تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833789922
روایتی از ضرب و شتم ۴۰ دانشجوی دختر محجبه مقابل وزارت نفت!
واضح آرشیو وب فارسی:احرارگیل: موتورها مدام در حال گاز دادن و سرنشین ها هم بی وقفه تیر هوایی شلیک می کردند. حدود چهار یا پنچ دقیقه محکم ایستادیم که من از دیواره جدا شدم و توانستم با این وجود که بر دستم ضربه های باتوم و مشت یگان ویژه وارد می شد؛ سوئیچ سه موتور ردیف اول را به بیرون بکشم و آن ها را خاموش کنم ...به گزارش پایگاه خبری تحلیلی احرار گیل ، مائده تدینی ، عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی در یادداشت خود با عنوان«تجمع مقابل وزارت نفت ابتر نماند» نوشت: دیروز حرف فروخورده دانشجویان بازداشت شده مقابل وزارت نفت؛ با تجمع یک ساعته چهل دختر دانشجو فریاد زده شد براساس اصل بیست و هفت قانون اساسی«تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است». شنبه دهم بهمن ۹۴ ما خیلی آرام، در خیابان حافظ به طرف وزارت نفت در حال حرکت بودیم. فضای امنیتی خیابان را به شدت احساس می کردیم اما غلظت نیروهای امنیتی در تقاطع حافظ- طالاقانی، زیر پل حافظ، بیشتر می شد. همان جا دانشجویان پسر پلاکاردهای دست نوشته خود را که تماما شعارهایی درباره قراردادهای جدید نفتی موسوم به ipc بود را بالا بردند و نیروی انتظامی و یگان ویژه که انگار در همین نقطه منتظر رسیدن ما و اجرای موج دستگیری بودند، به طرف ما حمله کرد و شروع به ضرب و شتم شدید بچه ها کرد. پس از آن یگان ویژه به دنبال ما در پیاده رو افتاد و در این تعقیب و گریز توانست بیشتر از سی دانشجو را بازداشت کند. درست متوجه نمی شدیم چه اتفاقی در حال وقوع است و اصلا انتظار چنین برخورد سنگینی نداشتیم. چون اعلام کرده بودیم که تجمعی آرام و صرفا در اعتراض به قراردادهای نفتی ای خواهیم داشت که فسادها و ضررهای بسیار بزرگتری نسبت به کرسنت در پی دارد. همین. متوجه شدیم که حد و مرزی برای دستگیری دانشجویان مشخص نشده و بهتر بود برای جلوگیری از آسیب ناشی از باتوم ها و کتک های یگان ویژه، همه بچه ها پراکنده شوند و چنین هم شد اما حدود ۴۰ دختر دانشجو توانستیم در خیابان فرعی سمیه، پایین تر از تقاطعی که بچه ها را بازداشت کردند؛ جمع شویم و مقابل نیروی انتظامی و یگان ویژه که به دنبال ما در حال دویدن بودند، بایستیم و آزادی دوستان مان را خواستار شویم. درست نمی دانستیم چه تعداد از بچه ها و چه کسانی را دستگیر کردند، اما دستگیری حتی یک نفر برای مان مهم بود. بنابراین در همان مکان توقف کردیم و به مدت یک ساعت در محاصره ون های نیروی انتظامی و موتورهای سنگین یگان ویژه شعارهای خود را درباره این روند فسادانگیز که سال هاست در وزارت نفت وجود دارد که اکنون به ipc رسیده است و مربوط به این دولت و آن دولت نیست؛ سر دهیم. خوشبختانه بنا نبود در همان ابتدا با دانشجویان دختر نیز مانند دانشجویان پسر برخورد کنند. وقتی توانستیم از تنش و سردرگمی خارج شویم، اولین چیزی که به ذهن مان رسید، دستگیری بچه ها بود، به مدت چند دقیقه شعار دادیم «دانشجوی حزب الله آزاد باید گردد». یگان ویژه در همین مدت توانست تمرکز خود را روی نقطه تجمع ما بگذارد؛ پس به سرعت حدود ۱۵ موتور سنگین که بعضی از آنها دو سرنشین داشت و نفر دوم با شلیک هوایی گلوله غیرجنگی، قصد ایجاد ترس در ما داشت، در یک طرف ما ایستاد و قصد فراری دادن ما به سمت خیابان سمیه را داشت. اما ما به عقب نرفته و در همان عرض کم پیاده رو چند نفرمان دست مان را در هم گره زدیم تا مبادا به دیگر بچه ها آسیبی برسد. موتورها هم مدام در حال گاز دادن و سرنشین ها هم بی وقفه تیر هوایی شلیک می کردند. حدود چهار یا پنچ دقیقه محکم ایستادیم که من از دیواره جدا شدم و توانستم با این وجود که بر دستم ضربه های باتوم و مشت یگان ویژه وارد می شد؛ سوئیچ سه موتور ردیف اول را به بیرون بکشم و آن ها را خاموش کنم؛ چون به شدت واهمه این داشتم که مبادا مانند دانشجویان پسر، به ما هم حمله ور شوند. با این کار موتورها از جمعیت ما دور شد و یگان ویژه با باتوم در صف های مرتب به سراغ مان آمدند. یک طرف ما باغچه بود و پشت سر ما خیابان هم خیابان سمیه. به نظرم واقعا قصد داشتند که ما در این خیابان فراری شویم. به سرعت دیواره دفاعی را تشکیل دادیم و هر کدام مان با دو دست باتوم ها را گرفته بودیم. یگان ویژه ابتدا شروع به فشار آوردن به جمعیت ما و هل دادن ما کرد. چند نفر از بچه ها در باغچه کنار پیاده رو افتادند و چادرهایشان پاره شد. اما چاره ای نبود باید دیواره را نگه می داشتیم. پس از آنکه باتوم های نیروهای صف اول را چند دقیقه ای متوقف کردیم، از صف دوم، با باتوم به پهلوها و شکم های ما ضربه می زدند. اگر کوتاه می آمدیم، با آن فشارها و هل دادن ها، بی شک مثل دانشجویان پسر زمین می خوردیم و ضربه های اصلی باتوم، نثار سرها و کمرهایمان می شد. پس از ده دقیقه نگه داشتن باتوم ها و البته فریاد زدن هایمان که قصد دادن شعار ساختارشکنانه و سیاسی نداریم و فقط می خواهیم به تاراج ثروت ملی مان اعتراض کنیم، باتوم دارها کمی به عقب رفتند و از عصبیت و اضطراب ما کم شد. نباید این حرکت ما ابتر می ماند، خیابان حافظ خالی از دانشجو شده بود و فقط چهل دختر دانشجو در محاصره نیروهای امنیتی وجود داشت. باید لاقل شعارهایمان را سر می دادیم. پس شروع کردیم. به مدت بیست دقیقه تا نیم ساعت در همان نقطه شعارهایمان را در اعتراض به قرارداد ننگین تر از کرسنت سر دادیم. در این مدت هم هل دادن ها و تهدیدها ادامه داشت. حتی به محض اینکه موبایلی را می دیدند سریع گرفته و با برخوردی نامناسب با خود می بردند. کم کم جمعیتی از مردم متوجه ما شد و داشت به طرف مان می آمد که فورا توسط نیروی انتظامی متفرق شدند. سپس دو ون بزرگ را در دو طرف خیابان قرار دادند تا از دید مردم و ماشین های در حال عبور، خارج شویم. ما هم برای شکستن این فضا و در نظر گرفتن این نکته که بند آوردن خیابان، حساسیت بالایی به وجود می آورد؛ وارد خیابان شدیم و در طول خیابان زنجیره انسانی تشکیل دادیم. یک ون در پیاده روی رو به روی ما پارک شده بود که در پشتی آن باز بود و مدام به من که حرکاتم برایشان تحریک کننده بود؛ می گفتند برو سوار ماشین شو یا تهدید می کردند که می اندازیمت داخل ماشین. بین ادبیات افرادی که اطرافمان بودند تفاوت بود. بعضی هاشان توهین می کردند و بعضی ها آرام تر برخورد می کردند اما به هر حال تنش بالا بود و ما سعی می کردیم درگیر نشویم. چون امکان داشت که در صورت جدا شدن یک نفر از زنجیره، وی را به سمت ماشین های بازداشت ببرند؛ مدام کنترل می کردیم که همه در یک خط باشند و شعارهایشان را بدهند. هنوز چند ده پلاکارد بین بچه ها قایم بود و با برخوردی سختی که با دانشجویان پسری که پلاکارد دارشتند، شده بود؛ آن ها را زیر ماشین یکی از ماشین های کنار پیاده رو انداختیم تا مبادا با دیدن آن ها در دست یکی از بچه ها؛ وی را بازداشت کنند. حدود بیست دقیقه تا نیم ساعت نیز زنجیره انسانی ما به طول انجامید و از جمله شعارهای ما این ها بود:« آی پی سی، آی پی سی ملغی باید گردد»؛ «هم ارسی، آی پی سی، خدعه انگلیسی»؛ «اسم جدید دارسی، آ پی سی آی پی سی»؛ «تکنوکرات آوردن، نفت ماها رو بردن» و… . ماشین های عبور کننده متوجه ما شدند و برای دیدن ما سرعت خود را کم کرده بودند که عصبانیت شدید محاصره کننده های ما را در پی داشت. به نظرمان رسید که لااقل حرف مان را زدیم و خواسته دوستان بازداشت شده و کتک خورده ما کمی برآورده شده است. پس در پایان، چند خطی بیانیه پایانی مان را خواندیم و کم کم از محل دور شدیم. به هر حال صدای ما به گوش آنانی که باید برسد، می رسد! اکنون دانشجویان و دوستان ما آزاد شده اند؛ اما واقعا دلیل این برخورد شدید را متوجه نمی شویم. امیدواریم در فضای سخت و خشن فعلی و سرکوب دانشجو؛ ضربه ای کاری بر پیکیره نحیف اقتصاد ما وارد نشود. مگر جمهوری اسلامی تحمل چه حجم از خیانت ها و فسادها را دارد؟! مگر دانشجویی که روزها و ماه ها در مقالات تحلیلی و یادداشت ها و مصاحبه ها و تحقیق ها و نامه ها و بیانیه هایش در مورد یک موضوع به صورت مستدل زبان نقد می گشاید؛ مصداق یک ضد نظام یا حامل سلاح گرم است که باید چنین برخوردی با او بشود؟ همچنین مگر دختران دانشجویی که هر کدام لااقل با یک متخصص حوزه نفت گفت و گو داشته اند و در تشکیلات دانشجویی خود درباره موضوعی مانند قراردادهای جدید نفتی توجیه شده و جزوه ها و مقاله های دقیق و تخصصی در این مورد مطالعه کرده اند، بی غیرت هستند که حق اعتراض به تاراج ثروت ملی شان نداشته باشند؟ این دست اقدامات و فسادانگیزی ها و در پی آن آگاهی کنونی جامعه از این حرکات فاسد که نتیجه ای جز ضربه به معیشت مردم نخواهد داشت؛ ضربه ای مهلک به دیدگاه توده مردم درباره حاکمان حکومت اسلامی است و در اصل تیشه به ریشه درخت یا نهال انقلاب اسلامی. درد ناشی از ضربه های باتوم و لگد بر پیکرهای جوانان دانشجو، طولی نمی کشد و از بین می رود؛ اما این ضربه ها و خیانت ها بر پیکره نظام، به راحتی قابل بازگشت نیست و چه بسا تنها به خاطر جیب عده ای قلیل،یک مملکت آنچنان به عقب رانده شود که جبران آن، گاه صدها سال زمان ببرد! در این برهه حساس تاریخی، جمهوری اسلامی ماموریت های بس عظیم تری در جهان اسلام و عرصه بین الملل بر دوش دارد و حیف است که مدام از داخل، ضربه ببیند و در این مسیر با خارهایی که به ایش فرو می رود بخواهد از سرعت خود بکاهد. منبع: رجانیوز انتهای پیام/ روایتی از ضرب و شتم ۴۰ دانشجوی دختر محجبه مقابل وزارت نفت!
دوشنبه ، ۱۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: احرارگیل]
[مشاهده در: www.ahrargil.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها