واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: حتي در عصر پيشرفتهاي پزشکي نيز پيشگيري بهترين دارو و درمان است و ميتواند به طور قابلتوجهي خطر بيماريهاي قلبي عروقي، ديابت و برخي از انواع سرطان را بکاهد. مقصود اصلي از اقدامات پيشگيرانه، افزايش طول عمر است اما بيشتر مردان در عين حال ميخواهند سالمندي سالم و باکيفيتي داشته باشند. اختلال نعوظ يا ايمپوتنس البته به اندازه حمله قلبي يا سکته مغزي بد نيست، اما ميتواند باعث ناکامي، شرم و حتي افسردگي در برخي مردان شود. پزشکان، اختلال نعوظ را اينطور تعريف ميکنند: ناتواني در ايجاد و حفظ نعوظ آلت در حد کافي براي آميزش جنسي، دستکم در 25 درصد از روابط زناشويي. طبق اين تعريف، حدود 30 ميليون مرد آمريکايي دچار اين ناتواني هستند و تعداد بيشماري نيز درجات ملايمتر آن را تجربه ميکنند.... اگرچه نعوظ يک فرآيند طبيعي و غيرارادي است، اما پديدهاي بسيار پيچيده است. مردان داراي کارکرد سالم نعوظي، در طول خواب شبانه خود، بين 3 تا 4 بار دچار نعوظ ميشوند. نعوظهايي که در زمان بيداري رخ ميدهند، با برانگيختگيهايي ناشي از افکار جنسي و تحريک حسي مربوط هستند و يک ناحيه مغز به نام هيپوتالاموس هماهنگکننده اين تصاوير و حسهاست و تکانههاي ميل جنسي را از طريق نخاع به لگن ميفرستد تا در آنجا با اعصاب دستگاه عصبي خودکار پيوند پيداکند. اعصاب حسي از پوست آلت تناسلي و ساير مناطقي شهوتزا نيز به طور مستقيم و بدون دخالت مغز به اعصاب خودکار اتصال دارند. اعصاب خودکار در لگن، در صورت تحريک مناسب، پيامهاي شيميايي را به شريانهاي آلت تناسلي ميفرستند و باعث ميشوند اين عروق گشاد شوند و خون بيشتري را پذيرا شوند. خون به درون «اجسام غاري»، تنههايي از بافت اسفنجي، هجوم ميآورد؛ اجسام غاري متورم ميشوند و نعوظ را به وجود ميآورند. اين بافت نعوظي متورم شده همچنين روي وريدها فشار ميآورد و مانع بازگشت خون اضافي از آلت تناسلي ميشود و به اين ترتيب، نعوظ حفظ ميشود. نعوظ به 6 برابر افزايش ميزان خون در آلت تناسلي بستگي دارد. نعوظ همچنين به مولکول شيميايي کوچکي به نام اکسيد نيتريک وابسته است که به اعصاب اجازه ارتباط برقرار کردن با يکديگر و با شريانهاي آلت تناسلي را ميدهد. اکسيد نيتريک از طريق يک ماده واسطه به نام «گوانوزين مونوفسفات سيکليک» (cGMP) بر شريانها اثر ميگذارد. قرص ضد ناتواني جنسي، وياگرا هم با افزايش دادن ميزان cGMP در آلت تناسلي به ايجاد نعوظ کمک ميکند. مرحله نهايي نعوظ، «تورمزدايي» است که در آن، آلت تناسلي دوباره به حالت شل خود بازميگردد. تورم زدايي معمول به دنبال انزال رخ ميدهد، اما ممکن است در صورتي که عمل جنسي به علت يک عمل يا فکر مزاحم قطع شود نيز به وجود آيد. در اين حالت، شريانهاي آلت باريک ميشوند و وريدها گشاد ميشوند و خون از اين اندام خارج ميشود. اختلالا نعوظ و عوامل خطرساز سن، مهمترين عامل خطرزاست. تنها 2 درصد مردان 40 ساله اختلال نعوظ را تجربه ميکنند، اما اين شمار با افزايش سن بالا ميرود. «بررسي سالمندي مردان ماساچوست» نشان ميدهد که 25 درصد مردان 65 ساله، 55 درصد مردان 75 ساله، و 65 درصد مردان 80 ساله، اختلال نعوظ را گزارش ميکنند. شدت اين اختلال نيز با افزايش سن بيشتر ميشود. در مجموع، 35 درصد مردان 40 تا 70 ساله اختلال متوسط تا شديد نعوظ دارند و 52 درصد همه مردان درجاتي از اختلال نعوظ را گزارش ميکنند. با اينکه سن در نعوظ اهميت دارد، اما پيري طبيعي مقصر ايجاد اختلال نعوظ نيست. ميزان تستوسترون با افزايش سن به تدريج کاهش مييابد، اما در اغلب مردان سالمند در حد طبيعي باقي ميماند. بافتها با افزايش سن، کشساني خود را از دست ميدهند؛ هدايت عصبي آهسته ميشود و استرس افزايش مييابد اما هيچکدام از اين عوامل مسوول ميزان بالاي اختلال نعوظ در مردان سالمند نيست. در عوض، به نظر ميرسد که اين وضع به بيماريهايي مربوط باشد که به عروق خوني و اعصاب آسيب ميرسانند. براي مثال، در «بررسي سالمندي مردان ماساچوست»، 39 درصد مردان دچار بيماري قلبي، اختلال کامل نعوظ داشتند که اين رقم در مورد مردان ديابتي 28 درصد و در مردان مبتلا به فشار خون بالا 15 درصد بود. در مقايسه اختلال نعوظي شديد تنها در 10 درصد مردان همسني که به اين بيماريها مبتلا نبودند، وجود داشت اما فشار خون، قلب و قند خون چگونه با نعوظ ارتباط پيدا ميکند؟ پاسخ به تصلب شرايين مربوط ميشود، بيماري که به عروق خوني در هر جاي بدن آسيب ميرساند، ميتواند به شريانهاي آلت تناسلي هم آسيب برساند، بنابراين اين شريانها نميتوانند خون لازم براي نعوظ را وارد آلت تناسلي کنند. آسيب عصبي هم در برخي از مردان، به خصوص ديابتيها، در اين امر دخيل است. تحقيقات متعدد نشان دادهاند که سلامت عروق براي کارکرد نعوظي ضروري است. براي مثال، پژوهشگران دانمارکي نشان دادند که 27 درصد مردان مبتلا به فشار خون بالا دچار اختلال شديد نعوظ هستند. اين ميزان حتي از نتايج «بررسي سالمندي مردان ماساچوست» بالاتر بود،اما پزشکان دانمارکي يک قدم جلوتر رفتند. آنها رشتهاي مشروح از آزمايشها را انجام دادند تا علت اختلال نعوظ را پيدا کند. نتيجه اين بود که 89 درصد مردان دچار اختلال نعوظ دچار اختلال کارکرد شريان آلت تناسلي هستند. «بررسي سالمندي مردان ماساچوست» هم نشان داد که ميزان خوني کلسترول خوب (HDL) پيشبينيکننده خطر اختلال نعوظ است، هيچکدام از مردان داراي ميزان بالاي HDL مشکل نعوظ نداشتند،اما 16 درصد مردان داراي پايينترين ميزان HDL اختلال نعوظ داشتند. ديابت هم ميتواند در ايجاد تصلب شريانها نقش داشته باشد و هم به عصبها آسيب برساند. بنابراين تعجبي ندارد که ديابت هم باعث اختلال نعوظ ميشود. ادامه از صفحه 12 مردان مبتلا به ديابت نسبت به مردان سالم با احتمال سه برابر بيشتر، و10 تا 15 سال زودتر دچار اختلال نعوظ ميشوند. در مجموع، مرداني که ديابت طولانيمدت نيازمند درمان دارند، 50 درصد خطر دچار شدن به اختلال نعوظي دارند. در مورد رابطه سيگار کشيدن و اختلال نعوظ، يک نظرخواهي از 4462 کهنهسرباز آمريکايي نشان داد که سيگار کشيدن حتي هنگامي که ساير عوامل خطرساز در نظر گرفته ميشوند، احتمال اختلال نعوظ را تا 50 درصد افزايش ميدهد. يک بررسي اروپايي نيز روي 2010 مرد نشان داد که مردان سيگاري نسبت به غيرسيگاريها با احتمال 1.7 برابر بيشتر ممکن است به اختلال نعوظ مبتلا شوند. گرچه در مواردي که اختلال نعوظ ناشي از درمان سرطان پروستات يا ساير اختلالات هورموني غدد درونريز بدن است، عادات بهداشتي مناسب اثر چنداني بر محافظت از مردان در مقابل اختلال نعوظ ندارد، اما سبک زندگي سالم حتي در اين موارد ميتواند با جلوگيري از عوامل رواني از جمله مصرف الکل و مواد مخدر که عامل 15 درصد موارد اختلال نعوظ هستند، به مردان کمک کند. نهايتا اينکه پيشگيري نياز مردان به دارو را کاهش ميدهد، و تا 25 درصد موارد اختلال نعوظ به عوارض جانبي داروهاي تجويز شده براي فرد مربوط ميشود. سبک زندگي و اختلال نعوظ آيا سبک زندگي ميتواند به کارکرد نعوظي مرتبط باشد؟ بر اساس يک بررسي در دانشگاه هاروارد پاسخ اين سوال، مثبت است: سبک زندگي يک مرد ميتواند بر کارکرد جنسي او اثر بگذارد. برخي از نتايج بررسيهاي هاروارد به قرار زير است:• سيگار: مردي که سيگار ميکشد با احتمال 2/2 برابر بيشتر نسبت به غيرسيگاريها دچار اختلال نعوظ ميشود.• ورزش: مرداني که 30 دقيقه در روز ورزش ميکنند، نسبت به افراد بيحرکت 41 درصد کمتر احتمال دارد دچار اين اختلال شوند. پيگيري مردان شرکت کننده در «بررسي سالمندي مردان ماساچوست» نشان داد که مردان بيحرکت با شروع کردن ورزش حتي در ميانسالي ميتوانند خطر اختلال نعوظ را در خود کاهش دهند. • چاقي: مردان داراي اضافهوزن، حتي پس از در نظر گرفتن سن، ديابت، ورزش و ساير عوامل خطرساز براي اين اختلال نيز با احتمال بيشتري دچار اختلال نعوظ ميشوند.• الکل: مصرف الکل نيز از عوامل خطرساز اختلال نعوظ است. کمبودهاي هورموني ندرتا عامل اختلال نعوظ هستند، اما اگر اينگونه باشد، درمان جايگزيني هورموني مشکل را حل خواهد کرد. عوامل رواني هم ممکن است به درمان پاسخ دهند و حتي يک هنگامي يک علت خاص پيدا نميشود، بسياري از مردان از داروهايي که براي درمان اختلال نعوظ وجود دارد، سود ميبرند. همچنين ميتوان از پمپ خلأ استفاده کرد که بيخطر و موثر است و در مواردي با جراحي پروتزهاي آلت تناسلي کاشته ميشود. اگرچه شواهد هنوز کامل نيست، اما درمان بيماري زمينهاي ممکن است به بازگرداندن کارکرد نعوظي به حالت طبيعي کمک کند. براي مثال، مردان مبتلا به ديابت، در صورتي که ميزان قند خونشان کاملا کنترل شود، با احتمال کمتري دچار مشکل نعوظ ميشوند. در حال حاضر، پزشکان به طور قطعي نميدانند که آيا داروهاي کاهنده ميزان کلسترول هم ميتواند در اين مورد کمککننده باشد يا نه؛ اما به هر حال، بهخصوص آنجايي که داروهاي استاتيني کاهنده کلسترول، کارکرد عروقي را هم بهبود ميبخشند، امکان قويي در مورد مفيد بودن آنها هست. اصلاح سبک زندگي نيز نويدبخش است اما تنها اگر پيش از آني شروع شود که تصلب شريانها، فشار خون بالا و ديابت آسيبهاي بازگشت ناپذير به شريانها و عصبهايي که براي کارکرد طبيعي جنسي لازم هستند، وارد نياورده باشند. مانند اغلب بيماريها، در اين مورد نيز پيشگيري بهترين درمان است. ترجمه: بهار خراساني/آيا ميشود از اختلال نعوظ پيشگيري کرد؟ salamat.ir پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38984]