واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: قرآن کلامی است محکم و استوار قرآن کتابی است که آب می دهد و آبش تمامی ندارد. چشمه اش تمام شدنی نیست، همه را سیراب می کند.به گزارش دولت بهار، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: قرآن کلامی است محکم و استوار قرآن کتابی است که آب می دهد و آبش تمامی ندارد. چشمه اش تمام شدنی نیست، همه را سیراب می کند. هر کس از آن آب بخورد فوری سیراب می شود. یعنی به او علم و معرفت می دهد. امیدوارم قلبها و جان ما برای تفقه و تعمق در قرآن و برای تعقل در قرآن آماده باشد. قرآن خیلی نیازمند تعمق و تفکر است. «لعلهم یتذکرون»(1)؛ یعنی صرف خواندن نیست. اینها برای تذکر است. تذکر و تعمق در قرآن قیمت دارد. لازمه تعمق و تفقه در قرآن، دوستی است. دوست، کلام دوست را خوب گوش داده و به آن دل می دهد. در این گوش دادن تذکر و تعقل و تفقه هست. بعضی وقتها کسی می گوید: فهمیدم. اگر بگوییم: چه گفت؟ نمی تواند بگوید، اما می گوید: فهمیدم. دوستی این چنین است. می گوید: صدای دوست آمد، فهمیدم چه گفت. امیدوارم همه شما به مقصد خود محبت داشته باشید. دست کم ذات خود را دوست داشته باشید. خیر خواه خود باشید. اگر انسان خودش را فراموش کند و خیرخواه خود نباشد، چه قیمتی می تواند داشته باشد. خدا درباره کفار می فرماید: «نسوا الله فانسهم أنفسهم»(1) در روز عاشورا وقتی امام زین العابدین(ع) از حضرت اباعبدالله(ع) سوال کرد که پدر جان کارتان با این قوم به کجا کشید، حضرت فرمود: «نسوا الله فانسهم أنفسهم»؛ خدا را فراموش کردند، خودشان را هم فراموش کردند. یعنی خیرخواه خودشان هم نیستند. خیر خودشان را نمی خواهند. ان شاء الله همه ما دوست اهل بیت باشیم. امام فرمود: «من عرف نفسه عرف ربه»(2) کسی که خودش را بشناسد و خیر خواه نفس خود باشد، یعنی بخواهد که نفس خودش را بشناسد، باید دقت کند و تفکر کند تا بشناسد خدا چه آفریده است، آن گاه خدا را هم می شناسد. کسی که نفس خود را بشناسد، خدا را هم بشناسد، آن وقت نه خدا را فراموش کرده است نه نفس خودش را. کفار هم خدا دارند، ولی او را فراموش کرده اند. صرف این که گفتند: ما خدا نمی خواهیم، بی خدا نیستند. خدا بالای سرشان هست. حتی پیغام هم برای خدا دارند که تا ما این جا هستیم با تو میانه ای نداریم، کافریم. خدا هم می گوید: من هم همان طور که با شما بوده ام الان هم هستم. مگر کسی می تواند بی صانع باشد. موت انسان کافر هم به دست صانع اوست. او را رها نمی کند. کافرهم می میرد و همین دلیل بر این است که خدا او را رها نکرده است. 1-«به کلی خدا را فراموش کردند و خدا هم (خط روحانی و ابدی) نفوس آنها را از یادشان برد.» سوره حشر، آیه 19 2-علی(ع)، غرر الحکم، حکمت 7934 کتاب طوبی محبت – ص 83 مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی
سه شنبه ، ۲۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]