محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845468836
شرط ازدواجمان تقید به نماز و حجاب بود
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): حوالی اذان ظهر بود که مهمان خانه شهید شدیم؛ فقط مادر و بنیامین کوچولو منزل بودند؛ اما لحظاتی نگذشت که علیرضا؛ همتا و بیتا، دختران دوقلوی شهید سواری هم از مدرسه آمدندبا لبخندی به پهنای صورت در را به روی ما گشود؛ گویا صبر را هدیه گرفته بود از صاحبش. حوالی اذان ظهر بود که مهمان خانه شهید شدیم؛ فقط مادر و بنیامین کوچولو منزل بودند؛ اما لحظاتی نگذشت که علیرضا؛ همتا و بیتا، دختران دوقلوی شهید سواری هم از مدرسه آمدند و به جمع ما اضافه شدند و با خود شور و هیجان به خانه آوردند. بچه ها تقریبا از آب و گل درآمده بودند و هر یک مشغول کار خود؛ تنها بنیامین بود که به دامان مادر چسبیده بود و از او جدا نمی شد. «خانم شریفی» شیرین و شیوا و عاشقانه سخن می گفت و رگه های عاشقی در تک تک جملاتش پدیدار بود؛ او عاشق که نه، بلکه شیفته «ناصر» بود و مدام این نکته را متذکر می شد و گویا می خواست تاکید کند که من از پاره تنم و همه زندگی ام در راه دفاع از حرم گذشته ام و به همین خاطر از بانوی بزرگوار و صبورکربلا طلب صبر می کرد. از او خواستم تا شرح بدهد هر آنچه در سال هایی که کنار شهید و این دو سال و نیم که با یاد شهید زندگی کرده است را و او نیز رشته کلام را گرفت و سخن آغاز کرد: بسم الله الرحمن الرحیم؛ و لا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون... و خواندن این آیه حجت را بر هر شنوده ای تمام می کند. درست است که ناصر یک کارگر ساده بود و نظامی نبود که وظیفه ای در این رابطه بر دوش خود داشته باشد ولی ایمان قوی او را به صحنه جهاد کشاند. او متعلق به این دنیا نبود. ناصر متولد 1360 سوسنگرد و سومین فرزند خانواده و دارای چهار خواهر و چهار برادر بود که در سال 79 به خاطر شغل پدرش به اهواز نقل مکان می کنند و ساکن این شهر می شوند. بنده نیز متولد 1360 و تقریبا سه ماه با ناصر اختلاف سنی داشتیم. خانواده ما نیز ساکن بهبهان بود که ما نیز در سال 79 به اهواز نقل مکان نموده و در محله ای که شهید سواری ساکن بودند منزل گرفتیم. تا اینکه فروردین ماه سال 81 بود که به واسطه معرفی شوهرخواهرم ناصر به خواستگاری من آمد. * چطور شد که شوهرخواهرتان شما را معرفی کرد؟ او با ناصر همکار بود و ناصر به او گفته بود به دنبال یک دختر محجبه و مومن برای تشکیل زندگی می گردد و ایشان هم مرا معرفی کردند.ایشان چهار بار به خواستگاری من آمد، ولی خانواده مخالف بودند؛ زیرا خواهر و برادرهای من تحصیلکرده و مهندس و فرهنگی بودند و خودم نیز مدیر یک مهد کودک و مرکز پیش دبستانی بودم به همین خاطر خانواده می گفتند: ناصر شغل درست و حسابی و تحصیلات آنچنانی ندارد و زندگی سختی پیش روی توست و... اما من به طرز عجیبی وقتی اولین بار ناصر را دیدم و با هم صحبت مختصری کردیم گویا صد سال بود که او را می شناختم و عاشقش شدم. * شهید سواری کجا کار می کرد؟ کارگرموقت (پیمانکاری) شرکت فولاد بود. * چرا به ازدواج با او مصر بودید؟ در اولین جلسه ای که با هم صحبت کردیم؛ بی مقدمه دو شرط برای ازدواجمان مطرح کرد؛ شرط اول مقید بودن به نماز ، مخصوصا نماز صبح بود و دوم رعایت حجاب. همین حقیقت بود که مرا به سوی ناصر جذب کرد؛ در دوره و زمانه ای که جوان ها کمتر دغدغه هایی از این دست دارند؛ یک پسر 21 ساله شرط ازدواجش را نماز گذاشت و این خیلی برایم مهم بود. *پذیرش این شروط برای شما راحت بود؟ حقیقتش تا قبل از آن برخی اوقات پیش می آمد که نماز صبحم قضا می شد. البته ناصر هم گفت: اول امتحان کن و ببین می توانی نماز صبحت را مرتب بخوانی؛ اگر موفق شدی چنان حلاوتی در وجود خود احساس می کنی که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست و واقعا من به حرف او رسیدم. خواندن نماز صبح چنان طعم و لذتی داشت که بر ازدواج با ناصر مصرتر شدم. * هنوز خانواده مخالف بودند؟ بله، ولی من پای همه چیز ایستادم چون واقعا شیفته او شده بودم، چون در این مدت هم بارها او را آزمودم. رفتارهایش روز به روز مرا به انتخابم مطمئن تر می کرد. ناصر نزدیک پنج ماه آمد و رفت تا جواب مثبت گرفت. حضورش در زندگی من معجزه بود؛ او بزرگ ترین استاد زندگی ام بود و نکاتی را درباره حضرت زهرا (س) و اسلام می گفت که مرا متحول کرد. ناصر به من ثابت کرد که ایمان به سواد و تحصیلات نیست. * در چه تاریخی ازدواج کردید؟ 10 /10/81 عقد و 13/11/81 ازدواج کردیم. *بعد از ازدواج زندگی بر وفق مراد بود؟ خانواده ام کاملا مرا نسبت به آینده ناامید کرده بود، اما من با ایمانی که به ناصر پیدا کرده بودم زندگی مشترک با او را آغاز کردم. دو هفته از ازدواجمان بیشتر نگذشته بود که ناصر بیکار شد؛ به دلیل پایان کار پیمانکار کارش در شرکت. * با آمدن بچه و شرایط بد مالی، زندگی سخت تر نشد؟ من با ناصر هیچ سختی را نمی دیدم. سال 86 بود که ناصر در یک کارگاه بازیافت پلاستیک مشغول به کار شد و دو قلوها را خدا به ما عطا کرد و زندگی ما مقداری سخت شد. ولی اصلا گلایه نمی کردم و همیشه می خندیدم ولی ناصر می گفت : می دانم پشت این خنده هایت غمی وجود دارد. ولی واقعا وقتی ناصر را می دیدم همه چیز را فراموش می کردم چون خیلی به من امید می داد. * از کار جدیدش راضی بودید؟ کارش خیلی سخت بود، اما به خاطر بچه ها حرفی نمی زد. خیلی ناراحت می شدم، دوباره برای گرفتن وام اقدام کردم و خدا را شکر اوضاع بهتر شد. ناصر زودتر به خانه می آمد و مسافرکشی می کرد و بچه ها را پارک و تفریح می برد و به بچه ها خیلی خوش می گذشت. اما مدتی بعد رفتارش عوض شد. * چگونه متوجه این تغییر رفتار شدید؟ یکباره متوجه شدم برای موبایلش رمز گذاشته در حالی که تا قبل از آن موبایلش در دست ما بود و حساسیتی نداشت، وقتی با تلفن صحبت می کرد به محض ورود ما صحبتش را قطع می کرد. با شوخی و خنده خواستم زیر زبانش را بکشم ولی بروز نمی داد. تا اینکه خیلی پاپیچش شدم. ناصر هم گفت: یک کار جدید در تهران پیدا کرده ام. * شما از قصد او آگاه بودید؟ خیر، او برنامه ریزی اش را کرده بود و می دانست چه کار دارد می کند. به او گفتم: نمی بخشمت! ناصر گفت: اولین بار است که این حرف را به من می زنی، گفتم : به خاطر بچه ها و خودت. تو اخلاقت خیلی عوض شده و به ما توجه نمی کنی و اصلا من به تو شک کرده ام! گفت: خودت به وقتش می فهمی آن وقت حق را به من می دهی. * تغییرات دیگری نیز نظرتان را جلب کرد؟ یک سال قبل از شهادتش هم روز سالگرد ازدواجمان یک تابلو به من داد که متنی درون آن نوشته شده بود؛ اول از من پرسید که اگر به هر دلیلی از دنیا بروم، پای بچه ها می مانی؟ گفتم: ان شاءالله که من زودتر از تو بمیرم، ولی اگر همه دنیا را به من بدهند بچه هایم را رها نمی کنم. حقیقتا عصبانی شدم، گفتم: اول جوانی چرا این قدر در مورد مرگ صحبت می کنی؟ گفت: متن این تابلو را هر کس دیرتر مرد بر سر مزار دیگری می خواند. نصف شب ها بیدار می شدم می دیدم ناصر در رختخواب نیست و مشغول خواندن نماز و قرآن است و یا می دیدم گریه می کند. *این تغییرات مربوط به چه سالی است؟ سال 92 * فرزند چهارمتان هم به دنیا آمده بود؟ بله، بنیامین یک سال و پنج ماهش بود. مهر 92 ، ناصر برای اولین بار لباس نو برای خودش خرید و ساکش را برداشت و گفت: می خواهم به زیارت امام رضا (ع) بروم. از ما هم دعوت کرد تا همراهش برویم. گفتم: همه تابستان ما رو نبردی مسافرت حالا که سال تحصیلی شروع شده و بچه ها مدرسه دارند و مهد کودک هم باز شده و من کار دارم می خواهی ما رو ببری؟ با خونسردی گفت: حالا موقعیتش جور شده؛ البته این حرف ها را برای رد گم کنی می زد که من به او شک نکنم وگرنه قصد بردن ما را نداشت. با گریه گفتم: یه حسی میگه این رفتنت بی بازگشت است. می ترسم. تو رو خدا نرو گفت: 10سال با هم زندگی کردیم؛ خوبی و بدی از من دیدی حلالم کن. گریه امانم نمی داد و با عصبانیت گفتم: اصلا حلالت نمی کنم. چون واقعا در جریان برنامه اش نبودم. * واقعا این حرف ها از ته دل بود؟ نه، از بس که دوستش داشتم و نمی خواستم برود. البته یک حسی می گفت مانعش شوم ولی هرجور بود خودش را از من جدا کرد و رفت. بعد گفت: تو که مرا حلال نمی کنی، خودت می توانی جانت را تا یک لحظه دیگر تضمین کنی؟ گفتم نه، من هم شاید رفتم و تصادف کردم آن وقت تو این عذاب وجدان را تحمل می کنی؟ ناصر رفت و من به حرف هایش فکر کردم و ترسیدم. با او تماس گرفتم. گفت: من هنوز از اهواز خارج نشده ام نگرانم شدی؟ گفتم: ناصر حلالت کردم ولی زود برگرد! گفت: من یک هفته تا ده روز دیگر برمی گردم. فردا دوباره زنگ زدم رسیده بود تهران و روز سوم گفت مشهدم؛ آن زمانی که در کارگاه بازیافت پلاستیک کار می کرد چند دوست افغانی پیدا کرد؛ یکی از آنها آقای حسینی نامی بود که همسرش مشهدی و منزلش هم آنجا بود و برای اعزام نیرو به سوریه افراد را ثبت نام می کرد. ناصر در مشهد به منزل او رفت. *چند روز این بی خبری طول کشید؟ 15 روز هیچ خبری از ناصر نداشتیم. اول محرم سال 92 ساعت 12 شب بود که تلفن زنگ خورد. ناصر بود! با گریه شروع به شکایت و زاری کردم که چرا مرا رها کردی و رفتی؟ گفت: من تو را رها نکرده ام، من سوریه ام! وقتی این را شنیدم داشتم از تعجب قالب تهی می کردم. گفتم : آنجا چه کار می کنی؟ گفت: دارم از حرم حضرت زینب(س) دفاع می کنم. و بعد گفت: می خواهم صدای بچه هایم را بشنوم. خیلی به بچه ها و به ویژه بنیامین که تازه حرف زدن یاد گرفته بود وابسته بود. درحال صحبت کردن بود که تلفنش قطع شد. شب دوم دوباره زنگ زد و من هم به فکر این بودم از این محبت زیادی که به بچه ها داشت استفاده کنم، شاید بتوانم او را برگردانم. خدا مرا ببخشد! به دروغ گفتم که بنیامین عفونت کلیه گرفته و دکترها جوابش کرده اند و گفته اند تا پدرش امضا نکند عملش نمی کنیم. چون می دانستم به خاطر بنیامین هر کاری می کند و نبودنش هم خیلی برای ما سخت بود.گفت: این وسط خودت قاضی باش و قضاوت کن؛ بچه ات عزیزتر است یا زینب کبری(س) که از کربلا تا شام با تازیانه بردنش؟ وقتی این حرف را به من زد از دروغی که گفتم شرمنده شدم و دیگر هیچ چیز را ندیدم و حضرت زینب(س) و امام حسین(ع) پیش چشمانم مجسم شدند و از این رو به آن رو شدم. گفتم برو، خوش به سعادتت، ما را هم دعا کن! * قول برگشتن به شما نداد؟ چرا، گفت من 20 آبان خانه ام. من هم روزها را می شمردم ولی ناصر برنگشت؛ تا 30/8/92 . شب جمعه ای بود که تلفنم زنگ خورد؛ یک شماره غریبه بود و من هم با گریه به بچه ها گفتم حتما باباتون شهید شده. * یعنی آماده شنیدن خبر شهادتش بودید؟ حتی پارچه سیاهی را آماده کرده بودم که وقتی خبر شهادتش را می دهند بر تن کنم. صدایی با لهجه مشهدی گفت: من همرزم ناصرم؛ گفتم: ناصر شهید شده؟ گفت : نه خواهر صلوات بفرست، در قسمت مخابرات کار می کنه ولی به ما زودتر مرخصی دادند. ناصر هم چند روز دیگه اول به مشهد می رود و بعد به منزل. گفتم : هر کس شهید شود اول به مشهد می برندش برای طواف. گفت: نه خواهر زنده است! فقط یک امانتی داده برای بچه ها که به شما بدهم. می شود آدرس منزلتان را بدهید. حرفهایش یک جوری به من آرامش داد ولی تا ته ماجرا را خواندم. به بچه ها گفتم فردا از پدرتان خبری می آورند ما باید آماده باشیم. ساعت سه نصف شب حیاط خانه را شستم و لباس تر و تمیز تن بچه ها کردم و خانه را تمیز کردم. * چطور مطمئن شدید که ناصر شهید شده است؟ محال بود ناصر زنده باشد و امانتی خود را دست کس دیگری بفرستد و در ضمن به او بگوید بنیامین را برایم ببوس. ساعت 9 صبح بود که علیرضا به خیابان رفت و به سرعت برگشت و گفت: یک آقایی با یک ماشین بزرگ آمده و دارد در مورد بابا با همسایه ها صحبت می کند و تا مرا دیدند ساکت شدند. گفتم: یا حضرت زینب(س) از چیزی که می ترسیدم بر سرم آمد. سراسیمه به بیرون خانه رفتم که دیدم مرد همسایه مان دارد به آن فرد می گوید : من نمی توانم این خبر را به همسرش بدهم ، او خیلی به شوهرش وابسته است که من همه چیز را با گوش خودم شنیدم. جلو رفتم و به آن آقا گفتم: پس امانتی کو؟ بنیامین را در آغوش گرفت و گفت: به جان این بچه ات ناصر زنده است.گفتم : بله می دانم شهدا زنده اند. فقط بگویید ناصر شهید شده یا نه؟ باز هم گفت: نه! ولی آهسته به همسایه مان گفت : ما آمدیم خبر را به برادرهای شهید بدهیم. این را که شنیدم دیگر مطمئن شدم. ولی در همان لحظه صبر عجیبی در وجودم گذاشته شد. فقط به مردم نگاه می کردم و نه می خندیدم و نه گریه می کردم. * کدام منطقه شهید شدند؟ در استان حلب به شهادت رسید. * در جریان نحوه شهادتش نیز قرار گرفتید؟ بله، ظاهرا ساختمانی که در آن مستقر بودند تحت محاصره تکفیری ها قرار می گیرد و ابتدا به آنها تیر اندازی می کنند که ناصر یک تیر به پیشانی اش خورد. چون برادرم که او را بعد از شهادت دیده بود؛ گفت جای تیر در پیشانی اش مشهود بود. ولی هنوز زنده بوده که او و 11 نفر دیگر را به آتش می کشند و ساختمان را بر سر آنها منفجر می کنند. ناصر 15 روز زیر آوار بود. 4/9/92 آوردنش فرودگاه اهواز و چون ناصر جزو اولین شهدای مدافع حرم بود و هنوز اخبار جنگ سوریه خیلی پوشش داده نمی شد در مظلومیت کامل به خاک سپرده شد. * بعد از شهادت شهید سواری زندگی شما چه تغییری کرد؟ از وقتی که خبر شهادتش آمد تا وقتی که پیکرش را آوردند و به خاک سپرده شد مسائل سختی برای من و بچه هایم پیش آمد که حتی حاضر نیستم آنها را به خاطر بیاورم. دو شب بعد از خاکسپاری که همه از منزل ما رفتند من ماندم و چهار بچه قد و نیم قد و تنهایی و تاریکی؛ دو رکعت نماز برای ناصر خواندم و کلی گریه کردم که خوابم برد: ناصر را دیدم با همان لباس هایی که رفته بود. می خندید؛ گفتم به چه می خندی؟ تو مرا به دست کی سپردی؟ گفت: به دست کسی سپردم که روز به روز به صبر تو اضافه می کند و زندگی ات را از این رو به آن رو می کند؛ دست زینب کبری(س). از خواب بیدار شدم و دوباره نماز خواندم و از آن روز هر کاری می کنم حضرت زینب را در زندگی ام می بینم. * شما که معتقدید شهدا زنده اند، آیا آثاری از این حیات جاوید در زندگی خود دیده اید؟ بله، یک روز بیتا به شدت حالش بد بود و بالا می آورد و نمی دانستم حالا بچه ها را باید کجا بگذارم و او را به بیمارستان ببرم علیرضا هم هنوز آن قدرها احساس مسئولیت نمی کند که بچه ها را به او بسپارم. مجبور بودم همه را با خود ببرم اذیت شدم و شروع کردم به گریه کردن، گفتم: ناصر تو رو به حضرت زینب که گفتی دستش سپردی ام کمک کن و دست بچه هاتو بگیر. بیتا هم علی رغم تزریق آمپول خوب نشده بود و تبش قطع نمی شد و دکتر گفت: اگر تبش قطع نشد؛ ممکن است بیماری عفونی باشد و باید به بیمارستان اطفال ببریدش. همان شب در خواب دیدمش بنیامین در بغلش داشت لباس هایش را عوض می کرد. گفتم: ناصر مگر تو زنده ای؟ گفت: خودت گفتی بیا. ناگهان دیدم بیتا از سر جایش بلند شد و گفت : شام می خوام. من با تعجب گفتم: حالت خوب است گفت: بابا آمد یک لیوان آب بهم داد و گفت برو مامانت رو بیدار کن بگو حالم خوب است. واقعا در زندگیم لمسش می کنم. * همرزمانش از روزهایی که در کنار شهید سواری بودند چگونه یاد می کنند؟ روزهایی که ناصر رفت اوایل جنگ سوریه بود و خیلی خطرناک بود ولی همرزمانش می گویند که ناصر همیشه در هر کاری داوطلب بود و شجاعت زیادی از خودش نشان می داد. آقای حسینی می گفت: ناصر مدام در نماز هایش گریه می کرد؛ وقتی علت را از او پرسیدم گفت: من می دانم که شهید نمی شوم. طلبه ای که همراهمان بود به ناصر گفت: چرا این قدر ناراحتی؟ ناصر به او گفته بود: من زن ، بچه و زندگی و همه چیز دنیا را طلاق داده ام؛ فقط یک چیز هنوز در دلم مانده است که اگر این را هم طلاق بدهم صد در صد شهید می شوم. هر چه اصرار کردیم قبول نکرد در موردش با ما حرف بزند تا شب عاشورا که ناصر با حالت خندان آمد و گفت: به خون امام حسین(ع) من فردا شهید می شوم. این در حالی بود که عملیاتی در پیش نبود. گفتیم: چی شده ناصر خواب دیدی؟ گفت: البته خواب هم دیده ام ولی آن چیزی که در دلم بود را طلاق دادم. گفتیم: حالا می توانی بگویی چه بود که موجب دلمشغولی تو شده بود؟ گفت: بنیامین بود. ساعت 10 و نیم صبح روز عاشورا 12 نفر بودند که ساختمان محل استقرارشان محاصره می شود و ابتدا به آنها تیراندازی می کنند ولی زنده بودند که آتششان می زنند و ساختمان را نیز منفجر می کنند و پیکرهای شهدا 15 روز زیر آوار بودند.آرزویش بود در روز عاشورا شهید شود. در یکی از مراسم ها یکی از مسئولین سپاه گفت: شهید ناصر مسلمی سواری، گمنام ترین و مظلوم ترین شهید مدافع حرم است. * در مورد ویژگی های اخلاقی شهید بگویید و اینکه در منزل کمک حالتان بود؟ رفتارش با بچه ها چطور بود؟ خیلی به من کمک می کرد؛ طوری که برخی از اطرافیان با حالت تمسخر به او کنایه می زدند. بعد از به دنیا آمدن هر یک از بچه ها تا چهار ماه اجازه نمی داد هیچ کاری انجام بدهم، علاوه بر خریدهای بیرون، کارهای منزل را هم انجام می داد و حتی غذا درست می کرد. واقعا پول مایه خوشبختی نیست و زندگی ما مصداق این حقیقت بود. بعد از رفتن ناصر متوجه شدم علیرضا از چیزی ناراحت است و رنج می برد تا بعد از شهادت پدرش یک روز به من گفت: می خواهم چیزی را به تو بگویم ولی نباید دعوایم کنی! گفتم : بگو پسرم- قبل از رفتن ناصر ، علیرضا آبله مرغان گرفته بود و ناصر او را به بیمارستان برده بود- گفت: روزی که با پدر به بیمارستان رفته بودیم، بابا در مورد رفتنش با من صحبت کرد و از من خواست که از شما و خواهرهایم مراقبت کنم. * علیرضا آرام و محجوب کنارمان نشسته بود. از او پرسیدم بابا ناصر قبل از رفتنش به تو چه گفته بود؟ گفت اگر یک موضوعی را به تو بگویم قول می دهی به مادرت نگویی؟ اگر نگفتی قول می دهم برایت جایزه بگیرم، من هم قبول کردم، بعد گفت: این سربازهایی که تلویزیون نشان می دهد و اسلحه دارند را دیده ای گفتم : بله گفت: می خواهم همراهشان بروم و تو باید بعد از من مراقب مادر و بچه ها باشی. * بعد از شهادت پدرت چه کار می کنی؟ آیا رفتار و کارهایت تغییری کرده؟ بله، کمتر بیرون از خانه می روم و بیشتر مراقب بچه ها و مادرم هستم و خریدهای بیرون را انجام می دهم. در فضایی مملو از انرژی خنده های بنیامین کوچولو و خواهران دوقلویش که به مدد قضا و قدر الهی هر دو سالم و شادابند و علیرضا که امروز مرد کوچک این خانه است خانواده شهید را به خدا و روح بلند شهید می سپاریم و دعا می کنیم ما نیز مشمول دعای خیر شهدا باشیم.آمین
یکشنبه ، ۱۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]
-
گوناگون
پربازدیدترینها