واضح آرشیو وب فارسی:598: خداوند گاهی به برخی افراد نعمت فراوانی می دهد و هنگامی که غرق لذت پیروزی و سرور شدند، ناگهان همه چیز را از آنان می گیرد تا حداکثر شکنجه را در همین زندگی ببینند، زیرا جدا شدن از چنین زندگی مرفهی بسیار ناراحت کننده است.به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، نوع سوم عذاب استیصال است و قرآن مجید در این باره می فرماید: «وَلاَ یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ أَنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدَادُواْ إِثْماً وَلَهْمُ عَذَابٌ مُّهِینٌ»؛ آن ها که کافر شدند و راه طغیان پیش گرفتند، گمان نکنند مهلتی که به آنان می دهیم، به سودشان است، ما به آنان مهلت می دهیم، فقط برای اینکه بر گناهان خودبیفزایند و برای آن ها، عذاب خوار کننده ای آماده شده است. این ها افراد غیرقابل اصلاحی هستند که طبق سنت آفرینش و اصل آزادای اراده و اختیار به حال خود واگذار شده اند تا به آخرین مرحله سقوط برسند و مستحق حداکثر مجازات شوند، به علاوه از بعضی آیات قرآن استفاده می شود، خداوند گاهی به این گونه افراد نعمت فراوانی می دهد و هنگامی که غرق لذت پیروزی و سرور شدند، ناگهان همه چیز را از آنان می گیرد تا حداکثر شکنجه را در همین زندگی ببینند، زیرا جدا شدن از چنین زندگی مرفهی بسیار ناراحت کننده است. چنانچه می خوانیم «فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ أَبْوَابَ کُلِّ شَیْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ»؛ هنگامی که پندهایی را که به آن ها داده شده بود، فراموش کردند، درهای هر خیری را به روی آنان گشودیم تا شاد شوند، ناگهان هر آنچه داده بودیم از آن ها باز گرفتیم، لذا فوق العاده ناراحت و غمگین هستند. در حقیقت این گونه اشخاص، به کسانی می مانند که از درختی ظالمانه بالا می روند که هر قدر بالاتر روند خوشحال تر می شوند تا آن هنگام که بر فراز بلندترین شاخه درخت می رسند، ناگهان طوفانی می ورزد و از آن بالا چنان سقوط می کنندکه تمام استخوان هایشان در هم می شکند. *عذاب بزرگ قیامت اما نوع چهارم عذاب های الهی، عذاب بزرگ قیامت است که قرآن مجید در این باره می فرماید« «إِلاَّ مَنْ تَوَلَّى وَ کَفَرَ، فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذابَ الْأَکْبَرَ»؛ و تذکر برای همه سودبخش است، مگر کسی که پشت کند و کافر شود که خداوند او را به بزرگ ترین عذاب مجازات می کند. منظور از عذاب اکبر، عذاب آخرت در برابر عذاب دنیا است که عذاب کوچک و کم اهمیت نسبت به آن است، همان گونه که در آیه 26 سوره زمر می خوانیم: «فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْیَ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُواْ یَعْلَمُونَ»؛ خداوند خواری را در زندگی این دنیا به آن ها چشانید و عذاب آخرت اکبر است اگر می دانستند. این احتمال نیز وجود دارد که مراد از عذاب اکبر قسمت شدیدتری از عذاب قیامت و دوزخ باشد، زیرا عذاب همه مجرمان در دوزخ یکسان نیست. با این تفاسیر برای عده ای این سؤال پیش می آید، چرا گناهکاران نه تنها به سزای اعمال خود نمی رسند، بلکه هر روز از نعمات بیشتر و جدیدتری بهره مند می شوند و علاوه بر ان فرصت داده می شوند، خداوند متعال در جواب چنین سؤالاتی می فرماید: «وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُوا مَا تَرَکَ عَلَىٰ ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَلَٰکِن یُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِعِبَادِهِ بَصِیرًا»؛ اگر خداوند مردم را به سبب کارهایی که انجام داده اند مجازات کند، جنبده ای را بر پشت زمین باقی نخواهد گذاشت، ولی به لطفش آن ها را تا سرآمد معینی تأخیر می اندازد، اما هنگامی که اجل آنان فرا رسد، خداوند هر کس ره به مقتضای عملش جزا می دهد، او نسبت به بندگانش بینا است.
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]