واضح آرشیو وب فارسی:حمایت: گروه فرهنگی-فرزانه دیانتی: بازهم یک اثر قوی و کم نظیر از «ابراهیم حاتمی کیا» مخاطبان را غافلگیر کرد. اثر موفق و فوق العاده که الگوهای ارزشی مناسب را در عصر حاضر برای نسل سوم و چهارم انقلاب به تصویر می کشد. استقبال بی نظیر و ازدحام مردم برای دیدن اثر جدید «حاتمی کیا» حاکی از آن بود که مخاطبان در انتظار یک اثر قوی دیگر از این کارگردان سینمای دفاع مقدس بودند و البته تماشاگران دست خالی از سالن سینما بیرون نرفتند. شاید سکانس های ابتدایی فیلم بیننده را با یک اثر کپی شده و صحنه های مشابه اثر ماندگار «آژانس شیشه ای» مواجه کند اما به تدریج صحنه هایی در فیلم به تصویر کشیده می شود که دغدغه اصلی کارگردان و همچنین آسیب های موجود را به نحوی مؤثر بیان می کند. «حیدر» با بازی «پرویز پرستویی» سعی دارد میان «ارزش و ضد ارزش» فاصله عمیقی ایجاد کند و این اتفاق هم می افتاد به طوری که در پایان فیلم، بیننده عمق و جان مطلب را درک می کند. حاج «حیدر» که برای دفاع از شخصیت های سیاسی دچار تردید و دودلی شده و درخواست بازنشستگی پیش از موعد دارد برای محافظت از یادگار هم رزم دوران جنگ خود تا پای جان خود می ایستد. «حاج حیدر» آرمان های خود را در محافظت از جان «میثم» می بیند و می گوید وظیفه من دفاع و محافظت از افرادی است که برای نظام و کشور مفید و حیاتی هستند. مثلاً زمانی برای «حاج حیدر» شهید رجایی اصل و آرمان بوده و اکنون محافظت از جان یک دانشمند هسته ای آرمان وی است. این بهترین نوع بیان الگو و اسطوره برای فرزندان ما در دهه 90 است. «مریلا زارعی» همان «راضیه» داستان «بادیگارد» آسیب های اجتماعی حال حاضر را با بازی خوب خود و بدون سیاه نمایی از زبان یک معلم بازگو می کند. لحظه های ابتدایی بازی مریلا زارعی با خودکشی دانش آموزش آغاز می شود و مادری که ناظم و مدرسه را مسئول این اقدام دخترش می داند نه تربیت و آموخته های خودش به فرزندش؛ اما داستان به شکلی پیش می رود که مخاطب، سیاه نمایی از جامعه امروز ایران را نمی بیند بلکه فیلمی می بیند که کارگردان آن سعی دارد به مخاطب در کنار معرفی آسیب، دلایل ناشی از آن را گوشزد کند. درواقع بیننده علاوه بر دردمند شدن از این اتفاق متوجه می شود که گرایش بعضی از بچه های نسل امروز به مسائل بزه ناشی از طرز تفکر و اعتقادات آنان است چراکه «میثم» یکی از فرزندان نسل امروز ماست، اعتقاد وی پیشرفت کشور است و علی رغم اصرارهای نامزد خود حاضر به مهاجرت نیست و بااینکه خطر ترور وی را تهدید می کند می خواهد در کشور خود در صف و جبهه علم و دانش بجنگد. فیلم تحسین برانگیز «حاتمی کیا» با پاسداشت شهدا و انتقاد از فراموش شدن یادگاران این عزیزان در انتها با جلوه های ویژه بسیار عالی به پایان می رسد. بازی احساسی آ دو بازیگر و فیلم برداری خوب در لحظه پایانی، مخاطب را در دل داستان قرار داد به طوری که می توانست احساس راضیه و تمام کسانی که یکی از نزدیکانشان را برای دفاع از میهن ازدست داده اند را درک کند «بادیگارد» یک ایده مرکزی تازه و بکر «عزیزالله حاجی مشهدی» به عنوان منتقد در نشست مطبوعاتی فیلم «بادیگارد» گفت: من به عنوان یک منتقد بیش از اینکه به نقاط منفی نگاه کنم، چیزهای خوشایند فیلم به ذهنم می رسید، به همین جهت مایلم بگویم که فیلم «بادیگارد» بیش از هر چیز از یک ایده مرکزی تازه و بکر استفاده کرده که میان فیلم های دیگر تکرار نشده است. پرداختن به شخصیتی که عاشق کارش است و با تمام وجود تنها محافظت فیزیکی شخصیت ها را به عهده نمی گیرد بلکه با قلب و اعتقادش کار می کند نکته بزرگی است. فیلم نامه با این ایده محوری گسترش پیدا می کند و سرانجام به شخصیتی می رسد که به دلیل قرار گرفتن در سال های اخیر به دلیل ترورهای دانشمندان هسته ای، داستان تازه ای کنار شخصیت اصلی طرح می کند. نقطه عطفی در کار نیست «ابراهیم حاتمی کیا» هم در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا «بادیگارد» نقطه عطفی در کارنامه اوست، گفت: نقطه عطفی در کار نیست. این هجدهمین فیلمی است که من ساخته ام و من روال خودم را طی می کنم؛ اما حال این جشنواره برای من سال 65 است. اولین فیلمم «هویت» بود که مصادف شد با عملیات «کربلای 5» و من خیلی خجالت می کشیدم که در سینما بودم و داشتم فیلم می دیدم و بچه های روایت فتح همه در جنگ و جبهه بودند. الآن هم همین حال را دارم وقتی شنیدم که بچه های مستند رفته اند سوریه برای شهرهای آزادشده. این مسیری است که دارم طی می کنم و همیشه سعی کرده ام که آنچه را در بیرون می گذرد، ببینم و در فیلمم منعکس کنم. وی درباره شرایط کار هم اظهار کرد: فیلم برداری این فیلم 3 ماه فشرده و «حاتمی کیایی» بود. به شدت فشار روی ما بود و من به شدت دوست داشتم که اکشن این صحنه ها دربیاید و کم نگذاریم. متأسفانه به دلایل کمبود مالی، فیلم ها آپارتمانی و خیلی ساده، تنبل شده ایم و امروز همه به این رسیده ایم که واقعاً دیگر بس است این فضا. من سعی کردم از اکشن خیلی خوب استفاده کنم تا تغییری در این فضا رخ دهد. حرف ما در سینما باید حرف روز باشد حاتمی کیا همچنین در جمع خبرنگاران تصریح کرد: حرف ما در سینما باید حرف روز باشد و الان یکی از مهم ترین حرف های کشور ما موضوع سوریه است. الآن داعش نزدیک کشور ما شده است و ما دمِ در کشورمان گیت اشعه ایکس گذاشته ایم. خدا کند که فیلم سازهای ما متوجه این موضوع بشوند و فیلم های خود را متوجه این وضعیت خاص کشور کنند؛ اما متأسفانه می شنویم که آثاری که درباره این موضوع ساخته شده هم وارد جشنواره نشده است. وی ادامه داد: این توجیه درست نیست که ممکن است این آثار به خوبی نتواند موضوع را نمایش دهند. اتفاقاً باید این آثار ساخته شوند و باید فیلم سازی که خطر را پذیرفته و برای فیلم سازی به عراق رفته تشویق شود و باید به کار او توجه کرد. باید برای این ها احترام قائل شویم. این که این ها در حاشیه جشنواره باشند درست است؟ چطور می شود که فیلم های این گونه وارد مسابقه نمی شوند، حتی اگر ضعیف باشند؛ اما به هرحال این موضوع، موضوع روز ماست. حاتمی کیا در پاسخ به این سؤال که آیا فیلم شما برای نسل امروز هم جذاب است خاطرنشان کرد: من مهندسی دقیق از این بحث ندارم و حرف خود را در فیلم زده ام. شاید مخاطب این فیلم در طول زمان با آن ارتباط برقرار کند، شاید هم در لحظه. روحیاتم به «فرش قرمز» نمی خورد حاتمی کیا در رابطه با مراسم فرش قرمز گفت: من علاقه ای به این فضا ندارم و نمی فهمم و حتی خجالت می کشم. برای من این فضاها حرام است.
شنبه ، ۱۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حمایت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]