محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855155836
به اضافه اصلاح طلبان منهای اصولگرایان
واضح آرشیو وب فارسی:سکو نیوز: («به اضافه» اصلاح طلبان منهای «اصولگرایان»)عنوان سرمقاله امروز روزنامه شرق به قلم(احمد غلامی)است که در آن می خوانید: زنگ خطر جدی، جابه جایی و تغییر مفاهیم در سیاست داخلی ایران است. جابه جایی اعتدال با متوسط بودگی. بعد از دولتِ تندرو احمدی نژاد بسیار طبیعی به نظر رسید، مردمی به بار آمده از شعارهای توخالی در آستانه حوادث منطقه ای به دولتی روی بیاورند که برای آنها آرامش و امنیت را به ارمغان خواهد آورد. از این منظر ارزیابی دولت روحانی در شرایط کنونی اهمیت بیشتری پیدا می کند. آرامش و امنیت و اعتدال برای ارتقای کیفی سطح زندگی، برای زدودن فقر و بی کاری و گسترش آزادی های مدنی و سیاسی، در فرایندی به دور از هیجان و شعارزدگی. مردم از دولت اعتدال انتظار داشته و دارند تا در سایه تدبیر، آنها را به خواسته های متعادل تری رهنمون کند. تا آرمانی را که دولت احمدی نژاد در شعار و دولت های قبل به سختی دنبال می کردند، دولتِ اعتدال به دلیل جایگاه حسن روحانی در دل نظام با شکل معقول و منطقی دنبال کند و به نتیجه برساند. انگار مفهوم دولت اعتدال به شکلی نرم و شاید سهوی، به دلیل فشارهای بیرونی به متوسط بودگی تن می دهد و اعتدال رفته رفته مترادف متوسط بودن می شود. متوسط بودن در تمام ساحت ها؛ در سیاست، اقتصاد و در اجتماع... . اعتدال، نباید متوسط بودگی تعبیر شود و این روحیه به آحاد جامعه تسری پیدا کند. متوسط بودگی بیش از آنکه میل به کمال داشته باشد، میل به نزول دارد. سابقه و تبار این پدیده نیز جهش رو به کمال را کمتر نشان داده است. این جابه جایی مفهوم اعتدال با متوسط بودگی، موجب عصیان طیف هایی خواهد بود که به دلایل خصلتی و موقعیتی تن به متوسط بودگی نخواهند داد. از همه دست در این طیف ها پیدا می شوند: مردم عادی، سیاست مداران، هنرمندان و روشنفکران که با کمال گرایی اُخت شده اند، به سرعت از رویکردِ اخیر دولت ناامید خواهند شد و آن را به دیگر بخش های جامعه تسری خواهند داد. نمونه بارز این متوسط بودگی که دولت به آن تن داد، انتخابات مجلس دهم است که دیگر جناحِ اصلاح طلب و اصولگرا نمی شناسد و هر دو طیف را دربر می گیرد. شاید در طول تاریخ معاصر سیاسی ایران، این نخستین بار است که اصولگرایان و اصلاح طلبان، دو رقیب دیرینه با رقیب جدی تری مواجه شده اند و با آن دست وپنجه نرم می کنند. اصلاح طلبان ناگزیر شده اند برای جلوگیری از فهرستِ انتخاباتی متوسط، به ائتلاف با اصولگرایان تن دهند. بااین حال این فهرست، آن فهرستی نیست که اصلاح طلبان به تمامی از آن خشنود باشند. اما چه خشنود باشند، چه ناخشنود، چندان مهم نیست. مسئله این است که آیا در گذر ایام به این متوسط بودگی قناعت خواهند کرد؟ درواقع اصلاح طلبان بر اثر فقدان به این فرایند روی آورده اند. برخلافِ اصولگرایان که به خاطر انباشت نیروها در دولت هشت ساله پیش، با مازادِ نیروهای متوسط روبه رو شده اند و برای اینکه فهرستی ببندند که بیانگر چهره واقعی آنها باشد، ناچار به حذف افرادی دست زده اند که گمان می برند در نبودِ آنها به فهرستی نامتوسط دست خواهند یافت. اصلاح طلبان و اصولگرایان هر دو در اشتباه اند. نه اصلا ح طلبان به اضافه محافظه کاران و نه اصولگرایان منهای اصولگرایان می توانند چنین فهرستی را به ارمغان بیاورند. این هژمونی متوسط بودگی است که دامن آنها را گرفته است. آنها بیش از آنکه تاوان رفتارِ حال خود را بدهند، هزینه رفتار گذشته خود را می دهند. همچنان برای دولت اعتدال، زمان در نقطه صفر است، گذشته ای ندارد که تاوانش را بدهد، اما گذشته چیزی نیست که ساخته نشود. گذشته ای که حسن روحانی از خود به جا می گذارد، بیش از آنکه دامنگیر دیگران شود، دامن خودش را خواهد گرفت. از آنکه بر مبنای گذشته او و عملکردش را قضاوت می کنند. آیا جابه جایی مفهوم اعتدال با متوسط بودگی کار دست دولت یازدهم خواهد داد؟ پاسخ این پرسش ساده نیست، خاصه در عرصه سیاسی ایران.
شنبه ، ۱اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سکو نیوز]
[مشاهده در: www.neconews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها