محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829966088
آیا بحران اقتصادی بازمی گردد؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر پرداز: روزنامه دنیای اقتصاد: نوسان های شدید بازارهای جهانی سهام، ادامه تنش ها در بخش بانکی و مالی، کاهش رشد اقتصادهای نوظهور مانند چین، واگرایی سیاست های پولی در اقتصادهای عمده، افت شدید تجارت جهانی و اثرات ضدتورمی سقوط بهای انرژی از جمله نگرانی هایی هستند که احتمال تکرار رکودی مانند رکود سال های 2008-2007 را مطرح کرده اند. آیا بازگشت بحران به اقتصاد جهان ترسی واقع گرایانه است؟ «دنیای اقتصاد» در گزارشی مفصل دیدگاه کارشناسان مختلف در این رابطه را بررسی کرده است. واضح است که احتمال وخامت بیشتر اوضاع به بیشترین سطح از زمان بحران رسیده، اما هستند متخصصانی که رخداد بحرانی تمام عیار را دور از ذهن می دانند. «کشورها پس از حملات تروریستی دوباره روی پا می ایستند، پس از زمین لرزه ها دوباره بلند می شوند و خود را با بیماری های همه گیر چون زیکا وفق می دهند. آنها حتی می توانند سال ها عدم قطعیت اقتصادی، ثبات حداقل دستمزد و نرخ بالای بیکاری را مدیریت کنند؛ اما امروز هیچ کشور توسعه یافته ای نیست که بتواند یک بحران بانکی تمام عیار و یک رکود دیگر را تاب بیاورد.» گرچه هفته گذشته، سومین هفته ماه فوریه، هفته آرامش نسبی بازارهای سهام بود، اما کوتاهی عمر این آرامش به هیچ روی دور از ذهن نیست؛ به ویژه آنکه بورس های جهانی در اواخر همان هفته نیز شاهد توقف روند رشد خود بودند. در روزهایی که خروجی 6 هفته ای سرمایه از بازارهای سهام جهان به 7 تریلیون دلار نزدیک شده، چشم انداز رشد اقتصاد جهان ناامیدکننده مانده و بهای نفت خام همچنان به محدوده 20 دلاری چشم دارد. این جملات آلیستر هیث، معاون سردبیر روزنامه تلگراف، شایسته توجه است. او می افزاید: «ما بیش از اندازه شکننده ایم، چه به لحاظ مالی و چه به لحاظ روانی. اقتصاد، فرهنگ و سیاست ما هنوز بهای سنگینی برای بحران مالی سال 2008 می پردازد.» اینها در حالی گفته می شود که حالت شبه وحشتی که اخیرا بازارهای دارایی را متاثر کرده، مساله ای محدود به جهان توسعه یافته نیست. افول اقتصادهای نوظهور از واقعیت های اقتصاد 2016 است که همزمان با اثرات ضدتورمی سقوط طلای سیاه و ادامه تنش های بانکی و مالی، همه را نگران کرده است. وقتی جنت یلن، رئیس فدرال رزرو آمریکا که تنها دو ماه پیش نرخ بهره وجوه فدرال را پس از حدود 10 سال بالا برده بود، احتمال منفی شدن نرخ بهره بانک مرکزی بزرگ ترین اقتصاد جهان را رد نمی کند، نور تازه ای بر عمق نگرانی های جهانی افکنده می شود. این روزها، درگیری اقتصاد جهان برای چند سال دیگر، دور از ذهن نیست؛ اما آیا بحرانی دیگر مانند بحران سال 2008 پیش روی ما است؟ در اهمیت بازارهای سهام درباره اینکه بازارهای سهام تا چه میزان می توانند شرایط اقتصاد واقعی را به رخ بکشند، بحث هایی زیادی هست. چنان که جردن وایسمن در «اسلیت» می نویسد: «خرد جمعی می گوید که سلامت بازارهای سهام چندان برای اقتصاد اهمیت ندارد. سهام بالا می روند و پایین می آیند؛ اما شرایط اخیر بورس ها نرخ رشد و بیکاری را تحت تاثیر قرار نمی دهد. با وجود این، همه با این نگاه موافق نیستند.» در واقع کسانی مانند راجر فارمر، اقتصاددان ارشد «یو سی ال ای» معتقدند که حرکت بازارهای سهام که خود از اقتصاد نشات می گیرد، آن را به گونه ای متقابل تحت تاثیر قرار می دهد. چنین باورهایی یا دست کم اینکه نگرانی معامله گران سهام که نشانه ای مهم از شرایط موجود است، این روزها خریداران بسیاری دارد. بازارهای سهام چین در ماه های آخر سال 2015 چند بار، سیگنال های بسیار بدی به جهان مخابره کردند. این روند بیانگر داده های آزاردهنده از اقتصادی بود که زمانی رشد 2 رقمی داشت. رشد کمتر از 7 درصدی چین برای بسیاری از اقتصادها، آرزویی دست نیافتنی، اما برای این کشور میلیارد نفری، کمترین سطح افزایش تولید ناخالص داخلی در ربع قرن اخیر است. از آنجا که مقام های حزب کمونیست چین به فکر گذار از اقتصاد سرمایه محور به اقتصاد مصرف محور هستند، اینکه این کشور دوباره موتور اقتصاد جهان شود، دور از ذهن است. چین نه تنها یار اقتصاد جهان نخواهد بود که خود عامل عمده نگرانی است. به این ترتیب، سیگنال های بد از چین در سال جدید میلادی نیز ادامه پیدا کردند. سقوط حدودا 20 درصدی شاخص های سهام چین در ماه های گذشته، نماد کاهش تولیدات صنعتی، واردات و صادرات این کشور هستند. سیگنال های جهانی اما این تنها چین نیست که دردسرساز شده است. هفته دوم ماه فوریه شاهد سقوط سهام های اروپایی و آمریکایی به دلیل تشدید نگرانی ها درباره وضعیت بخش بانکی و مالی قاره سبز بود. تقریبا همزمان، بانک مرکزی آمریکا، آخرین میخ را به تابوت خوش بینی زد. رئیس فدرال رزرو که احتیاط شدیدش در سال 2015، افزایش مورد انتظار نرخ های بهره آمریکا را به ماه دسامبر موکول کرد، روزهای چهارشنبه و پنج شنبه، 10 و 11 فوریه، در کنگره آمریکا گفت نمی توان پیامدهای وضع موجود را بر اقتصاد ایالات متحده نادیده گرفت. این سخنان از آنجا اهمیت دارد که ادامه احیای اقتصاد ایالات متحده، برای چند ماه، تنها امید اقتصاد جهان بود. یلن آن چهارشنبه گفت که نوسان های اخیر در بازارهای سهام و مالی می تواند بر رشد اقتصاد آمریکا اثر بگذارد و با توجه به پایین ماندن تورم، روند افزایش نرخ بهره تدریجی خواهد بود. اما سخنان روز پنج شنبه او توفانی به پا کرد؛ چراکه اعتراف کرد احتمال منفی شدن نرخ های بهره در ایالات متحده وجود دارد. این گفته ها باعث شد که بحث ممکن نبودن افزایش دوباره نرخ بهره در سال 2016 شدت بگیرد. در همین روز بود که اونس طلا با 50 دلار جهش، بهترین رشد روزانه خود از سال 2008 را تجربه کرد تا شباهت اوضاع موجود به روزهای رکود بزرگ کانون توجه ها شود. دیگر نشانه اوضاع سخت، هجوم سرمایه گذاران به سوی ارزهای امن مانند ین ژاپن و فرانک سوئیس بود. نشانه بد دیگر این است که تجارت جهانی وضعیتی بدتر از قعر سال 2008 دارد. نیلز اندرسون، مدیر ارشد «مائرسک»، بزرگ ترین شرکت حمل و نقل دریایی جهان، در مصاحبه ای با «فایننشال تایمز» می گوید: «اوضاع بدتر از سال 2008 است. نفت به کف قیمتی سال 2009-2008 بازگشته و در آنجا به گونه ای ماندگار شده که نشانه ای از رشد آن نیست. هزینه حمل کمتر و شرایط خارجی بدتر شده است.» شبه وحشت تا وحشت این وحشت بی سابقه در سال های پسابحران، ناشی از نگرانی درباره روند رشد اقتصادی و کارآمدی سیاست های بانک های مرکزی است، اما همزمان سقوط قیمت های انرژی نیز اوضاع را سخت تر کرده است. دیوید راندال و دیوید گفن در نوشته ای در رویترز می نویسند: «افت قیمت های بازار دارایی که از اواخر سال گذشته آغاز شده، با گرفتاری بانک ها با نرخ های بهره منفی در بخش هایی از اروپا و ژاپن و خطی شدن منحنی بازدهی اوراق بهادار آمریکا عمق بیشتری یافته است.» این دو نویسنده رویترز، از استیو اینگلندر، مدیر اجرایی و رئیس واحد استراتژی ارزی «سیتی گروپ» در نیویورک، نقل می کنند «یکی از موضوعات عمده بازارها این است که تسهیل کمی به بانک ها آسیب زده؛ بنابراین جو موجود ریسک پذیری را کاهش داده است.» نرخ های بهره پایین سپرده های بانک های مرکزی و بازدهی اوراق قرضه دولتی، توانایی سنتی بانک ها برای سود بردن از تفاوت هزینه های وام گرفتن و بازگشت وام دهی را به چالش کشیده است، تا سقوط سهام بانکی در دومین ماه از سال 2016 شگفت آور نباشد. همین طور توقف رشد هفته گذشته بازارهای سهام به دلیل افت دوباره بهای نفت خام عجیب نیست. تولید بیش از نیاز بازار به لطف فناوری های جدید همزمان با تقلای سیاسی عربستان سعودی در بازار نفت، بازار انرژی را با قیمت هایی بی سابقه در حدود 10 تا 13 سال گذشته مواجه کرده که کل کالاهای پایه را متاثر و نگرانی های ضدتورمی را تشدید کرده است. کاهش تورم برای اقتصاد جهان کابوسی بزرگ است. بیشتر اقتصادهای عمده جهان در سال های گذشته هر آنچه در توان داشته اند انجام داده اند تا با رشد دادن تورم های ناچیز خود، رشد را به تولیدات ناخالص بازگردانند. بدتر اینکه به قول استفن ماسوکا، مدیر ارشد سرمایه گذاری در موسسه «ودبوش اکوئیتی منجمنت»، «سرمایه گذارانی که حیاتشان به نفت و گاز و کالاهای پایه وابسته است در حال فروش دارایی های خود هستند چراکه نیاز به پول دارند.» در این شرایط، عجیب نیست که طلا بهترین شروع سالانه خود در حدود 30 سال گذشته را تجربه کند. اونس طلا تا این مقطع از سال جدید میلادی جهشی 15 درصدی را تجربه کرده که مهم ترین دلیل آن تشدید تقاضای آن به عنوان سرمایه امن است از سوی سرمایه گذارانی که نگرانی هایی شبیه نگرانی های سال 2008 پیدا کرده اند، گرچه اوضاع با سال هایی که اونس 1900 دلار قیمت خورد، متفاوت است. حتی در آمریکا که در سال 2015 امید اقتصاد جهان بود، صحبت از احتمال بازگشت رکود است. بانک مرکزی آمریکا در دوره ریاست بن برنانکه توانست احیا را در بزرگ ترین اقتصاد جهان آغاز کند و ادامه احیا در دوره جنت یلن به پایان سیاست تسهیل کمی و بعد به افزایش نرخ های بهره رسید اما روند کند احیای اقتصاد آمریکا، رشد اندک دیگر اقتصادهای عمده و واگرایی سیاست های پولی اوضاع را پیچیده کرده است. مجله نامدار اکونومیست آخرین سرمقاله خود را این گونه به پایان می رساند: «پشت این نگرانی که بانک های مرکزی دیگر کنترلی بر اوضاع ندارند، هراسی عمیق تر وجود دارد، اینکه سیاستمداران لیبرال و متمایل به مرکز، کار را بلد نیستند.» بدون سلاح اکونومیست می نویسد: «بانک های مرکزی دیگر سلاحی در دست ندارند، اما گزینه های دیگری هستند که به تحریک اقتصاد ادامه می دهند.» در ادامه این سرمقاله آمده است: «آنچه بیش از هر چیزی از آن ترس وجود دارد این است که سلاح جهان ثروتمند علیه ضعف اقتصادی دیگر جواب نمی دهد. از زمان بحران 2007-2008، وظیفه تحریک تقاضا بر دوش بانک های مرکزی بوده است. اوج قدرت آنها در سال 2012 بود، وقتی که ماریو دراگی، رئیس بانک مرکزی اروپا گفت هر کاری بتواند برای حفظ یورو خواهد کرد تا بازار اوراق جهش کند و حس بحران، عقب نشینی کند، اما این اقدام موقتی بود. به رغم تلاش های بانک های مرکزی، هنوز احیا، ضعیف و تورم پایین است و ایمان به سیاست پولی در حال تزلزل است. بانک های مرکزی همان قدر که اعتمادسازی می کنند، عامل هراس هم هستند. نرخ های بهره منفی در اروپا و ژاپن، سرمایه گذاران را درباره درآمد بانک ها نگران می کند و قیمت های سهام را کاهش می دهد. تسهیل کمی که چاپ پول برای خرید اوراق قرضه است به ایجاد بدهی در بازارهای نوظهور منجر شده که چندی است تشدید شده است. با وجود پول ارزان، رشد اعتبار بانکی ناچیز بوده است. سرمایه گذاران می نالند که اقتصاد جهان به سوی رکودی دیگر حرکت می کند و سیاست گذارانی که به دنبال نگه داشتن رکود پشت در هستند، دیگر مهماتی ندارند.» کلایو کروک، ستون نویس و عضو شورای سیاست گذاری بلومبرگ هم می نویسد: «وقتی بانک های مرکزی جهان های جدیدی را کاوش می کنند، نتیجه همیشه ایده آل نیست. تسهیل کمی تنها یک سیاست پولی جدید نبود بلکه یک نوع تازه سیاست پولی بود، سفری به ناشناخته ها.... دنیای نرخ های بهره منفی، دنیای عجیبی است....اکنون، فضای مانور محدود است.» جوزف استیگلیتز، برنده نوبل اقتصاد و معاون اسبق بانک جهانی معتقد است: «کارهایی که در سال های گذشته انجام شده، کمکی به اقتصاد واقعی نکرده است. واضح است که نگه داشتن نرخ های بهره در سطوحی نزدیک به صفر، لزوما به افزایش اعتبار یا سرمایه گذاری منجر نمی شود. هنگامی که به بانک ها آزادی انتخاب داده می شود، آنها سود بدون خطر یا حتی سفته بازی مالی را به وام دادن که از رشد اقتصادی حمایت می کند، ترجیح می دهند.» رشد نامناسب اقتصاد جهان، حالا رشد سال های آینده را هم در خطر قرار داده است. دلخوشی های 2016 بر اساس گزارش «وضعیت اقتصاد جهان و چشم انداز 2016» سازمان ملل، متوسط رقم رشد کشورهای توسعه یافته از زمان بحران 54 درصد سقوط کرده و 44 میلیون نفر را بیکار نگه داشته یا بیکار کرده است. این در حالی است که «سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی» نیز در تازه ترین گزارش خود پیش بینی رشد جهان در سال 2016 را از 6/ 3 درصد به 3 درصد کاهش داده است که گرچه قابل تحمل است، اما برای احیای جهانی دردسرساز خواهد بود. در سرمقاله اکونومیست همچنین آمده است: «خبر خوب این است که برای رهایی اقتصادها از رشد کم و تورم پایین، هنوز کارهایی می توان انجام داد. سیاست های زیادی مانده که می توانند به کار گرفته شوند. خبر بد این است که بانک های مرکزی باید از دولت ها کمک بگیرند. زمان آن رسیده که سیاستمداران به جنگ بپیوندند. یک راه، تامین مالی هزینه های عمومی یا کاهش مالیات ها مستقیما به وسیله چاپ پول است. این کار بر خلاف تسهیل کمی، بانک ها و بازارهای مالی را کنار می زند و پول چاپ شده را مستقیما به جیب مردم می ریزد. همچنین پیگیری افزایش حداقل دستمزد و تورم به وسیله سیاست گذاری دولتی، مهم است. اینها هم خطرناک هستند، اما اگر جهان در تورم معکوس بماند، زمان اقدام های فوق العاده خواهد رسید. در حال حاضر، مقررات زدایی نیز یک اولویت است.» اگر سیاستمداران و اقتصاددانان همراه شوند، شاید بازارهای سهام نیز خبرهای خوبی رو کنند. برخی اصلا معتقدند که بازارهای سهام به دلیل روندی که در ماه های گذشته تجربه کرده اند، در ماه های آینده رو به رشد خواهند گذاشت. مارک هولبرت، ستون نویس «مارکت واچ» از جمله کارشناسانی است که گمان می کند، بازارهای سهام در نیمه دوم سال 2016 شاهد جهش خواهند بود. او می نویسد: «من معترفم که با توجه به وضعیت وخیم بازارهای دارایی، این پیش بینی غیرواقعی به نظر می رسد، اما در 120 سال گذشته، هر زمان سقوط هایی مانند سقوط های اخیر تجربه شده، بازارهای سهام جهش داشته اند.» جان پالسون، مدیر میلیاردر یک صندوق پوشش ریسک هم در گفت و گویی با «سی ان بی سی» می گوید که با توجه به اینکه آمریکا با یک بحران تمام عیار دیگر روبه رو نیست، الان زمان خوبی برای خرید است. اما آیا چالش های گوناگون حاضر در اقتصادهای عمده و در نتیجه اقتصاد جهان، فرصت تصمیم گیری معقول و بازگشت آرامش درازمدت را خواهد داد؟ به نفع همه است که پاسخ این سوال مثبت باشد. الیستر هیث، معاون سردبیر روزنامه تلگراف می گوید: «جهان نمی تواند از پس یک بحران مالی دیگر برآید. چنین بحرانی می تواند سرمایه داری ای که ما می شناسیم را نابود کند. یک بحران اقتصادی جدید، پس زنی سیاسی در بریتانیا، اروپا و ایالات متحده را باعث خواهد شد و همه ما را به ورطه فقر خواهد کشاند.»
شنبه ، ۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر پرداز]
[مشاهده در: www.khabarpardaz.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها