تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820550984
استقلال کردستان عراق، خاورمیانه را به لرزه درمی آورد
واضح آرشیو وب فارسی:امین نیوز: حلیلگر غرب آسیا: استقلال کردستان عراق، خاورمیانه را به لرزه درمی آورد عراق یکی از ناامن ترین برهه های تاریخی خود را پشت سر می گذارد. تقریبا یک سوم از این کشور در اختیار داعش است و بخش دیگری از آن نیز تحت عنوان «اقلیم کردستان» خواستار جدایی از عراق شده است. ناامنی های گسترده دیگری نیز در بخش های دیگر این کشور قابل مشاهده است. سمیرا امیرچخماقی، گروه بین الملل خبرگزاری آنا: علی رضا آیتی، تحلیلگر ارشد مسائل غرب آسیا معتقد است که لرزش های ناشی از جدایی کردستان از عراق می تواند منطقه خاورمیانه را به شدت دچار تغییر و تحول کند. او در گفت و گو با آنا ضمن تشریح جریان های سیاسی مختلف حاضر در میان کردهای عراق، دلایل رویش بحث جدایی طلبی اقلیم کردستان از عراق را در ماه های اخیر مورد بررسی قرار داد. وی همچنین به موضوع مبارزه با داعش نیز پرداخت و گفت اگر حمایت های خارجی ترکیه و عربستان از این گروه قطع شود، خاورمیانه خیلی زود روی صلح و آرامش را خواهد دید. مشروح این گفتگو را می خوانید: در چند ماه اخیر، بحث های زیادی مبنی بر جدایی اقلیم کردستان از عراق شنیده می شود. به نظر شما چه معادلاتی اخیرا باعث شده که این موضوع برجسته شود؟ جدایی اقلیم کردستان مفهوم پیچیده ای است که ابعاد مختلف سیاسی اقتصادی و امنیتی دارد. کردهای اقلیم در عراق دوران بعث هم به نوعی خود را جدا از بغداد می دانستند و در سایه معاملات و معادلات سیاسی دولت های منطقه تلاش می کردند گام به گام به آرمان خود یعنی تشکیل کنفدراسیون و استقلال کامل کردستان عراق نزدیک شوند اما آیا در نهایت خواهند توانست این ایده را عملی سازند یا نه، پاسخ آن بسیار دشوار است. چون عراق کشور پیچیده و چندلایه ای است و با وضع بحرانی سوریه نیز گره خورده است. از زمان سقوط صدام، ائتلافی در عراق تشکیل شد تا روند سیاسی و شکل گیری ساختارهای مدنی و قدرت را در عراق هدایت کنند. اهل تسنن به سختی با سقوط صدام کنار آمدند، ضمن اینکه به شدت تحت تاثیر باقی مانده های بعثی در عراق بودند. عربستان و کشورهای عربی نیز با مداخلات منفی اجازه تصمیم گیری به اهل تسنن را در عراق ندادند. اکنون هم مشاهده می کنیم که داعش بر جامعه سنی تسلط پیدا کرده است و این در حالی است که نه سرزمین و نه حق تصمیم گیری دارند. البته این مصیبت گریبانگیر کردها و شیعیان نشد. ائتلاف شیعه و کرد بعد از سقوط صدام به این دلیل که دو طرف، قربانی جنایت های رژیم بعث بودند، کلید زده شد. از اهل تسنن نیز برای شرکت در روند سیاسی دعوت شد که البته درصد بسیار کمی مشارکت کردند. در انتخابات بعدی این درصد خیلی بیشتر شد و تروریست ها تا مدتی در انزوا قرار گرفتند. کردها از این ائتلاف بهترین منافع را نصیب خود کردند. شیعیان هم بهره خود را بردند. درصدی از اهل تسنن نیز تلاش کردند از این روند استفاده کنند که البته بعثی ها و القاعده برنامه آنها را به هم ریختند. در دولت و مجلس عراق کردها حضور داشتند، رئیس جمهوری هم یک کرد بود. در اقلیم نیز بر اساس قانون اساسی عراق اجازه داده شد اختیارات در حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی، نظامی و قضائی به کردها واگذار شود. نتیجه اینکه کردها در سایه ائتلاف با شیعیان به امتیازات بیش از انتظار دست یافتند. یعنی دولت مرکزی عراق در برابر آنچه شما قدرت گیری تدریجی کردها می خوانید، سکوت کرده بود؟ با توجه به اینکه شرایط امنیتی در عراق مثل شرایط سیاسی پیش نرفت و دولت بغداد به شدت درگیر مبارزه با تروریسم بود و حتی شرایط سیاسی نیز بعضا از این روند متاثر شد، کردها از این وضع بهره برداری کردند و فشارهای خود را بر دولت مرکزی بیشتر کردند. از زمان سقوط صدام، ائتلافی در عراق تشکیل شد تا روند سیاسی و شکل گیری ساختارهای مدنی و قدرت را در عراق هدایت کنند. اهل تسنن به سختی با سقوط صدام کنار آمدند، ضمن اینکه بشدت تحت تاثیر باقی مانده های بعثی در عراق بودند. به هرحال دولت مرکزی عراق دست به عصا بود و نمی توانست خیلی برای اقدامات کردها در مسیر جدایی کامل از عراق چالش آفرین باشد. کردها هم به تدریج روابط خود را با غرب و ترکیه و حتی عربستان تقویت کردند تا در سایه حمایت های بیرونی بتوانند به هدف اصلی خود برسند. دولت عراق نیز مرتب هشدار می دهد که کردها اقدامات خود را با مرکز هماهنگ کنند و قانون اساسی نقض نشود. حاکمیت ملی عراق در دست شیعیان است و این گروه مسئول حفظ وحدت و یکپارچگی سرزمینی عراق هستند. اگر کردها خود را از عراق جدا کنند اولین متهم شیعیان خواهند بود؛ به ویژه آنکه اهل تسنن مدعی می شوند که در زمان صدام چنین اتفاقی نیفتاد و در دوره شیعیان عراق از دست رفته است. در میان کردهای حاضر در عراق چند جریان سیاسی مشخص قابل تفکیک و تمییز هستند. به نظر شما، آیا همه آن ها با جدایی از عراق موافقت دارند؟ کردها هم در داخل با یکدیگر اختلاف دارند هم با دولت مرکزی سازگار نیستند. اما همگی درباره جدایی از عراق اتفاق نظر دارند و اختلاف در مورد زمان این جدایی است. اختلاف با بغداد نیز متنوع است. چالش بر سر کرکوک و حومه آن نیز وجود دارد که بالاخره این استان کردی است یا عرب؟ حسب قانون اساسی باید با رفراندوم موضوع حل شود که این اتفاق هنوز رخ نداده است. منابع انرژی، نفت و گاز در کردستان هم بسیار مهم است که قراردادهای نفتی اقلیم با خارج باید با بغداد هماهنگ شود. این کار انجام نشده است و حتی شنیده ها حاکی از آن است که ترکیه نفوذ قابل توجهی در نفت و گاز و اقلیم دارد. کردها باید پول فروش نفت را به خزانه کل واریز کنند و حسب قانون اساسی، دولت هم موظف است ۱۷ درصد بودجه را به اقلیم اختصاص دهد که این اقدامات نیز انجام نشده است و اقلیم و دولت مرکزی به شدت از یکدیگر ناخرسند هستند. البته ایران تلاش دارد که در عراق صلح حاکم کند و اجازه ندهد که داعش از این اختلافات بهره مند شود. جمهوری اسلامی ایران با احترام به قانون اساسی و دولت مرکزی و همچنین منافع شهروندان در استان ها و اقلیم، به عراق در چارچوب یک کشور واحد و یکپارچه می نگرد. خوب است به این نکته نیز توجه شود که اگر رفراندوم در هر استانی در عراق برگزار شود و یک دهم رأی دهندگان یا یک سوم نمایندگان شورای استانی موافقت کنند می توانند با استان های همجوار تبدیل به یک اقلیم بشوند. این اختیار بر اساس قانون اساسی به آنها داده شده است. به طور مثال در این باره سه استان دهوک، اربیل و سلیمانیه اکنون یک اقلیم به نام اقلیم کردستان تشکیل داده اند که البته کردها به دنبال کرکوک نفت خیز هم هستند. این اقلیم ها نمی توانند مثل یک کشور مستقل و به صورت کنفدراسیونی عمل کنند و باید تحت نظر دولت مرکزی عراق و زیر پرچم ملی زندگی کنند. با وجود این، دیده می شود که کردها گام های فراتر برداشته اند که باعث اعتراض شیعیان و اهل تسنن در دولت و مجلس عراق شده است. فکر می کنید رویکرد جمهوری اسلامی ایران در قبال این جدایی چه خواهد بود؟ به هرحال کردها تا آنجا که به قانون اساسی عراق احترام بگذارند مورد احترام جامعه بین المللی و همسایگان از جمله جمهوری اسلامی ایران هم خواهند بود. ما نمی توانیم قانون اساسی عراق را دور بزنیم و روابط ویژه ای را با کردها داشته باشیم. به همان اندازه که شیعه در عراق مورد احترام ایران است با اهل تسنن و کردها هم روابط خوبی داریم، ولی نباید در امور داخلی عراق دخالت کنیم و روابطی با استان ها و اقلیم های عراقی برقرار کنیم که دولت مرکزی و حاکمیت و سیادت عراق آسیب ببیند. کردها باید پول فروش نفت را به خزانه کل واریز کنند و حسب قانون اساسی، دولت هم موظف است ۱۷ درصد بودجه را به اقلیم اختصاص دهد که این اقدامات نیز انجام نشده و اقلیم و دولت مرکزی به شدت از یکدیگر ناخرسند هستند. بارها این تصور ایجاد شده است که در حالی که کردها فاصله خود را با دولت مرکزی زیاد کرده اند، چرا شیعیان باید خون بدهند و یکپارچگی عراق را حفظ کنند؟ استان های زیادی هم در اختیار شیعیان است و به لحاظ منابع نفت هم غنی هستند، آن ها هم می توانند جدا شوند. این تصور صحیحی نیست و مقبول جمهوری اسلامی ایران هم نیست چراکه عراق واحد برای امنیت ایران و منطقه و حتی جهان اهمیت دارد. در صورتی که عراق تجزیه شود و نتوان آن را مهار کرد تنها داعش و اسرائیل بهره خواهند برد. ضعف دولت های مرکزی در خاورمیانه، کل منطقه را به آتش می کشد. ضعف دولت عراق به نفع هیچکس نیست. واقعا کسی نمی داند اگر کردستان از عراق جدا شود، چه فضای امنیتی ایجاد خواهد شد. این هم مشخص نیست که کردها بعد از تجزیه بتوانند به حیات خود ادامه دهند. ممکن است منطقه وارد منازعات شدید قومی و مذهبی شود. حتی در این میان، ترکیه نیز اگر احساس کند می تواند در سایه مذهب سنی با کردهای عراق روابط استراتژیک برقرار کند و می تواند در سایه استقلال کردستان عراق، مشکلات کردی ترکیه را حل کند، به خطا می رود. ترکیه مشکلات کردی زیادی دارد و با تجزیه عراق با مشکلات امنیتی روبه رو می شود. به عقیده من کردها و اهل تسنن و شیعیان در سایه عراق واحد می توانند حیات داشته باشند و جدائی، مصائب عراقی ها را مضاعف می کند. در همین شرایط سخت که داعش در عراق حضور دارد از همه طوائف علیه این پدیده شوم بسیج شده اند و در حال مبارزه هستند. این وحدت نظر اگرچه در حد مطلوب نیست ولی باید تقویت شود. به نظر شما اگر این جدایی عملیاتی شود چه تأثیری بر وضعیت منطقه، منافع و امنیت ایران دارد؟ کشورهای خاورمیانه به دلیل اشتراکات زبانی، مذهبی و تاریخی به شدت از یکدیگر متاثر هستند. بر این اساس زمانی که انقلاب اسلامی در ایران به وقوع پیوست، دیکتاتورها و پادشاهان منطقه به شدت نگران شدند که مردم کشورشان از ایرانی ها متاثر شوند که در عمل این اتفاق هم افتاد. ده سال بعد در عراق شاهد انتفاضه شیعیان و کردها بودیم که البته آمریکایی ها به صدام اجازه دادند همه را قتل عام کند، چراکه در آن زمان صلاح ندیدند صدام از قدرت کنار برود، هنوز صدام برایشان مصرف داشت. ده سال بعد هم صدام سقوط کرد و ده سال بعد هم در تونس یک شهروند خودش را آتش زد و بلافاصله در مصر مبارک سقوط کرد و لرزش های آن به جنوبی ترین بخش خلیج فارس یعنی یمن رسید و علی عبدالله صالح ساقط شد. نمونه دیگر، ظهور القاعده در عراق بود که ده سال بعد تبدیل به داعش شد و بلافاصله بخش های زیادی از سوریه متاثر از عراق به ویرانه تبدیل شد. به صورت ملموس می بینید که چگونه در یک گوشه از خاورمیانه یک جرقه ایجاد می شود و کل منطقه متاثر می شود. تصور کنید در مهمترین نقطه خاورمیانه یعنی عراق که کانون بحران بین المللی است، منطقه ای جدا شود. واکنش سایر طوائف و گروه های خاورمیانه ای مشخص نیست. وضع منطقه به شدت سیال و متغیر است. هزینه دولت ها نسبت به قبل بسیار بالاتر رفته و اگر دولت ها و حکومت ها مراقب نباشند دچار تغییرات در ساختار و یا رفتار خواهند شد. خاورمیانه مناطق پیرامونی خود را نیز دچار هرج و مرج و لرزش می کند. اگر برخی مناطق از شهرهای کردنشین ترکیه را ببینید هیچ تفاوتی با الرمادی یا فلوجه در عراق ندارند. پس به نظر شما، آثار این جدایی منطقه ای و حتی فرامنطقه ای خواهد بود. دقیقا. انفجارها و استقرار نیروهای ارتش در پاریس، سیل مهاجرت آوارگان خاورمیانه ای به سمت اروپا و وضع اسفبار آنان در مرزهای اروپائی را مشاهده کرده اید. وضع لیبی که قرار است پایتخت آینده داعش در «سرت» باشد نیز اروپا را نگران کرده است. با این وضع، من معتقدم همه دنیا نگران تجزیه عراق هستند. هیچ کشوری علنا و رسما از استقلال کردها حرفی نمی زند و اکنون تنها صحبت جهانی و متحدالشکل، تقویت دولت مرکزی عراق و تمامیت ارضی این کشور است. البته برخی دولت های غربی حمایت های خوبی از اقلیم کردستان عراق دارند و حتی در خفا برای استقلال به آنها امید می دهند ولی در عمل کسی جرات نمی کند استقلال کردها را تائید کند. حتی در داخل اقلیم نیز برخی کردها اعلام استقلال را در کوتاه و حتی میان مدت خطرناک می بینند و در انتطار تحولات آینده منطقه هستند. لیکن حزب بارزانی با اهداف خاصی دائما کردها را تشویق به رفراندوم برای اعلام استقلال می کند. البته دوره ریاست بارزانی بر اقلیم نیز به سر آمده و به دنبال جلب نظر افکارعمومی است، ضمن اینکه می خواهد بر دولت مرکزی عراق فشار بیاورد و امتیازات نفتی بگیرد. تصور کنید در مهمترین نقطه خاورمیانه یعنی عراق که کانون بحران بین المللی است، منطقه ای جدا شود. واکنش سایر طوائف و گروه های خاورمیانه ای مشخص نیست. وضع منطقه به شدت سیال و متغیر است. هزینه دولت ها نسبت به قبل بسیار بالاتر رفته است و اگر دولت ها و حکومت ها مراقب نباشند دچار تغییرات در ساختار و یا رفتار خواهند شد. حتی او گفته است که صرفا رفراندوم برگزار و نظر مردم کرد را جمع آوریو اعلام استقلال را به آینده موکول می کند. به عقیده من، برگزاری رفراندوم در همین سطح هم خطرناک است، چراکه توقعات توده ها را بالا می برد و دولت ها را به چالش می کشد که بهره آن افزایش هزینه ها و بهره برداری تروریست های داعش است. رفراندوم استقلال در اقلیم به صورت موجی عراق و حتی منطقه را به لرزش می اندازد که به نفع امنیت و ثبات کل منطقه نیست. راهبرد داعش و تروریست ها این است که دولت های مرکزی ضعیف و با یکدیگر درگیر شوند و آنها با استفاده ار این فضا خود را تثبیت کنند. به همین دلیل ما از دولت مرکزی عراق و سوریه حمایت می کنیم و در یمن خواهان آشتی و صلح بین گروه های درگیر هستیم تا تمرکز همه نیروها در منطقه بر مبارزه با تروریسم باشد. در همین چارچوب هم به عربستان پیام مثبت می دهیم. ما معتقدیم اقدامات تنش زا و هیجانی عربستان به نفع داعش خواهد بود. منطقه در وضع فعلی نیازمند اقدامات اعتمادساز و عقلانی است. اظهارات جدایی طلبانه در اقلیم یا قطع رابطه عربستان با ایران و هم پیمانی القاعده با منصور هادی در یمن و هم پیمانی عربستان وترکیه با النصره، جیش الاسلام و احرار الشام در سوریه، امنیت و ثبات منطقه را به خطر می اندازد و هزینه دولت ها را افزایش می دهد. برخی معتقدند بحران اخیر عراق عملا این کشور را به سه بخش متفاوت ( تحت حکومت اقلیم، تحت حکومت داعش و تحت حکومت دولت مرکزی) تقسیم و هویت ملی عراقی را به صورت جدی تضعیف کرده است. به نظر شما این توصیف چقدر به واقعیت نزدیک است؟ ظاهرا این اتفاق افتاده است و تعارضات قومی و طائفی در طول ۱۰ سال اخیر در عراق بر هویت ملی غلبه کرده است. ولی حقیقتا هویت ملی عراقی ریشه در تاریخ دارد و به این آسانی از بین نمی رود. اکنون همه چیز سطحی و شکلی اتفاق افتاده است و در نگاهی عمیق تر نگرانی ها برطرف می شود. این روزها می توانید موفقیت های تیم فوتبال عراق را درعرصه المپیک ببینید که موفق تر از ایران عمل کرده است. عراقی که به صورت وحشتناک درگیر تروریست ها است در عرصه فوتبال ملی می درخشد. این نشانه عقبه و پشتوانه ملی یک کشور است. یا در بحث های مرزی به این راحتی با همسایگان کنار نمی آیند و حاضر نیستند مرزهایشان دستخوش تغییر شود. دولت مرکزی عراق توانست ارتش و نیروهای مردمی بنام حشدالشعبی را سریعا سازماندهی کند و مجالی برای تروریست های داعش نگذاشتند و آنها را در موصل محاصره کرده اند. اراضی زیادی را از دست داعش آزاد کرده اند. عشایر سنی عراق اندکی تحت سلطه داعش هستند که به دلائل جانی و مالی نمی توانند قیام کنند اما در همین وضع عده زیادی سلاح به دست گرفتند و با داعش در حال جنگ هستند. بر این اساس، هدف های قومی و ملی در عراق یک نقطه مشترک دارد. نباید فریب هنرنمایی های اینترنتی داعش را خورد. داعش نتوانست کاری در عراق از پیش ببرد و اگر حمایت های عربستان و ترکیه قطع شود کار تروریست ها در عراق تمام است. عراق کماکان دولت مرکزی و مجلس ملی دارد و در حال تمرین دموکراسی است. قطعا دموکراسی در عراق قابل قبول و در حد کشورهائی مثل ایران و ترکیه یا دولت های غربی نیست اما نباید کشورهای عربی را که تازه از استبداد رهایی یافته اند، با کشورهایی که روند دولت – ملت را در تاریخ سپری کرده و تثبیت شده اند، مقایسه کرد. اکنون در عراق، مصر و حتی سوریه انتخاباتی برگزار شده است که در حد دموکراسی غربی نمره قابل قبولی ندارد ولی همین کشورها از عربستان و امارات و قطر خیلی پیشرفته تر هستند که انتخابات مردمی ندارند. این کشورها ملت های پویایی دارند، در حالی که در شیخ نشین های خلیج فارس ملتی دیده نمی شود. اما در کنار این موارد تنش های قومی و فرقه ای زیادی هم در عراق وجود دارد. بله، اختلاف نظرهای سیاسی در عراق وجود دارد که طبیعی است و در ایران و ترکیه نیز وجود دارد. شاهد جنگ شیعه، سنی و کرد هم هستیم که البته یک جنگ داخلی نیست بلکه جنگ مردم عراق با یک پدیده سه بعدی متشکل از تروریسم بعثی، عراقی های تندرو به نام القاعده و یک گروه دو،سه هزار نفری تکفیری خارجی از آسیای میانه و اروپا و عربستان به نام داعش است. گروه سوم در عراق ماندگار نخواهند بود. اگر هسته خارجی تروریست ها متلاشی شود یا از عراق خارج شوند، دو گروه دیگر به زندگی بازمی گردند. یعنی بعثی ها که تعداد زیادی هم نیستند و عراقی های تندرو که تعداد زیادی از آنها جوان هستند که به دلایل ایدئولوژیک، پولی یا قومی و طائفی جذب تروریست ها شده اند. این دو گروه بعد از نابودی هسته داعش، به آغوش خانواده های خود بازمی گردند و مجبورند در عراق با دیگر طوائف زندگی کنند. البته مهم این است که ترکیه و عربستان به دولت مرکزی عراق کمک کنند تا ثبات را به عراق برگرداند. همچنین باید در عراق نیز فاکتورهایی نظیر تحقق آشتی ملی و بازسازی اقتصادی و به کارگیری نیروهای ملی در بدنه ارتش و نهادهای امنیتی تحقق یابد. نقش مرجعیت و علمای دینی و نخبگان سیاسی عراق بسیار اهمیت دارد، همسایگان از جمله ایران هم باید حمایت جدی از این روند داشته باشند. به داعش اشاره کردید؛ ایران برای کمک به دولت عراق در سرکوب داعش به دولت مرکزی مشورت می داد. به نظر شما این کمک تا چه اندازه در سرکوب داعش موثر بود و به چه نحوی می توان این کمک را کانالیزه کرد تا دافعه کمتری از جانب جمعیت اهل تسنن عراق داشته باشد؟ من معتقدم مردم عراق چه کرد چه شیعه و چه سنی به خوبی می دانند و می بینند ایران در عراق چه می کند. نباید به جراید و رسانه های مسموم توجه کرد. چرا داعش در عراق ناکام ماند؟ چون ایران به ملت و دولت عراق کمک کرد. این کمک ایران مورد تائید توده های عراقی قرار گرفته و به صورت میدانی موثر واقع شده است. اگر توده های عراقی موافق نباشند همه در کنار داعش قرار می گیرند و علیه ایران می ایستند. ولی آیا چنین شد؟ همه آمدند پشت سر ایران و دولت مرکزی عراق را قرار گرفتند تا داعش نابود شود. اگر هسته خارجی تروریست ها متلاشی شود یا از عراق خارج شوند، دو گروه دیگر به زندگی بازمی گردند. یعنی بعثی ها که تعداد زیادی هم نیستند و عراقی های تندرو که تعداد زیادی از آنها جوان هستند که به دلایل ایدئولوژیک، پولی یا قومی و طائفی جذب تروریست ها شده اند. این حقیقت میدانی است که آمریکایی ها و سعودی ها هم دیدند. وقتی ایران به میدان آمد، روسیه هم در سوریه دست به کار شد بعد عرب ها و آمریکایی ها دیدند عقب که مانده اند، آنها هم ائتلاف درست کردند و گقتند ما هم می خواهیم با داعش بجنگیم. البته ما هدف آنها را می دانیم. آنها نمی خواهند با داعش بجنگند بلکه قصدشان این است که میدان را از دست ندهند و از ایران عقب نمانند. اهل تسنن در عراق می بینند که میلیون ها نفر در کنگره اربعین، بزرگترین کنگره جهانی حاضر می شوند. یک و نیم میلیون زائر ایرانی در بدترین وضع امنیتی در مسیر بغداد- سامراء به زیارت حرمین عسگریین (ع) می روند ولی هیچ اتفاقی نمی افتد. اهل تسنن عراق به این حرم ها ارادت دارند و به زائران ایرانی اطمینان دارند. اندک گروه های وابسته به تروریست های بعثی و القاعده که از سوی عربستان تحریک می شوند ممکن است اقداماتی داشته باشند و حرف هایی نیز در شبکه های خبری علیه ایران بزنند ولی در میدان عمل شاهد چیز دیگری هستیم. یعنی هیچ ملاحظه ای درباره حضور ایران در عراق از سوی برخی اهل تسنن وجود نداشت؟ یا هیچ شکافی در این زمینه دیده نمی شود؟ ببنید اهل تسنن در سوریه در دو شهر بزرگ حلب و دمشق پشت بشار اسد ایستاده اند و به تروریست ها «نه» گفته اند. بشار اسد که ایران تمام قد از وی دفاع کرد. اینکه چند نفر معارض سوری که در هتل های غربی بزرگ شده اند، گفت و گو می کنند و علیه ایران حرف می زنند، مهم نیست. اهل تسنن در ایران، عراق و سوریه با وجود همه توطئه ها و هزینه های دستگاه های عربی و غربی و عبری، هیچگاه وارد جنگ داخلی با شیعیان نشدند. اگر اهل تسنن با عقلانیت رفتار نمی کردند اکنون خاورمیانه درگیر جنگ داخلی خانمان سوز بود. این درگیری ها در عراق و سوریه هم واقعا فراگیر نیست. ایران از تمام ظرفیت هایش برای گفت وگو با طوائف مختلف در منطقه با هدف ایجاد آرامش و تحقق وحدت امت استفاده می کند. نکته مهم صداقت کار ایرانی هاست. شما بهترین جوانان شیعه را در راه مبارزه با تکفیری ها فدا می کنید. بقیه گروه ها و طوائف می بینند و درک می کنند که ما دروغ نمی گوییم و روی آرمان های خود ایستاده ایم. در مجموع، تحولات امنیتی منطقه به ویژه عراق و سوریه بسیار حساس و پیچیده بوده و باید برای آن هزینه پرداخت کرد. چون اگر ما هزینه نکنیم، دشمن یک گام به جلو می آید و هزینه ما بیشتر خواهد شد.اکنون در مقطعی هستیم که سکوت و انفعال در مقابل تحولات، آینده ما را فلج می کند. پیچ تاریخی و سرنوشت سازی روبه روی محور مقاومت است که اگر به خوبی مدیریت شود با گذر از آن، آینده ای روشن خواهیم داشت. همین موضوعی است که مقام معظم رهبری تاکید داشته اند. جالب اینکه در تحولات لبنان، حزب الله بهترین روابط را با اهل تسنن و مسیحیان دارد. حزب الله در مبارزه با تروریسم یک گام به جلو حرکت کرد. با ورود تروریست های تکفیری به سوریه در یک اقدام پیش دستانه به جنگ با آنها رفت چون اگر حزب الله منتظر می ماند، باید در کوچه های لبنان با تکفیری ها می جنگید که قطعا برای حزب الله ضربه بزرگی بود.
پنجشنبه ، ۲۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: امین نیوز]
[مشاهده در: www.aminnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها