تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847639991
روستا باید کانون توسعه شود حتی در صنعت/آمریکا سالی ۱۰۰میلیارد دلار به کشاورزی یارانه می دهد،ما چطور؟
واضح آرشیو وب فارسی:روستا نیوز: ابراهیم رزاقی معتقد است که می توان صنایع زیادی را در روستاها ایجاد کرد و ضمن ایجاد درآمد، ضریب امنیتی کشور را با استحکام این نهاد ۱۱ هزار ساله بالا برد. خلاصه ایده کلی «طرح اقدامی» که به بحث گذاشته شد این بود که ما با یک آمایش سرزمینی در زمینه کشاورزی، سیاست گذاریمان را برای کشاورزی اصلاح کنیم. نهادهای مرتبط با کشاورزی – مثل دهداری ها یا بسیج تولید، یا جهاد و از این قبیل - را در جهت تولید بخش کشاورزی ساماندهی کنیم؛ کشاورزان و زمین هایشان را شناسنامه دار کنیم؛ برای هر تولید کننده با ابزارهای کنترلی سیاستی – و نه الزام قهری - نظارت کافی داشته باشیم. سیاستهایمان مشخص کند که کشاورز هر منطقه بر کشت چه محصولی تمرکز کند؛ نهاده ها و مواد اولیه را ارزان به دست کشاورزان برسانیم؛ سود سرجمع تولید این بخش را با ارتقاء فناوریها، و نظارتهای فنی و امکانات لازم، بالا ببریم؛ ضمن اینکه حاشیه سود واحد محصول را - که برای مشتری اهمیت دارد - با پایدارسازی بستر درآمدی کشاورزان، کاهش دهیم؛ همانطور که کشورهای موفق انجام دادند؛ خرید اقلام اساسی را با قیمت تضمینی انجام دهیم؛ هدایت و سیاستگذاری برای بازار و حذف دلالی را در دستور کار قرار دهیم؛ ضمن اینکه صنایع تبدیلی، و جایگزین، و همچنین صنایع روستایی، و همچنین صنایع هنری روستایی را توسعه دهیم. با این روش، منابع و سرمایه ها خود به خود به سمت کشاورزی سرازیر خواهد شد. کما اینکه در کشورهای موفق در کشاورزی همین اتفاق افتاده است. کشاورزان در انگلیس، اعیان نشین هستند. در آلمان منطقه ای هست که کانون کشت و زرع مرکبات است؛ صنایع تبدیلی هم در همان محل وجود دارد؛ صنایع بالادستی و پایین دستیش را هم دارند؛ بسترهای ترانزیتشان کامل است؛ سرپلهای صادراتیش را دارند؛ دهها سال است که این کار را انجام می دهند، پس کشاورز از پایداری اقتصادیش اطمینان دارد؛ مزیت نسبی آن بخش و محل را تعریف کرده اند؛ چه برای صادرات و چه برای تهیه نیاز اساسی داخلی. البته قطعاً یک زیرساختهایی می خواهد؛ مثلاً بحثهای حقوقی ساماندهی منابع آب و خاک هنوز جزو موارد اختلافی است؛ یا بستر آی تی یکی از موارد دیگر مورد نیاز است؛ یا سیاستهای تعرفه ای در واردات و صادرات؛ و بسته های سیاستی متنوع دیگری که لازم داریم. یک قوه عاقله ای باید به اینها بصورت مستمر توجه کند. ابراهیم رزاقی پس از طرح این بحث توسط خبرنگار خبرگزاری تسنیم، به ارائه راهکارهای بدیع برای رونق روستاهای ایران با ابزارها و رویکردهای مختلف پرداخت. توجه شما را به این گفتگو جلب می کنیم. مهمترین محورهای بحث از این قرار است: * خود آمریکاییها و اروپاییها با کشاورزیشان چطور برخورد می کنند؟ * صنایع روستایی نوعاً بسیار کم هزینه و بدون دور ریز اداره می شود * روستا می تواند کانون صنعتی شدن و پیشرفت قرار بگیرد؛ حتی در مؤلفه های صنعتی * ما قطعاً توانایی اداره کشاورزی کشور را داریم * خود آمریکاییها و اروپاییها با کشاورزیشان چطور برخورد می کنند؟ تسنیم: آقای دکتر! یک بخشی را می خواهم باز کنم تا شما از یک درگاه دیگری این بحث را نقد کنید؛ به نظر می رسد «حرکت بر بالهای یک طرح اقدام برای پیشبرد بخش کشاورزی» لازم است. ما یک سری زیرساختهای اولیه نیاز داریم، غیر از اینکه اهتمام و درواقع طرز تفکر درست دولتها را برای کشاورزی نیاز داریم؛ اما از این گذشته، یک طرح اجرایی اقدام لازم است. خود آمریکاییها و اروپاییها با کشاورزیشان چطور برخورد می کنند؟ مثلاً اروپاییها 70 یا 80 میلیارد دلار به این بخش یارانه می دهند. این رقم در آمریکا حدود 100 میلیارد دلار است؛ خوب؛ چرا این کار را می کنند؟ اولین دلیلش این است که برای خودشان امنیت غذایی بوجود می آورند؛ اشتغال بوجود می آورند؛ وقتی از روستاییان حمایت می کنند، اشتغال بوجود می آورند؛ برای کسی که یارانه می گیرد، صرف می کند که از تکنولوژی جدید هم استفاده کند؛ نیروی کار استخدام کند؛ بعد هم سازمانهایی بوجود می آورند که ظرفیتهای اینها را بهم متصل می کند. خوب؛ نتیجه این اقدامات چه خواهد شد؟ کشاورز آمریکایی با بهره وری بالا به سود بالا فکر می کند؛ ارزان هم تولید می کند. وقتی تمهیدات را به کار می گیرند، در داخل امنیت و اشتغال بوجود می آید؛ در عین حال که در سطح بین المللی، درکل جهان، تولیدات محصولات آمریکایی و اروپایی با قیمت پایین ارائه می شود. حتی برای خود ما هم از زمان کودتای 28 مرداد - تحت عنوان اصل چهار ترومن - موادغذایی ارزان و گندم ارزان می آمد. تسنیم: این رویه برای کشورهای دیگر مفید است؟ خیر؛ اولین نتیجه این کار انهدام کشاورزی کشورهای درحال توسعه است. چون امریکا و اروپا محصولات خود را در سطح بین المللی ارزان ارائه می کنند؛ حتی اینها بعضی مواقع به رفع فقر و جلوگیری از قتل عام مردم در اثر گرسنگی کمک می کنند؛ یعنی می خواهد بگوید ما به فقرا کمک می کنیم؛ غذای ارزان می دهیم؛ ولی نتیجه نهاییش چه می شود؟ کشاورزی از ریشه کنده می شود. خوب؛ این فضا را ببینید. با این شرایط برای کشاورزان کشورهای در حال توسعه چه به وجود می آید؟ کشاورزانی که زندگیشان از کشت نیازهای اولیه تأمین می شود، دیگر نمی توانند زندگی کنند. تسنیم: یعنی شما با این تفاصیل کشاورزی صنعتی را نفی می کنید؟ نه؛ من نفی نمی کنم. می گویم آنها تا این اندازه به کشاورزشان کمک می کنند، و نتیجه اش را می بینند؛ خوب؛ چرا ما این کار را نکنیم؟ تا درنتیجه در کشاورزی رشد پیدا کنیم؛ صنایع تبدیلیمان رشد کند؛ تکنولوژیها رشد پیدا کند. تسنیم: این تعاونیها و سازمانهای رابط که فرمودید به نوعی حافظ منافع کشاورزان هستند. این در ایران هم سابقه داشته؟ قبل از اصلاحات ارضی در ایران، اربابها کم و بیش نقش مسئول همین تعاونیها یا سندیکاها را بازی می کردند. چون برای خودشان مفید بود؛ درست است که در روستا فقر وجود داشت؛ ولی روستاییان از گرسنگی نمی مردند؛ نکته ای دیگر که خیلی مهم است، استقلال روستاها بود. هر دلال و واسطه ای نمی توانست در روستا نفوذ کند؛ هر وقت لازم می شد این روستاییان از وطنشان دفاع می کردند؛ هرچند با اربابها در شرایط بدی بودند؛ ولی این ساز و کار ها عامل استقلال کشور هم بود. تسنیم: این شرایط با اصلاحات ارضی به هم خورد؛ درست است؟ بله؛ وقتی اصلاحات ارضی انجام می شود، دیگر مدیریت یکپارچه نیست؛ این کار مدیریت یکپارچه و مردمی می خواهد. طی یک فرایندی مردم باید بتوانند روی پای خودشان بایستند؛ از تکنولوژی استفاده کنند. * ما قطعاً توانایی اداره کشاورزی کشور را داریم تسنیم: حالا بالاتر از این، فرض کنیم که تکنولوژی هم خیلی پایین بود؛ همان طور که قرنها پیش بوده است؛ آیا با این شرایط باید تولید کنیم یا خیر؟ اگر ما خودمان حتی با همان تکنولوژی معمولی بتوانیم کشاورزی را رونق ببخشیم؛ اولاً روستاییانمان و روستاهایمان را رونق بخشیده ایم؛ ثانیاً مملکتمان از لحاظ غذایی خوداتکا می شود. و ثالثاً در مراحل بعدی می توانند محصولاتشان را صادر کنند. تسنیم: آیا کشاورزان ما با این سطح از تکنولوژی بومی، و این مشکلات متعددی که ما داریم، می توانند یا نه؟ به نظر من می توانند. تسنیم: چطور؟ منابع آب ما مشکل دارد؛ جمعیت افزایش پیدا کرده؛ چطور این را می فرمایید؟ بله؛ منابع آب ما کاهش پیدا کرده؛ ولی نوع استفاده ما از آب هم تغییر پیدا کرده؛ سدهای غول آسا را ببینید؛ اصلاً از این آب برای کشاورزی استفاده نمی شود؛ الآن تهران را ببینید چطور بی رویه مصرف می شود؟ درصورتی که با یک فناوری ساده می توانند از این آب برای کشاورزی استفاده کنند. مثلاً زمانهایی که بارندگی هست ولی کشت نیست، همه آب هدر می رود؛ یعنی آن موقع که بارش هست، ولی در باتلاق و دریا فرو می رود یا هدر می رود؛ آن بارندگی را باید هدایت کنند؛ مانند آبخوان داری؛ یا از طریق احیای قناتها. باید در این زمینه یک سیاستهایی بگذاریم، چون قناتها متکی به خود هستند؛ دائمی هستند؛ جمعی هستند؛ درصورتی که این موتورهایی که آب را از چاههای عمیق استخراج می کنند، چون فردی هستند، آبهای زیرزمینی را بیشتر تخریب می کنند. نکته مهم این است که چگونه برنامه ریزی کنیم تا آب کمتری مصرف کنیم، یا با تکنولوژی جدید چه محصولاتی تولید کنیم. تسنیم: با این شرایط شما می فرمایید ما توانایی اداره کشاورزی کشور را داریم؟ بله؛ قطعاً داریم. حتی اگر خیلی هم از تکنولوژی استفاده نکنیم؛ فقط با انجام یک تمهیداتی که قبلاً بوده، ولی الآن منسوخ شده، می توانیم؛ مثلاً احیاء آبخوان داری یا کشت هایی که مناسب اینجاست. تسنیم: این روش مزیت نسبی دارد؟ اینجا سود معنا ندارد؛ موضوع خودکفایی است؛ چون یک بحثهایی در اقتصاد می کنند؛ یکی کسب سود است؛ آن هم از نوع حداکثری، که بدترین نوع نگاه است. تسنیم: بحث دیگر اثربخشی این تمهیدات است؛ به نظر می رسد پیش از انجام این فعالیتها باید سیاستگذاریهایمان را اصلاح کنیم؛ مثل سیاستهای تعرفه ای. بله؛ برای اثربخش بودن این کارها باید جلوی واردات را باید بگیرند؛ که نمی گیرند؛ تا وقتی واردات این قدر ارزان است، تمام این کارها و سیاستها بی معنی می شود؛ ولی وقتی به این مسائل توجه کنیم بقای روستایی حفظ می شود؛ استقلالش حفظ می شود. * روستا می تواند کانون صنعتی شدن و پیشرفت قرار بگیرد؛ حتی در مؤلفه های صنعتی تسنیم: آیا غیر از کشاورزی، روستاها در موارد دیگری نیز می توانند به اقتصاد کمک کنند؟ مثلاً صنایع دستی، یا حتی صنایع جدید؟ بله؛ نکته مهمی است؛ باید صنایع دستی روستاها را رشد بدهیم. الآن در روستاهای چین یا هند، آیا همه مردمشان کشاورزی می کنند؟ خیر! الآن خیلی از صنایع جدید، در روستاها بوجود آمده اند؛ منتها به این شکل که آن قسمت مرکزی و مادر، و موتور محرک نزدیک شهر است، ولی قسمت ساخت و مونتاژ در روستاها شکل گرفته است. فکر می کنید ایران خودرو که قطعاتش را از خارج می آورد، آیا همه قطعات را در شهرها ساخته اند؟ خیر! پس این قطعات را می شود در روستاها تولید کرد؛ امکانات حمل ونقل وجود دارد و به راحتی امکان دارد حدود 2000 تا 3000 روستا قطعات این شرکت را به صورت غیرمتمرکز و پراکنده بسازند. تسنیم: خوب؛ اینطوری که مزیت اقتصادی ندارد! وقتی کار را تجمیع کنیم هزینه کمتری در بردارد. اینطور نیست؟ به هیچ وجه! مزیت تولید در روستاها این است که کارگر مزد و حقوق آنچنانی نمی خواهد؛ بلکه اوقات بیکاری و فراغت از کشاورزی را صرف این کار می کند. اجاره نمی دهد؛ کرایه ماشین نمی دهد؛ آب و برق و گاز و خورد و خوراکش ارزان است، و اصلاً خودش تولید می کند؛ ولی در شهر فوق العاده هزینه بر است؛ و بعد هم آن روستایی که می آید شهر و به شهرک صنعتی، مشکلش به همین مسائل که ختم نمی شود؛ فرهنگش تغییر می کند؛ هویتش زیر سؤال می رود؛ در روستا برای خودش کسی بوده و رویش حساب می کردند؛ اما در شهر می شود یک کارگر ساده؛ مسائل دیگری مانند اسراف، زیاده روی و ... در روستا وجود ندارد؛ هزینه تولید با این روش بسیار پایین خواهد آمد. تسنیم: آیا این فرهنگ صنعتی شدن، و تولید اصلاً در روستاهای ما قابل پیاده سازی هست؟ یعنی زمینه های فرهنگی آن وجود دارد، و برای روستاییان قابل پذیرش است؟ چون روستایی ما آمادگی و سابقه ذهنی صنعتی دارد، می شود! پیش از این کشاورزان ما نیازهای صنعتی خودشان را هم تأمین می کردند، مانند کفش، پارچه، بیل، کلنگ؛ الآن هم اینها هنوز در ذهنشان هست؛ روستاییان ما قضا و قدری نیستند؛ زحمت کش هستند؛ تلاش و زحمت را می شناسند؛ نظم را می فهمند؛ و وقتی یک فرش یا گلیم می بافند تمام آن عناصر صنعتی را برای این کار بوجود آورده اند. خوب؛ اینها بسیار راحت می توانند آموزش ببینند، و در یک کارگاه کوچک و با دستگاه ببافند. یا در زمینه های دیگر، مانند منطقه لاله جین که وسایل تزیینی شیشه ای می سازند. اینها می توانند علاوه برآن شیشه های تزیینی، اشیاء لابراتورها و آزمایشگاهها را هم تولید کنند؛ فرق آنچنانی با هم نمی کنند؛ یا روش پرورش ماهی که خیلی هم راحت آموزش می بینند. با این روش امکاناتشان زیاد می شود؛ جذب نیروی کار می کنند؛ بعد سرمایه به این موضوع سرازیر می شود؛ چون صرف خواهد کرد. * صنایع روستایی نوعاً بسیار کم هزینه و بدون دور ریز اداره می شود تسنیم: اینجا صنایع تبدیلی هم بسیار مهم می شود. درست است؟ بعد باید این زمینه های مختلف بهم متصل شوند؛ بعد باید صنایع تبدیلی بوجود بیاید؛ هیچ مواد خامی از روستاها خارج نشود؛ همان جا تبدیل شود، غیر از قطعات بزرگ که مربوط به صنایع مادر است. حالا مجسم کنید که مانند سابق دیگر هیچ چیز دور ریز نشود؛ دور ریز زراعت می رود برای دامداری. دور ریز دامداری، می رود برای صنایع پوست و کود. یا صنایع مربوط به باغداری، دیگر دور ریز ندارد؛ آن میوه ای که می بیند بازار ندارد، و فروشش به صورت خام صرف نمی کند، تبدیل به مثلاً آب پرتقال یا عصاره آن می شود. یا در زمستانها آن آبی که می آید راجمع می کنند و پرورش ماهی می زنند؛ این در همان مدتی است که کشاورزی ندارند. مثلاً در ایران خرما تولید می شود؛ هیچ چیزی از این دور ریخته نمی شود، همه اینها به عسل، خرما، شیره خرما، و کود برای کشاورزی تبدیل می شود. این مجموعه فعالیتها را ببینید؛ این مجموعه به صورتی در می آید که کشاورزی به معنای جدید است. مثلا در چین و هند که می بینیم هزینه تولید اینقدر پایین است، به این دلیل است که کارگر کلی هزینه برای زندگی و امرار معاش نمی دهد؛ الآن در ایران یک کارگر نصف درآمدش را برای کرایه خانه می دهد؛ دلخوشی ندارد؛ دو جا کار می کند؛ اصلاً روحیه این را ندارند که به معنای واقعی کار بکنند؛ حالا فکر کنید این مردم در روستا باشند. آن منافعی که اخلاق روستایی و فرهنگ روستایی دارد، آن احترام متقابلی که به یکدیگر می گذارند، آن حس همیاری که نسبت به هم دارند، علاقه داشتن به سرزمین، دفاع از سرزمین، اینها همه می ماند و از بین نمی رود. تحت تأثیر فرهنگ شهری قرار نمی گیرد. فاجعه های شهری به وجود نمی آید؛ الآن فاجعه های شهری را می بینیم؛ می شود پیش بینی کرد، در اثر بروز کوچکترین نابسامانی، کشتارهای خیلی شدید رخ خواهد داد. بسیاری از تبهکاریها به دلیل رشد شهرنشینی است. من فکر می کنم روستا را مجموعه ای از تولیدات کشاورزی، زراعی، باغداری، دامداری، صنایع تبدیلی و دیگر صنایع جدید و صنایع دستی بدانیم. این یک بسته کاملی است. منبع: خبرگزاری تسنیم
یکشنبه ، ۱۸بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روستا نیوز]
[مشاهده در: www.roostanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها