محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830075993
تلاش جریان سیاسی خاص برای اوکراینیزه کردن ایران
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): فزایش چند میلیونی سفرهای نوروزی خانواده ها، کم شدن آمار جنحه و جنایت خشن در تمام کلانشهرهای ایران، بازار داغ انواع جشنواره ها، استقبال از برندهای مطلوب کالاهای داخلی و خارجی، خریدهای گسترده از برندهای مشهور خودرو در جهان، اذعان چهره های غربی و حتی معاند وارد شده به ایران مبنی بر گستردگی رفاه و شادکامی در ایران، نشاط اجتماعی مردم برای فعالیت هایی مثل حضور در انتخابات های هرساله و مراسم راهپیمایی و... همگی تنها بخشی از دلایلی هستند که نشان می دهد صحت آمار ارائه شده از سوی معیدفر درباره سلامشخصی به نام سعید معیدفر که در میان جریان سیاسی خاص بعنوان جامعه شناس معرفی می شود اخیراً طی یادداشتی در روزنامه اعتماد، از وجود شرایط بد روحی و روانی برای جامعه ایرانی سخن گفته و علت تمام آنها را نیز «مشکلات اقتصادی» عنوان کرده است! او نوشته است: «می گویند سینماها از رونق افتاده و مردم کمتر به سینما می روند. می گویند طنزهای تلویزیونی دیگر مثل سابق طرفدار ندارند و اصلاً تلویزیون هم مردم را جذب نمی کند. از طرف دیگر از رسانه ها می خواهند که برای ایجاد نشاط و شادی در جامعه، کاری کنند و به فکر باشند یا فیلمسازان اجتماعی حواس شان به مشکلات و اختلالات روانی باشد و به جامعه کمک کنند تا این اختلالات را شناسایی کنند و برای کمک همراه شوند. در زمینه مشکلات و ناهنجاری های دیگر هم همین طور است. هرروز آمارهای تازه از راه می رسد و ناهنجاری ها را بیشتر نشان می دهند. به طور مثال، همین آمار تازه ارایه شده که می گوید ٥.٤٩ درصد از مردم شهرهای بزرگ دچار اختلالات روانی با شدت کم و زیاد هستند». این فرد همچنین در ادامه یادداشت خود آورده است: با اینها چه می شود کرد و اصلاً چرا به وجود آمده اند؟ جواب ساده این است که مشکلات اجتماعی، ناهنجاری ها و حتی همین اختلالات روانی در همه جوامع وجود دارد و حتی در بهترین و توسعه یافته ترین جوامع، ناهنجاری هایی مثل فساد، خودکشی، طلاق و... دیده می شود. اما در جامعه ما این آمارها بیشتر است و هشدارها درباره آنها هم بیشتر. دلیل اصلی این افزایش هم در دو نکته بسیار مهم است: نکته اول که فشار اقتصادی است. فشاری که جامعه ایرانی را به شدت درگیر کرده و در امتدادش مشکلات بزرگی مثل بیکاری، ناتوانی، افسردگی، احساس پوچی و... به وجود آمده. فشار اقتصادی و مشکلات باعث شده تا دغدغه اصلی و اول مردم تامین نیازهای اولیه باشد و دیگر نه دغدغه های فرهنگی داشته باشند و نه حتی به سلامت روان خود فکر کنند. *پیش فرض های این فرد برای سیاه نمایی از جامعه ایرانی، پیش فرض های درستی نیستند. سینماها از رونق افتاده اند نه به دلیلی بی پولی یا دغدغه مندی مردم بلکه به این دلیل که عمده فیلم های فعلی ژانر خیانت دارند و همچون حرف های معیدفر! سراسر سیاه نمایی هستند، به این دلیل که برخی سینماگران منتقدان خود را «خر» می نامند، به این دلیل که برخی بازیگران سینما به جای پوشش رسمی از لباس های مشهور به برره ای! در جشنواره های داخلی و خارجی استفاده می کنند، به این دلیل که برخی فیلم ها صرفاً برای آنسوی آب ها و برای گذشتن از گیت بازرسی فرودگاه جان .اِف کندی و آتاتورک ساخته می شوند و به این دلیل که برخی سینماگران به جای بیان هنری به دنبال ادای دین به تفکرات فمینیستی و لیبرالیستی خود هستند. شاهد سمت مقابل این مدعا نیز استقبال گسترده مردم از فیلم ها و تئاترهای خوب و ژانرهای دفاع مقدس است که طی سالیان گذشته تا امروز به وفور شاهد مثال های آن و فروش چند میلیاردی این فیلم ها و تئاترها بوده ایم. درباره اختلالات روانی نیز اگرچه مشخص نیست که منظور فرد مذکور ایران است یا کشور دیگری اما اقلّ کم، واقعیت های صحنه در ایران چنین آمارهایی را تأیید نمی کنند. افزایش چند میلیونی سفرهای نوروزی خانواده ها، کم شدن آمار جنحه و جنایت خشن در تمام کلانشهرهای ایران، بازار داغ انواع جشنواره ها، استقبال از برندهای مطلوب کالاهای داخلی و خارجی، خریدهای گسترده از برندهای مشهور خودرو در جهان، اذعان چهره های غربی و حتی معاند وارد شده به ایران مبنی بر گستردگی رفاه و شادکامی در ایران، نشاط اجتماعی مردم برای فعالیت هایی مثل حضور در انتخابات های هرساله و مراسم راهپیمایی و... همگی تنها بخشی از دلایلی هستند که نشان می دهد صحت آمار ارائه شده از سوی معیدفر درباره سلامت روانی جامعه به شدت محل تردید است. چه اینکه نشریه اکونومیست هم چندی قبل گزارش داد که مردم ایران در جایگاه پنجم امید به زندگی در جهان قرار دارند. ادعای معیدفر مبنی بر اینکه فساد، خودکشی و طلاق هم در ایران بیشتر از سایر جوامع است حرف درستی نیست زیرا آمارهای جهانی و نهادهای ذیصلاح، سخنان من عندی معیدفر را تأیید نمی کنند و مسئله طلاق هم اگرچه در ایران رشد دارد اما به مقام «بیشتر از سایر جوامع» نرسیده است. (مثلاً تنها در کشور آمریکا آمار جالب منتشر شده ای وجود دارد مبنی بر اینکه سربازان آمریکایی بیش از آنکه در جنگ ها کشته شوند بر اثر خودکشی می میرند! و دوبی، رکورددار خودکشی کارگران و مهاجرین در جهان است) در کنار ردّ پیش فرض های مطلب اشاره شده؛ اما نکته قابل تأمل آنجاست که معیدفر، علت تمام این سیاهی های مورد اشاره خود را «فشار اقتصادی»! عنوان کرده است. جدای از اینکه این اظهارات بخشی از پازل اوکراینیزه کردن ایران (ایجاد فتنه به بهانه معیشت و تحریم) به نظر می رسند؛ اما بایستی اشاره کرد که اگرچه هم اکنون در اقتصاد ایران همانند بسیاری از اقتصادهای دیگر مسئله ای به نام «رکود» بعنوان یک تب وجود دارد و با اینکه تحریم ها و سوءمدیریت داخلی اثراتی را بر اقتصاد کلان ایران داشته اما مسئله ای به نام «فشار اقتصادی» تا آن حد که سبب ناامیدی شود وجود ندارد. چه اینکه جامعه ناامید نشانه هایی همچون نافرمانی مدنی، بی اعتنایی مردم به درخواست های نظام سیاسی، ازدیاد فقر آشکار، کاهش میزان امید به زندگی، تنزّل آمارهای مربوط به تفریحات و سرگرمی های خانوادگی، کساد شدن بازار جشن های سنتی و ملی و ... را دارد و اکنون مدعیان وجود ناامیدی در ایران بایستی پاسخ بدهند که کدامیک از این نشانه ها در ایران اسلامی وجود دارد؟! در مسئله القای مشکلات فراوان اقتصادی نیز بایستی بیان کرد که اقتصاد جمهوری اسلامی ایران بر خلاف ادعای جریان سیاسی خاص به هیچ وجه در حالت فروپاشیدگی و یا بحرانی نیست. در یک اقتصاد بحرانی، بانک ها ورشکسته می شوند، بورس دچار فروپاشی و زیان دهی ممتد می شود، بیکاری دچار وفور و آشکار می گردد (مثلاً در اسپانیای کنونی تنها در یک سال 50 هزار نفر به دلیل بیکاری اقدام به مهاجرت کرده اند)، بدهی های خارجی کشور افزایش می یابد و غیره که البته هیچیک از این نشانه ها در اقتصاد ایران اسلامی دیده نمی شود و به صرف حرف و مدعا هم نمی توان این مقولات را به افکار عمومی القا کرد. در اینجا و از باب مثال به مسئله القای بحران بیکاری اشاره می کنیم: میزان بیکاری در ایران هم اکنون و بر اساس آخرین آمار اعلامی، کمتر از 11 درصد است که تنها 6 درصد از میزان استاندارد جهانی بالاتر است. (آمار بیکاری در کشورهایی مثل یونان و اسپانیا و سوریه بیش از 20 درصد و در آمریکا و انگلیس مطابق اعلام خود این کشورها حدود 5 درصد است) این در حالی است که مثلاً در مقطعی از سال 89 میزان بیکاری ایران 14 درصد بوده اما به این دلیل که بحث «فتنه اقتصادی»! هنوز در دستور کار جریان سیاسی خاص نبود؛ کسی قصد بزرگنمایی این مسئله را نداشت. مسئله کار و اشتغال نیز به اذعان مقامات دولت فعلی به هیچ وجه در سطح ناامیدی نیست. به این معنی که کار در ایران فراوان است اما بخش زیادی از 11 درصد جمعیت بیکار فعلی نیز انتظارات خاصی را از شغل مورد نظر خود دارند و برای همین از قبول برخی دیگر از مثال های اشتغال خودداری امتناع می کنند. در همین زمینه اشاره به این نکته هم ضروریست که مثلاً چندی قبل برخی از رسانه ها خبری را با تیتر «26 درصد جوانان ایران بیکارند»! را منتشر کردند. جالب آنکه وقتی مخاطب وارد متن خبر می شد این اطلاعات در مقابل دیدگان او قرار می گرفت که نرخ دقیق بیکاری در ایران 10.7 درصد است (و حتی نسبت به تابستان امسال نیز کاهش یافته است) و آن رقم 26 درصد فقط مربوط به یکی از بخش های سنی از مجموع آمارهای میانگین است که از دل 10.7 استخراج شده است! (بدیهیست که در تمام دنیا همیشه بیشترین تعداد بیکاران در سنین 20 تا 30 سال هستند) در متن خبر همچنین خوانده می شد که 10 ساله ها و 15 ساله ها هم جزو جمعیت بیکار و فعال درنظر گرفته شده برای به دست آوردن میانگین بیکاری هستند! گفتنیست، جریانات وابسته به استکبار جهانی طی چند ساله گذشته بحث پررنگ نمایی مشکلات اقتصادی و سیاه نمایی از اوضاع کشورهای رقیب آمریکا را در راهبردهای اصلی خود قرار داده اند. مقوله ای که به براندازی دولت قانونی اوکراین، شورش چندین ساله در ونزوئلا و اغتشاش خیابانی مدت دار در هنگ کنگ (تحت عنوان خیزش چتر) منتهی شده است. اغتشاشگران که از طبقه متوسط شهری هستند در تمام این کشورها به بهانه پایین بودن سطح معیشت، نبود رابطه مطلوب با آمریکا، اعتراض به تحریم ها و چرایی دخالت کشورهای رقیب آمریکا در کشورشان چند سال است که به خیابان ها آمده و به واسطه این رخدادها ناامنی، براندازی و حتی قحطی غذایی در این کشورها بوقوع پیوسته است...
دوشنبه ، ۲۶بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها