محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803482316
روایتی متفاوت از دوران سلطنت پهلوی ها مبتنی بر بیانات رهبر معظم انقلاب
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: «پادشاهان قدیم اگر دیکتاتور بودند، وابسته و گوش به فرمان قدرت های بیگانه نبودند؛ اما از اواخر دوران قاجار و همه دوران پهلوی، پادشاهان، هم دیکتاتور بودند و هم وابسته! این شد بیماری مضاعف نظام سیاسی حاکم بر ایران در دوران گذشته. این دیکتاتوری و وابستگی آثار و تبعات زیادی در کشور ما و روی ملت ما داشته است».به گزارش قدس آنلاین و به نقل از ایکنا، پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، روایتی از دوران سلطنت پهلوی ها براساس بیانات مقام معظم رهبری منتشر کرد که در ادامه می آید: ارتش متفقین که خاک ایران را اشغال کردند و رضاخان و ارتش پرمدعایش، «خانمان» و مملکت را به قیمت حفظ تاج و تخت در «خاندان»، تقدیم بیگانه کردند، محمدرضا پهلوی نه با همه پرسی، رأی یا تصمیم ایرانیان که با اراده ی خودخواهِ روزولت و چرچیل، «شاهِ شاهان» و کوروش قرن بیستم شد. آن هم با چنان وضعیتی که «بعد از آنکه در سال۱۳۲۰رضا خان را بردند، پسر او محمد رضا تا چند روز نمی دانست که آیا پادشاه خواهد بود یا نه! کسی را به سفارت انگلیس فرستاد، آن ها گفتند که بله، عیبی ندارد، پادشاه باشد، به شرطی که فلان کار را نکند و فلان کار را بکند! خوشحال شد.» ( ۱۳۷۷/۰۲/۰۲ ) وابستگی، بیماری مضاعف دیکتاتوری جدید بعد از همه ی مصائبی که قاجار تا دوره ی ناصری بر ملت ایران وارد کرده بود مصیبت تازه ای بر مصائب ایران اضافه شد: «پادشاهان قدیم اگر دیکتاتور بودند، وابسته و گوش به فرمان قدرت های بیگانه نبودند؛ اما از اواخر دوران قاجار و همه دوران پهلوی، پادشاهان، هم دیکتاتور بودند و هم وابسته! این شد بیماری مضاعف نظام سیاسی حاکم بر ایران در دوران گذشته. این دیکتاتوری و وابستگی آثار و تبعات زیادی در کشور ما و روی ملت ما داشته است.» ( ۱۳۸۲/۱۱/۲۴ ) دانستن تفاوت حکومت مردم و «رفراندوم»، با حکومت های رضاخانی و محمدرضاشاهی، بهترین تبیین برای دلایل این سرنوشت غم انگیز است. حکومت محمدرضاشاهی «حکومت مطلقه ای» است که «هیچ تعهدی در مقابل مردم ندارد.» ( ۱۳۷۷/۱۱/۱۳ ) و میراثخوار «دیکتاتوری رضاخانی... که از استبدادهای قاجار، بدتر و شقاوت آمیزتر و قساوت آمیزتر بود.» ( ۱۳۸۱/۰۳/۱۴ ) البته «برای خارجی ها «فداکاری» نمی کردند»، اما ضرورتا «برای حفظ حکومت خودشان، صددرصد به بیگانگان میدان می دادند و به آنها تکیه می کردند و دست آنها را در تطاول به این کشور و این ملت باز می گذاشتند.» ( ۱۳۷۷/۱۱/۱۳ ) گرگ خونخوار در برابر مردم، بره رام در برابر دشمنان ثمره حکومت های محمدرضاشاهی فقط در تمنا کردن از بیگانه نبود، حتی فقط در اجازه خواهی برای انتصاب نخست وزیر و نماینده ی مجلس هم نبود، ثمره ی مهمش آن بود که شاهنشاه «در مقابل مردم خود مثل سگ درنده و گرگ خونخوار، اما در مقابل دشمنان مثل بره ی رام» ( ۱۳۸۸/۰۲/۲۲ ) می شد. حتی از این بدتر هم وجود داشت: «وقتی یک چنین روحیه ای در میان مردمی حاکم شد، دستگاه سیاسی آن کشور و آن ملت هم به طور طبیعی نوکرمآب می شود» و «اگر یک ملتی احساس عزت نکند، یعنی به داشته های خود- به آداب خود، به سنن خود، به زبان خود، به الفبای خود، به تاریخ خود، به مفاخر خود و به بزرگان خود- به چشم حقارت نگاه کند، آن ها را کوچک بشمارد و احساس کند از خودش چیزی ندارد، این ملت به راحتی در چنبره ی سلطه ی بیگانگان قرار می گیرد...» ( ۱۳۸۸/۰۲/۲۲ ) از قاجار بدتر این شد که خاندان پهلوی حتی از سلاطین قاجار هم بدتر شدند: «ناصرالدین شاه می خواست پادشاهی کند، سلطنت کند، لذّت ببرد. کاری نداشت که بر سر ملت چه می آید و چه نمی آید. ضعیف بود. بی اعتنا بود که البته، این از بزرگ ترین گناهان برای یک رهبر و مسؤول یک کشور است اما خاندان پهلوی کاری کردند که به مراتب از آنچه که در دوران قاجار وجود داشت، بدتر بود. زیرا اینها پایه های فرهنگ خودی را متزلزل و آن را ویران کردند و فرهنگ وارداتی را جایگزین نمودند.» ( ۱۳۷۲/۰۵/۰۸ ) واردات فرهنگ و عزت و شرف! شاه نیازمند، ملتش را هم نیازمند می خواست. می خواست همان اندازه که خودش وارداتی بود و هدیه منحوس بیگانگان به ملت، عظمت و تمدن را هم به کشورش «وارد» کند؛ شرف را هم، عزت را هم و فرهنگ را هم. اما چنین منطق اشتباهی، و دل بستن به «نقطه های خیالی» معلوم بود که نه شاه را باقی نگه می دارد و نه کشورش را نجات می دهد. سرنگون شد و تنها پناهی که به او دادند این بود که با ثروت های مردمش ( ۱۳۷۳/۰۸/۱۱ ) برای ولخرجی و سرمایه گذاری در دنیا را بگردد. شاهنشاه، «خانه» اش را برای همیشه ترک کرده ولی بیگانه هنوز دل بستهِ نیازخواهان است. شاهِ وابسته رفته اما «روحیه نوکرمآبی» هنوز جان خیلی ها را رها نکرده است. هنوز انقلابِ عزت، انقلاب امامِ عزت و انقلاب مردم عزت مند، روحیاتشان را دگرگون نکرده. «در طول ده ها سال تبلیغات شده بود که ایرانی ناکارآمد است؛ باید از دیگران بیاموزد، باید از دیگران تقلید کند، باید به دامن دیگران متوسل و متشبث شود. در دوران جوانی و نوجوانی های ما این جزو چیزهای رائج بود.» ( ۱۳۹۰/۰۷/۲۶ ) انقلاب اسلامی با نیروی خدایی خود برای برهم زدن چشم های خوابیده و قلب های فروبسته آمده و با انقلاب اسلامی «ورق برگردانده شده است»، اما هنوز از بین رفتن آن سرنوشت شوم و جایگزین شدن زندگی سعادتمند، درگیر تلاقی شاهی ها و امامی ها است. انقلاب همچنان درگیر شاهی ها و نوکرمآب ها شاهی ها همچنان می گویند ایرانی ناتوان است و چشم خوابانده اند که «دیگری» بیاید و آن ها را از دروازه های تمدن عبور دهد. آن ها هنوز ایران رویایی شان، ایران بیگانه ساخته است و بیگانه هم «مثل اربابی که خانه ی نوکرش را منطبق با سبک آرایش خانه ی خودش بیاراید! راحتِ نوکر را که در نظر نمی گیرد؛ راحتِ خودش را آن جا در نظر می گیرد. این یک امر بدیهی و طبیعی است.» ( ۱۳۷۲/۰۷/۱۲ ) اما امامی ها چشم هایشان به «نقاط امیدبخش حقیقی» ( ۱۳۹۳/۱۰/۱۷ ) است. بیگانه هنوز بیگانه است و حتی حالا «دشمنی» هم می کند و «علاج مقابله ی با دشمنی فقط یک چیز است و آن، تکیه ی به اقتدار ملّی و به توان داخلی ملّی و مستحکم کردن هرچه بیشتر ساخت درونیِ کشور است.» ( ۱۳۹۲/۱۱/۲۸ ) این سیره، سیره ی صدق امام ما و آموزه ی بزرگ او است و با همین سیره «جوان دانشمندِ مسلمانِ در جمهوری اسلامی خودش را قادر بر هر کاری می داند؛ این در اول انقلاب این جور نبود. تربیت های قبلی درست عکس این بود... «ما می توانیمِ» امروز، آن روز «ما نمی توانیم» بود. این، آن تربیت اخلاقی و تاریخیِ بازمانده ی از دوران گذشته است.» ( ۱۳۸۷/۰۲/۱۴ )
یکشنبه ، ۱۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها