واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه تعادل: صنعت گردشگری یکی از عوامل رشد و رونق اقتصادی کشورها محسوب می شود، اما در عین حال هجوم بیش از حد گردشگران می تواند مخاطرات و چالش هایی جدی برای محوطه های تاریخی ایجاد کند. آسوشیتدپرس در گزارشی به چهار محوطه تاریخی ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو پرداخته که به سبب حضور بیش از ظرفیت گردشگر، با چالش هایی اساسی دست و پنجه نرم می کنند. ماچوپیچو – پرو: معروف ترین محوطه تاریخی در این فهرست، ماچوپیچو، شهر گمشده اینکاهاست که از قطع درختان ، مدیریت نامناسب فاضلاب و تاخت وتاز کشاورزی به ستوه آمده، اما هنوز در فهرست میراث در معرض خطر یونسکو قرار نگرفته است. متخصصان پرویی زنگ خطرهای دیگری را نیز به صدا درآورده اند و معتقدند دود ماشین ها و جاپاهای بی شمار در این منطقه می تواند عملکردی مشابه به یک زلزله کوچک داشته باشد و منجر به فروریختن معابد و دیگر سازه ها شود. بازدید روزانه 2500نفر از ماچوپیچو ظاهرا بسیار فراتر از ظرفیت ایمن این محوطه است. اوموری – ژاپن: این شهر واقع در غرب کشور ژاپن، براساس اعلام شورای جهانی محوطه ها و بناهای تاریخی دارای ارزش جهانی برجسته یی نیست. تنها جاذبه این منطقه یک معدن متروکه نقره است و در کنار مهمانخانه هشت تختخوابه در این شهر، هیچ زیرساخت گردشگری دیگری ایجاد نشده است. اما با لابیگری گسترده مقامات ژاپنی، این محوطه در سال2007 به فهرست میراث جهانی یونسکو راه یافت. یک سال بعد، یک میلیون گردشگر به این منطقه هجوم آوردند و سبک زندگی آرام ساکنان بومی را درهم شکستند. یکی دیگر از محوطه های جنجالی در کشور ژاپن که سال گذشته جهانی شد ، کارخانه ها و معادن انقلابی صنعتی در میجی بود. ده ها هزار زندانی جنگی کره یی ، چینی و متحدین مجبور بودند در این محوطه کار کنند و به همین دلیل رسانه های چینی ثبت این منطقه در فهرست جهانی یونسکو را نوعی کمک به ژاپن برای پوشاندن خشونت های جنگی اش در دوران گذشته قلمداد و آن را محکوم کردند. لیجیان – چین: شهر 800 ساله «لیجیان» در میان تبلیغات گسترده در سال1997 وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شد و امروزه یکی از پربازدیدترین جاذبه های گردشگری چین محسوب می شود. غیربومی ها با سرمایه های بیشتر وارد این منطقه شدند و با جمعیت عمدتا از اقلیت قومی شهر، به مشکل هایی برخوردند؛ بومی هایی که معتقدند در حال از دست دادن هویت شان هستند. در دهه اول سال2000 میلادی، بسیاری از خیابان های ساخت قدیم شهر تا 90درصد دراختیار افراد تازه وارد قرار داشت. شهری که تا پیش از ثبت جهانی حدود 150هزار نفر بازدیدکننده در سال داشت، سه سال بعد میزبان 2.8میلیون نفر و سال گذشته پذیرای 16میلیون گردشگر بود. فرهنگ محلی با رویکرد کاملا توریست محور تضعیف شده است. خانه جدید شهر همگی بازسازی شده اند و تمام قسمت تاریخی شهر از سال1996 تاکنون نابود شده است. مون سن میشل – فرانسه: این جزیره کوچک با صومعه یی شگفت انگیز، نخستین میراث ثبت شده کشور فرانسه در یونسکو است. این جزیره که یک مقصد گردشگری زیارتی در قرون وسطی بوده، در طول سال ها دستخوش تغییرات فراوانی شد و حتی در زمان انقلاب فرانسه به عنوان زندان استفاده می شده است. مون سن میشل با جمعیتی حدود 50نفر و مساحت 100هکتاری سالانه مورد بازدید 2.8میلیون نفر قرار می گیرد و خیابان های باریک و قرون وسطایی جزیره مملو از گردشگرانی است که در کافه ، رستوران و مغازه های بدون تعطیلی جزیره گشت می زنند.
سه شنبه ، ۱۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه تعادل]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]