واضح آرشیو وب فارسی:صبح قزوین: آیا مشوش کردن فضای کشور در آستانه دو انتخابات مهم مجلس های خبرگان رهبری و شورای اسلامی چگونه با مشی اعتدالی، قانون گرایی و خردورزی دولت تدبیر و امید همسانی دارد؟صبح قزوین ؛----علی تقوایی. روزنامه ارگان دولت اعتدال، چهارشنبه گذشته در آستانه انتخابات، داستانکی سمبولیک را منتشر کرد که توهین به رهبر معظم انقلاب، فضاسازی علیه نظام و دفاع و تطهیر سران فتنه از فحوای آن برداشت می شد. این داستان که در قالب داستانکی سمبولیک پیام خود را به مخاطب القا می کند به قلم «لیلی مشرقی» و در صفحه 3 روزنامه ایران با عنوان «همسایه طبقه بالا» منتشر شد و مانند هر داستان سمبولیک دیگری در ظاهر مشغول روایت خاطرات کودک- راوی است که به همراه خانواده و همسایه طبقه بالایی در خانه ای مشتمل بر طبقه همکف و زیرزمین زندگی می کنند. همه چیز این خانه و خاطراتش عادی است تا اینکه همسایه طبقه بالا -که پیرمردی مرموز و عجیب است- دچار توهم می شود و خود را صاحب این خانه فرض می کند. همسایه طبقه بالا جلوی سروصدای بچه ها را می گیرد و سه تا از پرنده های قفس را از حیاط گرفته و در قفسی که روکش سیاه دارد، زندانی می کند و حالا که زمان روایت داستان است از آن حادثه – یعنی اسارت سه پرنده- 5 سال است که می گذرد. ظاهر این داستان روایتی برش گونه از خاطرات یک کودک-راوی است اما اگر نمادها و سمبل های موجود در داستان را رمزگشایی کنیم، متوجه می شویم که اینگونه نیست و در واری این رمزها که درک آنها هم چندان مشکل نیست، روایت دیگری خفته است که انتشار آن در آستانه انتخابات در روزنامه کثیرالانتشاری که ارگان دولت اعتدال است، بسیار عجیب می نماید! در ابتدای داستان می خوانیم: «همسایه طبقه بالا، آدم عجیبی بود. خیلی کم او را می دیدیم.. انگار از پشت پنجره داشت ما را نگاه می کرد... خانه ما، زیرزمین بود، او بالای سر ما زندگی می کرد. سر و صدای زیادی از او نمی شنیدیم، گاهی فقط صدای عصایش را می شنیدیم که بر زمین می زد... که ما کمتر سر و صدا کنیم». نویسنده کدهای مشخصی ارائه می دهد: «همسایه طبقه بالایی که کمتر دیده می شود و مدام بر اهالی زیرزمین نظارت دارد» یعنی رهبر یک جامعه که بر اهالی آن نظارت دارد. «بچه ها سروصدا می کنند و همسایه طبقه بالا با کوبیدن عصا به آنها می فهماند که ساکن شوند» بچه ها، مردمان آن کشور هستند که اعتراض می کنند و رهبر آن جامعه آنها را سرکوب می کند. اما این رهبر کیست و این خانه کدام جامعه را نشان می دهد؟ در ادامه داستان می خوانیم: «... همسایه طبقه بالا فکر می کرد ما مستأجر او هستیم، اما پدر می گفت همسایه بالایی فقط توهم دارد؛ مادر هم حرف های پدر را تأیید می کرد و می گفت که این خانه را با هم ساختند اما موقع ثبت سند گویا همسایه طبقه بالا امضاها را انجام داده بود و حالا خودش را مالک تمام خانه می دانست، ما بچه ها زیاد چیزی درباره سند و مدارک نمی دانستیم». «موقع ثبت سند» آیا این کنایه ارجاعی به وقوع انقلاب و انتقال رهبری دارد؟ به ویژه آنکه در ادامه می گوید: «...ما بچه ها زیاد چیزی درباره سند و مدارک نمی دانستیم...» اشاره به نسل سوم انقلاب دارد که وقایع انقلاب را درک نکرده اند و با توجه به تز «انقلاب، مبارزه با دیکتاتور بود نه مبارزه با دیکتاتوری» اشاره می کند که نوع جدیدی از دیکتاتوری در کشور حاکم شده است. اما نویسنده در ادامه داستانک خود به فتنه 88 و حصر سران آن اشاره کرده و می گوید: «یک روز همسایه طبقه بالا آمد توی حیاط و سه تا از پرنده های حیاط را گرفت و انداخت توی قفس و خیلی سریع رفت طبقه بالا... مادر هم می گفت، یک بار که رفته بود بالا تا به همسایه بالایی سر بزند، دیده بود که روی قفس را با پارچه تیره ای پوشانده است و گاهی به آن ها غذا می دهد... همسایه بالایی انگار نه انگار که آن ها پرنده هستند، حتی دستمال تیره را از روی قفس برنمی داشت. اوایل فکر می کردیم خودش خسته می شود و آن ها را بیرون می آورد اما خبری نشد که نشد. حالا پنج سال از آن ماجرا گذشته است...». همه چیز در این قسمت از داستان کاملا روشن شد. 25 بهمن ماه سال 1389 و گذشت 5 سال از حصر سران فتنه! البته نظریه دیگری نیز وجود دارد که با حذف 5 سال حبس پرنده های در قفس به ما می گوید که این داستان صرف یک خیال ورزی اتفاقی است که نویسنده آن غرضی از طرح خود نداشته است و نباید داستان را به شیوه سمبولیک تاویل و تفسیر کرد با این حال به نظر می رسد که نظریه اول که معتقد است داستان را باید سمبولیک تفسیر کرد، قوت بیشتری دارد. خردورزی و قانون گرایی دولت کجاست؟ متاسفانه توهین و حمله به رهبری و نظام توسط طیفی از جریان اصلاح طلب رویدادی جدید و بدیعی نیست اما اینکه این بار بانی برخوردهایی از این دست، روزنامه دولت تدبیروامیدی باشد که رئیس جمهور آن با حمایت های بی دریغ رهبری تایید صلاحیت شد و توانست با پیروزی در انتخابات و پروسه طولانی برجام دولت خود را به سومین سال پیاپی بکشاند، عجیب و بدیع می نماید. نکته دیگر آن است که مشوش کردن فضای کشور در آستانه دو انتخابات مهم مجلس های خبرگان رهبری و شورای اسلامی چگونه با مشی اعتدالی، قانون گرایی و خردورزی دولت تدبیر و امید همسانی دارد؟ در حالی که انتشار مطالبی از این دست در تریبون رسمی دولت که البته اولین نوع آن هم نیست کاملا در برابر شعارها و سخنان دولتمردان مبنی بر پرهیز از افراط گرایی و برخوردهای جناحی قرار دارد. به نظر می رسد دولت طی ماه های اخیر مشی نسبی خود را مبنی بر رعایت اعتدال به کناری نهاده و روی همان شیوه ای آورده است که پیش تر توسط رئیس جمهوری اسبق در دولت اصلاحات تجربه کردیم. با این حال باید منتظر زمان بود و دید که با شروع اعتراضات، پاسخ اداره کنندگان روزنامه ایران و مسئولان دولت چه خواهد بود. انتهای پیام/2002
شنبه ، ۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صبح قزوین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]