محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829137193
طی یک عملیات جالب از زندان آمریکایی ها گریختم/ پرچم مبارزه با «الحشد الشعبی» در دست سفارت آمریکاست
واضح آرشیو وب فارسی:صاحب نیوز: تعداد نیروهای «حرکه النجباء» شامل کادرها، نیروهای بسیجی، تیپ «عمار یاسر» که در سوریه می جنگد و دو تیپ که عضو «الحشد الشعبی» در عراق هستند، مجموعاً بالغ بر ۱۵ هزار مجاهد می شود.به گزارش صاحب نیوز، حجت الاسلام شیخ “اکرم الکعبی” نشانگر و نماینده ی یک نسل کامل از مبارزین عراق است، همان نسلی که مبارزه ضد نظام صدام را به جنگ ضد اشغالگران آمریکایی متصل کردند و امروز هم در صف اول مبارزین [ضد تکفیری ها] ایستاده اند تا تاریخ جدیدی برای منطقه (از عراق گرفته تا سوریه و فلسطین) بسازند. تاریخی که رسانه های عربی (و خصوصا رسانه های کشورهای خلیج فارس) سعی در مخفی کردن آن دارند. همان رسانه هایی که تلاش خود را کردند تا درگیری های عراق پس از اشغال این کشور را طبق «نسخه ی زرقاوی» آن ارائه کنند و اینطور وانمود نمایند که درگیری در عراق، درگیری مذهبی بین شیعه و سنی است و جنگ با آمریکایی های اشغالگر همه ی عراقی ها را شامل نمی شود (و با برجسته کردن عملیات های نیروهای تکفیری ضد اشغالگران، نقش عظیم گروه های مقاومت شیعی را ناچیز جلوه دهند). در همین راستا بود که این رسانه ها فعالیت های بخش عظیمی از گروه های مقاومت عراقی را ندیده گرفته و حتی عملیات های برخی از آنها را به گروه های دیگر نسبت می دادند و به این ترتیب زمینه جنگ هایی را فراهم کردند که تا امروز هم در منطقه ی ما زبانه می کشد. گام اول [برای خاموش کردن این آتش]، تصحیح تاریخ است و ارائه ی روایت حقیقی از آنچه در این سال ها روی داد و شناساندن شخصیت هایی که رسانه های عربی نمی خواهند آنان را برجسته کنند، ولی [مقاومتشان]، زخمی فراموش ناشدنی در خاطره ی آمریکایی های اشغالگر ایجاد کرده است. شخصیت هایی که با تمام دار و ندار و توانشان در آزادسازی عراق مشارکت کردند و همه چیز خود را برای رسیدن به این هدف قربانی نمودند. قهرمانان روایت ما، شیخ اکرم الکعبی (فرمانده حرکه النجباء عراق) است. رفقا و شرکای او هم شخصیت هایی جهادی برجسته هستند. کسانی چون شهید ابراهیم مهدی حمد (ولاء)، که از مهم ترین مربیان و آموزش دهندگان «حرکه النجباء» بود و در شب قدر همین امسال در تدمر سوریه به شهادت رسید، یا فرمانده شهید حزب الله محمد عیسی (ابوعیسی الاقلیم)، همان نظامی نابغه ی مقاومت و یکی از قهرمانان جنگ ۳۳ روزه که مستشار نظامی «حرکه النجباء» بود و در القنیطره به کاروان شهدا پیوست، یا شهید ابراهیم مسلمانی (عابس) که فرمانده محور النجباء در حلب بود و در همانجا به شهادت رسید. برای صحبت از این تاریخ، و این میراث و خاطرات شخصی و نبردی که امروز در سراسر جهان عرب جاری است، علی یحیی (خبرنگار روزنامه ی الاخبار لبنان) به سراغ شیخ اکرم الکعبی رفته و با او گفتگویی تفصیلی داشته است. [البته گفتنی است که این مصاحبه پیش از آزادسازی الرمادی صورت گرفته بود.] شیخ اکرم الکعبی در سال ۱۹۷۷ متولد گردید. بعدها مشغول فراگیری علوم دینی زیر نظر شهید آیت الله سید محمد باقر صدر شد. در همان حوزه ی نجف اشرف مقدمات و سطوح را تمام کرده و به دروس خارج وارد گردید. هم زمان امامت شهر المسیّب در حاشیه ی فرات در جنوب بغداد را هم به عهده گرفت. در دوره ی صدام [به دلیل مبارزه با او] مدام از این «زندان ویژه» به آن «زندان ویژه» منتقل می شد. پس از لشگرکشی آمریکایی ها هم تمام قد وارد مقاومت ضد اشغالگران گردید. در جریان جنگ دوم نجف در سال ۲۰۰۴، مسئولیت های رده بالایی در جیش المهدی بر عهده داشت. در کنار فعالیت های مقاومت، آموزش دوره ی نظامی و مدیریت استراتژیک را هم پی گرفت و سپس در تأسیس گروه مقاومت اسلامی «عصائب اهل الحق» ایفای نقش کرد و حتی در زمان بازداشت همرزم و دوستش شیخ قیس الخزعلی، به عنوان دبیر کل عصائب انتخاب گردید. [پس از اخراج ذلت بار اشغالگران]، شیخ اکرم الکعبی باز به حوزه برگشت و تا آغاز حوادث سوریه در سال ۲۰۱۱ مشغول ادامه ی تحصیلات دینی شد اما در این سال، جزو فرماندهان اصلی جنبش تازه تأسیس «حرکه حزب الله النجباء» قرار گرفت که از اولین نیروهای مقاومت حاضر در سوریه در جبهه های حلب و شهرهای دیگر محسوب می گردید. ترجمه ی مصاحبه ی الاخبار با شیخ اکرم الکعبی را می خوانیم: *فعالیت های جهادی تان ضد اشغالگران عراق چطور شروع شد و اوایل کار چطور بود؟ چرا در سال ۲۰۰۳ توسط آمریکایی ها دستگیر شدید؟ و اینکه آیا در جذب جوانان عراقی برای جنگ ضد اشغالگران با مشکل مواجه نبودید؟ خصوصا که در آن زمان فتوای عمومی برای جهاد وجود نداشت و بسیاری از مردم مایل بودند راه های مسالمت آمیز را در مقاومت تجربه کنند. -شیخ اکرم الکعبی: بسم اله الرحمن الرحیم و الصلوه و السلام علی محمد و آله الطاهرین. از همان آغاز ورود اشغالگران آمریکایی به عراق، بخشی از مجاهدین (که تا آن زمان با نظام سرکوبگر صدام مبارزه می کردند) تصمیم به مقاومت نظامی ضد اشغالگران گرفتند. در آن زمان ما [یعنی گروه های مقاومت] به صورت دسته های جهادی ، با یکدیگر ارتباطات مستحکم و همکاری و هماهنگی داشتیم. اولین عملیات گروه ما، هدف قرار دادن ۹ نظامی انگلیسی در بصره بود. عملیات هایمان چند ماهی به همین منوال ادامه پیدا کرد تا آنکه نیروهای آمریکایی مرا در کربلا بازداشت کردند. شش ماه در زندان بودم تا آنکه انتفاضه [قیام] اول نجف ضد آمریکایی ها (در بهار ۲۰۰۴) رخ داد. در آن زمان برادرانی که در خط جهادی بودند با یک برنامه ریزی بسیار جالب اقدام به فراری دادن من از زندان کردند. این فرار را از طریق یک افسر عراقی که با آمریکایی ها کار می کرد [ولی مخفیانه با نیروهای مقاومت همکاری داشت] ترتیب داده بودند. آن افسر، شماره ی مرا (شماره ای که به وسیله ی آن تفاوت بین زندانیان نظامی و غیرنظامی در ابوغریب مشخص می شد) تغییر داد. روی بازوی هر زندانی یک شماره بود چون آنها با ما از طریق اسم هایمان تعامل نداشتند [بلکه از طریق همان شماره ها با ما ارتباط برقرار می کردند]. اگر زندانی با حکم دادگاه نظامی زندانی شده بود شماره ی شش رقمی داشت و اگر حکمش غیرنظامی بود شماره ی چهار رقمی داشت. شماره ی من بود ۱۵۲۱۵۰٫ بعد از اینکه این شماره ی شش رقمی [توسط همان افسر] به چهار رقم تبدیل شد، ترتیب کار برای بیرون بردنم از ابوغریب داده شد. چیزی که در این کار به ما کمک کرد، آشفتگی و در هم و برهم بودن مدیریت اشغالگران در اداره ی اردوگاه های بازداشت بود که در طول سال اول حضورشان در عراق، زندانیان را در آن اردوگاه ها نگه می داشتند. جزئیات زیادی درباره ی فرارم از زندان وجود دارد ولی به دلیل سری بودن عملیات و محافظت از سلامت برادرانی که در آن مشارکت داشتند، نمی توانم آنها را ذکر کنم. بعد از آزادی ام به یک محل امن رفتیم و چند روز بعد، عملیات آزادسازی ام آشکار شد و نوشته هایی که عکس من را بر روی آن درج کرده بودند در خیابان های زیادی (به عنوان فردی که تحت تعقیب نیروهای ائتلاف [اشغالگران] است) پخش کردند. بعد بیرون آمدن از زندان، به نجف رفتم. در جریان نبرد دوم نجف (سال ۲۰۰۴) مسئول نیروها در نجف بودم. این نبرد ۲۸ روز طول کشید و نیروهای ائتلاف [اشغالگران] نتوانستند مقابل نیروهای ما به هیچگونه پیشروی ای دست پیدا کنند به همین جهت مجبور شدند از طریق واسطه ها باب مذاکره را باز کنند. [در جریان مذاکرات] ما شرط کردیم در مقابل وارد نشدن نیروهای آنها به بخش قدیمی نجف، ما هم حاضریم از آنجا خارج شویم و این بخش شهر را به نیروهای عراقی واگذار نماییم. آنها هم به شروط ما گردن گذاشتند و توافق به مرحله ی اجرا گذاشته شد. بعد از پایان نبرد دوم نجف، تصمیم گرفتیم که طبق روش چریکی به جنگ ادامه دهیم. در همین راستا واحدهایی تشکیل دادیم که در آن زمان به آنها «واحدهای ویژه» گفته می شد. این واحدهای ویژه ی [چریکی] با مشورت و حمایت های برادران مان آغاز به کار کردند. بعدها از دل همین واحدها بود که گروه هایی در مقاومت عراق با نام های تازه شکل گرفت (عصائب اهل الحق و کتائب حزب الله عراق) و فعالیت های مقاومتی ادامه یافت تا آنکه اشغالگران به طور کامل از عراق خارج شدند. در مورد جذب جوان ها هم باید بگویم سختی ای وجود نداشت چون کار متکی بود به کادرها و نیروهای نخبه ای که سابقه ی فعالیت جهادی در دوران صدام را داشتند، خصوصا که روش کار مقاومت بر کمیت مبتنی نبود بلکه بر کیفیت مبتنی بود و این نیروهای کیفی وجود داشتند و کاری که از آنها انتظار می فت را با تسلط کامل و موفقیت به انجام می رساندند. *اجماعی وجود دارد که همه شما را جزئی یا شاخه ای از سپاه پاسداران محسوب می کنند. این حرف درست است؟ و اساسا ماهیت رابطه ی شما با ایران چگونه است؟ -طبیعتا برادران سپاه پاسداران نقشی مهم و اساسی دارند. اگر هم این اجماعی که وجود دارد حقیقتا مبتنی بر واقع باشد برای ما افتخار و مایه ی شرف است که بخشی از این نیرو باشیم؛ نیرویی که با حمایت از گروه های مقاومت در فلسطین و لبنان و سوریه و عراق در مقابل مستکبران مقاومت کرده و آن مستکبرین را به ذلت و خواری کشیده است و امروز هم قوی ترین نیرو برای مبارزه با تروریسم در کل این منطقه، همین سپاه پاسداران است. جمهوری اسلامی هم با چهره ی درخشانش و رهبری حکیمانه ی جهان اسلام برای ما، عمق اسلامی محسوب می شود. روابط ما هم با آنها مستحکم و مستمر است. *خیلی ها از ردپای عماد مغنیه در جنگ ضد آمریکایی ها [در عراق] سخن می گویند ولی این حرف همیشه به صورت کلی [و بدون ذکر مصادق و جزئیات] بیان شده، برعکس نقش او در مقاومت فلسطین که با جزئیات بیشتری ذکر شده است. برای ما بگویید نقش عماد مغنیه در جنگ ضد آمریکایی ها در عراق دقیقا چه بود؟ و آیا عملیاتی بود که خود او طراحی کرده باشد؟ و آیا شما تجربه ی همکاری مشترک با او را داشته اید؟ -شهید حاج عماد مغنیه نقش مهمی در میدان عراق داشت. اگرچه به دلایل امنیتی خودش شخصا در عراق حاضر نشد ولی بر روند افزایش تجربه و قدرت گروه های مقاومت نظارت داشت. عملیات های بزرگ و مهم را بررسی می کرد و به عنوان آخرین نکات پیش از تصویب آن عملیات ها، نکات و روش های ابداعی خودش را مطرح می کرد. شهید مغنیه طرح ها و نظریاتی هم برایمان مطرح کرد که در موضوع گروگان های انگلیسی (در سال ۲۰۰۷) و جریان تبادلی که بعد از آن رخ داد و در جریانش تعداد زیادی از نیروهای مقاومت و رهبران مقاومت آزاد شدند، خیلی از آنها استفاده کردیم. زیارت مزار شهید مغنیه دوست دارم اینجا اشاره کنم که من توفیق این را داشتم و این افتخار نصیبم شد که در اولین دوره ی آموزش نظامی ام تحت نظر مستقیم او آموزش ببینم. بعد از آن هم دیگر مکررا با او و جناب دبیر کل حزب الله سید حسن نصرالله در طول دوره ی اشغال عراق دیدار داشتم. البته طبیعتا در آن دوره به دلیل شرایط امنیتی امکان رسانه ای کردن این دیدارها وجود نداشت. یکی از دیدارهای [اخیر]مان درست در فردای روزی بود که حزب الله در جواب شهادت شهدای قنیطره دست به عملیات زده بود. ما هم افتخار ایفای نقشی داشتیم به این دلیل که یکی از شهدای حزب الله در قنیطره شهید ابوعیسی اقلیم بود که در جریان عملیات آزادسازی کمربند بغداد مستشار نظامی “حرکه النجباء” محسوب می شد و حرکه النجباء در مناطق عملیاتی اش نقش بارزی در آن آزادسازی داشت. سفر به قم و حضور در کارگاه ساخت ضریح *دوره های آموزشی ای که حاج رضوان خودش مسئول و ناظر آنها بود چه جور دوره هایی بودند؟ -یک سری دوره های فرماندهی بود که فرماندهان در آن شرکت می کردند و برخی از آن فرماندهان امروز در عرصه ی میدانی عراق چهره های شناخته شده ای هستند. این دوره ها مجموعا سه دوره آموزشی بود که اولین دوره ی آن در لبنان و تحت نظارت و اشراف شخص حاج رضوان برگزار شد. حضور شیخ اکرم الکعبی در قم *اخیرا تلاش هایی در جریان است تا در بصره (مشخصا در منطقه التاجی و برخی جاهای دیگر) صنایع تولیدی نظامی با استفاده از ضایعات باقی مانده از جنگ احیا شود. آیا شما به این مسئله توجه و اهتمامی دارید؟ آیا فکر می کنید شما به عنوان الحشد الشعبی می توانید به دولت عراق فشار وارد کنید تا طرحی برای یک صنعت نظامی ملی تهیه و اجرا کند؟ -بازسای صنایع نظامی مسئله ی مهمی است. چیزی که امروز در بصره جریان دارد، گامی است در مسیر صحیح. ما هم به عنوان گروه های مقاومت، پس از آنکه برادران به نیروهایمان آموزش دادند، الان کارگاه های مختص خودمان را داریم. چیزهایی که امروز [در این اردوگاه ها] ساخته می شود یا ارتقا پیدا می کند، از سلاح عادی گرفته تا موشک و مین و هواپیماهای شناسایی (از جمله هواپیمای شناسایی که در عراق مونتاژ می شود) و چیزهای دیگر، نقشی اساسی در نبردها دارند. ضمنا برادران ایرانی همزمان و در عین حال، به دولت عراق هم در زمینه ی بازسازی و کارآمد کردن صنایع ما کمک و مشورت ارائه می کنند. *درست است که سفارت آمریکا در عراق در مقابل ارتقا و تقویت تسلیحات الحشد الشعبی ایستاده است؟ آیا مثال عملی در این زمینه دارید؟ -امروز پرچم مبارزه با الحشد الشعبی نه فقط در زمینه ی ساخت سلاح، بلکه در همه ی زمینه ها در دست سفارت آمریکاست. آنچه شما به عنوان ضایعات باقی مانده از جنگ در منطقه ی التاجی از آن نام بردید، در حقیقت یک سری سلاح کارآمد ارتش عراق بود که اشغالگران آمریکایی درست کمی پس از پایان جنگ [در سال ۲۰۰۳] و انحلال ارتش عراق اقدام به جمع آوری و تخریب آنها (در جایی موسوم به گورستان التاجی) کردند. حالا امروز برادران عضو کارگاه های صنایع نظامی [گروه های مقاومت] در بصره می روند در گورستان التاجی و در بین این ضایعات جنگی می گردند تا شاید چیزی [سلاح یا قطعه ای] را پیدا کنند که از آن تخریب جان سالم به در برده باشد تا آنها را بردارند و پس از تعمیر، در جبهه ها از آنها استفاده کنند. دیدار با نماینده آیت الله سیستانی *صحبت هایی نقل می شود که شما در چندین جا به صورت ضمنی با مستشاران آمریکایی هماهنگی نظامی داشته اید؟ آیا این خبرها درست است؟ و اساسا موضع شما درباره ی سهیم شدن آمریکا در نبرد ضد داعش چیست؟ -این خبرها صحیح نیست چرا که اصلا آمریکایی ها و داعشی ها دو روی یک سکه اند. ما هرگونه همکاری یا عمل مشترک با آنها را رد می کنیم چون آنها برای عراقِ ما چیزی جز ویرانی و خرابی به بار نیاورده اند. *چطور برای نبرد ضد داعش با اقلیت های عراقی تعامل می کنید؟ (خصوصا که شما را جزو سازمان های شیعی دسته بندی می کنند) آیا تنوع مذهبی یا قومی در صفوف شما وجود دارد و آیا مثالی در این زمینه دارید؟ -حرکه النجباء همانطور که فرمودید یک سازمان اسلامی شیعی است و البته این، منافاتی با وجود تنوع دینی و مذهبی داخل حرکه النجباء ندارد چرا که ما به ضرورت دفاع از اقلیت ها ایمان داریم و این مسئله هم ریشه های تاریخی دارد و اولین ریشه ی آن به فرمایش امام علی علیه السلام باز می گردد که هنگام نصب مالک اشتر به والی گری مصر (که دارای تنوع دیتنی و فرهنگی بود) به او فرمود: «مردم دو دسته اند، یا برادر دینی تواند یا همنوع تو.»[ یا مالک إن الناس صنفان: إما أخ لک فی الدین أو نظیر لک فی الخلق.] با توجه به همین مکتب و فرهنگ، ما، هم روحیه ی حماسی جهاد و اراده و ثبات و غیرت داریم و هم روحیه ی محبت و لطف و تسامح با ادیان و مذاهب متنوع [دیگر]. به عنوان یک مثال از تنوع مذهبی در صفوف حرکه النجباء می توانم به دسته ی نجبای تکریت اشاره کنم که اکثریت اعضای آن از برادران اهل سنت ما هستند، همچنین گروه آزادسازی موصل و لشگر الانبار. *آیا در آینده گام هایی برای متوقف کردن طرح های آمریکایی ها برای به حاشیه بردن نقش الحشد الشعبی و چنبره زدن بر سیر نبردها از سوی آنها خواهید داشت یا اینکه کماکان مسئله در تهدید های کلامی از سوی شما باقی خواهد ماند؟ (خصوصا پس از توافق هسته ای). -ابتدا به بخش دوم سؤال پاسخ می دهم و تأکید می کنم که توافق هسته ای کوچک ترین تأثیری در تصمیم ایران در حمایت از مقاومت (از فلسطین و لبنان گرفته تا عراق و سوریه) نخواهد داشت. کما اینکه حضرت سید، ولی امر مسلمین، رهبر، امام خامنه ای دام ظله به این مسئله تصریح کرده اند.علاوه بر اینکه برادران ما در جمهوری اسلامی کمک و مشورت و تجارب و خون های پاک خود را به خاطر یک مبدأ عقیدتی تقدیم می کنند. اما در موضوع دخالت های آمریکا، باید بگویم که این دخالت ها فقط برای به حاشیه بردن نقش الحشد الشعبی (آنطور که شما در سؤال ذکر کردید) نیست، بلکه برای جنگ با الحشد الشعبی است. چون آمریکایی ها می دانند که روح الحشد الشعبی و قدرت آن برخاسته از گرو های مقاومت است. یعنی همان گروه هایی که در آن، آن بدبختی ها را بر سر اشغالگران آمریکایی آوردیم و آنطور در جریان جنگ مان با آنها از آنان تلفات گرفتیم. و هنوز هم موضع ما در قبال گردن کلفتی و تکبر آمریکایی ها همان موضع است. مسئله ی دیگر آنکه ما معتقدیم تروریسم از همان اولش در منطقه مورد حمایت آمریکایی ها بود، حالا یا به طریق مستقیم یا از طریق اذنابشان در کشورهای حاشیه ی خلیج فارس. اگر برگردیم و از روزی که تشکیل ائتلاف بین المللی برای مبارزه با داعش اعلام شد تا امروز را بازبینی کنیم، می بینیم که این ائتلاف شوم برای حمایت از داعش تشکیل شده است. حتی اکثر پروازهایشان وهمی است. بگذریم که تحت اسم تسلیح عشایر [عراق برای مبارزه با داعش]، خود داعش را تسلیح کردند. پیشتر در مقابل عملیات ما در تکریت مانع تراشی نمودند و حالا هم در الانبار مانع تراشی می کنند. فلذا همانطور که پیشتر گفتیم باز هم تکرار می کنیم دولت عراق باید در مقابل این ائتلاف شوم، موضعی تاریخی اتخاذ و این ائتلاف را از عراق اخراج کند. *گروه شما و عصائب اهل الحق جزو دسته هایی بودید که علنا به خیابان ها آمده و رهبری تظاهرات های اخیر و جهت دهی به آن را در اختیار گرفتید و بعد هم که الحشد المدنی [جمعی غیر نظامی برای تظاهرات های مسالمت امیز] تشکیل شد. آیا حس کرده بودید که ممکن است هیجانات مردمی به سمت ضدیت با الحشد الشعبی و اسلام گراها جهت داده شود و به همین دلیل به این کار دست زدید؟ -این تظاهرات ها را به صورت خودجوش، ملتی آغاز کرد که اکثریت فرزندانش در جبهه های نبرد بودند، ملتی هرچه داشت و نداشت را برای دفاع از مقدسات تقدیم می کرد. دلیل آغاز آن تظاهرات ها کمبود خدمات و امکانات در همه ی بخش ها بود. فلذا درخواست تظاهرکنندگان کاملا مشروع بود و خود تظاهرکنندگان از اولین جمعه ای که به خیابان آمدند بر روی خود اسم «الحشد المدنی» گذاشتند [مدنی، به معنای غیرنظامی است.] همین امر، ما و دیگر گروه های مقاومت و الحشد الشعبی را تشویق کرد که در کنار این افراد بایستیم و دوشادوش آنان در این جنبش شرکت کنیم، خصوصا که خود ما هم دچار همین کمبودها هستیم، نه فقط کمبودهای خدماتی بلکه حتی در موضوع حمایت حکومت از جبهه ها هم با کمبود مواجهیم. اما اتفاقی که افتاد این بود که نیروهای شرارت پیشه و سفارتخانه های آمریکا و انگلیس به علاوه ی اذناب بعث صدامی تلاش کردند سوار این موج شده و مسیر تظاهرات ها را منحرف کنند. ما از همان هفته ی اول با توجه به اطلاعات امنیتی ای که کسب کرده بودیم نسبت به این مسئله هشدار دادیم و تأکید کردیم که سفارت آمریکا در عراق با برخی شخصیت های رسانه ای و برخی «داعشی های سیاستمدار» [اصطلاحی برای جاده صاف کن های داعش در بین سیاستمداران عراقی] جلسه ای داشته و در آن جلسه در این باره بحث شده که نقشه هایی طرح کنند و برنامه هایی بریزند تا مسیر تظاهرات ها عوض شده و به سمت حمله به اسلام برود (از طریق شعارهای ضد دینی و درخواست دولت سکولار. انگار که الان نظام عراق، نظامی دینی است!) فلذا پس از آنکه مرجعیت نجف درخواست های تظاهرکنندگان (که ما هم جزوشان بودیم) را مورد تأیید قرار داد و دولت هم برنامه های اصلاحاتش را اعلام نمود، با توجه به حساسیت اوضاع در جبهه های نبرد، کنار کشیدنمان از این تظاهرات ها را اعلام کردیم. و این تظاهرات ها را در حال حاضر سفارت آمریکا و انگلیس اداره می کند. فلذا دیدید جمعیت عظیمی که در اوایل کار وارد صحنه شده بود، در آخرین هفته ای که تظاهرات برگزار شد در لبیک به درخواست فرماندهان مقاومت و الحشد الشعبی برای تحریم این تظاهرات های منحرف شده از مسیر خود، از حضور در خیابان ها امتناع کردند و معتقدیم که به این ترتیب، امروز پرده را از چهره ی افراد باقی مانده کنار زدیم و وضعیتشان را برای مردم روشن کرده ایم. کنار کشیدن ما از تظاهرات ها به این معنی نیست که از درخواست هایمان دست کشیده ایم. ما هنوز هم از نزدیک پی گیر قضایا هستیم و سیر اصلاحات و تأمین خدمات برای مردم را دنبال می کنیم و هنوز هم معتقدیم دلیل اصلی ویرانی کشور و به تاراج رفتن ثروت هایش و باقی ماندنش زیر قیمومیت استکبار جهانی (که مطلقا خیرخواه ما نیست) «نظام سکولار»ی است که بر کشور حکومت می کند. *با توجه به تلاش های مکرر طبقه ی فاسد و سرمایه داران و ویژه خواران سیاسی-دینی برای حفظ منافعشان، چطور می توان حقوق اجتماعی مردم را حفظ کرد؟ و چه راهکاری برای پایان دادن به فقر در عراق وجود دارد؟ -تصمیم گیر اول و آخر خود ملت عراق است چون اگر ملت باز هم همین طبقات را انتخاب کند و کسانی که ثروت هایش را به تاراج بردند را باز به قدرت برساند، در آن حالت دارد به کسانی که از او دزدی کرده اند کمک می کند تا حقوق اجتماعی اش را سلب کنند و وضعیت به همین شکل باقی خواهد ماند. ملت عراق باید دنبال کسانی بگردد که به او خدمت کردند و به صورت حرفه ای و با اخلاص کار کردند بدون اینکه مناصبشان، وضعیت زندگی شان را تغییر دهد. چون همه ی این افراد با رأی ملت به مناصب خود رسیده اند. حتی با تأسف شدید باید گفت «داعشی های سیاست» هم با رأی مردم مناطق غربی کشور به مناصبشان رسیدند، گرچه خود مردم آن مناطق، هرچند دیر، از رأیشان پشیمان شدند و تصمیم گرفتند دیگر این افراد نماینده آنان نباشند چون همان داعشی های سیاست بودند که در اشغال مناطق غربی کشور توسط داعش سببیت داشتند و بعد از وقوع واقعه هم انگار نه انگار! حتی به خودشان زحمت ندادند که به آواره هایی که از همان مناطق آواره شده اند و در وضعیت بسیار بسیار سخت و با بی توجهی شدید مسئولان روزگار می گذرانند، کمکی بکنند. در موضوع پایان دادن به فقر در عراق هم نباید فراموش کنیم که عراق کشوری ثروتمند است، ولی ثروتش در جنگ ها به هدر رفته بود و امروز هم مافیاهای سیاسی این اموال را به هدر می دهند و غارت می کنند و به همین دلیل باز حرف اولم را تکرار می کنم که سرنوشت تغییر، به دست خود ملت عراق و انتخابات بعدی است. *برخی ها از نقش سیاسی الحشد الشعبی در دوره ی پیش رو صحبت می کنند، حتی در این حد که به جای طبقه ی حاکم فعلی، الحشد الشعبی قدرت را در دست بگیرد. نظرتان چیست؟ -موقعی که گروه های مقاومت عراقی با یکدیگر یکی شده و الحشد الشعبی را تشکیل دادند هدفشان محافظت از عراق بود و جنگ با تروریسم. این انگیزه هم از تکلیف شرعی و اخلاقی و ملی ما ناشی می شد و مطلقا انگیزه و خواسته ای برای به دست آوردن منافع یا رسیدن به مناصب سیاسی نداشتیم. افتخار هم می کنیم که توانستیم اهدافمان را با اخلاص محقق کنیم. کار نظامی یک چیز است و کار سیاسی چیز دیگری است که مقدمات و لوازم خاص خود را دارد. ما در حرکه النجباء تصمیم گرفته ایم که در این مرحله وارد کار سیاسی نشویم خصوصا که حکومت در عراق طبق نظام سیاسی ای اداره می شود که بسیار بسیار از عقاید ما و خواست های ما دور است. *جنبش شما اخیرا اعلام کرد که برای نبرد در سوریه نیرو جذب می کند. این یعنی آغاز مرحله ای جدید؟ خصوصا که یادمان هست شما تنها گروهی بودید که پس از سقوط موصل، اکثر نیروهایتان را از جبهه ی سوریه به جبهه ی عرق بازنگرداندید. -بله درست است. این اعلان جذب نیرو به این دلیل رخ داد که تصمیم گرفته شده مرحله ی جدید در عملیات آزادسازی شروع شود. فلذا باید تعداد نیروهایمان را افزایش می دادیم به همین جهت اعلام کردیم مجاهدینی که مایل و داوطلب هستند بیایند تا به پادگان های آموزشی فرستاده شوند و برای مشارکت در جبهه ی سوریه آماده شوند. *شما یک تیپ رزمی در سوریه دارید و دو تیپ رزمی در عراق. تعداد نیروها چقدر است و در کل آمار رسمی نیروهای شما در الحشد الشعبی چند نفر است؟ -به حسب سیاقی که ما طبق آن عمل می کنیم، هر تیپ از چهار هزار رزمنده تشکیل می شود، ولی انعطافی که در روشمان داریم باعث می شود این اعداد بعضا تغییر کند که این تغییر مربوط است به نیازهای هر نبرد و کیفیت آن و نیاز یا عدم نیاز یک محور خاص به تعداد مشخصی نیرو. فلذا سه تیپ ما را کادرهای رسمی مان تشکیل می دهد و نیروهای ویژه ای که به صورت کامل در خدمت کار جهادی هستند و فعالیت دیگری ندارند و همچنین نیروهای بسیج، که برای رسیدن به تعداد نیروهای مورد نیاز در شرایطی که پیش می آید، به آنها متکی هستیم. مسئله ی دیگر اینکه ما کادرهای جنبش را که نیروها و تیپ ها را اداره می کنند، به علاوه ی آنهایی که در سوریه هستند، در عدد محاسبه شده حرکه النجباء در الحشد الشعبی محاسبه نکرده ایم. عدد نیروهای محاسبه شده برای حرکه النجباء در الحشد الشعبی چهار هزار و هفتصد تن هستند که دویست تن از آنها با توجه به اینکه اهل تکریت بودند، پس از آزادسازی شهر، تبدیل شدند به تیپ تکریت. امروز می توانیم بگوییم که تعداد کلی نیروهای حرکه النجباء شامل کادرها، نیروهای بسیجی، تیپ عمار یاسر که در سوریه می جنگد و دو تیپ وابسته به حرکه النجباء که عضو الحشد الشعبی در عراق هستند، مجموعا به نزدیک پانزده هزار مجاهد بالغ می شود. *جبهه ی سوریه و عراق چه تفاوت های ماهوی ای با یکدیگر دارند؟ و مهم ترین تهدیدات در هر کدام از این دو جبهه چیست؟ -هیچ فرق ماهوی ای بین این دو جبهه نیست، مگر از جهت جغرافیایی و مشخصات زمین. دلیل اینکه این دو جبهه فرق ماهوی با یکدیگر ندارند هم این است: آن کس که پشت سر این دار و دسته ها[ی تروریستی] ایستاده و از آنان حمایت می کند، در هر دوی این جبهه ها یکی است؛ یعنی استکبار جهانی که امروز خود را به شکل مثلث آمریکا – صهیونیست ها – انگلیس و اذنابشان (یعنی برخی عرب ها و برخی ترک ها) نشان می دهد. *در کنار شرایط جنگتان در سوریه، فکر می کنید این امکان وجود دارد که طرح یک نوع هماهمگی سطح بالا در زمینه های امنیتی و اقتصادی و فرهنگی و سیاست خارجی بین عراق و سوریه ارائه شود؟ و در حال حاضر چه موانعی سر راه چنین طرحی وجود دارد؟ -ما معتقدیم که جنگ در سوریه و عراق، یکی است و اینکه این جنگ را جدا فرض کنیم یا آن را جدا کنیم اشتباه است. الان هر پیروزی در سوریه، پیروزی عراق است و همینطور برعکس. به همین خاطر امیدواریم که دولت های عراق و سوریه این مسئله را درک کنند و تلاش هایشان را یکی نمایند. نه فقط در سطوح نظامی بلکه همینطور در تمام امور دیگر. منبع: مشرق دریافت آخرین اخبار ایران و جهان در کانال تلگرام صاحب نیوز
پنجشنبه ، ۲۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صاحب نیوز]
[مشاهده در: www.sahebnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها