محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830216882
داستان خرید و ورود F -14 به ایران+عکس
واضح آرشیو وب فارسی:هم اندیشی: در سال 2007 اعلام شد که آمریکا جهت عدم دستیابی ایران (به عنوان تنها کشور دارنده تامکت در حال حاضر) به قطعات این جنگنده ها تمامی سازه ها را نابود و تکه تکه می کند.پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: جنگنده رهگیر F-14 ملقب به «تامکت» (گربه نر) به عنوان یک سلاح ارزشمند در نبردهای هوایی تاریخ جهان شناخته می شود که تنها در سازمان رزم 2 کشور آمریکا و ایران ایفای نقش کرده است. این هواپیما که درست امروز (20 بهمن 1394) چهلمین سالگرد ورود آنها به نیروی هوایی کشورمان است، همواره به عنوان یکی از برگ های برنده نیروهای مسلح ایران شناخته شده و تا به امروز خدمات بسیاری را در این راه به انجام داده است. به همین منظور تصمیم گرفته شد تا به مناسبت 4دهه خدمت این جنگنده در نیروی هوایی، به بیان بخشی از کارکردها و اهمیت این گربه های قدرتمند آسمان ایران پرداخته شود؛ با ذکر این نکته که برای تببین کامل زحمات خلبانان قهرمان و جان برکف گردان های پروازی تامکت و همچنین نقش انکار ناپذیر این جنگنده در تاریخ معاصر کشورمان، به زمان بسیار بیشتری نیاز خواهد بود. تولد تامکت هواپیمای رهگیر گرومن F-14 تامکت (Grumman F-14 Tomcat) به عنوان یک جنگنده راهبردی ایجاد برتری هوایی با توانایی درگیری با اهداف سطحی، محصول شرکت «گرومن» ایالات متحده و تفکرات اواخر دهه 60 میلادی شناخته می شود که نخستین پرواز خود را در سال 1970 انجام داد. این هواپیما جهت خدمت در نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شد تا در حقیقت به عنوان جایگزینی برای برنامه شکست خورده F111B که برای خدمت بر روی ناوگان هواپیمابر این کشور در نظر گرفته شده بودT انجام وظیفه نماید و F-4های «فانتوم» را نیز بازنشست کند. ناوگان هواپیمابر ایالات متحده جهت حفظ خود در ماموریت های بُرد بلند -خصوصا در اوج جنگ سرد- همواره نیازمند جنگنده ای بود که بتواند پوششی مناسب را با استفاده از رادار قدرتمند و موشک های دوربُرد فراهم سازد و شناورها را از گزند حملات بمب افکن های شوروی سابق و موشک های کروز حفظ کند که این نیاز با گذشت زمان از عهده فانتوم ها برنمی آمد. لذا طرح ساخت هواپیمای جدید در دستور کار شرکت «گرومن» قرار گرفت. نخست بنا بود که یک هواپیمای مشترک برای نیروی هوایی و نیروی دریایی ساخته شود تا همانند فانتوم ها تواما عملیاتی بوده و هزینه های تعمیر و نگهداری و آموزش، با یکسان سازی، کاهش یابد ولی نیروی دریایی معتقد بود که اساسا به یک هواپیمای قدرتمند جهت برتری هوایی نیازمند است که نخست وظیفه دفاع هوایی را به نحو احسن انجام داده و سپس جهت ماموریت های دیگر همانند عملیات های مقابله هوا به سطح و شناسایی تاکتیکی مورد بهره برداری قرار گیرد. نهایتا تمامی این اتفاقات با یکدیگر منجر به تولد جنگنده ای بزرگ، قدرتمند و 2 سرنشینه با فناوری پیشرفته بال متغییر به اسم F-14 «تامکت» شد. جنگنده F-14 تامکت از نظر ظاهری دارای طول 19 متر، عرض بال 19.5 متر (در حالت باز) و 11.5 متر (در حالت بسته) است که از سطح زمین 4.8 متر ارتفاع دارد و از 2 دستگاه پیشرانه TF-30 نیرو می گیرد که بعدها در ایالات متحده با نمونه دیگری تحت عنوان GE-F110 تعویض شد. این موتور می تواند جنگنده را تا حداکثر سرعت 2.3 ماخ رسانده و صعود تا سقف ارتفاع 60000 هزار پا را تضمین کند، ضمن آنکه با نسبت رانش به وزن 0.9، پرواز از سطح کوتاه عرشه های پروازی نیز ممکن می شد؛ هرچند بر خلاف سایر جنگنده ها این پرواز با دشواری و خطرات بیشتری رو به رو بود. * طیف گسترده تسلیحات روی F-14 تامکت از نظر جنگ افزار، از خانواده مختلفی از موشک های هوا به هوا بهره می گیرد که در 2 طیف «حرارتی» و «راداری» قابل بهره برداری است. در این بخش، موشک های هوا به هوای AIM-9 ملقب به «سایدوایندر» با تمرکز بر حرارت خروجی موتور جنگنده دشمن، می تواند در بُرد کوتاه آن را منهدم سازد. همچنین موشک AIM-7 ملقب به «اسپارو» نیز به عنوان یک موشک هوا به هوای میان برد با هدایت نیمه فعال راداری، دومین سامانه در زرادخانه تامکت است که در درگیری های هوایی فراتر از میدان دید مورد استفاده قرار می گیرد. اما گل سر سبد تسلیحات که هماهنگ با رادار قدرتمند AWG-9 جنگنده عمل می کند، موشک مرگبار فعال راداری AIM-54 با نام «فینیکس» است که به عنوان یک سلطان بی چون و چرا در نبردهای هوایی، نفس جنگنده های بعثی بسیاری را در طی 8 سال دفاع مقدس قطع کرد. این موشک با بُرد حداکثری 150 کیلومتر (که البته به عنوان بُرد نهایی محسوب شده و جهت اصابت تضمین شده به هدف باید در فاصله کمتری رها گردد) در برابر انواع سامانه های جنگ الکترونیک و اخلال گر توانا بوده و با نفوذ به ارتفاع بالا به همراه سرعت خیره کننده خود، هر هدفی را مورد تهدید قرار می دهد. در خصوص سامانه راداری پیشرفته «تامکت» نیز باید این نکته را ذکر کرد که AWG-9 با بُرد نهایی 330 کیلومتر و بُرد درگیری 150 کیلومتری، یکی از توانمندترین سامانه های کشف و شناسایی زمان خود و حتی حال حاضر محسوب می شود که توانایی شناسایی 24 هدف و شلیک همزمان به 6 هدف را داراست که رقمی شگرف به حساب می آید. به همین دلیل کابین عقب هواپیمای تامکت با نام افسر رهگیری هوایی (RIO) تنها وظیفه اجرا عملیات شناسایی و قفل بر روی اهداف را بر عهده داشته و برخلاف اکثر جنگنده های 2 کابین، دستی در کنترل هواپیما ندارد و تنها کابین جلو می تواند «تامکت» را هدایت کند. در کنار انواع موشک های هوا به هوا، تامکت به مسلسل 20 م.م M-61 ولکان مجهز است که برای درگیری های نزدیک و داخل میدان دید مناسب بوده، ضمن آنکه در نمونه های ارتقا یافته، این هواپیما قابلیت حمل و رهاسازی انواع بمب های هدایت لیزری و ماهواره ای در کنار بمب های سقوط آزاد را داراست. F-14 که از فناوری پیشرفته بال متغیر بهره می برد، با استفاده از سامانه کامپیوتری خود، شرایط جنگنده را در بهترین حالت نگاه داشته و همواره پایداری مناسبی را در نبردهای هوایی پدید می آورد، خصوصا آنکه در سرعت های پایین با باز شدن بالها، سطح مقطع افزایش یافته و مانور پذیری و کنترل، ساده تر خواهد شد و به همین ترتیب با افزایش سرعت و بسته شدن تدریجی، گذشتن از سرعت صوت و توانایی درگیری بیش از پیش خواهد بود. برروی ناو هواپیمابر باک های داخلی سوخت این جنگنده و توانایی حمل 2 مخزن با ظرفیت 267 گالن در کنار امکان سوخت گیری هوایی با استفاده از سامانه پراپ و بسکت، ماندگاری و فعالیت پروازی این هواپیما را تا زمان بسیاری (بعضا بالای 12 ساعت گشت هوایی توسط کشورمان) افزایش می دهد. از دیگر سامانه های همراه جنگنده می توان به سیستم های پیشرفته هدایتی هواپیما، سامانه های جنگ الکترونیک (ECM) و ضد جنگ الکترونیک (ECCM)، غلاف های هدف گیری لیزری و حرارتی (IRST) در نمونه های جدید تامکت، سامانه های شناسایی دوست از دشمن (IFF) و هشدار دهنده قفل راداری (RWR) اشاره کرد. ضمنا نمایشگر سر بالا (HUD) جهت نمایش پارامترهای مهم پروازی و سایت هدف گیری جنگنده مورد بهره برداری قرار می گیرد و محفظه های شراره و باریکه انتهای هواپیما (Chaff/Flare) نیز در کنار سامانه های فریب دهنده جهت منحرف ساختن موشک های شلیک شده از هواپیماهای حریف، مورد استفاده است. در کابین این هواپیما ترکیبی از نشان دهنده های دیجیتال و آنالوگ، سامانه های هدایتی و ناوبری اینرسایی/ جی.پی.اس می باشد که توسط کامپیوتر قدرتمند تامکت با یکدیگر هماهنگ بوده و 2 کرو خلبان و افسر رهگیری هوایی در 2 کابین مجزا پشت به یکدیگر و در زیر آسمانه ای بزرگ و با دید بالا حضور دارند که امنیت آنان در شرایط اضطراری با استفاده از صندلی های پرّان «مارتین بیکر» تامین می شود. نهایتا باید ذکر که F-14 جهت پرواز بر روی سطوح ناوگان هواپیمابر، به ارابه های فرود قدرتمند و همچنین هوک جهت درگیر شدن با فلاخن های پرتاب کننده عرشه و بازیابی مجهز است تا استرس های ناشی از پرواز و فرود را به خوبی تحمل کند. * ماموریت در ارتش آمریکا؛ از ناو هواپیمابر تا نبرد در لیبی و عراق در خصوص فعالیت رزمی تامکت ها در کشور سازنده (ایالات متحده) باید گفت که تنها در نیروی دریایی و جهت پرواز از ناوگان هواپیمابر این کشور مورد استفاده قرار گرفت و در بازه زمانی خود فعالیت های بسیاری را انجام داد که از جمله آن می توان به حفظ ناوگان از گزند حملات احتمالی شوروی طی جنگ سرد و رهگیری ناوگان بمب افکن های این کشور، شرکت در نبرد لیبی و هدف قرار دادن 2 فروند سوخو 22، حضور در جنگ اول خلیج فارس و انجام ماموریت های گشت هوایی بر فراز مناطق ممنوع عراق و بمباران دقیق اهداف و نهایتا جنگ دوم خلیج فارس و سقوط دیکتاتور بعثی عراق اشاره کرد. بر روی ناو هواپیمابر * «تامکت» 36 ساله جای خود را به «هورنت» داد ناگفته نماند F-14 در مدت حضور خود در کشور سازنده، هزینه های مادی بالایی را نیز تحمیل کرد خصوصا آنکه پس از ساخت مدل اولیه با اسم F-14A (که بعدها به ایران صادر شد)، مدل های دیگر همانند F-14B یا «بامب کت» (مدلی با قابلیت حمل بمب و حمله به اهداف سطحی)، F-14D به عنوان نسل پایانی و پیشرفته ترین نمونه ساخته شده توسط گرومن (که توانایی حملات دقیق به زمینبا استفاده از غلاف های هدف گیری و همچنین دوربین های جمع آوری اطلاعاتی در زیر دماغه را داشت) و چند نسخه آزمایشی مانند F-14C و F-14D Plus و سوپر تامکت روانه نیروی دریایی شد که نهایتا در 22 سپتامبر 2006 پس از 36 سال خدمت موفق، از عرصه آسمان کنار رفت و جنگنده F-18 «هورنت» به طور کامل جای آن را گرفت. * چرا تامکت ها را نابود کردند؟ ذکر این نکته نیز جالب است که بدانیم در سال 2007 اعلام شد که آمریکا جهت عدم دستیابی ایران (تنها کشور دارنده تامکت در حال حاضر) به قطعات این جنگنده ها تمامی سازه ها را نابود و تکه تکه می کند. اما در طرف دیگر، تامکت های ایرانی سرنوشت متفاوتی داشتند. همزمان با آغاز حیات F-14، تنها یک کشور در سطح دنیا توانست آن را وارد ناوگان هوایی خود سازند که آن هم ایران بود و اگر این اتفاق رخ نمی داد، شاید سرنوشت این جنگنده هرگز تا به اینجا نمی رسید. * گربه های جنگجو به ایران می آیند در ادامه این گزارش، به موضوع اصلی بحث خواهیم پرداخت: «ورود گربه های پارسی به آسمان میهن». ورود به آسمان ایران داستان ورود تامکت به کشورمان، خود بخشی خاص از تاریخ معاصر است که می توان برای آن کتاب ها نوشت، چرا که ایران با حضور در منطقه ای پرآشوب که همواره جنگ را بر خود دیده، نیازمند قوی ترین تسلیحات جهت حفظ تمامیت ارضی است تا با هدایت جان برکفان نیروهای مسلح دست هر متجاوزی را قطع کند. در طی دوران پهلوی دوم و پس از وقایع جنگ جهانی، محمدرضا پهلوی به دنبال افزایش قدرت نظامی بود و یکی از مهمترین علل آن را می توان در همکاری با غرب و نیز حضور دشمن درجه یک آن زمان یعنی شوروی در شمال کشور و تجربیات تلخ وقایع سال 1320 و همچنین کشور متحد همسایه شمالی یعنی عراق جستجو کرد. برای همین بود که خریدها از کشورهای مختلف غربی همانند ایالات متحده، فرانسه، ایتالیا و بریتانیا آغاز شد. اما اصل شروع این اتفاقات را باید در دهه 40 شمسی جستجو کرد. در این مقطع، نخستین جنگنده های جت تاریخ کشورمان همچون F-84 و F-86 و پیشتر جت آموزشی T-33 در حال خدمت بودند و کم کم با جنگنده های F-5A/B فریدوم فایتر (جنگنده آزادی) و نسخه شناسایی RF-5A جایگزین شدند. این نسل جدید از هواپیماها، می توانست در مانورهای هوایی، قدرت بیشتری را از خود نشان دهد ضمن آنکه با حمل نمونه پیشرفته تر موشک های هدایت حرارتی برتری نسبت به همتایان شرقی خود داشتند ولی این تمام ماجرا نبود. اندکی بعد، با تولد جنگنده F-4 فانتوم، نیروی هوایی ایران خواستار آن نیز شد. جنگنده F-4 فانتوم این هواپیمای جنگنده با بهره گیری از رادار قدرتمند و موشک های هوا به هوای هدایت راداری و توانایی حملات دقیق به زمین، نسبت به همتایان زمان خود بسیار پیشرفته بود و دولت وقت آمریکا علاقه ای به فروش آن نداشت خصوصا آنکه درگیری در نبرد ویتنام و نیاز به این هواپیما، خط تولید آن را تنها به صورت محدود برای سایر مشتریان باز گذاشته و ایران نیز خواستار تعداد بالایی از آن شده بود. نهایتا با لابی و رایزنی های متعدد، نخستین دسته 4 فروندی از جنگنده های F-4D «فانتوم» (شبح) در شهریور سال 1347 وارد فرودگاه مهرآباد تهران شدند. پس از این رخداد به ترتیب نمونه های جدیدتر جنگنده F-5 با نام تایگر (ببر) و از نوع F-5E/F لباس نیروی هوایی کشورمان را پوشیدند و سپس نسخه های به روز فانتوم جهت انجام عملیات های چند منظوره و شناسایی تاکتیکی که F-4E و RF-4E بودند وارد ایران شدند. در این زمان، خریدها در سایر بخش های نیروی هوایی نیز در جریان بود و هواپیماهای ترابری تاکتیکی C-130 «هرکولس» و فوکر 27 و بعدها تانکرهای غول پیکر بوئینگ 707 و 747 که جهت عملیات سوخت رسانی و ترابری راهبردی و حمل مسافر مورد استفاده قرار می گرفتند و هوایپماهای گشت دریایی P-3F «اوریون» به ناوگان نیروی هوایی اضافه شدند، اما همزمان با بهسازی ناوگان شکاری و ارتقای روزافزون آنان، نگاه ها به دو سو چرخید: نخست تحویل گرفتن یک بمب افکن ضربتی و بعدها خرید یک هواپیمای رهگیر با توانایی برتری هوایی. * «تامکت» یا «ایگل»؛ ایران کدام را می خرد؟ برای گزینه نخست، هواپیمای F-111 مدنظر قرار گرفته شد که البته توان لابی های کشورمان کارساز نشد و هرگز به مرحله خرید نرسید اما برای خرید هواپیمای رهگیر، 2 گزینه مدنظر قرار گرفت: F-14 «تامکت» و F-15 «ایگل» (عقاب) و دقیقا از همین جاست که داستان خرید تامکت ها آغاز می شود. جنگنده F-15 ایگل اما برای آنکه دلیل انتخاب این جنگنده گران قیمت -که در زمان خود بالاترین هزینه را بر خریدار اعمال می کرد- را بهتر درک کنیم باید کمی به گذشته باز گردیم. * پنجه در پنجه MiG-25 همانطور که در ابتدای مطلب ذکر کردیم، کشورمان در آن زمان در جبهه متحد بلوک غرب قرار داشت و عملا با حضور در پیمانی تحت عنوان «سنتو» که جهت مقابله با نفوذ بلوک شرق ساخته شده بود و همکاری های نزدیک با پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و ایالات متحده، به دشمن درجه یک شوروی و متحد منطقه ای آن عراق تبدیل شده بود، لذا این کشورها علاقه بسیاری به جاسوسی و ایجاد اختلال در مناطق مختلف ایران داشتند. در مقابل این رخدادها، ایران طبق برنامه ای با عنوان «ژن سیاه» هماهنگ با ایالات متحده به جاسوسی از همسایه شمالی خود اقدام می کرد و به همین دلیل هواپیماهای شناسایی RF-5A و RF-4E دائما در حال پرواز بر فراز خاک شوروی بودند تا بتوانند پاسخی درخور را به تجاوزات این کشور بدهند اما چند مورد هدف قرار گرفتن نشان داد این راه تنها مسیر پیش روی نیروی هوایی ایران نیست. لذا همراه با عملیات های شناسایی که نیاز اولیه و اساسی ایران در آن زمان به حساب می آمد، فرایند رهگیری هواپیماهای شوروی نیز در دستور کار قرار گفت تا بتوان با مقابله با آنها از ورود گاه و بیگاه به فضای کشور کاست. بار اصلی این رودررویی بر دوش فانتوم های تازه خریداری شده افتاد که در چند مورد توانستند عملیات های رهگیری را با موفقیت انجام دهند اما به دلیل آنکه عمدتا با حریفی قدرتمند در عرصه شناسایی به نام MiG-25R «فاکسبت» با سرعت نزدیک به 3برابر صوت و سقف پروازی به مراتب بالاتر از خودشان رو به رو بودند، به نتیجه مطلوب نمی رسیدند و موشک فانتوم ها تنها یکبار توانست «فاکسبت» روس را زخمی کند و در بیشتر اوقات از رسیدن به هدف ناتوان می ماند. MIG-25 فاکسبت در این شرایط ایران از طریق مبادی رسمی و غیر رسمی به شوروی اعلام کرد که حاضر است عملیات های شناسایی و مقابل به مثل خود را کنار بگذارد، به شرط آنکه شوروی نیز دست از تجاوزهای خود بردارد ولی در عمل این درخواست بی جواب ماند. دقیقا در این زمان، ایالات متحده که احساس نیاز عمیقی به یک جنگنده قدرتمند دفاع هوایی حس می کرد در حال انتخاب بین 2 هواپیمای شکاری جدید بود که در مرحله نخستین کار قرار داشتند، هواپیماهایی که یکی از آنها (ایگل) بعدها ستون فقرات نیروی هوایی این کشور و دیگری (تامکت) ستون فقرات نیروی دریایی آمریکا را تشکیل داد. * کنگره آمریکا با فروش اف14 به ایران مخالفت می کند مقامات ایران به نحوی از این تلاش های سرّی مطلع شدند و ارتشبد طوفانیان (فرمانده وقت نیروی هوایی و یکی از موثرترین افراد در خریدهای نظامی ایران زمان شاه) طی سفر به آمریکا علاقه ایران را برای خرید و تحویل گرفتن جنگنده جدید نیروی دریایی، پس از مشاهده عملکرد آن اعلام کرد، ولی این بار علیرغم آنکه ایران متحد نخست ایالات متحده در منطقه به حساب می آمد و همکاری راهبردی بین دو طرف در جریان بود، کنگره، مخالفت عمیق خود را با هرگونه فروش اعلام داشت چرا که تا آن زمان سابقه نداشت اسلحه با سطح از پیشرفتگی در خارج از چارچوب نیروهای مسلح ایالات متحده مورد بهره برداری قرار گیرد. ساخت تامکت های ایرانی در شرکت گرومن آمریکا * وام ایران «گرومن» را نجات می دهد در همین زمان، شرکت «گرومن» که در حال کار بر روی هواپیماهای تازه ساخت خود یعنی «تامکت» بود، با هزینه بالایی رو به رو شد تا حدی که امکان شکست خوردن طرح نیز وجود داشت، لذا ایران از این موقعیت استفاده کرد و با اهدای وام به این شرکت آن را از خطر ورشکستگی نجات داد. همین اقدام، بهانه خوبی برای تحت فشار قرار دادن کنگره و بعدها تحویل این جنگنده به کشورمان شد. نمایش تامکت های ساخته شده ایران در شرکت گرومن در یک نمایشگاه هوایی ایالات متحده/ حضور هواپیماهای ایرانی در مراسم های خارجی همواره بخشی از برنامه های نیروی هوایی بود ولی این تمام ماجرا نبود چرا که رقیب شرکت «گرومن» نیز در حال کار بر روی جنگنده F15 «ایگل» بود و لذا نفرات ارشد شرکت «مکدانل داگلاس» که در آن زمان سازنده «ایگل» بودند، با چند مرتبه سفر به تهران، سعی در ترغیب شاه جهت خرید این هواپیما داشتند در حالی که بنا بر گزارشات ارتشبد طوفانیان و برخی از کارشناسان اعزامی به ایالات متحده، F14 گزینه بهتری محسوب می شد. پروازی آزمایش تامکت های ایرانی در ایالات متحده/ سامانه IRST که بعدها حذف شد در زیر دماغه وجود دارد * رقابت ایگل و تامکت برای ربودن دل شاه در نهایت نمایشی در آمریکا ترتیب داده شد که به طور همزمان قابلیت های عملیاتی و پروازی 2 جنگنده F14 و F15 به نمایش در بیاید. در این برنامه، نخست «ایگل» با پروازی خیره کننده سطح باند را ترک گفت و با انجام مانورهای پیچیده هوایی قدرت خود را به رخ کشید اما اندکی بعد حضور «تامکت» در آسمان، جلوه دیگری را نشان داد و توانایی فوق العاده در عملیات های هوایی، دل شاه ایران را ربود. بازدید محمدرضا پهلوی از تامکت ها هنوز که هنوز است برخی معتقدند انتخاب تامکت اشتباه بود و فرماندهان و متخصصان نیروی هوایی بر خردی «ایگل» اصرار داشتند که با دخالت شاه به سرانجام نرسید. در اینجا باید ذکر کرد که علیرغم توانایی بالای «ایگل» در دفاع هوایی و همچنین سامانه های به روز کنترل پیشرفته که یک پرواز ایمن را رقم می زد و چابکی فراوانی را داشت اما نسبت به «تامکت» از انعطاف پذیری کمتری برخوردار بود خصوصا آنکه فناوری بال متغییر F14 نیز یک مزیت بزرگ محسوب می شد. تامکت های ایرانی در خط پرواز آزمایشگر شرکت گرومن از سوی دیگر سلاح اصلی «ایگل»، موشک های AIM-7E بودند که نسبت به سایر نمونه های «اسپارو» از پیشرفت های شگرف برخوردار بود ولی مشکل هدایت نیمه فعال راداری و همچنین فاصله زمانی تا عرض نسخه مخصوص این موشک برای «ایگل»، در مقابل فینیکس های زرادخانه «تامکت» که در مراحل ساخت قرار داشتند، یک ضعف بزرگ محسوب می شد و ایران برای مقابله با همسایه شمالی به سلاحی نیاز داشت که بلافاصله بعد از خرید، تحویل داده شود. کارشناسان شرکت گرومن و جنگنده تامکت پیش از پرواز همیشگی به سوی ایران ضمنا رادار قدرتمند «تامکت» تا فاصله زمان ورود هواپیماهای هشدار زودهنگام هوابُرد (آواکس) می توانست خلاهای پدافندی را در مناطق کوهستانی کشور پوشش دهد. دیگر انتقاد کارشناسان به خرید تامکت ها، ضعف ذاتی موتور TF-30 جنگنده است که در مراحل خاصی از پرواز می تواند دچار واماندگی شده و سبب سانحه شود. تامکت ها ایرانی در خاک ایالات متحده همچنان نشان این کشور را حمل می کنند جهت حل این مشکل نیز نیروی هوایی خواستار مدل جدیدتر موتور برای جنگنده شد که البته با وقوع انقلاب اسلامی این پروژه به سرانجام نرسید و از سویی دیگر موتور اولیه «ایگل» نیز با مشکلات فراوانی رو به رو بود، لذا در حین مقایسه بین این جنگنده باید پارامترهای مختلف همانند زمان، شرایط خرید و نیازها در مقابل کالای تحویلی را دقیق مورد بررسی قرار داد. * 120 خلبان ایرانی در آمریکا آموزش می بینند نهایتا با تمام درگیری ها و اختلافات در سطوح بالای نیروی هوایی، قراردادی جهت خرید نخستین گروه از تامکت ها تحت عنوان F-14A-GR به تعداد 30 فروند به همراه قطعات یدکی، آموزش خلبانان و کرو نگهداری و همچنین موتورهای جایگزین و تسلیحات هوا به هوا با ایالات متحده امضاء شد و اندکی بعد در تیرماه سال 54، خرید 50 فروند دیگر به همراه 286 تیر موشک فینیکس نهایی شد. مراسم رسمی تحویل نخستین تامکت به ایران در شرکت گرومن و با حضور مقامات دو کشور بلافاصله بعد از این خریدها، روند ساخت برای تنها مشتری خارجی «تامکت» شروع و سریال های H-01 الی H-80 در دفتر تولیدات «گرومن» به نام ایران ثبت شدند. جنگنده تامکت اندکی پس از تحویل به ایران همزمان با این کار، انتخاب نخستین خلبانان از بهترین های جنگنده های F4 و F5 انجام و گروه چهار نفری شامل خلبانان «مینوسپهر»، «زنگنه»، «فرح آور» و «حیدرزاده» به ایالات متحده اعزام شدند و به فاصله اندکی دومین دسته شامل 11 خلبان جهت آموزش جنگنده فوق پیشرفته جدید انتخاب گشتند. نخستین گروه خلبانان ایرانی تامکت در پایگاه هشتم شکاری اصفهان این خلبانان که در نهایت به تعداد 120 خلبان و 80 افسر رهگیری هوایی رسیدند، در پایگاه های هوایی «اندروز»، «میرمار» و «اوشینا» آموزش دیدند که متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده است. * تامکت ها به اصفهان و شیراز رفتند پرسنل زمینی نیز در این پایگاه ها روند آموزش های خود را ادامه داده و در ایران نیز پایگاه هشتم شکاری اصفهان جهت تحویل گرفتن تامکت ها به سرعت در حال ساخت بود و در کنار آن تاسیسات پایگاه هفتم شکاری شیراز نیز امکانات لازم را جهت تحویل بخش دیگری از ناوگان تامکت ها دریافت می کرد. از معدود تصاویر تامکت های پایگاه هفتم شکاری شیراز حین انجام تمرین هوایی در بخش تعمیر و نگهداری نیز شرکت صنایع هوایی ایران واقع در فرودگاه مهرآباد تجهیزات لازم و سکوهای تست موتور را تحویل گرفت. پرنسل و کارکنان آمریکایی حاضر در پایگاه اصفهان مقابل یک تامکت نهایتا در زمستان 1354 در مراسمی رسمی نخستین فروند از تامکت ها با استتار خاکی معروف با نام «آسیای کوچک» (استتار مختص کشورمان) و با حضور مقامات دو کشور، تحویل ایران شد و اندکی بعد به صورت 2 فروندی عازم اصفهان شدند تا 20 بهمن ماه 1354 آغازگر ورود «گربه های پارسی» به نیروی هوایی باشد. ورود 2 فروند تامکت اولیه به ایران در 20 بهمن 1354 پس از این رخداد، با فاصله زمانی، سایر تامکت های خریداری شده با هدایت خلبانان ایرانی و آمریکایی و پرواز مستقیم وارد ایران و سپس پایگاه های هوایی اصفهان و شیراز می شدند. این هواپیما تقریبا هیچ فرقی با همتای آمریکایی خود نداشتند و فقط در برخی زیرسامانه ها همانند ECCM و پردازشگر رادار، تغییرات اندکی رخ داده بود. ضمنا بنا بر درخواست ایران، جهت جلوگیری از آسیب حین سوخت گیری هوایی، در سامانه سوخت گیری حذف شده و برخی تسلیحات خاص همانند موشک هوا به سطح برد بلند AGM-53 کوندور تنها برای تامکت های وطنی معرفی شد که البته به مرحله ساخت نرسید. پرواز مستقیم تامکت ها با سوخت گیری از هواپیماهای KC-135 آمریکایی به سمت ایران در حالی که همچنان نشان ایالات متحده بر روی آنان وجود دارد * طلب یک فروندی از آمریکا روند تحویل این جنگنده ها تا پیش از انقلاب منجر به ورود 79 فروند تامکت به کشورمان شد و آخرین آنان جهت تست سامانه جدید سوخت گیری هوایی در کشور سازنده باقی ماند که با وقوع انقلاب هرگز به ایران نرسید. با ورود F14، فصل جدیدی در تاریخ نبردهای هوایی گشوده شد که تنها اندکی بعد از خریداری نشان داد که «تامکت» یک سلاح همه فن حریف است و برای مقابله با همسایه شمالی کشورمان، بسیار قدرتمند... م
چهارشنبه ، ۲۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هم اندیشی]
[مشاهده در: www.hamandishi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها