تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805628561
بازیگران در حاشیه روز پنجم کاخ جشنواره +تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:هشت صبح: روز پنجم هم گذشت و در بر همان پاشنه همیشگی می چرخد جوری که آدم گاهی از خودش می پرسد سینما که این همه مخاطب دارد پس چرا همه می نالند؟خبرایرانی: روز خود را چگونه آغاز کردید؟ از ما اگر بپرسید باید بگویم با دعوا! سر جای پارک چون پارکینگ برج میلاد را بسته بودند و جای پارک، کیمیا بود. البته اگر «کیمیا»ی سریال آقای افشار بود که حتما جای پارک پیدا می کرد ولی ما پیدا نمی کردیم. بعضی ها که کارشان به دوئل هم کشید. این جوری پنجمین روز جشنواره فیلم فجر را آغاز کردیم. در سالن سعدی، جایی که نشست های مطبوعاتی برگزار می شود، نیما حسنی نسب نسبت به وضعیت نمایش فیلم «لانتوری» و اتفاقاتی که برایش افتاده بود اعتراض کرد و گفت که وضعیت جشنواره امسال شرم آور است، اما خبر نداشت که اتفاقات دیگری هم در راه است. سر نشست «لانتوری» خبرنگاران هرچقدر صبر کردند خبری از عوامل نشد. عوامل هم از همه جا بی خبر در سالن بالا منتظر بودند یک نفر بیاید و صدای شان کند تا به نشست بروند. خلاصه بلوایی شد. از ساعت دو و سه بعدازظهر به بعد مسئولان جشنواره اعلام کردند تنها کسانی می توانند به جشنواره بیایند که کارت تردد داشته باشند. مسئولان اعلام کردند ولی مهم گفتن نیست، گوش کردن است و البته اینجا هیچ کس به حرف دیگری گوش نمی کند. حالا هر چقدر هم که آقای حیدری زل بزند به دوربین عکاسان و به خبرنگارها بگوید ما فقط اهالی سینما و رسانه را به کاخ جشنواره راه می دهیم؛ فکر می کنید چیزی عوض می شود؟ خیر، نمی شود. شاهد مدعا آدم هایی بودند که برای تماشای فیلم «بادیگارد» ساعت شش بعدازظهر از سر و کول هم بالا می رفتند. نشان به آن نشان که کل فیلم را نشسته بر روی زمین و از لای صندلی ها و کله آدم ها دیدیم. در واقع شنیدیم، گاه گداری چشم های قرمز پرویز پرستویی را روی پرده سینما می شد دید و بعد باز سیاهی کله یک آدم کل تصویر را ماسکه می کرد. پرده سینمای سالن همایش ها هم حکایت عجیبی دارد. خودش مسطح است سالنش نیم دایره. این، یعنی اگر گوشه بالکن یا سالن بیفتی، می توانی چشم هایت را ببندی و به یک نمایشنامه رادیویی گوش کنی. در غیر این صورت چشم هایت چپ می شود، آرتروز گردن هم می گیری. «بادیگارد» تمام شد و بلند شدیم. هیچ کس دلش نمی خواست زیر دست و پا بماند. دوربین فیلمبردار «بادیگارد» از تونل صدر زد بیرون تا در افق محو شود و فیلم به پایان برسد. آقای قالیباف هم به تماشای «بادیگارد» آمده بود. لابد برای این که ببیند تونلش در این فیلم خوب بازی کرده یا نه. ــ ببخشید، شما خبرنگارید؟ سکوت …. ــ اهل سینما؟ سکوت … ــ می تونم بپرسم چه جوری اومدین داخل سالن؟ سکوت … از هر کی پرسیدیم، یا سکوت کرد یا در حالی که داشت با عصبانیت نگاه مان می کرد گفت که کسی او را وارد سالن کرده است. کار به جایی رسید که بعضی ها از چند تا خبرنگار خانم پرسیده بودند ببخشید شما بازیگرید؟ آدم از در و دیوار کاخ می بارید و هر چقدر نگاه می کردی نمی توانستی همکارانت را پیدا کنی. «عزیزم کجایی؟ دقیقا کجایی» توی تلگرام موج می زد و صورتک های خندان روی صفحه موبایل ها رژه می رفتند. بچه ها هم حضور پررنگی داشتند. از پله های سالن همایش های برج میلاد بالا و پایین می رفتند و صدای خنده شان همه جا را پر کرده بود. توی صف شام همه ایستاده بودند. بعضی ها هم خانوادگی آمده بودند و جمعه شب شان را در کاخ جشنواره سپری می کردند. خلاصه دور همی خوبی بود. برای فیلم «من» جمعیت باز سالن را پر کرد. در سالن پذیرایی اما همان دوستانی که «کسی» آنها را داخل آورده بود، بشقاب های شان را از شیرینی پر می کردند و چای به دست دنبال جای خالی برای نشستن می گشتند. یک نفر که کنار دیوار شیشه ای سالن پذیرایی نشسته و خیره شده بود به افق پشت گوشی تلفن به کسی که اصرار می کرد بیاید پایین و فیلم را ببیند می گفت: «نمیام. اینجا جام خیلی خوبه. تو هم هر وقت خواستی بیا… ببین راستی شیرینی برداشتم اما چایی واسه خودت بریز. من می ریختم سرد می شد تا تو بیای.» هر چقدر این چند روز برای پیدا کردن صندلی و نشستن روی آن استرس داشتیم و حرص خوردیم، سر فیلم «رسوایی» آدم ها بی دغدغه و با خیال راحت وارد سالن شدند و روی هر صندلی که دل شان می خواست نشستند. چه بسا بعضی ها مدام از روی این صندلی بلند می شدند و روی یک صندلی دیگر می نشستند، بس که سالن خالی بود. نیم ساعت از فیلم نگذشته، خیلی های دیگر هم بیرون زدند. یکی می گفت فردا ده نمکی از خجالت همگی مان در می آید. راست هم می گفت. خوشبختانه آقای ده نمکی برای بالا بردن پرچم در هر شرایطی، آمادگی دارند.
شنبه ، ۱۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هشت صبح]
[مشاهده در: www.8sobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها