تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817611927
سریال هایی که مطابق سریال های دهه هفتاد ساخته شدند!!
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: در دهه هفتاد سریال هایی مانند همسران و خانواده سبز به کارگردانی بیژن بیرنگ و مسعود رسام ساخته شد که طرفداران بسیاری هم داشت. اما در این دوره هم سریال هایی داریم که با همان محوریت ساخته می شوند.
سریال هایی که بر پایه سریال خانه سبز ساخته شدند!«یادداشت های یک زن خانه دار» از آن جنس سریال های خانوادگی آپارتمانی است که دهه 70، بیژن بیرنگ و مسعود رسام با «همسران» و «خانه سبز» به میدان آوردند و از آن به بعد بین کارگردان های مختلف، دست به دست چرخید.این جنس آپارتمانی های خانوادگی یک سری ویژگی های خاص دارند که معمولا در تمام سریال های مشابه یکی یا چندتایشان مورد استفاده قرار می گیرند؛ مثلا اینکه همگی ساختار اپیزودیک دارند، یک جور بامزگی خاصی درونشان وجود دارد، روابط گسترده خانوادگی یا همسایگی در آنها پررنگ است. شخصیت های اصلی درونشان دغدغه های خاصی دارند و در پایان هر قسمت، همه چیز به خوبی و خوشی تمام می شود و یک جور معنای خاص را به مخاطب انتقال می دهند. سریال همسران؛ بیژن بیرنگ، مسعود رسام؛ 1373در این سریال، اصل رابطه بین خانواده ها در یک آپارتمان به واسطه همسایه دیوار به دیوار بودن شکل می گیرد. کمال و مهین، زن و شوهری از طبقه متوسط شهری هستند که بچه دار نمی شوند و معمولا درباره اصل و اساس زندگی به سوالاتی بر می خورند. از طرف دیگر مریم و فرهاد زوج جوان همسایه که بعدها مشخص می شود رابطه فامیلی هم با آنها دارند، در مشکلات و مسائل دم دستی تر و معمولی تر بحث شان می شود و شکل گیری یک رابطه بین آنها باعث ایجاد و رفع ماجراهای مختلف می شود و در نهایت تمام اتفاقات ختم به خیر می شود. سریال خانه سبز؛ بیژن بیرنگ، مسعود رسام؛ 1375اینجا ماجراها در آپارتمانی سه طبقه به همراه یک نیم طبقه در پشت بام روایت می شود. تک تک اعضای خانواده دغدغه خاص خودشان را دارند و انگار مسئول تعریف کردن یک جور قصه خاص هستند. در محوریت ماجرا خانواده رضا و عاطفه قرار دارد که بار اصلی حل و فصل چالش ها و دغدغه ها را به دوش می کشند. اینجا هم معمولا برای رفع مشکل یکی از اعضای خانواده، اتحاد شکل می گیرد. از زمان «خانه سبز» ویژگی دیگری هم به این کارهای آپارتمانی اضافه شده. شخصیت های اصلی برای بالا رفتن بار احساسی هم قسمت، نریشن می گویند و این نریشن در کنار موسیقی پایانی حال و هوای دیگری به کار می دهد. سریال دنیای شیرین؛ بهروز بقایی؛ 1376به لحاظ ساختار و محتوا کاملا با الگوی «همسران» و «خانه سبز» ساخته شده بود، اما از آن جهت که اثری نوجوانانه بود، سرخوشی های خاص خودش را داشت. اینجا همسایه های دیوار به دیوار در یک آپارتمان، خانواده یک خواهر و برادر بودند. خواهری که شوهر و سه فرزند داشت و برادری که تنها با یک پسر کوچک زندگی می کرد. راوی اصلی ماجرا دختر نوجوان خانواده بود که همه مسائل را در دفتر خاطراتش می نوشت. اینجا هم احساسات و دغدغه و بامزه بازی، حرف انل را می زد و پایان هر قسمت، ماجرا به نتیجه مطلوب می رسید و نتیجه موفقیت آمیزی هم داشت. سریال دریایی ها؛ سیروس مقدم؛ 1381این سریال هم با الگوی «خانه سبز» ساخته شده بود. با این تفاوت که همه چیز رنگ و بوی دریانوردی داشت. اینجا هم داستان در یک آپارتمان می گذشت. یک خانواده متشکل از مادر، پسر و عروس و زوج جوان همسایه ای که بار بامزگی و جذابیت سریال را به دوش می کشیدند. هر بار جدا از سیر اصلی داستان، در هر اپیزود، اتفاقاتی رخ می داد که خانواده ها را درگیر می کرد. در «دریایی ها» هم پژمان بازغی به عنوان پسر خانواده، محور داستان بود و همه اتفاق ها از زبان او روایت می شد. سریال همه بچه های من؛ مرضیه برومند؛ 1387اینجا ماجرا یک مقدار فرق می کرد و همه چیز حول محور یک شخصیت اصلی می گذشت. یک زن تنها محور اصلی ماجرای این سریال بود. او در یکی از طبقات یک آپارتمان زندگی می کرد و گهگاه درگیر روابط میان همسایه ها و مشکلات درونی آنها می شد. از طرف دیگر، منزل او پایگاه دور هم جمع شدن افراد فامیل بود. هر بار یکی از اعضای آپارتمان یا فامیل، پایش به این خانه باز می شد و درباره دغدغه ها یا مسائلش صحبت می کرد. آن حالت سرخوشانه در این سریال هم به وفور دیده می شد. نریشن های احساسی و نتیجه گیری های پایان هر اپیزود هم جزء جدایی ناپذیر آن به حساب می آمد. سریال عشق تعطیل نیست؛ بیژن بیرنگ؛ 1394درست است که به لحاظ ساختار کاملا از روی سریال «فرندز» کپی برداری شده بود، اما محتوای آن بیشتر به همان کارهای قبلی بیژن بیرنگ شباهت داشت. اینجا هم روابط همسایگی از آن جهت که در یک آپارتمان اتفاق می افتاد، اهمیت داشت. شخصیت اصلی ماجرا یعنی رها، یک دغدغه اصلی داشت و دیگران تلاش می کردند این دغدغه را برطرف کنند. همسرش روز سالگرد ازدواجشان جایی رفته و منتظرش بود و او نمی توانست باید کجا دنبالش بگردد. «عشق تعطیل نیست» به بدترین شکل ممکن روایت شد، اما اگر ساختاری مناسب داشت، شاید در نوع خودش نمونه موفقی می شد. گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع : هفته نامه همشهری جوان
زیر مجموعه: فرهنگ و هنر دسته: تلویزیون
بازدید: 85
منتشر شده در 1394/11/25
لینک
1394/11/25
###12##12###
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها