تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819048141
چگونه با پدرت آشنا شدم؟!/ یه مرد واقعی!
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: «نامه شماره ۳۴» آدمیزاد اگر هم می خواهد سیندرلا بازی در بیاورد باید ظرفیتش را داشته باشد که پدر تو متاسفانه نداشت. یعنی احتمالا به کله اش زده بوده مرموز باشد؛ اما فکرش را نکرده بود سیندرلا اگر کفشش را جا گذاشت، یک داف مکش مرگ ما بود که ساعت ۱۲ شب آن کالسکه مزخرفش تبدیل به کدو می شد و چاره ای جز فرار نداشت. نه تو مرد گنده که ادعای عقل سالم هم داری و هیچ ساعت از شبانه روز قرار نیست این ورا آونورت تبدیل به چیز دیگری شود! به هرحال پدرت انگار مال دنیا برایش ارزش بیشتری داشت تا عشق و روی در خانه مان کاغذی چسبانده بود که نوشته بود؛ «حداقل تیکه کتمو پس بده!» کاغذ را از روی در کندم و یادم افتاد تکه کتی که از یک مرد دستم مانده بود در خانه مان به جای دستگیره کتری استفاده می شود و مامان دور تا دورش را تور صورتی دوخته است. اطراف خانه را نگاه کردم و جز آقای اکبری که همیشه با هیکل لختش تا کمر بیرون از پنجره بود و ته سیگارهایش را روی کله ملت می انداخت، کسی توی کوچه نبود. هر چند از شانس من بعید نبود که همین آقای اکبری برایم اطوار بریزد و شکم لخت چند کیلویی اش را وقتی از پنجره آویزان می کند تصور کند جذابیت های بصری دنیا را روی سرم خراب کرده و دلم را برده است. کاغذ را مچاله کردم و انداختم توی پیاده رو که کسی کوباند به پشت کمرم و گفت: «فالتو بگیرم؟» قبل از این که بخواهم نگاهش کنم حدس زدم یکی از این هایی که دستمال دورسرشان بسته اند و زیر چانه شان را بز کوهی کشیده اند پشت سرم ایستاده که خب مثل همیشه غلط حدس می زدم. زن قد بلندی پشت سرم ایستاده بود که اگر می خواستی سرتا پایش را دید بزنی یک ربعی وقتت را می گرفت تا از سرش به تهش برسی. عینک دودی اش را روی فوکول طلایی رنگش بالا داد و روسری اش را انداخت پشت گوشش و گفت: «هنوز نتونستی شوهر پیدا کنی؟» آب گلویم را قورت دادم و گفتم: «شما مادرشی؟» آدامسش را زیر دندانش ترکاند و گفت: « نه جیگر، مادر کی؟ سرنوشتت دست منه» از این که سرنوشتم دست یک زن دو متری هشتاد کیلویی با یک فوکول کله قندی افتاده بود، اولش دهانم کج شد و وا رفتم که چشمم به آقای اکبری افتاد که سهمیه اَخ و تف بعد از ظهرش را نثار کوچه کرد و در پنجره را کوباند. زن فالگیر دستش را نزدیک صورتم آورد و دور کله ام چرخاند و گفت: «جادو جمبلت کردن از مردا بدت بیاد!» بشکنی زدم و داد زدم: «شیوا!» کف دستم را به طرف خودش کشید و قیافه اش را در هم کرد و ادامه داد: «طالعت می گه شوهر می کنی، ولی قبلش باید چشم بدو باطل کنی.» بدبخت نمی دانست سی و خرده ای آدم از زیر دستم در رفتند و چشم بد باید دیگر خیلی بیکار و فلک زده باشد که دنبال من راه بیفتد. از ته کیفش تکه ای نبات در آورد و گذاشت کف دستم و دستانم را تکان داد. چشم هایش را درشت و خودش را لرزاند و هر لحظه منتظر بودم یا بترکد یا از یک جایش دود بیرون بزند که گفت: «موی مرد پخته و اصیل می خوای!» همین یکی را کم داشتم که گفتم: «جان؟!» پشت پلکش را نازک کرد و دوباره با آدامسش صدایی در آورد و گفت: «ببین عزیزم می ری یه مرد اصیل و درشت پیدا می کنی که مردونگیش به دنیا ثابت شده باشه، بعدش یه مو ازش می کنی با این نبات می ندازی تو چاییت می خوری. هم شوهرت پیدا می شه هم از مردا خوشت میاد!» وضعیتم به آن جا رسیده بود که دیگر قرتی بازی های معمولی جوابم را نمی داد و کار به گندکاری کشیده بود. عینکش را روی چشمش گذاشت و کوباند پشت کمرم و اشاره کرد، بروم. داشتم فکر می کردم که یک مرد اصیل و درشت را شاید بشود پیدا کرد اما چرا سازمانی نیست که بشود فهمید کدامشان مردانگی شان ثبت و ضبط شده و در سطح دنیا پذیرفته شده؟! نبات را انداختم در جیبم و دنبال یک مرد درست حسابی خیابان ها را راه می رفتم که مخزنشان را پیدا کردم. آن قدر زیاد بودند که می شد بینشان شرط بندی راه انداخت. قهوه خانه شوکت خان، تشکیل شده از ۲۵ عدد مردِ درشت ضخیم بود که به هرکدامشان یک چنگ مختصر هم می زدی یک مشت مو دستت می آمد که همه دخترهای محل را کفایت می کرد. وارد قهوه خانه شدم و سرفه ای کردم. انگار که قهوه خانه شان رنگ زن تا آن روز به خودش ندیده بود. همه ساکت شدند و رادیو خاموش شد. یک لبخند ملیح و انسان دوستانه تحویلشان دادم و گفتم: «آقایون کی این جا از همه مردتره؟!» هر ۲۵ نفرشان از سرجایشان بلند شدند. شصتم را روبرویشان گرفتم و گفتم: «دم شما گرم. کی حالا مردترتره عزیزان؟خیلی مرد دیگه!» یک نفر از ته قهوه خانه داد زد «آقا قباد!» همهمه ای از تأیید همه جا را گرفت و کف دستانم را به هم کوبیدم و گفتم: «به به آقا قباد دستشونو بالا بگیرن» پیدایش نمی کردم که چند نفری کنار رفتند و قباد پشت سرشان ایستاده بود. پسری با قد نسبتا کوتاه و گردن باریک که وقتی پشت میز می نشست فقط کله اش از میز بیرون زده بود. حدس زدم تعریفم از مردانگی با مردها زاویه دارد و گرنه به هر آدم سالم عقلی قباد را نشان می دادی فوق فوقش «پسرک جوانِ خوش آتیه» صدایش می کرد نه مرد! پشت لبهایش سیبیل نازک کوتاهی داشت. نزدیک تر شدم و گفتم: «این سیبیلاتون توی دست میاد یکیشو بچینی واسم؟» غبغبش را باد کرد و نگاهم کرد. ترسیدم هرلحظه بکوبد زیر گوشم که ادامه دادم: «واسه مریض می خوام!» نفسش را از دماغش بیرون داد و یک تار کوتاه سیبیلش را گرفت تا بیرون بکشد. سیبیلش بین ناخن های کوتاهش لیز می خورد که گفت: «موچین نداری؟!» آب دهانم را قورت دادم تا از فضای چندش حاکم، بالا نیاورم و با ابروهایم اشاره دادم، ندارم که بالاخره یکیشان را کند و گذاشت کف دستم. گوشه قهوه خانه کنار قباد نشستم و نبات را از جیبم در آوردم و انداختم توی چایی ام. سیبیل را یک دور در چایی چرخاندم و چندتایی از آن سیبیل کلفت ها عوق زدند و قهوه خانه را ترک کردند. چایی را یک ضرب خوردم و هنوز تمام نشده بود که همه چیز دور سرم چرخید و وقتی چشمانم را باز کردم عجیب ترین فکر ممکن به ذهنم رسید..! ادامه دارد – فعلا - مادرت روزنامه شهروند/ در سرویس طنز سایت پویش، هر روز جدید ترین مطالب طنز و کاریکاتور را ببینید. از اینجا می توانید نوشته های بیشتری از این نویسنده بیابید و نامه های قبلی را بخوانید.
شنبه ، ۱۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]
-
گوناگون
پربازدیدترینها