محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846215859
اهمیت شبکه های تلفن همراه در زمان بحران
واضح آرشیو وب فارسی:پایداری ملی: هر ساله کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه برای فعالیت های اقتصادی و حکومتی خود به زیربناهای فضای مجازی خود بیش از پیش متکی و وابسته می شوند. در این میان شبکه های تلفن همراه بی سیم، جایگاه لازم الاجرایی در چشم انداز فضای مجازی دارند. این متن به کارکرد ضرورت شبکه های تلفن همراه بی سیم در زمان بحران ها اشاره دارد. شبکه های تلفن همراه برای عملیات امداد و نجات در شرایط بحرانی و جنگی، مهم و ضروری هستند. ارتش ایالات متحده آموزش هایی برای فراگیری پاسخ به این بحران ها ارائه می دهد، ولی دکترین فضای مجازی آمریکا در درجه اول بر امنیت زیرساخت های مجازی نظامی تأکید دارد. این مقاله به علت ساختار مخصوص به خود، دقیقاً برای مسئولین شهری یا شهروندان کشورها در جهت بازیابی یا حفظ قابلیت های سایبری آن ها نمی تواند مثمرثمر واقع شود. برای گذر موفقیت آمیز از حوادث غیرقابل پیش بینی در آینده، ارتش آمریکا باید امنیت مجازی شبکه های تلفن همراه را در طرح های اجرایی خود ادغام نماید. شبکه های تلفن همراه بی سیمی در حال تبدیل شدن به عنصر اساسی در ساختارهای اجتماعی، رشد اقتصادی و دولتی کشورها حتی ضعیف ترین آن ها شده است. ارتش آمریکا باید گروه هایی را آموزش و مجهز نماید تا به سرعت شبکه های تلفن همراه را احیاء و ایمن نمایند. گردباد سندی در 29 اکتبر (18 آبان 91) قسمت شرقی سواحل ایالات متحده را درنوردید. طوفان سندی دومین گردباد مصیبت بار در طول تاریخ آمریکا بوده و نزدیک به 100 میلیارد دلار خسارت وارد نمود. با اینکه این طوفان 23 ایالات آمریکا را درنوردید ولی نیویورک از این طوفان آسیب فراوان دید. موج های خروشان، مترو و خیابان های شهر را مملو از آب کرد و برق در سراسر پایتخت قطع شد. قبل و بعد از حادثه، ساکنان و امدادگران برای تبادل اطلاعات بین گروه های آسیب دیده از طوفان، به شبکه های تلفن همراه متکی بودند. موج های چهارده فوتی (27/4 متری) کمتر به مَنهَتَن آسیب رساندند و در طی این حادثه مرکز اصلی شبکه ارتباطی شرکت «وِریزون»[1] از کار افتاد، جریان برق قطع شد و قطع تلفن های کابلی به شدت ارتباطات را مختل نمود. برای چند روز بخش هایی از شهر از تلفن های کابلی، اتصال بی سیمی و اینترنت محروم بودند. شهروندان به خوبی می دانستند، با دسترسی به این مقدار از خدماتِ تلفن همراه و شبکه های بی سیمی، اداره ی این حجم از ترافیک در شهر کار مشکل و غیرممکنی است. «اداره ی مدیریت اضطراری» شهر نیویورک، قبل از اینکه گردباد سندی از دریا به خشکی برسد پیغام های متنی انبوهی به ساکنین مناطق قابل تخلیه فرستاد. بعد از صدمات طوفان، مسئولین شهری برای آگاهی از اطلاعات محیطی و عملیات بازیابی و نجات، به تماس های حرفه ای، داده های اطلاعاتی و مکالمات تلفنی متوسل شدند. بازیابی ارتباطات بی سیمی از اقدامات مهم، برای عملیات امداد و نجات شهر بود. نیویورک سیتی در این زمینه به شرکت های تأمین کننده ی ارتباطات بی سیمی همچون شرکت وریزن احتیاج داشت تا شبکه های آسیب دیده را ترمیم نماید. در این اثنا مسئولین شهری نیویورک و «سازمان مدیریت اضطراری فدرال»[2] (FEMA)، «پیل هایی بر روی چرخ های وسایل نقلیه و چراغ های کامیون ها» نصب نمودند تا ساکنین و امدادگران گوشی های همراه خود را شارژ نمایند. در مراکز بازیابی حوادث غیرمترقبه FEMA کیوسک هایی برای شارژ گوشی های همراه و وسایل الکترونیکی نصب شد. بازیابی های اولیه باتری های تلفن همراه نقش اساسی در عملیات امداد و نجات بر اساس گزارش های داده شده ساکنین و امدادگران در این بحران داشت. گوشی های تلفن همراه مجرای مناسبی برای انتقال اطلاعات اضطراری توسط ساکنین شهر محسوب می شد. «صلیب سرخ»، «دایره امور کهنه سربازان» و «سازمان مدیریت اضطراری فدرال» هر کدام اپلیکیشن هایی برای گوشی های هوشمند در فضای مجازی جهت دانلود قرار دادند. این اپلیکیشن ها اطلاعات مهمی را برای مأموران امداد و بازماندگان می فرستاد. در طی گردباد سندی صد هزار کاربر گوشی های هوشمند، اپلیکیشن صلیب سرخ را دانلود کردند. این اپلیکیشن اطلاعاتی از مسیر گردباد و پناهگاه های اضطراری در اختیار ساکنین قرار می داد. اپلیکیشن FEMA، که وسیله ی کارآمدی بود تا درخواست های نیروهای داوطلب امداد را ثبت نماید، پنجاه هزار بار دانلود شد. اگرچه طوفان، خدمات تلفن همراه را به شدت مختل نمود ولی FEMA از ابزارهای آنلاین برای مدیریت بحران استفاده ی کاملی کرد. FEMA در مروری بر خدمات ارائه شده پس از سانحه اعلام نمود کمبود اتصالات گوشی های هوشمند مانع از فرماندهی و عملیات امداد و نجات موفق بود. این نقیصه منحصر به گردباد سندی نبود؛ پس از «طوفان هییِن»[3] در فیلیپین، ساکنان و سازمان های یاری دهنده در تلاش برای بازیابی خدمات تلفن همراه بودند. در جریان عملیات امداد و نجات طوفان هیین «کریستالینا جِاُرجیوا» عضو کمیسیون کمک های بشردوستانه اتحادیه اروپا گفت: «اولین اولویت این است که به سرعت به مناطق پرت و دورافتاده دسترسی پیدا کنیم. سیستم حمل و نقل عمومی و بازیابی ارتباطات مخابراتی دو راه ممکن برای دستیابی به این هدف است». زمانی که اقدامات مشابه را در جوامع کمتر بهره مند مقایسه می کنیم؛ بازیابی سریع شبکه های تلفن همراه در نیویورک پس از گردباد سندی شگفت انگیز و خارق العاده به نظر می رسد. خیلی از کشورها هستند که از ارتباطی که بین بخش های خصوصی و دولتی آمریکا وجود دارد بی بهره هستند و توان بازیابی بالایی ندارند. «انجمن گروه تلفن همراه اسپیشیالی» (GSMA) برای اولین بار در طول عمر سی ساله خود مرکزی برای مدیریت هماهنگی پاسخ به حوادث غیرمترقبه دایر نمود تا به حجم تقاضاها برای شبکه های تلفنی بی سیمی پاسخ دهد. GSMA یک عضو خصوصی صنعتی است که نماینده بیش از 250 شرکت مخابراتی مانند AT&T, MTN, Orange, Telenor, Verizon, Vodafone است. GSMA «منشور ارتباطات بشردوستانه»[4] را در 2 مارس 2015 امضا نمود. صنایع مخابراتی اعتقاد دارند شبکه های تلفن همراه نقش مهمی در بحران های انسانی ایفا می نمایند. آن ها از قول GSMA در مطبوعات خود این گونه نوشتند: «گوشی های تلفن همراه اغلب اولین چیزی هستند که مردم در حوادث غیرمترقبه به دنبال آن می گردند؛ به عنوان مثال یکی اولین درخواست هایی که پناه جویان گریخته به کوه سِنجار در عراق درخواست نمودند وسیله ای برای شارژ گوشی های تلفن همراه خود بود. زیرا آن ها می خواستند از اخبار و احوال دوستان خود باخبر شوند و از عملیات امداد اطلاع پیدا کنند». شبکه های تلفن همراه در سال 2015 به ساختار حیاتی برای مدیریت بحران/وضعیت اضطراری تبدیل شده است. بحران های اخیر نشان می دهد شبکه های تلفن همراه قدرت واجب الوجودی پیدا کرده و به یکی از مشخصه های فضای مجازی تبدیل شده است. دولت سیرالئون در زمان بحران ویروس ابولا در سال 2014 از پیام های متنی برای ارسال پیام های عمومی بهداشتی استفاده کرد. داده های به اشتراک گذاشته تلفن همراه در زلزله هائیتی و شیلی در سال 2010 نقش مهمی در بازیابی عملیات امداد و نجات داشت. پس از زلزله ی 2015 در نپال، شبکه های تلفن همراه، ارتباطات حیات بخشی را بین مأموران امداد و شهروندان برقرار نمودند. در زلزله و حادثه تسونامی سال 2011 ژاپن، شهروندان محلی برای دریافت اطلاعات اضطراری به شبکه های تلفن همراه وابسته بودند. پس از بمب گذاری مسابقه ی ماراتن بوستون در سال 2013 و زمین لرزه ی سان فرانسیسکو در سال 2007، خانواده های دل نگران از طریق تلفن های همراه خود که سرتاسر آمریکا را تحت پوشش شبکه ای خود قرار داده بودند برای دریافت اطلاعات استفاده می کردند. اساساً، تأمین کنندگان بخش خصوصی ثابت کرده اند که در بیشتر چالش ها و بحران های محیطی و در بازیابی های شبکه های تلفن همراه، خِبرِه و کاردان هستند. شرکت اِکونِت زیمباوه از دهه 1990 خدمات تلفن همراه و پهنای باند را در سراسر آفریقا گسترش داده است. خدمات تلفن همراه در هند، شرکت های ارتباطی خود را به ثروت های چندمیلیاردی دلاری رسانده است. یکی از ثروتمندترین افراد دنیا، آقای «کارلس اِسلیم» در مکزیک است. وی یکی از روسای بزرگ ترین شرکت های خدمات شبکه ی تلفن همراه در نیمکره غربی است که بالغ بر 270 میلیون مشترک دارد. در سومالی «مخابرات هورمود» میلیون ها مشترک فعال خود را به رخ می کشد. با این وجود هنوز هم سوانح و درگیری های مهم در جای جای دنیا، می تواند کشورها و شرکت های مخابراتی عمده ی دنیا را فلج سازد. «اتحادیه مخابراتی بین المللی»(ITU)[5] تخصصی ترین زیرسازمان سازمان ملل متحد است که در زمینه ی «اطلاعات و فن آوری ارتباطات»(ICTs)[6] مشغول به کار است. ITU علاوه بر 173 عضو دولتی، صدها شرکت خصوصی و بنیادهای غیردولتی را در زیر پوشش خود دارد. اتحادیه در زمان بحران ها و حوادث غیرمترقبه، متخصصان خود را به ملت های میزبان گسیل می دارد تا ارتباطات مخابراتیِ مناطق بحران زده را بازیابی نماید. در چهار ماه اول سال 2015، اتحادیه متخصصان خود را برای عملیات امداد به کشورهای مالاوی، موزامبیک، میکرونزی، نپال و واناتو فرستاده است. اعزام متخصصان ارتباطی اتحادیه به اقصی نقاط جهان نشان می دهد که به چه میزان، کشورهای در حال توسعه برای بازیابی شبکه های تلفن همراه خود به این کمک ها نیاز حاد دارند. اهمیت برتر شبکه های تلفن همراه در کشورهای در حال توسعه: تحلیلگران اقتصادی ادعا می نمایند: «تحرک پذیری، انعطاف پذیری و شبکه ها، آینده ی چشم انداز صنعتی را رقم خواهند زد». شبکه های بی سیمی تلفن همراه یکی از ساختارهای ضروری در این چشم انداز محسوب می شوند. موفقیت و کامیابی یک کشور به طور مستقیمی، به گام های آن کشور برای کسب فناوری های پیشرفته بستگی دارد. از سال 2000، اطلاعات و فناوری های مخابراتی (ICTs) سهم عمده ای در رشد اقتصادی دنیا داشته است. دستیابی به اینترنت، شبکه های تلفن همراه و اتصالات پهنای باند به نحو چشمگیری به این رشد کمک ارزشمندی کرده است. در سال 2013 نرخ نفوذ در کشورهای با درآمد کم و میانه، در اقسام وسایل ارتباطی مثل تلفن همراه، اینترنت و پهنای باندِ خط ثابت، نسبتاً در نقطه درصد 06/4، 01/3 و 57/0 افزایش یافته است. تعبیر بانک جهانی از نمودار بالا افزایش 76/0 نقطه درصدی را نسبت به رشد اقتصادی نشان می دهد. رشد اقتصادی کشورهایی با درآمد کم و میانه، در سال 2013 به 9/4% رشد سالیانه تولید ناخالص داخلی رسیده است. بنابراین افزایش نرخ نفوذ مخابراتی کشورها، محتملاً نزدیک به یک ششم رشد اقتصادی کشورها نزدیک شده است. تنها، دسترسی به تلفن همراه بیش از 8% به این رشد کمک نموده است. به نظر می رسد شبکه های بی سیم در کشورهای در حال توسعه، نیروهای نهفته خود را برای پویایی اقتصاد فعال نموده است. جدا از منافع اقتصادی؛ شبکه های تلفن همراه ترغیب کننده ی دیگر علوم مثل مراقبت های بهداشتی است. «کارولین مِبیندیو» متخصص توسعه ی مراقبت های بهداشتی مختصراً قدرت شبکه های تلفن همراه را این چنین توصیف می نماید: «از گوشی های تلفن همراه می شود برای تعلیم و آموزش تمامی کارکنان حوزه سلامت در آفریقا بهره جست. از گروه های کارکنان سلامت تا پزشکان متخصص و مدیران حوزه های سلامت –افرادی که امکانات و تسهیلات سلامت را توسعه می دهند-. گوشی ها می توانند رفتارهای مثبت بهداشتی را برای جوامع ارتقاء دهند مثل اهمیت شستشوی دست ها. از گوشی های همراه می شود برای ردیابی و مدیریت لوازم پزشکی استفاده کرد تا مطمئن شویم هر جا و هر وقت، محصولات مورد نیاز در دسترس خواهند بود. جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده های بیماران، امراض و بیماری ها و شرایط خاص (مانند سل یا سرطان گردن رحم) و داده های مدیریتِ امکانات بهداشتی از دیگر استفاده های گوشی های همراه در امر سلامت است. پیام های متنی وسیله ای مناسبی خواهند بود تا به مثابه ی یک نیاز اساسی، فعالیت های کارکنان بخش سلامت را ارتقا دهد، مانند این که چطور درمان های ضدویروسی برای امراض کودکان فراهم نماییم یا چطور با یک بیمار با اسهال حاد برخورد نماییم». همان طور که فرمان های نظامی برای ثبات عملیات واجب و ضروری است، شبکه های تلفن همراه نیز باید در اساس، به مثابه ی یک خدمت ضروری تلقی شود. در عملیات های مربوط به حوادث غیرمترقبه نیاز است که هر دو طرف دولتی و غیردولتی مشارکت نمایند. چالش به وجود آمده برای نیویورک و «سازمان مدیریت اضطراری فدرال» در جریان گردباد سندی از پیش، خبر از بحران های آینده مشابه برای کل دنیا می دهد. در سال 2014، بیش از 40% از جمعیت کره زمین، از اینترنت استفاده می کردند. کشورهای توسعه یافته هنوز رتبه ی اول نرخ نفوذ اینترنت را در دنیا به خود اختصاص داده اند (78% تا 34%)، در پیشگامی استفاده از ICT هنوز آمریکا پیشاپیش کشورهای در حال توسعه حرکت می کند با نرخی نزدیک به 2 تا 1. با این وجود، اقتصادهای بازارهای فعال دنیا، به سرعت ظرفیت های ICT آنان را افزایش خواهد داد. در سال های 2000 تا 2013 منطقه ی خاورمیانه و افریقا افزایش 3000 درصدی را در تعداد کاربران اینترنتی تجربه نمودند. منطقه ی آسیا-پاسفیک بیش از 2000 درصد افزایش تعداد کاربران را به خود دیده است. شبکه های بی سیمی باعث افزایش رشد اقتصادی در سطوح محلی می شود. استفاده از تلفن همراه در میان مردان ماهیگیر جنوب هند به آنان کمک نموده تا از وضعیت قیمت ماهی ها قبل از اینکه در یک بازار فروش ماهی پهلو بگیرند اطلاع یابند و به واسطه ی آن، درآمد آنان به نحو چشمگیری افزایش داشته باشد. از سال 2006 کشاورزان روستایی غرب آفریقا، از تلفن های همراه خود برای به اشتراک گذاری قیمت های آنیِ 80 قلم کالاهای کشاورزی استفاده های فراوانی می برند. شبکه های بی سیم، خدمات ضروری را برای کشورهای در حال توسعه فراهم نموده است. در سال 2004 شبکه ی بی سیمی در هند، این امکان را به یک بیمارستان مجهز به دکترهای متخصص چشم داد تا با کلینیک های روستایی ارتباط پیدا کند و به غربالگری و پایش هزاران بیمار، که پیش تر از آن به بوته ی فراموشی سپرده شده بودند، بپردازند. نتیجه ی واقعی آن پایش 85% از مردان و 58% از زنانی بود که به دلیل ضعف چشمی که قابل درمان بود از کار بیکار شده بودند و این فرصت به آن ها داده شد که مجدداً شغل خود را به دست آورند. در سال 2006 با اجرای این طرح آزمایشی، این فعالیت به 50 کلینیک با توان عملیاتی 500 هزار بیمار در سال رسید. کشورهای در حال توسعه سال ها میراث دار سیستمی هستند که به بازبینی مجدد نیاز دارد. آن ها می توانند به سرعت به اطلاعات و فناوری های ارتباطی نوین تر مجهز شوند. پهنای باند تلفن همراه (2 گیگابایت یا بیشتر) در سراسر دنیا در حال افزایش است. از سال 2010 آفریقا افزایشی در حدود 1000% در ظرف فقط چهار سال تجربه نموده است. در این میزان از رشد، کشورهای در حال توسعه به نرخ یکسان و برابر شده ای با اتحادیه اروپا و ایالات متحده رسیدند. افزایش رشد مثبت اطلاعات و فن آوری های ارتباطی در اقتصاد کشورهای در حال توسعه، خبر از افزایش تهدیدات سایبری می دهد. مناطق بحرانی تا الان با حجمی از تردد افراد، استثمار کودکان، تجارت داروهای ممنوعه و جرائم سازمان یافته روبرو هستند. در آینده، به طور اجتناب پذیری حملات سایبری به کمک این مجرمان خواهد آمد و آنان از تضادها و اختلاف ها، وسیله ای برای افزایش درآمد خواهند ساخت. کشورهای در حال توسعه و مواجه با امنیت مجازی تناقض آمیز: محققان مایکروسافت در گزارش سال 2014 خود، صحبت از «امنیت مجازی تناقض آمیز» نمودند که کشورهای در حال توسعه با آن روبه رو می شوند. همان طور که کشورها به ICT پیشرفته بیشتر وابسته می شوند «تهدیدات جدید زیرساخت های دیجیتالی» نیز متوجه این کشورها خواهد شد و به آنان ضربه خواهد زد. پژوهشگران مایکروسافت در یافته های خود متوجه شدند که کشورهای در حال توسعه با نرخ نفوذ کم بهره ی مخابراتی، با افزایش نرخ سرایت بدافزارها روبه رو می شوند. از این رو، کاربران تلفن همراه در ضعیف ترین کشورها با کم مایه ترین سطوح ICT، تهدیدات امنیت مجازی را تجربه خواهند نمود. در سال 2011 «گروه پاسخ گویی به موارد اضطراری رایانه ای ایالات متحده دی. اچ. اس»(US-CER) هشدار داد: «تلفن های همراه هر روز بیشتر از دیروز به هدفی جذاب تر برای حملات سایبری تبدیل می شوند». به همین رویه، کارشناسان امنیت مجازی نیز گوشی های تلفن همراه را از آسیب پذیرترین وسیله ها برای توطئه های امنیت مجازی تعبیر می کنند. این آسیب پذیری با اجرای برنامه ی «وسیله ی ارتباطی خودت را بیاور» حادتر می شود. «وسیله ی ارتباطی خودت را بیاور» خاص شرکت هایی است که در آن کارکنان با رایانه ها، تبلت ها و گوشی های هوشمند خود به تجارت می پردازند. انتظار می رود در سال 2006، دوسوم شرکت های واقعی در آمریکای شمالی و اروپا از این روش و برنامه استفاده کنند. برنامه ی جهانی «وسیله ی ارتباطی خودت را بیاور» شرکت ها را قادر می سازد، با درایت تمام به سرقت اطلاعات و دیگر جاسوسی های صنعتی دست بزنند. این برنامه به طور قطع آینده ی عملیات محیطیِ فعالیت های حرفه ای امنیت مجازیِ ارتش ایالات متحده را رقم خواهد زد. تهدیدات سایبری کماکان برای افراد دردسرساز خواهد بود. در بین اوت 2013 تا مارس 2014 حملات هر ماهه، به یک سری گوشی های همراه، افزایشی از 69000 مرتبه تا 644000 را تجربه نمود. نزدیک به 60% از ویروس های منتشرشده قادر بودند از حساب های بانکیِ خاصِ شبکه تلفن همراه، پول به سرقت برند. بیش از 60% از «تروجان های» سرایت یافته از طریق پیامک ها و پیغام های متنی انتشار یافتند. مأموران امنیتی در سال 2015 کشف نمودند عده ای از مجرمان سایبران چینی، از نوعی اپلیکیشن جعلی حساب بانکی موبایلی استفاده نمودند تا کاربران را فریب داده و اطلاعات حساب بانکی آن ها را به سرقت ببرند. آن ها توانستند از این طریق در یک بازه ی دو ساله میلیون ها دلار به جیب زدند. فرماندهان نظامی باید نسبت به تهدیدات موبایل بانک ها حساس شوند. در دنیای امروزی، موبایل بانک ها به ابزاری ضروری برای افراد تبدیل شده است. پلیس افغانستان حقوق کارکنان خود را از طریق پیام های متنی واریز می کند. بزرگ ترین موسسه ی مالی پاکستان یک اپراتور تلفن همراه نروژی به نام «تِلِنور» است. شرکت MPESA کنیایی، سامانه ی پرداخت موبایلی مشهوری است که به شدت در حال پیدا کردن جایگاه خود در بازارهای در حال ظهور است. منبع: گلوبال فیندایکس بانک جهانی 38% از مردم دنیا تا آوریل 2015 (فروردین 94) به حساب های بانکی دسترسی نداشتند. بانک های موبایلی تعهد داده اند که به عنوان یک معبر ابتدایی و اولیه، در خدمت این جوامع باشند. ساکنین مناطق بحرانی در ده سال آینده، وابستگی های خود را برای انجام تجارت های روزانه به این شبکه های موبایلی افزایش خواهند داد. «اتحادیه مخابراتی بین الملل»(ITU) در گزارش خود در سال 2007 گوشزد نمود. «اگر کشورها و سازمان ها می خواهند موجودیت خود را به عنوان بک بازیگر بلندمدت در یک محیط رقابتی جدید و پیشرفته حفظ نمایند مجبور هستند تمرکز خود را بر برنامه های ابداعی و زودبازده بگذارند تا به کمک یک سامانه ی اطلاعاتی قدرتمند و ایمن، پشتیبانی شوند». اطلاعات و فن آوری های ارتباطی (ICT) مؤلفه ی ضروری موفقیت و پیشرفت است و از معیارهای اقتصادهای قوی و موفق دنیا محسوب می شوند. مطالعات گسترده ی بانک جهانی به این واقعیت رسیده است که: «افزایش دسترسی به خدمات نوین و پیشرفته ICT، عامل اصلی تحولات اجتماعی و اقتصادی زیر منطقه ی صحرای بزرگ آفریقا بوده است». همان طور که کشورها ظرفیت های پهنای باند خودشان را افزایش می دهند، در واقع هزینه های درازمدت خود را کاهش داده و چرخه ای سالم و پاک پدید خواهند آورد. نرخ نفوذ پهنای باند، با کاهش هزینه ها تحریک خواهد شد ولی باید بدانیم با پیشرفت فناوری، تهدیدات نیز خود به خود پدید خواهند آمد. شبکه های تلفن همراه در مناطق بحرانی بیشتر مورد حمله قرار خواهند گرفت. زمانی که روسیه شبه جزیره کریمه را به تصرف خود درآورد اپراتورهای تلفن همراه را در اوکراین بلوکه و مسدود نمود. در جریان انتخابات پارلمانی سال 2005 قزاقستان، احزاب مخالف و سازمان های مستقل، اختلالاتی درفعالیت های آنلاینی خود تجربه نمودند. هکرها، وب سایت های مخالفان را قطع نمودند و صندوق های ایمیل روزنامه نگاران، مملو از رایانامه های ناهنجار و نامناسب شد. همین فعالیت ها در انتخابات ریاست جمهوری سال 2006 بلاروس اتفاق افتاد و اختلالات اینترنتی نصیب کسانی شد که خواهان برکناری رئیس جمهور در حال تصدی بودند. دو کشور استونی در سال 2007 و گرجستان در سال 2008 نیز از دست حمله کنندگان سایبری روسیه، برای ضربه زدن به سامانه های اطلاعاتی کشورشان در امان نبودند. در سال 2013، یک دستگاه خودپرداز بانکی اوکراینی، خود به خود شروع به دادن اسکناس نمود و پول ها نصیب عابران خوش شانسی شد که در همان حوالی در حال تردد بودند. پس از تحقیقات قانونی سایبری مشخص گشت بیش از 1 میلیارد دلار از 100 بانک دنیا هک شده است. خرابکاران طرفدارِ روسیه در آوریل 2014 (فروردین 93)، تلفن های نمایندگان مجلس اوکراین را هک نمودند-کابل های فیبر نوری قطع شده بود- و چندین وب سایت دولتی اوکراین قطع شد. در انتخابات ریاست جمهوری ماه می 2014 (اردیبهشت 93) اکراین، هکرهای طرفدارِ روسیه، به سامانه ی رأی گیری الکترونیکی نفوذ کردند و موفق شدند با نصب کدهای ناهنجار، کل دسته کوچکی از رأی شمارها را حذف نمایند. تا قبل از سال 2014، دکترین فضای مجازی اوکراین مبهم و نامشخص طرح ریزی شده بود. خط مشی نامناسب سایبری اوکراین، فضایی را پرورش داده بود که سناتور آمریکایی «مارک کیرک» آن را «کانونی شناخته شده برای جنایت های سایبری» توصیف نمود. اوکراین در زمان تضاد منافع و درگیری با روسیه، ثابت نمود که برای مقابله با تهدیدات سایبری آماده نیست. در فوریه 2015 (بهمن 93) کییِف خبر از راهبرد جدید امنیت مجازی داد که در آن «یک ثبت خانه رسمی، برای درج موضوعات حیاتیِ زیرساخت های ملی IT، پیش بینی شده تا حفاظت سایبری کشور تضمین شود». در نهایت امنیت فضای مجازی شامل شبکه های تلفن همراه است که به سامانه های اطلاعاتی گونه گون و مختلف وصل می شوند و اقتصاد قرن بیست و یکم را تقویت می کنند. شبکه های مخابراتی برای تداوم عملیات ها باید جدی فرض شوند. اگر سامانه های فناوری اطلاعات یک کشور، مکرراً مختل شوند، توانایی آن کشور برای اداره کردن امور به شدت محدود خواهد شد. نتیجه گیری: آمریکا باید عملیات های خود را به حوزه ی سایبری تسری دهد تأکید دکترین فضای مجازی آمریکا، استقلال مانورها و تمهیدات نظامی است که از طریق ایمن سازی سامانه های اطلاعاتی نظامی امکان پذیر می شود. اما اگر بخواهیم عملیات ها تداوم داشته باشد بایستی فرماندهان نظامی همان اهمیتی را که به حفاظت سامانه های نظامی قائل می شوند برای زیرساخت های غیرنظامی نیز قائل شوند. زیرساخت های فضای مجازی، قوام بخش فعالیت ها و عملکردهای دولت در قرن بیست و یکم است. همان طور که هدف عملیات ها، دور کردن خطرات از شهروندان یک کشور است لذا فرماندهان نظامی باید به ضرورت های فضای مجازی غیرنظامی نیز عنایت ویژه ای داشته باشند. سناتور مارک کیرک و مارک وارنر در سال 2014 پیشنهاد کردند که دولت ایالات متحده «طرحی پایدار برای همکاری با اوکراین تدوین نماید و مأموران FBI را برای بررسی امور به اوکراین اعزام نماید، شبکه های ارتباطی اوکراین را بهبود بخشد و قانون همکاری با اوکراین را تسریع بخشد». در آینده مردم برای تجارت، ارتباطات و بهره برداری از زیرساخت های حساس به شبکه های تلفن همراه بی سیمیِ امن و مطمئن وابسته خواهند شد. در زمان رویداد بحران ها، دسترسی به عملکرد شبکه های بی سیمی تلفن همراه، حتی جنبه ی حیاتی به خود می گیرد. در دوم نوامبر 1863 (11 آبان 1242)، کلنل «آنسون اِستیجر» این چنین گزارش داد: «دستورات عمومی و غیرنظامی داده می شوند، جنگ ها برنامه ریزی و اجرا می شوند، پیروزی ها با یاری راهبردهای ساده و کاربردی تحصیل و به دست می آیند البته با کمک و استعانت از آجودان های قدرتمند و تلگراف های نظامی ... تلگراف ها، شاهرگ هایی هستند که روح ارتش ما را گرم و قدرتمند نگه می دارند و بدنه ی ارتش متحدِ باوقار ایالات متحده را سرزنده و بشاش حفظ می نمایند». ارتش ایالات متحده دهه ها از سامانه های ارتباطی محافظت کرده است. موسسه ی تحقیقاتی رند در سال 1964 در یک گزارش تحلیلی برای نیروی هوایی آمریکا، یک صفحه ی تمام خود را به موضوع ایمن سازی سامانه های اطلاعاتی تخصیص داد و نوشت: «در کلیت خویش، سامانه های نظامی و غیرنظامی بسیار مهم هستند و در کل، در موضوع سامانه های اطلاعاتی با توسعه نیافتگی نسبی مواجه هستیم». در اکتبر 2014 ستاد مشترک ارتش، متن غیر محرمانه ی دکترین عملیات مجازی به نامِ «تحقیق مشترک 12-3 عملیات فضای مجازی» را منتشر نمود. در این سند، ستاد مشترک بر ادغام عملیات های فضای سایبری ارتش آمریکا با سازمان های مشابه، برای اجرای عملیات های بشردوستانه خارجی، عملیات صلح و دیگر عملیات های پایدار و مداوم تأکید کرد، ولی با این حال، به رغم متن پیشنهادی سند، تمرکز دکترین نظامی ارتش آمریکا به تمرکز بر روی حفاظت از سامانه های اطلاعات نظامی محض، باقی مانده است. به هر صورت که بنگریم، عملیات های نظامی، نیم نگاهی هم به جنبه های غیرنظامی مثل تهیه ی غذا، بازیافت آب و ژنراتورهای الکترونیکی برق و ... نیز داشته است، ولی امروزه باید این ذهنیت را به زیرساخت های فضای مجازی نیز تسری بدهیم. اقتصادهای جهانی قرن بیست و یکم، برای رشد اقتصادی و ارائه خدمات ضروری، به زیرساخت های فضای مجازی نیاز مبرم دارند. دولت نیز برای اداره ی عوامل مادی، مثل امکانات شبکه های فشار برق قوی و بازیافت آب به فضای مجازی نیاز دارد. آینده ی تداوم عملیات های ارتش آمریکا به دسته ای از تلاش ها که پنج مورد معروف آن، از سال ها جنگ در عراق و افغانستان برگرفته شده است، بستگی دارد: - پایه ریزی ایمنی غیرنظامی - پایه ریزی نظارت غیرنظامی - بازیابی خدمات غیرضروری - حمایت برای اداره ی مناطق - حمایت برای توسعه زیرساخت ها و اقتصاد برای همزمانی تحقق این پنج مورد، به امنیت فضای مجازی نیاز داریم. به عبارت دقیق تر، یک ملت به شبکه های بی سیمی تلفن همراه نیاز دارد تا زمانی که به بحران برخورد؛ مدیریت بحران، امنیت شهری، کنترل و نظارت شهری و اداره ی شهر را هدایت و مدیریت نماید. در نهایت، ارتش باید ظرفیت ها و استعدادهای سایبری خود را برای استفاده از تمهیدات و مانورهای جنگی تضمین نماید. ارتش باید برای حمایت از زیرساخت های سایبری نظامی، به «دفاع سایبری» مجهز باشد. ولی با این حال برای تداوم عملیات ها الزامی است که امنیت مجازی به ماورای شبکه های غیرنظامی بسط و توسعه پیدا کند. در آینده؛ ارتش باید آماده یِ عملیات سایبریِ مداوم و پایدار باشد. مشکلات حاد و دلهره آوری وجود دارد که نیروهای سایبری را مجبور می نماید تا از مردم برای رسیدن به امنیت فضای مجازی حمایت نمایند. ارتش باید آماده ی احیای شبکه های تلفن همراه باشد زیرا این شبکه ها به طور فزاینده ای در زندگی جوامع مختلف سرتاسر دنیا، سایه ی خویش را گسترانده است. منبع: گرداب
دوشنبه ، ۱۹بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایداری ملی]
[مشاهده در: www.paydarymelli.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها