و گذشته سرمایه گذاری خارجی در بخش معدن نشان می دهد حداقل در طول یک دهه گذشته به دلیل تحریم ها در بخش معدن سرمایه گذاری خارجی انجام نشده است.در گذشته برخی شرکت های خارجی در پروژه های معدنی مثل مس سرمایه گذاری کرده اند اما متاسفانه تجربه موفقی در این زمینه نداشتند و این تجربیات باعث دلسردی سرمایه گذاران خارجی شده است. این موضوع نشان می دهد سرمایه گذاری خارجی مقوله مهمی است و اگر در این مورد اشتباهی صورت گیرد، با ذهنیتی که ایجاد می کنیم، جذب سرمایه گذار خارجی برای ما سخت تر می شود. سرمایه گذار خارجی ابتدا از بخش معدن خرید و بعد در آن سرمایه گذاری می کند کیوان جعفری طهرانی، مشاور امور بین الملل خانه اقتصاد با بیان اینکه سرمایه گذاری در معدن یک پروژه دیربازده است، گفت: جذب سرمایه گذاری در بخش معدن از نظر تقدم زمانی پس از صادرات قرار می گیرد یعنی نباید انتظار داشته باشیم یک شرکت معدنی خارجی پس ازیک دوره 15 ساله که در بازار ایران سرمایه گذار خارجی در معادن حضور جدی نداشته، فی البداهه وارد شود و در این حوزه سرمایه گذاری کند. من معتقدم سرمایه گذارهای خارجی اول از ما خرید می کنند و سپس وارد سرمایه گذاری با ما می شوند. مثلا ما شاهد بودیم در چند سال گذشته که بازار سنگ آهن بهتر بود، چینی ها ابتدا از ما خرید کردند و بعد سرمایه گذاری خیلی محدودی در حد چند ده میلیون دلار در معادن خصوصی ما انجام دادند. وی درباره ظرفیت های معدنی جذاب برای سرمایه گذاران گفت: مثلا دو نمونه از این مواد معدنی بنتونیت و باریت است که به عنوان گل حفاری در چاه های نفت استفاده می شوند. قبل از تحریم ها، شرکت های معتبری در هندوستان و جبل علی دوبی بودند که این ماده معدنی را از ایران می خریدند و به نام خود به پروژه های نفتی عراق و عربستان و سایر کشورهای عربی منطقه می فروختند. سایر کشورهای منطقه این ماده معدنی را در اختیار ندارند؛ بنابراین می توانیم روی مواد معدنی بنتونیت و باریت کار کنیم. مسائل حاکمیتی، جدی ترین چالش سرمایه گذاری خارجی جعفری طهرانی چالش اصلی سرمایه گذاری خارجی را خارج از توان بخش خصوصی دانست و گفت: در جذب سرمایه گذار خارجی مهم ترین چالشی که وجود دارد، مسائل حاکمیتی است که در این مسائل دست بخش خصوصی باز نیست. مثلا تا زمانی که دولت نتواند هیچ تضمینی به سرمایه گذار خارجی بدهد، امیدی به رونق سرمایه گذاری خارجی نیست. معتقدم این موضوع در اختیار دولت است. دولت اگر بتواند تضمین بدهد که قوانین معدن تغییر نمی کند، آن موقع است که بخش خصوصی می تواند در کنار دولت در رابطه با جذب سرمایه گذاری خارجی اقدام کند. تضمین سرمایه گذاری به یک بازه زمانی 5 تا 10 ساله نیاز دارد، چراکه سیاست گذاری شرکت های خارجی متفاوت است. آنها وقتی مطالعه امکان سنجی انجام می دهند، حداقل زمانی که برای پروژه ای در نظر می گیرند، معمولا 10 سال است. ضمنا سرمایه گذار وقتی طرح «مطالعه امکان سنجیFeasibility Study »تهیه می کند، این طرح باید «امکان سنجی قابل پذیرش توسط بانک Bankable Feasibility Study » باشد یعنی باید گزارشی باشد که بتواند سیستم بانکی کشور خارجی را درباره سودآوری طرح توجیه کند. تهیه طرح امکان سنجی با قابلیت فروش پروژه های معدنی این کارشناس درباره الزامات تخصصی جذب سرمایه گذاری خارجی بر این باور است که تعریف کردن پروژه ها باید به گونه ای باشد که قابلیت ارائه طرح امکان سنجی مورد قبول بانک ها برای آنها وجود داشته باشد. وی تصریح کرد: در صورتی که برای بسیاری از پروژه های معدنی ما، طرح امکان سنجی تهیه نشود، بانک های خارجی آن را به عنوان طرح سودده شناسایی نمی کنند. به قول دکتر شکوری، رئیس کمیسیون معدن اتاق ایران، پروژه های فولادی ما با معادن سنگ آهن ما هیچ سنخیتی ندارند و نمی توان این پروژه های فولادی را به سهولت عملیاتی کرد، چراکه محل پروژه ها هم از معادن دور هستند و هم از بنادر. فروش پروژه در تجارت بین المللی این مفهوم را دارد که بتوانیم سیستم مالی طرف مقابل را درباره سودده بودن پروژه قانع کنیم. جعفری طهرانی در پاسخ به این پرسش که مراحل سرمایه گذاری در بخش معدن چگونه است، گفت: شکل درست کار در جهان این است که سرمایه گذار این پروژه را مطالعه می کند و بعد از قانع شدن جهت سوددهی، نزد بانک کشور خودش می رود و سعی می کند بانک را درباره پروژه قانع کند. ما در مطالعات امکان سنجی پروژه های کشور حداقل سرمایه گذاری را کرده ایم و این مطالعات توسط مشاوران بین المللی تایید نشده اند. هر چند شاید مشاوران داخلی تایید کرده باشند اما مهم تایید مشاوران خارجی است. پس نخستین کار برای یک پروژه این است که اول این پروژه توسط بخش خصوصی و دولتی معرفی شود و سپس وقتی که معرفی شد، مهندس فنی و کارشناس اقتصادی روی آن یک مطالعه امکان سنجی مقدماتی(Pre Feasibility Study) انجام دهند. سپس برای تهیه Feasibility Study اقدام می کنند. در این راه هم گروه داخلی و هم گروه خارجی حضور دارند. بعد از آن کار روی Bankable Feasibility Study شروع می شود. در این مرحله سرمایه گذار خارجی نزد بانک خود می رود و از جانب کشور میزبان نیز در صورت لزوم فردی را به همراه خود می برد. این پروسه به تنهایی بین یک تا 3 سال زمان می برد؛ بنابراین با این توضیحاتی که گفته شد، اگر ما بخواهیم این کار را انجام دهیم در سال 2016 هیچ شانسی برای جذب سرمایه گذار خارجی نخواهیم داشت؛ بنابراین از حالا باید شروع کنیم تا در سال 2018 به نتیجه برسیم.
شنبه ، ۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کسب و کار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]