محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829868550
خاطرات گیتی خامنه از انقلاب و امام خمینی(ره)
واضح آرشیو وب فارسی:هراز نیوز: فصل انقلاب اسلامی باعث شد تا من یک دیدگاه واقع گرایانه را نسبت به دنیا پیدا کنم. گیتی خامنه مجری مشهور و محبوب برنامه های کودک و نوجوان در دهه 60 بود و به جرات می توان گفت یکی از مسلط ترین و حرفه ای ترین مجریان تلویزیون ایران در سال های پس از انقلاب. با نزدیک شدن به ایام دهه فجر پای خاطرات و اتفاقات زندگی وی در ایام پیروزی انقلاب نشستیم، که در ادامه می خوانید: با توجه به نزدیک شدن ایام دهه فجر و پیروزی انقلاب اسلامی از آن زمان ها برایمان صحبت کنید. سوال شما من را به گذشته برد. می دانید دارم به چه چیزی فکر می کنم؟ به اینکه چقدر فضایی که ما در آن نفس می کشیدیم، متفاوت بود. درباره این موضوع خیلی صحبت کردند اما می خواهم متفاوت به آن نگاه کنم. از دید روانشناسی در نوجوانی ما همه یک نیاز خیلی خاص داریم که اگر به آن پاسخ داده شود زندگی ما حالش بهتر می شود و آن احساس تعلق به جمع است. اینکه ما دوست داریم بدانیم که با یک گروه هم فکر، هم زبان و با منافع مشترک یکدیگر را درک می کنیم و این اتفاق خوب و مبارک در زمان انقلاب افتاد و آدم ها این حس را تجربه کردند. شما در زمان انقلاب از حرکت های انقلابی اطلاعاتی داشتید؟ ما نوجوان بودیم. شاید اگر نمی دانستیم بزرگتر ها چه کار می کنند، آنقدر اطلاعات سیاسی و اجتماعی نداشتیم که یک حرکت بزرگ را رقم بزنیم. ولی مشاهده می کردیم که بزرگتر ها یک کارهایی انجام می دهند و ما تبعیت می کردیم اما چیزی که خیلی جالب بود این است که آدم ها خیلی به هم نزدیک شدند و کار نمی کردند. به قول یکی از بچه های خوب که می گفت آن زمان پدر من کار نمی کرد. همه در فروشگاه ها غذا درست می کردند و با هم پخش می کردند می خواهم به این اشاره کنم چقدر این هدف مشترک، می تواند آدم را به هم نزدیک کند. در آن زمان نفس احساس تعلق کردن آن چیزی بود که ما تجربه کردیم. وقتی از گذشته یاد می کنند، گذشته ساده ای نبود چرا که کمبود فراوان در مقطع انقلاب و جنگ خیلی سخت بود؛ اما چیز مهم این است که ایرانیان از این احساس تعلق ارزشمندی و احساس دلگرمی که به هم می دادند و از هم می گرفتند، یاد می کنند و دلشون به آن تنگ می شود و می گویند یاد اون روزها بخیر. در زمان دبیرستان فعالیت انقلابی داشتید؟ بله. مثل همه نوجوانان. با این سوال من پرتاب شدم به دبیرستان و یاد آدم هایی افتادم که شاید خیلی از نمونه های آن کم است. متاسفم این را می گویم. زمانی که ما می خواستیم یک انباری را تمیز کنیم و از وسایل آن استفاده کنیم برای تئاتر که اجرا می کردیم، آنقدر که کار خود را باور داشتیم، حتی در روزهای تعطیل می رفتیم و کارهایی را انجام می دادیم که در شرایط عادی انجام نمی دادیم. یا مثلا در جهاد سازندگی به چیدن پنبه و درو کردن گندم می رفتیم. یک چیز فوق العاده وجود داشت و از صمیم قلب آرزو دارم زنده شود. این عشق و ایمان که در کار بود؛ چرا که لزوما نباید یک کار بزرگ بکنیم. همین تئاتر کوچک دانش آموزی که قرار بود، فقط همکلاسی های خودت در مدرسه ببینند عالی انجام می دادیم. اما در حال حاضر این را کم داریم؛ چرا که بسیاری از آدم ها وقتی می دانند بقیه کارشان را می بینند، آن را عالی انجام می دهند. اما گاهی کاری می کنیم که خودمان، وجدانمان و خدای خودم شاهد کار است. غافلیم از اینکه کارهایی که ما انجام می دهیم سالیان سال مثل یک کارنامه همراهمان می ماند و هر زمان ورق بزنیم، باید به خودمان افتخار کنیم نه اینکه شرمنده شویم. از تظاهرات و فعالیت انقلابی برایمان بگویید. من الان یک چیزی یادم آمد. مدت هاست که هر زمانی به گذشته بر می گردم، چیزی ذهن من را اشغال می کند. در یکی از تظاهرات بود که شروع کردیم به دویدن و آن زمان هر کس به فکر خودش بود. یکی پشت سر من من افتاد زمین. شاید باورتان نشود، اما هنوز که هنوز است دوست دارم بدانم آن فردی که افتاد زمین که بود. از نظر هنری چطور؟ در بعد هنری یک چیز بسیار زیبا وجود داشت که ما همه شبیه هم بودیم و از طبقه خاص اجتماعی به هم ملحق شده بودیم و با این باور و امید که بتوانیم زندگی را بهتر کنیم و حتی نزدیکتر از اون چیزی که بودیم شدیم و آن زمان ستاره سازی وجود نداشت و ستاره واقعی کسی بود که از نظر وجدان درست زندگی کرده بود و هنرمند واقعی کسی بود که هنر زندگی کردن را داشت. ولی بچه های امروز با این حال آشنا نیستند؟ بچه های امروز اصلا آشنا نیستند و فکر می کنند از یک دنیای خیالی صحبت می کنیم. یا اینکه احتمالا داریم از آرزوهامون می گوییم. اما واقعا این چیز وجود داشت. ما واقعا در فضایی دم می زدیم و نفس می کشیدیم که شما در جلوی دوربین می دیدید و شبیه خود شما بود. جنس شما با معضلات خود شما و نوع زندگی خود شما آن زمان ها قرار بود اینقدر شبیه باشند که در یک جمعی یک هدف را پیش ببرند و برای خود جایگاهی را تعریف کنند. چیزی که در حال حاضر نوجوانان و جوانان دنبال آن می گردند و آن تعلق داشتن به یک فضا و یک گروه که شبیه تو فکر می کنند و مثل تو هدف های والا دارند. این باعث شد هنر ما یک هنر متعهد باشد. هنری که آیینه ای بود از زندگی خود مردم. فیلم های آن زمان چگونه بود؟ آن زمان ها اگر یک فیلم اکران و یک برنامه ساخته می شد، شما انعکاس آن را در کوچه و خیابان بین آدم ها می دیدید و آدم ها احساس نزدیکی یا رسانه و سینما و شعر و داستان داشتند. سین: چرا؟ برای اینکه خودشان را در چارچوب و آینه هنر می دیدند و این زیبایی بود که من فکر می کنم باعث شد فصل جدید رقم بخورد و با زبان ارتباطات و هنر من تو را به تصویر می کشیدم. در یک جمله انقلاب اسلامی را توصیف کنید. من این طور انقلاب را توصیف می کنم:«آغاز یک فصل کاملا متفاوت». انقلاب هنری را چطور توصیف می کنید. انقلاب هنری هم آغاز یک فصل متفاوت بود. من فکر می کنم بسیاری از آثاری که در آن زمان ساخته شد، آثاری بود که یک چهره متفاوت از زندگی و دیدگاه انسان را به تصویر می کشید. زمانی که انقلاب شد، افراد آمدند و از این ابزار استفاده کردند. برای اینکه نوع تفکر خود را با دیگران شریک شوند و دنیا را از یک دیدگاه خاص به دیگران نشان دهند. وظیفه و رسالت هنر است که خیلی از زیبایی ها را ببیند و هنرمند تلاش می کند به زیباترین و ساده ترین شیوه همین وجه از زندگی را با استفاده از هنر نشان دهد. خانم ها در آن زمان چگونه کار می کردند؟ در زمان انقلاب خیلی از خانم ها توانستند بدرخشند. عالی کار کنند و دیدگاه و جایگاه یک زن را که گاهی اوقات به دست فراموشی سپرده می شد، زنده کنند شاید اولین بار بود که بسیاری از بانوان ما آمدند و خیلی هم خوش درخشیدند و این لطافت زنانه و احساس خاص زنانه بود که من فکر می کنم مقوله جنسیت را از هنر حذف کرد و توانمندی انسانی به علاوه آن توانمندی خوب دیدن و خوب منعکس کردن را آفرید. کارهای ماندگاری در عرصه سینما ساخته شد. به این جهت که انسان ها آمده بودند، فصل جدیدی را تجربه کنند. سینما نقش سرگرم کردن مخاطب را گسترده تر کرد و این را تبدیل کرد به آگاه تر کردن مخاطب. شاید موضوعات مطروحه تلخ، نامفهوم و عیردلخواه باشد، اما به هر حال چیزی که وجود دارد باید منعکس کرد و با پاک کردن صورت مسئله، بسیاری از دشواری ها حل نمی شود. شاید این اتفاق فصل جدیدی بود که آدم ها به خودشان اجازه دادند که از این دیدگاه به جامعه و هنر نگاه بکنند و از این زاویه هم بهش بپردازند و مخاطبان را با خودشان شریک بکنند. امام را توصیف کنید. یک صحبت زیبایی هست که می گوید: یکی از بزرگترین کارها این است که تو کاری را بتوانی انجام بدی که خیلی ها معتقدند، انجام شدنی نیست و این توضیحی است که از انسان بزرگ و تاثیرگذار انقلاب دارم. شاید خیلی از جوانان و نوجوانان ما آن طور که باید امام را نمی شناسند. این شخصیت را نمی شناسند اما من فقط برایشان این را می گویم که امام خمینی (ره) شخصیتی بود که در واقع یک امری را که همه می گفتند نشدنی است را شدنی کرد. در آن زمان که تئاتر اجرا می کردید، دغدغه انقلابی داشتید؟ بله فراوان. حقیقتش را بخواهید، شاید این مقطع یکی از مقاطعی بود که متاسفانه یا خوشبختانه بزرگ شدم. یعنی همیشه در زندگیم به این فصل اشاره می کنم؛ چرا که این فصل باعث شد چهره ای از دنیا را ببینم که اصلا در ذهنم نمی گنجید. زمانی که کتابی را می خواندم و بیرون می آمدم، اینقدر حالم دگرگون بود. به عنوان یک نوجوان که تا آن زمان دنیا را نوع دیگری می دیدم، این فصل باعث شد تا من یک دیدگاه واقع گرایانه و کاملا متفاوت به دنیا را پیدا کنم. کلام پایانی؟ آرزو می کنم و امیدوارم همه با هم یک فصل جدید را رقم بزنیم. شاید بتوانیم این فصل را فصل همدلی و مهربانی نامگذاری کنیم و با اهداف مشترک با هم تلاش کنیم، که این طور خیلی از سختی ها ساده تر می شوند و خیلی از موانع غیر قابل عبور، قابل عبور می شوند و بسیاری از نشدنی ها را شدنی می کنیم. منبع: باشگاه خبرنگاران
دوشنبه ، ۱۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هراز نیوز]
[مشاهده در: www.haraznews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها