واضح آرشیو وب فارسی:کمونه: فریبا اهل افغانستان است اما سال هاست در ایران زندگی می کند. او روز گذشته در شعبه دوم دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی مقدم، ماجرا را از دوستی اش با نسیم، شاکی پرونده شروع کرد: «من با مقتول فامیلم. آن روز رفته بودم از نسیم ٣٠٠ هزار تومان پول قرض کنم که برادرش احمد – مقتول – در را باز کرد. با دعوت او وارد خانه شدم اما نمی دانستم نسیم خانه نیست. دو سه دقیقه که گذشت می خواستم برگردم که احمد خودش را به در رساند و آن را قفل کرد. گفت: «در آسمان ها دنبالت می گشتم، کجا می خواهی بروی؟» اول فکر کردم شوخی می کند اما ناگهان به سمتم آمد و چادرم را کشید.» فریبا عقب رفت و در کنج دیوار به دام احمد افتاد اما وقتی به خانه برگشت، چیزی به شوهرش فاروق نگفت: «آن روز احمد قسم خورد درباره ماجرا به کسی حرفی نمی زند. من هم که چند وقت پیش از آن عکس های خصوصی ام در محله پخش شده بود برای همین نمی خواستم فاروق از این ماجرا هم چیزی متوجه شود. اما احمد چند روز بعد دوباره تماس گرفت و گفت از آزار من فیلم گرفته و اگر دوباره به خواسته اش تن ندهم، آن فیلم ها را منتشر می کند. اینجا بود که مجبور شدم همه چیز را برای فاروق تعریف کنم.» فاروق با شنیدن ماجرا در لحظه نقشه قتل احمد را کشید: «فاروق خیلی عصبانی شد. اول من را کتک زد. فکر کرد من موافق بوده ام اما وقتی فهمید اشتباه می کند از من خواست درخواست احمد را قبول کنم و با او به سر قرار بروم. اول مخالفت کردم اما فاروق تهدیدم کرد که اگر به حرفش گوش ندهم من و خانواده ام را می کشد. او گفت می خواهد سر احمد بلا بیاورد و به او تجاوز کند و فیلم بگیرد.» حرف های متهم با واکنش نسیم، خواهر مقتول روبه رو شد. او مدعی بود هیچ تجاوزی اتفاق نیفتاده و برادرش بی گناه کشته شده است اما فریبا با اصرار به وقوع تجاوز، به روز قتل رسید: «سرانجام احمد در باغی اطراف شهریار با من قرار گذاشت. به آنجا رفتیم. فاروق هم ما را تعقیب می کرد. وقتی به باغ رسیدیم، احمد از روی دیوار پرید و در را باز کرد. می خواستم وارد باغ شوم که فاروق به سمت احمد حمله کرد و پودر فلفلی که در مشت داشت را روی چشم های او ریخت. احمد فریاد کشید و من هم همانجا از ترس بیهوش شدم.» فریبا چند ساعت بعد، با ضربه های سیلی فاروق به صورتش به هوش آمد: «تا به هوش آمدم، پرسیدم چه شده؟ احمد کجاست؟ اما فاروق سریع از من خواست به خانه برگردیم. مدام می گفت چیزی نشده تا اینکه رسیدیم خانه. آنجا تعریف کرد که چطور احمد را خفه کرده و جسدش را در دستشویی گذاشته.» حرف های متهم در دادگاه برخلاف آن چیزی بود که در بازجویی ها اعتراف کرده است. در برگ های پرونده قطور او ثبت شده که او پس از وقوع حادثه برای خواهرش پیامکی فرستاده و نوشته است: «احمد را کشتیم و جنازه اش را در دستشویی انداختیم.» فریبا اما ارسال این پیامک را نشانه ترس و اضطرابش دانست و بر بی گناهی خود تاکید کرد. براساس آنچه در پرونده ثبت شده است، فاروق پس از کشتن احمد، جسد او را به دستشویی برده و رویش یک سنگ بزرگ گذاشته است. او شامگاه همان روز، با اصرار فریبا بار دیگر به باغ برگشته و جسد احمد را همانجا دفن کرده است اما پس از دستگیری فریبا، از ترس دستگیری، جسد را از خاک بیرون آورده، تکه تکه کرده و در همان اطراف انداخته است. یک ساعت پس از رسیدگی به پرونده، وقتی نوبت به فاروق رسید، ماجرا طور دیگری تعریف شد. متهم به قتل برخلاف آنچه در بازجویی ها گفته بود، قتل را انکار کرد: «وقتی ماجرا را فهمیدم، تصمیم گرفتم از احمد انتقام بگیرم. از فریبا خواستم به حرف هایش گوش بدهد. روز حادثه تا باغ تعقیب شان کردم و وقتی احمد در باغ را باز کرد به سمتش حمله کردم. گردنش را گرفتم. او چند ثانیه بعد بدنش شل شد اما هنوز زنده بود. همانجا رهایش کردم و با فریبا فرار کردیم. شب، به اصرار فریبا، همراه پسردایی ام، دوباره به باغ برگشتم. دیدم جسد احمد در دستشویی است و یک سنگ بزرگ هم روی سرش گذاشته اند. ترسیده بودم برای همین دفنش کردیم. وقتی فریبا خودش را به پلیس معرفی کرد دوباره نبش قبر کردم و جسدش را مثله کردم و همانجا انداختم.» فاروق نیز اهل افغانستان است و فریبا همسر دوم اوست. او پیش از این در بازجویی ها به قتل اعتراف کرده و گفته بود: «روز حادثه تعقیب شان کردم. هوا تاریک بود. وقتی به باغ رسیدند از پشت به احمد حمله کردم. در یک دستم چاقو داشتم اما از آن استفاده نکردم. احمد را با دست خفه کردم و جسدش را به دستشویی باغ بردم و رویش هم یک سنگ گذاشتم. شب که شد، فریبا گفت برو ببین چه بلایی سرش آمده. همان لحظه گوشی را برداشتم و ماجرا را برای پسردایی ام تعریف کردم. با او به باغ رفتیم و جسدش را همانجا دفن کردیم. چند روز بعد، وقتی برای کار به شهری دیگر رفته بودم، پسردایی ام زنگ زد گفت فریبا خودش را به پلیس معرفی کرده. ترسیدم لو بروم. به باغ رفتم و جسد را از خاک بیرون آوردم. تکه تکه کردم و در همان اطراف انداختم.» پرونده متهمان پیش از این یک بار در شعبه ٧٤ وقت دادگاه کیفری استان تهران، با اعلام مهدورالدم بودن مقتول، به صدور احکام حبس و دیه برای آنها انجامیده است اما با رد این رای در دیوان عالی کشور، رسیدگی مجدد آن در اختیار قضات شعبه دوم قرار گرفته است. اگر برای قضات این شعبه، مهدورالدم بودن مقتول ثابت نشود، فاروق در یک قدمی چوبه دار قرار خواهد گرفت و فریبا نیز به حبس محکوم خواهد شد.
پنجشنبه ، ۲۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کمونه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]