واضح آرشیو وب فارسی:ادیان نیوز: مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: به دوستان و شیعیان مبادا ترحم کنید! اگر می خواهید کمک مالی بکنید نگویید بیچاره است. امام های ما این را دوست ندارند.به گزارش ادیان نیوز ، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: شب علی(ع) غیر از شب ماست. شب علی(ع) خیلی تاریک است. او زهرا(س) را می شناسد. انوار را خوب طی کرده است. با آسمانها آشناست. او شب را خوب می شناسد. اصلاً علی(ع) خودش را شبرو می داند. فرمود: شبرو صبح می فهمد چه جور و چقدر راه رفته است. علی(ع) همه کارهایش شب بوده است. یعنی ناشناس بوده است. اشخاص بزرگ ناشناسند. کار خالص کن، راه درست برو و کیفیت را بکن! شبرو این جور است. ممکن است در مورد شما حرفها و گفتگوهای بی جا باشد، ولی اعتنا به آنها نداشته باشد. صبح معلوم می شود شبرو چقدر راه رفته است. صبح قیامت معلوم می شود او چه خورشیدی شده است. این جا را روشن کرده است. آنجا بخل و مرض و حسد نیست. دیگران هم کیف می کنند. قبض و بسط قلب مومن شب و روز است. گاهی مدت آن زیاد است و گاهی کم. هرچه جلو می رود شب او کم تر می شود. در ظهور قیامت، شب وجود ندارد. همه اش روز است. حزن و غم و غصه ها تمام می شود. به یک جا می رسیم که دیگر غم و غصه ای نیست. همه اش بهجت و سرور است. روز است، نور است و حیات. تاریکی ها را از بین می برد. قیامت شب ندارد. شب مال دنیاست. تاریکی محض. الحمدالله خدا نجاتتان داد، روز شناس شدید. کفار اصلا روز ندارند، بهجت ندارند. نمی بینید خنده را درس می دهند. خنده را یاد می گیرند تا در اجتماع بتوانند راه بروند. آنها درس می خوانند تا لبخند را بیاموزند ولی در این جا این جور نیست، بلکه جلو خنده هاشان را می گیرند می گویند: زیاد گریه کنید. چرا این قدر می خندید؟! شیعیان نمی دانند خدا چه نعمتهایی به آنها داده است. جلو خنده شان را می گیرند. گریه را دوست دارند. دیگران نه خنده دارند و نه گریه و نه لذت. آنچه را هم می بینی که مثلا بازی می کنند یا کارهای دیگر انجام می دهند برای تسلیت است. از خودشان هیچ ندارند. مثل کسی که مرض بدی مثل سرطان دارد. جلو او کاری می کنند که خودش باشد. ترحم می کنند. این تفریح دنیا برای تسلیت آنهاست. در این دنیا یک لفت و لیسی برای خودشان درست می کنند. شیعیان و دوستان اهل بیت(ع) غیر از این عالم به عالم دیگری قائلند. به جای این که کلاس خنده بروند، تمرین گریه هم می کنند تا از این دنیا جان به در برند. ان شاء الله خدا آن پشت پرده را همین جا نشانمان بدهد که چقدر سرور خوابیده است! چقدر علم و حیات خوابیده است! هر چیز خوب و زیبا که از این عالم رفته است در آن جا با شماست. در پشت پرده از انبیا و اولیا بگیرید. زیباهای خدا که در عالم آمدند و رفتند، همه آن طرف هستند. گاهی می بینید کسی از بیچارگی اش می گوید، اما در او بهجت و سرور خوابیده است، یک جا گریه و ناله می کند و در عین حال که دارد غصه ها را می گوید و از خدا و پیغمبر می خواهد که کارها را سر و صروت بدهد، یک لبخند نشان می دهد. مومن وقتی درد دل پیش خدا و ائمه(ع) می کند نهایت لذتش را می برد. لذا به دوستان و شیعیان مبادا ترحم کنید! اگر می خواهید کمک مالی بکنید نگویید بیچاره است. امام های ما این را دوست ندارند. نشنیده اید که حضرت صادق(ع) یک روز نشسته بود. مردی خدمت حضرت نشست و عرض کرد: یکی از شیعیان سر و وضعش خیلی خراب است؛ نان ندارد، پول ندارد،... کُلفَت مند است. اگر پول داشتیم کمکش می کردیم، و از این قبیل صبحت ها، به طوری که خیال می کرد حضرت را گریه می اندازد. حضرت چهار زانو نشسته بود. یک مرتبه دو زانو شد و غضب کرد و یک نگاهی کرد و فرمود: پناه می بریم به خدا که کسی درباره دوست ما ترحم کند. ببینید چقدر دوستانشان نزد آنها عزیزند. ترحم به حیوانات خوب است، به کافر هم خوب است؛ اگر جا ندارد، لباس ندارد، غذا ندارد، به او بدهید. ثواب دارد. خداوند خیلی دوست دارد. اما به دوست اهل بیت منت سر می گیرند. اینها بزرگ و عزیزند؛ «سبحان ربک رب العزه عما یصفون و سلام علی المرسلین»این از اسرار محبت و ولایت است. مال شرافت ولایت ائمه(ع) است. کتاب طوبی محبت – ص 79 مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی منبع: تسنیم
دوشنبه ، ۱۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ادیان نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]