واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: علاقه به وبلاگ نویسی برای وب سایت کسب وکار خود را در وجودم احساس می کنم. همیشه حرف های زیادی دارم که می توانم آنها را برای مردم مطرح کنم! با این حال، می دانم که وبلاگ نویسی می تواند بخش زیادی از وقت مرا بگیرد. آیا فکر می کنید که این کار می تواند به کسب وکارم کمک کند؟ زمانی را که صرف این کار می کنم، آورده ای برای من خواهد داشت یا خیر؟ هیچ توصیه ای برای شروع کردن این کار دارید؟55آنلاین: داشتن یک وبسایت، راهی فوق العاده برای آن است که به مشتریان خود بفهمانید چه کسی هستید و چه کاری انجام می دهید. با این حال، من به این نکته پی برده ام که وبلاگ نویسی کاری فراتر از این انجام می دهد و می تواند بین شما و بازدیدکنندگان وبسایت شما، ایجاد حس صمیمیت کند. اگر به اندازه کافی دقت داشته باشید، می توانید جنبه هایی از خود را به مخاطبان نشان دهید که احساس کنند شما را بهتر می شناسند و نسبت به همکاری با شما یا استفاده از خدماتتان ترغیب شوند (مردم دوست دارند با کسانی کار کنند که آنها را می شناسند). با این شرایط، ضمن آنکه فکر نمی کنم وبلاگ نویسی برای همه ضروری باشد، معتقدم که می تواند ارتباطی عمیق بین شما و مشتریان بالقوه تان ایجاد کند. من هر روز مطالبی را در وبلاگ خود درج می کنم. هر روز صبح و پیش از آغاز کار، زمانی است که به وبلاگ خود اختصاص داده ام و باید اعتراف کنم که پایبندی به این برنامه، برای من بسیاری هیجان انگیز بوده و تجربه خوبی از آن دارم. نوشتن صبحگاهی، تبدیل به یک مدیتیشن برای من شده است، فرصتی به من داده است تا آنچه را نسبت به کسب وکارم اعتقاد دارم، منعکس کنم، درباره کارهای مورد علاقه ام بنویسم و از آنچه روابط کاری ام به زندگی ام بخشیده، سپاسگزار باشم. به این صورت، با احساسی مثبت نسبت به کارم، هر روز خود را آغاز می کنم و تا آخر روز از زمانی که صرف وبلاگ نویسی و تفکر درباره آن کرده ام، انرژی کسب می کنم. با این حال، نمی خواهم که شما را فریب دهم. وبلاگ نویسی می تواند بسیار دشوار باشد؛ به ویژه زمانی که آن را به طور دائمی انجام می دهید. دشوار است که هر روز، موضوعی جذاب و تازه برای گفتن پیدا کنید و گاهی من هم از آنکه حرف جدیدی ندارم، زجر می کشم. این مشکل را «بن بست وبلاگ نویسان» می نامم و تقریبا هر فردی که به طور دائم وبلاگ نویسی می کند، با آن مواجه می شود. تقریبا همه پس از مدتی با این مشکل روبه رو می شوند که حرف دیگری برای گفتن وجود ندارد. با این حال، من حربه های کوچکی پیدا کرده ام که برای نوشتن پست هایم از آنها الهام می گیرم. یک دفترچه یادداشت کوچک دارم که آن را با خود حمل می کنم و هر زمانی از روز که ایده ای برای نوشتن پست وبلاگم به ذهنم رسید، آن را یادداشت می کنم. زمانی که دفترچه ام خالی است، تلاش می کنم که توجه خود را به پیرامون خود معطوف کنم. به چیزهایی درباره اشیا یا افراد اطراف خود فکر می کنم که می تواند الهام بخش من برای نوشتن یک موضوع و به اشتراک گذاری آن باشد. ارتباط برقرار کردن با رضایت یا هیاهوی درونی هم تکنیک دیگری است که از آن استفاده می کنم. اگر توجهم به چیزی جلب شود که واقعا برای آن سپاسگزارم، به این موضوع فکر می کنم که چرا تنها هراز گاهی چنین اتفاقی می افتد و می توانم یک مطلب عالی بنویسم. چرا هر روز نمی توانم موضوعی جدید برای نوشتن پیدا کنم که خواندن آن هم برای مخاطبانم لذت بخش باشد. به اشتراک گذاری این دشواری ها و سختی ها در محیط اینترنت هم یکی دیگر از منابع من برای نوشتن است. خوانندگان من، به چنین مطالبی به خوبی پاسخ می دهند و استقبال زیادی از چنین موضوعی می کنند. به اشتراک گذاری مشکلات، باعث می شود که احساس تنهایی کمتری کنیم و به ما کمک می کند که مکانی برای اعتماد کردن به مردم پیدا کنیم، ارتباط خود را با اهداف یادگیری خود پیدا کنیم و به حرکت رو به جلوی خود ادامه دهیم. در هر صورت، دشواری ها و مشکلات بسیار گسترده هستند و گاهی از هر مشکلی که در سر کار با آن مواجه می شوم و افکار و نظراتی که درباره آن به ذهنم می رسد، هم سخن می گویم. در این صورت، تجربیاتی را که کسب کرده ام، با دیگران شریک می شوم و زمینه های رشد دو طرفه را هم فراهم کرده ام. وبلاگ نویسی همیشه راهی فوق العاده برای من بوده تا بتوانم با مردمی که می دانم از وب سایت من بازدید می کنند، به گفت وگو بپردازم. این کار باعث ایجاد ارتباطات مستقیم و صادقانه می شود و خوانندگان هم در نظرات خود، مرا از بازخوردهای اصیل و صمیمانه خود محروم نمی کنند. از این طریق می توانم نسبت به احساسات و تفکرات خوانندگان خود، درکی عمیق پیدا کنم و این موضوع برای من بسیار الهام بخش است. به این صورت می توانم برای کارهای آینده خود ایده پردازی کنم و خلاقیت من هم جاری می شود. هر چقدر هم که بزرگ شده و در کار خود پیشرفت کرده باشید، همواره نظرات یک دوست می تواند ایده هایی جدید به ذهن شما مخابره کند. با تمام این حرف ها، می خواهم یک هشدار هم به شما بدهم. شما قرار است که در وب سایت خود حاضر باشید و ارتباطات خود را با مخاطبانتان افزایش دهید. مراقب باشید که صدای «خودمحوری» از وبلاگ شما به گوش نرسد. در زمان وبلاگ نویسی، به یاد داشته باشید که تجربیاتتان را برای خودتان نمی نویسید، بلکه قرار است لحن صدای شما و مطالبی که انتشار می دهید، همکاران و مشتری هایتان را جلب کند. مردم واقعا از آنچه که می نویسد به این درک می رسیدند که شما چه کسی هستید. به همین دلیل اطمینان یابید که سخاوت و همدلی را در وب سایت شما به وفور پیدا می کنند. نسبت به آنچه در ذهن دیگران از خود ثبت می کنید، وسواس به خرج دهید. منبع: دنیای اقتصاد
پنجشنبه ، ۲۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]