محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830074658
آیا نتانیاهو از ایده «قتل عام» شارون برای خاموش کردن انتفاضه استفاده می کند
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از مشرق، عوامل ایجاد انتفاضه کنونی کاملا ملموس نیست و از سوی دیگر فضای آینده آن نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد، این انتفاضه با مجموعه ای از موانع و چالش ها مواجه است و از سوی دیگر مجموعه ای از عوامل مشوق در […]به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از مشرق، عوامل ایجاد انتفاضه کنونی کاملا ملموس نیست و از سوی دیگر فضای آینده آن نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد، این انتفاضه با مجموعه ای از موانع و چالش ها مواجه است و از سوی دیگر مجموعه ای از عوامل مشوق در رویکردهای افزایش آن وجود دارد. انتفاضه قدس تأثیرات گسترده ای بر کابینه رژیم صهیونیستی در تمامی ابعاد سیاسی، امنیتی و اقتصادی داشته است. سرکردگان سیاسی اسرائیل از ناامنی و فقدان تسلط بر این انتفاضه و مهار آن وحشت زده هستند، چرا که می دانند در صورتی که این انتفاضه به اوج خود برسد آنها حاکمیت خود از دست خواهند داد. البته شاخص های میدانی اخیر نشان می دهد که تشکیلات خودگردان فلسطین مواضع خود را در قبال انتفاضه تغییر داد و سرویس های امنیتی آن اقدامات میدانی جدی را برای توقف روند انتفاضه آغاز کردند. این موضوع نگرانی ها در مورد آینده انتفاضه جدید را افزایش می دهد. مرکز مطالعات الزیتونه در مقاله ای به بررسی انتفاضه کنونی قدس و تأثیرات آن بر فضای منطقه ای و تحولات داخلی رژیم صهیونیستی پرداخته و می نویسد: در مورد گزینه های کابینه رژیم صهیونیستی برای مقابله با این انتفاضه باید گفت که این گزینه ها بین ادامه روند کنونی در تجمیع فشارها و سیاست های مهار و رویکرد راه اندازی مجدد مذاکرات سازش با تشکیلات خودگردان ادامه پیدا می کند. این در حالی است که کابینه نتانیاهو روند از سرگیری مذاکرات را تنها زمانی پذیرفت که انتفاضه به بالاترین سطوح خود رسیده بود. در شرایط کنونی بعید است که نتانیاهو بخواهد از طریق افزایش تنش در جبهه نوار غزه سیاست فرار به جلو را در پیش بگیرد، مگر اینکه دامنه انتفاضه گسترده تر شده و فشارهای غیرقابل تحملی را به اسرائیل تحمیل کند. از سوی دیگر نتانیاهو همچنان موفق نشده ائتلاف خود را برای راه اندازی مسیر گفت وگوها تشکیلات خودگردان قانع کند. چالش های فراروی انتفاضه فلسطین انتفاضه کنونی قدس شاخص هایی دارد که آن را از جنبش های گذشته متمایز می کند، گرچه این انتفاضه با تمرکز مردمی گسترده آغاز شده، اما در مناطق مشخصی محصور شده است. این رویکرد به نسبت انتفاضه های گذشته متفاوت بوده است. انتفاضه کنونی قدس با وجود گستردگی که دارد، با برخی موانع و چالش ها مواجه است که عبارتند از: – بیشترین چیزی که باعث تضعیف انتفاضه می شود، شکاف داخلی گروه های فلسطینی و عدم توافق ملی حتی بر روی اسم انتفاضه و ماهیت و آینده آن است. – گروه های مقاومت فلسطین در نتیجه فشارهای اشغالگران و مناسبات داخلی و سیاسی خود، در ورود در روند انتفاضه تردید دارند. – تحرکات مردمی مربوط به این انتفاضه منحصر به عرصه مشخص جغرافیایی شده است، علاوه بر اینها تغییر مواضع تشکیلات خودگردان و تلاش سرویس های امنیتی آن برای جلوگیری از این انتفاضه و تشدید درگیری های مردمی با اشغالگران، تا حدی دامنه انتفاضه را محدودتر کرده است. – هماهنگی های امنیتی بین تشکیلات خودگردان و نظامیان اشغالگر در مقایسه با دوره آغاز انتفاضه افزایش پیدا کرده است، این بدان معنی است که تشکیلات خودگردان تصمیمی داخلی برای تأثیرگذاری منفی بر روند انتفاضه گرفته است. – کشورهای عربی و اسلامی مشغول به حل و فصل مسائل و امور داخلی خود هستند و پرونده های منطقه ای دیگری نیز در اولویت قرار گرفته و موضوع فلسطین از اولویت های منطقه دور افتاده است. – همدستی غربی و منطقه ای برای خفه کردن انتفاضه در نطفه مشاهده می شود. تلاش های جان کری در این راستا و تفاهم های وی در این مورد بر کسی پوشیده نیست. عواملی که باعث تشدید انتفاضه می شود: در مقابل عواملی نیز وجود دارد که باعث افزایش روند انتفاضه می شود. این عوامل عبارتند از: – شکی نیست که بسته شدن روند سازش یکی از مهم ترین این عوامل است. شکست مذاکرات سازش پروژه اوسلو را تضعیف کرده و آن را از هر نوع مضمون سیاسی خالی کرده است. البته به نظر می رسد که مأموریت اصلی تشکیلات خودگردان فلسطین حفظ امنیت اشغالگران و از بین بردن تلاش های محور مقاومت است. – تجاوزهای شهرک نشینان بر ضد فلسطینی ها که با جانب داری سرویس های امنیتی رژیم صهیونیستی از شهرک نشینان در جریان حمله به روستاهای فلسطینی دنبال می شود. – با وجود کاهش یورش شهرک نشینان اسرائیلی به مسجدالاقصی، اما همچنان برخی از این افراد در تعداد محدود اقدام به هتک حرمت مسجدالاقصی می کنند. این اقدام یکی از مهم ترین عوامل بروز انتفاضه کنونی بوده و می تواند یکی از بزرگ ترین عوامل استمرار آن باشد. – فشارهای اقتصادی نقش عمده ای در بروز التهاب مردمی در سرزمین های اشغالی دارد. -ضعف فرماندهی تشکیلات خودگردان فلسطین و التزام غیرقابل قبول آنها به روند سازش با وجود شکست فجیع آن به علت خودکامگی کابینه های راست گرایان اسرائیلی یکی دیگر از عوامل استمرار انتفاضه است. مواضع طرف های بین المللی و منطقه ای و داخلی در قبال انتفاضه: در ابعاد بین المللی: اولویت های بین المللی منحصر در بحران سوریه و درگیری موجود در منطقه و مبارزه با تروریسم است و در حال حاضر پرونده فلسطین از مسائلی نیست که توجه طرف های بین المللی را به خود معطوف کند. در ابعاد منطقه ای: منطقه در حال حاضر با بحرانی مواجه است که شاید بتوان گفت از زمان جنگ جهانی اول تاکنون بی سابقه بوده است. در این منطقه درگیری های گسترده ای بین جریان های منطقه ای بر اساس تعصبات فرقه ای و گروهی به وجود آمده و موضوع فلسطین از جدول اولویت های منطقه کنارگذاشته شده است. در این میان برخی رژیم های منطقه ای حتی هماهنگی با رژیم صهیونیستی را آغاز کرده و برای افزایش فشار بر روند انتفاضه کنونی و از بین بردن آن تلاش می کنند، چرا که تصور می کنند در صورت افزایش انتفاضه ، نتایجی به دست خواهد آمد که می تواند ابتکار عمل را در منطقه در دست گیرد. در ابعاد داخلی: در داخل سرزمین های اشغالی گروه فتح نسبت به انتفاضه دچار شکاف شده است، بیشتر سرکردگان این جنبش که حامی جریان اوسلو هستند، با گسترش انتفاضه موافق نیستند و تنها می خواهند از طریق آن بر نتانیاهو فشار وارد کرده و روند سازش را تحرک بخشند، اما برخی دیگر به دنبال نتیجه بخشی انتفاضه هستند. البته به نظر می رسد گروه دوم تأثیر قابل توجهی در معادلات داخلی فتح ندارند. جنبش حماس به دنبال نتیجه بخشی انتفاضه است و تلاش های میدانی خود را برای گسترش انتفاضه جوانان دنبال می کند، البته آن ها نمی خواهند تمامی بار مسئولیت انتفاضه را برعهده بگیرد، بلکه می خواهد وجهه ای ملی و مردمی و عمومی به آن بدهد. گروه های دیگر فلسطینی نظیر جهاد اسلامی و جنبش مردمی نیز در چارچوب امکانات خود به دنبال افزایش روند انتفاضه هستند. تشکیلات خودگردان فلسطین در ابتدا برای تقابل میدانی با انتفاضه مردمی قطعیت نداشت، چرا که محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان سعی داشت از روند انتفاضه به عنوان اهرم فشاری بر نتانیاهو برای بهبود موقعیت خودش استفاده کند. وی تصور می کرد که می تواند برای توقف روند انتفاضه معامله ای را با نتانیاهو بر اساس شرایط زیر انجام دهد: حضور ناظران بین المللی در الاقصی، بازگشت اوضاع مسجدالاقصی به دوران قبل از سال ۲۰۰۰، توقف شهرک سازی و آزادسازی اسرا. اما شاخص های کنونی میدانی و گزارش های امنیتی رژیم صهیونیستی از تغییر مواضع تشکیلات خودگردان خبر داده و تأکید می کنند که سرویس های امنیتی تشکیلات خودگردان اقدام به ممانعت از تحرکات مردمی برای برخورد با صهیونیست ها را آغاز کرده و هماهنگی های امنیتی خود با رژیم صهیونیستی را تا حد رضایت محافل صهیونیستی بالا برده اند. عوامل لازم برای گسترش انتفاضه: انتفاضه کنونی برای گسترش دامنه خود تا حد نتیجه بخشی سیاسی به چندین بسته تشویقی نیازمند است، مهم ترین این بسته ها از بین بردن شکاف داخلی بین فلسطینیان با رسیدن به روش توافقی بدون در نظر گرفتن پیچیدگی های پرونده آشتی ملی است. به این ترتیب وحدت عمل بین گروه های فلسطینی ایجاد شده و تناقضات داخلی از رویکردهای مبارزه این گروه ها با اشغالگران فاصله می گیرد ، در غیر این صورت ادامه اوضاع کنونی باعث می شود فرصتی استراتژیک برای اشغالگران ایجاد شده تا آنها به بلعیدن اراضی فلسطین و یهودی سازی قدس و تقسیم مسجد الاقصی ادامه دهند. پیام های انتفاضه قدس: انتفاضه قدس پیام های متعدد و مهمی دارد، از جمله آن ها این است که نسل اوسلو انتفاضه کرده و ملت فلسطین دیگر بر اساس معیارهای دایتون نیست. نتایج اولیه سیاسی این انتفاضه از جمله توقف برنامه تقسیم مسجدالاقصی نشان دهنده فواید و تأثیرگذاری گزینه مقاومت با ابزارهای موجود حتی با وجود اختلال در موازنه های قدرت با اشغالگران است. انتفاضه ثابت کرد که اشغالگران به دنبال سازش نیستند، بلکه تنها می خواهند برای تحقق استراتژی خود در مسیر تکمیل تسلط بر اراضی فلسطین از طریق شهرک سازی و یهودی سازی قدس و مسجدالاقصی، به نفع خود زمان بخرند. مهم ترین پیامی که انتفاضه کنونی ارسال می کند این است که ملت فلسطین دائماً در خط پیش از رهبران خود قرار دارد. حضور جوانان در انتفاضه قدس نشان دهنده اراده خستگی ناپذیر فلسطینی ها برای مبارزه با اشغالگران حتی در صورت فقدان گزینه های موجود در نزد سرکردگان تشکیلات خودگردان است. تأثیرات انتفاضه بر رژیم صهیونیستی: الف: در ابعاد سیاسی: دیدگاه رایج در محافل اسرائیلی در گذشته به این صورت بود که انتفاضه کنونی به سرعت با توجه به محیط داخلی فلسطین و اوضاع منطقه ای، به خاموشی خواهد گرایید، اما آنها با ادامه روند انتفاضه غافلگیر شدند. به این ترتیب این روند از زمان آغاز خود، رو به رشد بوده و باعث تردید و تزلزل محافل سیاسی رژیم صهیونیستی شد. انتفاضه همچنین شکاف های قابل توجهی بین ساختارهای ائتلاف افراط گرای حاکم و حتی احزاب مخالف ایجاد کرد. احزاب راست گرای افراطی داخل کابینه از جمله “خانه یهودی ” بر ضرورت ادامه شهرک سازی و تقسیم مسجدالاقصی با وجود تشدید فضای انتفاضه تأکید داشتند. آن ها برای توقف انتفاضه خواستار حمله گسترده به کرانه باختری مانند اقدام آریل شارون برای توقف انتفاضه گذشته شدند. “بنت” وزیر صهیونیستی و سرکرده حزب خانه یهودی بیشتر فشارها را در این راستا به نتانیاهو وارد کرد. حزب لیکود نیز در این راستا دچار اختلافات شدید شده بود، اما نتانیاهو رهبر این حزب سعی کرد به هر صورت که شده روند انتفاضه را با اعمال قانون مجازات دسته جمعی و تغییر قوانین تیراندازی نظامیان صهیونیست به سمت شهروندان فلسطینی، مهار کند. فریب تجار فلسطینی برای انتقاد از انتفاضه، هماهنگی با برخی روزنامه نگاران فلسطینی خودفروخته و نخبگان وابسته به تشکیلات خودگردان برای شیطنت در روند انتفاضه، اقدامات بی سابقه در ممنوعیت تحرکات جنبش اسلامی در اراضی فلسطین، افزایش فشار بر تشکیلات خودگردان برای توقف انتفاضه و درخواست از آمریکا برای کاهش بحران موجود از جمله اقدامات نتانیاهو در این زمینه بوده است. در میان احزاب معارض، حزب اردوگاه صهیونیستی به رهبری هرتسوگ با انتقاد از عملکرد نتانیاهو در تقابل با انتفاضه خواستار در پیش گرفتن روند سازش سیاسی و مشارکت منطقه ای برای حل این مشکل شد. حزب “آینده وجود دارد ” به رهبری یائیر لاپید نیز نتانیاهو را به ناتوانی در مقابله با انتفاضه مردمی متهم کرده و خواستار ایجاد تحرک در روند مذاکرات شد. اما حزب اسرائیل خانه ما و سرکرده آن یعنی آویگدور لیبرمن نتانیاهو را به ضعف در تقابل با انتفاضه متهم کرده و خواستار بازگشت به سیاست ترورهای گسترده رهبران فلسطینی شد. آثار مستقیم انتفاضه در ابعاد سیاسی را می توان در موارد زیر برشمرد: – توقف برنامه تقسیم مسجدالاقصی و ممانعت از هتک حرمت مسجدالاقصی توسط وزرا و اعضای کنیست رژیم صهیونیستی برای کاهش التهاب موجود . – انتفاضه مفید بودن استراتژی راست گرایان صهیونیست برای مدیریت درگیری ها بدون حل آن را زیر سؤال برد و فشارها به نتانیاهو را جهت ضرورت راه اندازی روند سیاسی افزایش داد. – انتفاضه محاسبات کابینه راست گرای بنیامین نتانیاهو را به هم زده و تناقضات شدیدی را در داخل این کابینه در زمینه نحوه تعامل با طرف فلسطینی ایجاد کرد. -انتفاضه تناقض بین سطوح سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی در زمینه نحوه تعامل با ملت فلسطین را افزایش داد، به گونه ای که دو طرف یکدیگر را به ناتوانی در حل و فصل انتفاضه و تعامل با پرونده فلسطین متهم می کردند. – سطوح سیاسی چندین گزینه را برای نحوه تعامل با انتفاضه بررسی می کنند، از جمله گزینه ها ارائه تسهیلات لازم برای اجرای پروژه های زیرساختی در مناطق زیر نظر تشکیلات خودگردان است که از مدت ها قبل تعطیل مانده است. ب: آثار مستقیم انتفاضه در ابعاد امنیتی: نابسامانی امنیتی در سرزمین های اشغالی پس از انتفاضه قدس به حدی رسیده که نتانیاهو به گلعاد اردان وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی دستور داد ۱۳ گردان از نیروهای احتیاط را فراخوانده و آنها را در کرانه باختری و اراضی اشغالی ۴۸ مستقر کند. با وجود کاهش سطح تحرکات مردمی انتفاضه قدس نسبت به روزهای اولیه، همچنان محافل امنیتی رژیم صهیونیستی نگرانی عمده ای نسبت به ناآرامی های موجود در سرزمین های اشغالی دارند. آنها مکرراً به مقامات سیاسی صهیونیستی توصیه می کنند که مقابله با این انتفاضه هیچ راهکار امنیتی ندارد و باید به سمت مسیرهای سیاسی برای حل این بحران پیش برود. مهم ترین تأثیرات انتفاضه در ابعاد امنیتی را می توان در موارد زیر برشمرد: – وحشت سرکردگان ارتش رژیم صهیونیستی از فرسایش نیروها مانند سناریوی انتفاضه گذشته. این موضوع می توانست مانع اساسی در مسیر اجرای طرح پنج ساله ارتش شود که آیزنکوت در ابتدای مأموریت خود تدوین کرده است. – انتفاضه نامیدن جنبش مردمی کنونی در فلسطین باعث می شود اشغالگران مجبور به تقویت راهکارهای تقابل با آن شوند و این موضوع هزینه های آن ها را بالاتر خواهد برد. – استمرار آماده باش امنیتی باعث فرسایش نیروهای امنیتی بسته شده و بر بودجه رژیم صهیونیستی و این نیروها تأثیر می گذارد. – ۷۷% از یهودیان فلسطین اشغالی اعلام می کنند که امنیت شخصی خود را از دست داده اند. این بدان معنا است که سطح امنیت شخصی افراد به اندازه نگران کننده ای کاهش پیدا کرده است. این در حالی است که برخی حوادث باعث به تعطیلی کشاندن وسایل حمل و نقل عمومی و یا حتی مراکز آموزشی و مؤسسات اقتصادی در قدس و تل آویو شده است. – نگرانی سطوح سیاسی از فروپاشی تشکیلات خودگردان و از بین رفتن هماهنگی های امنیتی بین آن و رژیم صهیونیستی که از مهم ترین عوامل ایجاد امنیت برای اشغالگران صهیونیست است. – مرکز اوراد در زمینه جهان عرب در نظرسنجی که در دهم دسامبر ۲۰۱۵ انجام داد، اعلام می کند که ۸۶% از فلسطینی ها حملات مسلحانه بر ضد صهیونیست ها را تأیید می کنند و ۵۳ در صد از آنها مبارزه مسلحانه را به عنوان راهکار پایان اشغالگری به رسمیت می شناسند. این رویکردهای مقاومتی از سوی شهروندان فلسطینی، سطوح بالای امنیتی اسرائیل را نگران کرده است. ج: آثار مستقیم انتفاضه در ابعاد اقتصادی: شاید بتوان گفت بیشترین تأثیرات انتفاضه در ابعاد اقتصاد رژیم صهیونیستی قابل مشاهده است. این تاثیرات در بخش گردشگری آغاز شده و تا فروش کالاهای اسرائیلی و بورس و سرمایه گذاری ها و بازارهای تجاری و رستوران ها و قهوه خانه ها نیز ادامه پیدا کرده است. این تأثیرگذاری در برخی نواحی سرزمین های اشغالی نظیر غرب قدس به حدود ۷۰% رسیده است. روزنامه عبری زبان “مکور ریشون” اعلام کرد که خسارت های ماه اول انتفاضه بالغ بر ۵ میلیارد شیکل (حدود ۱٫۳ میلیارد دلار) از درآمد عمومی سرزمین های اشغالی را شامل می شود، بیشتر این مبلغ مربوط به افت شاخص ها در بخش گردشگری است که درآمدهای آن به ویژه در قدس اشغالی تا حدود ۵۰% کاهش پیدا کرده است. این بدان معنا است که اقتصاد اسرائیل در دو ماه اکتبر و نوامبر از سال گذشته بالغ بر ۱۰ میلیارد شیکل خسارت دیده است. از دیگر خسارت های مستقیم رژیم صهیونیستی مجبور شدن کابینه اسرائیل به تحویل چهار میلیارد شیکل (حدود یک میلیارد دلار) پول برای جبران هزینه های ارتش از زمان آغاز انتفاضه است. این در حالی است که درآمد دولت از مالیات ها نیز حدود ۱٫۵ میلیارد شیکل ( ۴٫ میلیارد دلار) کاهش پیدا کرده است. این موضوع اقتصاد اسرائیل را به ورود در رکود تهدید می کند. همچنین مشاهده می شود که شاخص کاهش اقبال فلسطینی ها به خرید کالاهای صهیونیستی تا ۱۷% کاهش پیدا کرده است و همزمان قیمت شیکل نیز در برابر دلار افت کرده است. گزینه های رژیم صهیونیستی برای مقابله با انتفاضه قدس سرنوشت انتفاضه قدس تا کنون در هاله ای از ابهام قرار دارد، بیشترین احتمال این است که روند کنونی در صورتی که با اتفاقات غیرقابل پیش بینی و غافلگیری های دراماتیک مواجه نشود، تا کوتاه مدت ادامه پیدا کند. کابینه رژیم صهیونیستی در نحوه تعامل با انتفاضه قدس گزینه های زیر را در پیش رو دارد: گزینه اول: یورش کامل به کرانه باختری یا برخی از مناطق آن و باقی ماندن نیروهای امنیتی صهیونیستی در این مناطق تا چند ماه آینده جهت مدیریت بحران و انتظار برای فروکش کردن آن. برخی راست گرای اسرائیلی در ابتدا این گزینه را مطرح کردند، اما در ادامه از بخشی از مطالبات خود عقب نشسته و آن را بی فایده نامیدند. البته این روند راه حل موفقیت آمیز به شمار نمی رود، چرا که هیچ اهداف قابل ملاحظه ای برای حمله و تسلط از سوی نیروهای امنیتی اسرائیل وجود ندارد. از سوی دیگر بسیاری از نیروهای امنیتی و ارتش و سیاست مداران صهیونیست این گزینه را تأیید نمی کنند و آن را ناکارآمد می دانند. علاوه بر این که آنها معتقدند این گزینه می تواند به جای توقف انتفاضه، دامنه آن را گسترده تر نماید. گزینه دوم: عقب نشینی یک جانبه و بدون توافق با تشکیلات خودگردان فلسطین از برخی مناطق کرانه باختری، درست مانند اقدامی که آریل شارون در غزه انجام داد. اسرائیلی ها در این راستا هم زمان می توانند برخی مناطق صهیونیست نشین و مناطق گسترده ای از بخش “ج” را به نفع خود مصادره کنند. مهم ترین ملاحظات در مورد این گزینه شامل موارد زیر است: ۱- باوجود اینکه آمریکا وارد فضای انتخاباتی شده و از حوادث منطقه غافل شده و محیط بین المللی و منطقه ای نیز توجهی به پرونده فلسطین ندارد، اما اجرای این گزینه با سختی های بسیار زیادی مواجه خواهد شد. البته برخی طرف های راست گرا سعی کردند آن را در نظر نتانیاهو زیبا جلوه دهند. ۲- تأثیرات انتفاضه همچنان در کابینه رژیم صهیونیستی تا حدی نیست که این کابینه را مجبور به انتخاب این گزینه نماید. ۳- بخشی از این طرح که متضمن پیوستن شهرک های صهیونیست نشین به اسرائیل است، از سوی راست گرایان مورد استقبال قرار می گیرد، اما بخش دوم یعنی عقب نشینی یک جانبه از کرانه باختری از دیدگاه آنان غیرقابل قبول است و به نظر نمی رسد نتانیاهو قادر به قانع کردن شرکای خود به اجرای این طرح باشد. ۴- علاوه بر اینها این طرح می تواند دامنه اعتراضات فلسطینی ها را افزایش داده و انتفاضه را بیش از پیش گسترده تر کند. گزینه سوم: حمله به نوار غزه برای منحرف کردن افکار عمومی به سمت این جبهه جهت عبور از انتفاضه در کرانه باختری است این گزینه معایب زیر را دارد: اول اینکه هزینه های نظامی آن زیاد است و مؤسسات امنیتی و نظامی اسرائیل این حمله را تأیید نمی کنند. دوم اینکه شکاف های موجود در ارتش که در نتیجه جنگ سال ۲۰۱۴ به وجود آمده، هنوز پر نشده است. سوم اینکه اوضاع نابسامان اقتصاد اسرائیل در حال حاضر فرصت اتخاذ این رویکرد را کاهش می دهد. گزینه چهارم: چهارمین گزینه، همراهی با تشکیلات خودگردان و به تحرک درآوردن روند سازش جهت مهار التهاب کنونی و از بین بردن تأثیرات انتفاضه است. آنها با این اقدامات می توانند تشکیلات خودگردان را به انجام تلاش های بیشتر برای توقف انتفاضه وادارند. مهم ترین شاخص ها و معایب این راه حل موارد زیر است: – ساختارهای ائتلاف کابینه رژیم صهیونیستی در حال حاضر آماده اتخاذ این تصمیم نیست. – واشنگتن اعتقاد به مفید بودن این تصمیم در سایه روی کار بودن کابینه کنونی رژیم صهیونیستی ندارد. – مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین ضعیف بوده و قادر به تشویق روند سازش در سقف پایین به صورت متناسب با مطالبات راست گرایان نیست. گزینه پنجم: بررسی وحل و فصل انتفاضه از طریق تقابل در سطح متوسط با اعمال سیاست های فشار و مهار و تسلط بر طرف های دیگر. شاخص های این گزینه شامل موارد زیر است: – دستاوردهای میدانی نشان می دهد که صهیونیست ها در شرایط کنونی این روش را دنبال می کنند. – این گزینه به نتانیاهو فرصت می دهد تا بتواند بین حفظ کابینه ائتلافی خود و بررسی و حل و فصل انتفاضه به روش معقول خود جمع ببندد. وی در عین حال به راه اندازی روند سیاسی که برخی مخالفانش او را به سمت آن فرا می خوانند، بی توجه است. – این روش از گزینه های دیگر سیاسی و نظامی کم هزینه تر است. بنابر آنچه که گفته شد مشخص شد که نتانیاهو در حال حاضر گزینه خود را بر مبنای فشار و مهار انتفاضه قرار داده است و بعید است که وی در شرایط کنونی با اتخاذ سیاست فرار به جلو، جبهه نوار غزه را فعال کند، مگر اینکه انتفاضه رویکردی فراگیرتر به خود گرفته و فشارها بر کابینه اسرائیل را افزایش دهد. الزیتونه در پایان مقاله خود چندین توصیه خطاب به گروه های فلسطینی مطرح کرده است: ۱- دعوت به تعمیق وحدت ملی در راستای حمایت از انتفاضه و تقویت آن. ۲- دعوت از سرکردگان تشکیلات خودگردان فلسطین به توقف هماهنگی امنیتی با رژیم صهیونیستی و ممانعت از اتخاذ هر تصمیمی در راستای تضعیف انتفاضه و تعطیل کردن آن. ۳- دعوت به حمایت عربی و اسلامی و بین المللی از پایداری ملت فلسطین و انتفاضه آن در برابر اشغالگران.
سه شنبه ، ۲۰بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها