واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهرآرا: آیت ا... سیدمحمود هاشمی ارزگانی* ٢۶دلو (بهمن)، سالروز اخراج نیروهای متجاوز شوروی از افغانستان بود. مجاهدین افغان با تقدیم هزاران شهید و زخمی، در نهایت توانستند اشغالگران را از کشور خود بیرون برانند. یکی از وجوه مشترک افغانستان امروز با زمان اشغال شوروی، وجود نیروهای خارجی در این کشور است. اما شرایط امروز افغانستان با شرایط زمان اشغال شوروی تفاوت دارد. در آن زمان، مردم افغان یک صدا از قومیت های مختلف در برابر هجوم شوروی ایستادگی کردند که سرانجام آن، پیروزی مجاهدین بود. خصوصیت دومی آن زمان، تصور مردم بود که در کنار اشغالگر دانستن شوروی، آن ها را نسبت به دین نیز دشمن می دانستند که به عنوان کشوری ملحد، هجوم آن ها را هجوم کفار در قلمروی اسلام تلقی می کردند. اسلامیت و ملیت دو عنصری بود که مردم افغان را وامی داشت در برابر تجاوز ایستادگی کنند. اما در شرایط امروز، آن وحدت در بین مردم افغانستان در برابر قوای بیگانه وجود ندارد. حتی برخی از اقوام و مجموعه های سیاسی، حضور نیروهای خارجی را به نفع مردم می دانند و آنان را نه اشغالگر، بلکه در راستای تصویب سازمان ملل و بر اساس خواسته مردم افغان ادعا می کنند که آمده اند تا کشور را در برابر تروریسم و مواد مخدر یاری کنند! نکته دیگر، ظرافت کار آمریکایی هاست. مشخصا نیروهای خارجی امروز با نیروهای شوروی از نظر حقیقت و ماهیت تفاوتی ندارند، اما آمریکایی ها با ظاهر دموکراسی و آزادی و سازگاری با ارزش های دینی وارد افغانستان شده اند. به تعبیر بسیار ظریف رهبر معظم انقلاب، با دست مخملین کاری بسیار مهلک تر نسبت به شوروی علیه ارزش های اسلامی و سنن مردم انجام می دهند. منتهی ظاهر این هجوم، چنین هجمه فرهنگی را نشان نمی دهد و مردم افغان نیز چنین حملات فرهنگی ای را به طور واضح نمی بینند. این سبب می شود که ظاهر حضور نیروهای خارجی فریبنده باشد و باعث رویارویی کمتری با این نیروها شود. خصوصیت سوم، وحدت و توانمندی های مجاهدین در آن زمان بود که این توانایی ناشی از حمایت مردمی و کشورهای منطقه بود. اما در افغانستان امروز، هویت جهادی بسیار تضعیف شده و بسیاری از مجاهدان به وسیله ترور یا با گذشت زمان از عرصه سیاست خارج شده اند. امروز هویت یکپارچه ای که بتواند پرچم جهاد را به عنوان یک هویت مستقل و قابل اتکا در افغانستان بلند کند، وجود ندارد. باوجوداین، باید حضور نیروهای خارجی را شکست خورده بدانیم؛ چراکه مردم کماکان به آن ها به چشم نیروهای بیگانه می نگرند و تنفر از آن ها هر روز بیشتر می شود. از سوی دیگر، تجربه میدانی نشان دهنده ارتباط حضور نیروهای خارجی با ضریب افزایش ناامنی در این کشور است. مشخصا تنها راه ایجاد امنیت در افغانستان، در گرو وحدت گروه های مختلف است. نیروهای خارجی حتی گاهی به دنبال ایجاد امنیت برای طرف داران خود و ناامنی برای مخالفان خود هستند. آن ها تنها برای تامین منافع خود می آیند. تا زمانی که مردم، خود به دنبال هزینه دادن برای ایجاد امنیت نباشند، نیروی خارجی نمی تواند امنیت زا باشند. با این همه، باید نقطه امید را در خود مردم افغان جستجو کنیم که اسلام گرایی، هم چنان دغدغه نخستین آن ها به شمار می رود. البته امروز مجموعه خاصی به نام مجاهدین در افغانستان دیده نمی شود، اما فرزندان معنوی مجاهدین به دنبال ادامه راه آن ها هستند. اگر آن ها بتوانند نیت خیرخواهانه خود را برای مردم به اثبات برسانند و خطرات حضور نیروهای خارجی را برای مردم نشان دهند، می توان امیدوار بود که مجاهدین، به سبکی جدید تشکیل شده و اسلام گرایی ناب را نزد مردم افغان زنده کنند. *استاد حوزه علمیه
سه شنبه ، ۲۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهرآرا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]